menu

Simon & Garfunkel - Bookends (1968)

mijn stem
3,83 (284)
284 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Folk
Label: Columbia

  1. Bookends Theme (0:33)
  2. Save the Life of My Child (2:48)
  3. America (3:35)
  4. Overs (2:18)
  5. Voices of Old People (2:07)
  6. Old Friends (2:35)
  7. Bookends Theme (1:23)
  8. Fakin' It (3:19)
  9. Punky's Dilemma (2:17)
  10. Mrs. Robinson (4:07)
  11. A Hazy Shade of Winter (2:17)
  12. At the Zoo (2:22)
  13. You Don't Know Where Your Interest Lies * (2:19)
  14. Old Friends [Demo] * (2:10)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 29:41 (34:10)
zoeken in:
4,5
Een voor Simon & Garfunkel ongewoon conceptalbum. Het album is wat onderschat als je het mij vraagt.

4,0
Wat ondergeschat? Heel erg zelfs. Die voorkant alleen al; onsterfelijk. Vooral sterk bij Bookends vind ik de tegenstelling tussen zorgeloze melodieen en wrange/melancholische/nostalgische teksten. Het album heeft een v/d mooiste intro's ooit.

4,0
Misschien wel de beste van S&G. Maarja, Souns of Silence en Bridge over Troubled Water zijn ook erg goed.
De nummers op deze plaat klinken (vooral op de a-kant=1ste 7 nummers voor cd) als één geheel. Dat is echt geweldig goed gedaan. Muzikaal zit deze plaat ook geniaal in elkaar.
4 sterren.

avatar van korenbloem
3,5
dit album ken ik van Almoust famous.
Ik heb toen ik die film zag alle platen gehaald, die onder dat bed lagen. En zo ook deze.

En in die film wordt ook deze plaat aangeduid als een belangrijke plaat voor de muziek geschiedenis. Af gezien van dat, is dit album gewoon erg goed. maar ik denk dat veel mensen allerlei verzamel lp's of cd's hebben hun. En dan bridge over troubled water. Op deze staan nu eenmaal niet veel "klassiekers" op. ik denk dat iemand die zich meer wil verdiepen in dit duo, hij dit album moet hebben.

4 sterren.

Davez
Voices of old people. Tja wat een nutteloze bijdrage.

EVANSHEWSON
Hele mooie plaat van Tom & Jerry. Slechte platen hebben die gasten namelijk nooit gemaakt. Kan ook moeilijk, met een prima songwriter als Paul Simon in de gelederen.
Mrs. Robinson werd een klassieker, dankzij die film waarvan de titel me ontschiet.
Maar America en A Hazy Shade of Winter en zeker ook Bookends zijn formidabele songs, verder staat hier niets ondermaats op, natuurlijk.

****

avatar van jellorum
Evanshewson schreef:

Mrs. Robinson werd een klassieker, dankzij die film waarvan de titel me ontschiet.


The Graduate met Dustin Hoffman en Anne Bancroft

EVANSHEWSON
jellorum schreef:

The Graduate met Dustin Hoffman en Anne Bancroft

Die bedoelde ik, inderdaad, dank U vriendelijk!

avatar van de_neus
4,5
Verhoogd van 4 -> 4,5 na herluisteren, wat een mooi evenwicht in deze plaat. Vond vooral Fakin' it, Punky's Dilemma en You Don't Know Where Your Interest Lies erg goed en het album de meeste sfeer meegeven, beter dan de bekendere nummers zelfs!

avatar van Nautilus
4,5
Een voor S&G begrippen gewaagd vierde album. Het bevat weinig van m'n favoriete songs, maar als geheel werkt het gewoon erg goed.

avatar van LucM
4,5
Van Simon & Garfunkel vind ik alle albums prachtig, zo ook "Bookends".
Weer een tijdloos, sfeervol en evenwichtig album met klassesongs als "Mrs. Robinson", "A Hazy Shade of Winter" en "At the Zoo", natuurlijk dankzij het meesterschap van Paul Simon.

Stijn_Slayer
Deze mannen hebben patent op goede albums. Voices of Old People is nutteloos, en ik heb altijd al een hekel gehad aan Mrs. Robinson, maar verder staan ook hier weer klasse nummers op. Met name Fakin' it, A Hazy Shade of Winter en At the Zoo springen er voor mij uit.

avatar van Leeds
4,5
Genietbaar album van SImon & Garfunkel. De nummers lijken me hierop niet echt te kloppen. Release UK / US waarschijnlijk??? In ieder geval alweer puik werk van misschien wel de allerbeste Folkartiesten.

4,0
Ik heb nooit kunnen wennen aan het intro van Save the Life of My Child met die Moog-synthesizer, waar The Byrds en The Beatles toen ook mee aan het rommelen waren. Het nummer is later nog eens overgedaan door The Family Dogg.
America vind ik hier de beste song. De groep Yes deed in de jaren 70 een cover-versie. Ik vind het origineel natuurlijk beter, hoewel ik Yes met Jon Anderson toch ook een superband vind.
Overs is mooi, gevolgd door de stemmen (van ouwe lullen)-collage Voices of Old People dat een aanloopje is naar het prachtige Old Friends
Sommige persingen eindigen op kant 1 met Bookends Theme, terwijl het bij andere uitgaven het beginnummer van kant 2 is.
Ik vind alle nummers van de tweede plaatkant ook helemaal toppie:
Het gave Fakin' It met dat aparte intro is hier ook op single uitgebracht, maar het haalde niet de Top 40. Vreemd, want het is toch een van de sterkste songs van dit album.
Punky's Dilemma heeft net zo'n sfeertje als End of the Season van The Kinks Something Else album.
Mrs. Robinson is hier eindelijk compleet. Op de soundtrack van The Graduate staan snippers van dit nummer.
A Hazy Shade of Winter en At the Zoo zijn ook klassiekers uit het S + G repertoire. Hazy Shade is in de jaren 80 gecoverd door de Bangles. Paul Simon vond deze stevige versie van deze damesgroep wel o.k. en heeft ze later nog ontmoet.
The Kinks hadden op hun soundtrack van Percy uit 1971 ook een nummer zoals At the Zoo 'Animals in the Zoo'.

avatar van steven
4,5
dat deze de laagste score heeft van de reguliere S+ G albums vind ik echt vreemd.

is mn lievelingsalbum van de mannen , hazy shade of winter , bookends, america, old friends allemaal geniaal. bridge over troubled water is ook mooi maar staan ook missers op , hier niet.

avatar van Chronos85
5,0
Tsja als je het mij vraagt is Save The Life Of My Child juist één van de hoogtepunten van het album. Het is een heel erg on-S&G-achtig nummer maar dat maakt het juist zo gaaf. De intro van het nummer vind ik juist vooruitstrevend en heel spannend. Ook de overgang naar het sussende 'Oh my grace, I've got no hiding place' is werkelijk om kippenvel van te krijgen...

avatar van Metalhead99
3,5
Ik vind het begin van het album, Save the Life of my Child, maar niks. Gelukkig weten S&G dit met America al gauw om te draaien en hebben ze voor de rest hier weer een geweldige plaat neergezet.

avatar van dazzler
5,0
BOOKENDS 1968

Picture Paul Simon en Art Garfunkel als twee boekenhouders
met tussen hun beide ruggen in twaalf mooie liedjes geklemd.
En zie, u heeft het perfecte beeld van het duo anno 1968.

Simon & Garfunkel groeiden stilaan een beetje uit elkaar.
Het onbezonnen folk duo uit de schooljaren werd na een geflopt debuut plots
wereldberoemd door een elektrisch versterkt arrangement van Sound of Silence.

Terug naar de duo formule dus. Maar Simon blijkt toch al gauw het songbrein.
Dat liedjes altijd een tweestemmig arrangement moeten krijgen gaat een beetje storen.
Misschien wil die Simon wel eens wat gedurfder voor de dag komen met zijn muziek.

Bookends brengt ons het breedste palet van wat S&G aan bagage in huis hadden.

De plaat opent met een thema dat een brug legt naar Parsley Sage Rosemary
and Thyme, het poëtisch geladen album dat Bookends bijna twee jaar voorafging.
Na een paar succesvolle wereldtournees ging het duo weer een plaat opnemen.

Save the Life of My Child laat meteen de breuk met het folk verleden horen.
Psychedelische elementen sluipen de songs van Simon & Garfunkel binnen.
Leg Picknick van Boudewijn de Groot er maar naast. Erg vergelijkbare registraties.
Save the Life of My Child wordt kaleidoscopisch opgesmukt met snuifjes flower power.

America is een van de klassiekers hier. Een song die Simon lang solo zou blijven spelen.
In de productie zitten opnieuw wall of sound elementen, alsook een symfonisch rock orgeltje.
America klinkt als San Francisco (Scott McKenzie) en Summer in the City (Lovin' Spoonful) samen.

Overs laat Paul Simon flirten met jazz. Een oude liefde die hij maar moeilijk kan laten rusten.
Hij zal het genre in de jaren 70 blijven verkennen, vooral op Still Crazy after All These Years (1975).
Maar Overs is ook een nummer waarop het even zoeken is naar krullenbol Art Garfunkel.
We waren hem kwijt geraakt op America, maar hij zingt nu toch mee vanuit de keuken.

Daar zat hij rond de tafel met een schare opoes te kletsen. Wat een gek idee
om zo zijn stempel op een plaat te drukken die steeds nadrukkelijker van Simon lijkt te worden.
Maar op Bookends komt Garfunkel er weg mee. Een plaat waarop immers alles mocht.

De overgang naar Old Friends met de lucifer is goed gevonden.
Maar vergis je niet, dit lied gaat niet langer over de opoes in Arts keuken.
Dit gaat over Simon & Garfunkel zelf die stilaan uitgekeken raken op elkaar.
Want het liefdeskoppel dat nu met de ruggen naar elkaar voor zich uit staart
is een stille metafoor. Bookends Theme sluit een experimentele plaatkant af.

Op de tweede zijde van het album vinden we een handvol singles
die in de loop van 1967 en 1968 verschenen waren. Fakin' It bijvoorbeeld
dat weer wat psychedelisch kruit in de maaltijd roert. De intro neigt naar Cecilia,
maar we krijgen zowaar een nummer dat aan het werk van The Beatles doet denken.

Op Punky's Dilemma gaat Paul weer aan het swingen. Met jazzy plukbas.
Een liedje dat nog wat doet denken aan het vorige album. Sterker van uitvoering
dan van compositie. En die Garfunkel zit nu vermoedelijk ergens op een terras.

En dan is er hun tweede US nummer 1 hit. Mrs Robinson uit de film The Graduate,
met een piepjonge Dustin Hoffman. Net als Satisfaction van The Rolling Stones drijft
het nummer op één geniale riff (een hele outro lang). Het meezing refrein doet de rest.

Tijdens de Summer of Love kwamen Simon & Garfunkel aanzetten
met A Hazy Shade of Winter. Nogal ironisch, maar deze single houdt de vinger
kritisch aan de pols van de flower power generatie. Een nummer dat Bo de Groot
moet geïnspireerd hebben voor Als de Rook Om Je Hoofd is Verdwenen.

Er schuilt een Randy Newman in Paul Simon. Short people met slimme teksten.
At the Zoo is Simons Animal Farm: een blik op de mensheid doorheen een dierenbril.
Met dit vrolijk gekakel besluit Paul Simon zijn Fabeltjeskrant van 29.41 minuten.

De drie laatste Simon & Garfunkel platen scoren bij mij allemaal 5*. Wat een klasse!

Aquila
dazzler schreef:
[...]Old Friends[...] vergis je niet, dit lied gaat niet langer over de opoes in Arts keuken.
Dit gaat over Simon & Garfunkel zelf die stilaan uitgekeken raken op elkaar.
Want het liefdeskoppel dat nu met de ruggen naar elkaar voor zich uit staart
is een stille metafoor.

Precies - prachtig!! Ik snap niet dat dit nummer in de S&G-editie van Greatest Hits niet eens de finale haalde. Ik snap ook niet dat het hier op het statistieken tabje torenhoog bovenaan staat als de beste song van dit (geweldige) album.

Kippenvel - telkens weer.

Alhoewel - misschien is het niet zo populair omdat het een klein beetje treurig is, te melancholisch. Het verdriet van verlies van vriendschap - tussen twee muzikanten die zo goed bij elkaar pasten.

avatar van musician
5,0
Misschien wel het beste album van Simon & Garfunkel.

Ik heb ze zelden op broddelwerk kunnen betrappen en elk album herbergt in ieder geval enthousiasme, deskundigheid en een smaakvolle samenstelling.

En op Bookends tref ik eigenlijk al helemaal geen zwakke broeders (in tegenstelling tot het bewierrookte Bridge over troubled water). Zij hebben het zeldzaam voorkomende talent om rustige akoestische nummers (in combinatie met af en toe wat stevigers, zoals Hazy shade of winter) met verve over te brengen, zonder dat het overgaat in zwijmelen.

Eigenlijk hebben ze maar een handjevol albums samen gemaakt. En dan zijn het nog cd's van rond het half uur. Maar de schoonheid er van vergoedt veel en zeker Bookends is van harte aan te bevelen.

avatar van Chronos85
5,0
Helemaal mee eens Musician. Als je het Voices of Old People, wat ik overigens ook niet storend vind, niet meerekent zou het bij mij meedingen naar een top 10 positie. Minder zoetig, een randje hier en daar en en wat scherpe doch komische sociale observaties (America, At the Zoo). Save the Life of My Child lijkt een voorbode te zijn van de heftige jaren '70. Woodstock en dus Altamont moeten nog komen maar de onrust en de generatiekloof lijken hier te worden aangestipt. Die verwijzing naar The Sound of Silence, 'Hello Darkness My Old Friend', maakte Simon niet voor niets...

avatar van musician
5,0
Ik vind Parsley, Sage, Rosemary and Thyme óók prachtig, dat ontloopt elkaar niet veel. Maar ik denk dat die en Bookends de beste Simon & Garfunkel albums zijn.

Misschien hoefde het helemaal geen probleem te zijn, maar de muziek veranderde toch behoorlijk vanaf 1967. Net ook de grens tussen beide albums. Zou het kunnen dat Simon & Garfunkel hebben gedacht dat er voor hen, en hun muziek, geen rol meer zou zijn weggelegd?
En dat dat besef zal hebben geleid tot het einde na Bridge over troubled water?

In dat geval zou het ook een beetje verklaarbaar zijn waarom er, naar mijn gevoel, op SR&T en Bookends hoorbaar spontaan werd gemusiceerd en dat dat bij BOTW is overgenomen door professionalisme.

avatar van spinout
3,0
Wie luister er weleens naar Voices of old people? Niemand toch. Hoe kun je dan zo'n plaat hoog waarderen?

avatar van musician
5,0
Ik begrijp niet goed waarom er juist wel of niet naar Voices of Old People moet worden geluisterd?
En iedereen die dit album afspeelt, hoort toch automatisch Voices of Old People?

Het is gewoon een track van het album dat niet op single is verschenen.
Heb je het over Mrs. Robinson, dan komt die overal en nergens met enige regelmaat nog wel eens voorbij.

Kun je dan op basis daarvan het aantal sterren weer op minimaal 4**** zetten?

avatar van WoNa
4,0
Kennelijk moest ik heel lang wachten om in de juiste stemming te komen om een Simon & Garfunkel album te trekken. De singles waren nooit een probleem, de meeste dan. Bookends heeft mij echt verrast. De psychedelische trekjes, de prachtige melodieën en de fantasievolle begeleiding. Als ik hoor hoe diverse instrumenten allerlei kanten opgaan in 'America', dan ben ik behoorlijk onder de indruk hoe het uiteindelijk allemaal bij elkaar blijft. Mrs. Robinson blijft een absoluut wereldnummer. Een van hun absoluut beste, maar ook Hazy shade of winter is geweldig. Eigenlijk is een flink deel van Bookends een rock album. Zoals ik al schreef, heel verrassend.

Je kunt het volledige verhaal op de site van WoNo Magazine lezen.

Wo.

avatar van Running On Empty
Wat is er eigenlijk op tegen om het hele verhaal hier te plaatsen?
Kopiëren, plakken en klaar.

Heeft te maken met het genereren van hits op zijn website. Meer hits betekent dat Google zijn website sneller gaat indexeren en geeft dus betere zoekresultaten.

avatar van musician
5,0
Ja, dat begrijp ik. Maar waarom zou ik daar aan meewerken?

Je zit hier volwaardig mee te doen aan musicmeter of anders moet je bij je eigen website blijven. Tenzij het één of andere aanvulling kan zijn.

Stel dat alle reacties bij een album gaan worden "lees mijn website", dan wordt het hier een gezellige boel. Het lijkt mij de bedoeling dat meningen, ideeën, kritiek etc. op een album hier kenbaar worden gemaakt, daar is deze site voor opgericht. Het is geen platform voor het verkrijgen van hits, dan zit je wat mij betreft op de verkeerde site.

avatar van Running On Empty
musician schreef:
Ja, dat begrijp ik. Maar waarom zou ik daar aan meewerken? Je zit hier volwaardig mee te doen aan musicmeter of anders moet je bij je eigen website blijven.

Ik ben het volledig met je eens.

avatar van Rogyros
4,0
Ik til er wat minder zwaar aan. Iemand geeft een link waar een uitgebreidere mening staat. Het is aan mij om daar naartoe te gaan of niet en het is aan hem om die link er hier op te zetten of niet. We zitten hier ook niet om te bepalen hoe anderen daarmee moeten omgaan. Dat jij dit niet volwaardig vindt, is jouw keuze, Hans. Net als het iemand anders zijn keuze is om een link te plaatsen.

Voor mij is het simpel, ik klik die links nooit aan. Geen zin in. Want ik lees ze ook liever gewoon hier op de site. En gelukkig plaatsen de meeste mensen geen links en is MuMe dus een prima discussieforum.

avatar van dazzler
5,0
Het zou kunnen dat het plaatsten van het "hele verhaal"
net meer geïnteresseerden naar je website of blog kan lokken.

Nu is mijn reactie: ik ken WoNa niet en misschien maakt hij enkel maar promotie.
Mijn reactie had ook kunnen zijn: het "hele verhaal" van WoNa smaakt naar meer, ik ga eens kijken.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:07 uur

geplaatst: vandaag om 13:07 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.