menu

The Chameleons - What Does Anything Mean? Basically (1985)

mijn stem
3,92 (163)
163 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Statik

  1. Silence, Sea and Sky (1:59)
  2. Perfume Garden (4:35)
  3. Intrigue in Tangiers (5:16)
  4. Return of the Roughnecks (3:27)
  5. Singing Rule Britannia (While the Walls Close In) (4:18)
  6. On the Beach (4:11)
  7. Looking Inwardly (4:28)
  8. One Flesh (4:30)
  9. Home Is Where the Heart Is (4:54)
  10. P.S. Goodbye (4:03)
  11. In Shreds * (4:10)
  12. Nostalgia * (5:26)
  13. Intrigue in Tangiers [Original Album Demo] * (4:44)
  14. Return of the Roughnecks [Original Album Demo] * (3:38)
  15. Singing Rule Britannia [While the Walls Close In) (Original Album Demo] * (4:40)
  16. Perfume Garden [Original Album Demo] * (3:55)
  17. On the Beach [Original Album Demo] * (3:45)
  18. One Flesh [Original Album Demo] * (4:31)
  19. Home Is Where the Heart Is [Original Album Demo] * (4:36)
  20. Looking Inwardly [Original Album Demo] * (4:02)
  21. P.S. Goodbye [Original Album Demo] * (4:27)
toon 11 bonustracks
totale tijdsduur: 41:41 (1:29:35)
zoeken in:
avatar van madmadder
4,0
madmadders loswekende oeuvreverkenningstocht #2: The Chameleons – What Does Anything Mean? Basically

Deel 1, mocht je terug willen lezen.

Ik kan me geen leven meer zonder Script of the Bridge voorstellen. Ik zat nog op de middelbare school toen ik het album voor het eerst hoorde en een heel aantal nummers van het album vonden daarna de weg naar mijn afspeellijst vol persoonlijke favorieten, maar de echte liefde voor het album als geheel ontstond pas tijdens mijn studie. Het album heeft heel lang in mijn top10 gestaan en ik vind het nog altijd een van de beste albums ooit gemaakt. De kers op de taart was toen een studiegenoot me de LP voor een euro verkocht, 'omdat ik er meer van zou genieten dan hij deed'. De hoes hangt tussen andere van mijn favoriete albums aan de muur, het album beluister ik nog heel regelmatig en het album klinkt nog steeds net zo krachtig als jaren geleden. Dit is dus echt een perfect voorbeeld van een album waar ik volledig mee vergroeid ben geraakt. En nee hoor, nooit de behoefte gehad aan meer. Nu, zo'n 15 jaar na dato, beluister ik What Does Anything Mean? Basically voor het eerst.

Waar de nummers op Script of the Bridge vrij dynamisch zijn, zijn de songs op dit album wat meer eenvormig. Bovendien voelen de nummers op SotB voor mij wat dromeriger aan (daar dragen de teksten overigens ook aan bij), terwijl op dit album de nummers naar mijn idee wat meer rechttoe rechtaan zijn. Wat deze zaken betreft geef ik de voorkeur aan Script of the Bridge. Dat wil echter totaal niet zeggen dat WDAM?B een slecht album is. Na meerdere luisterbeurten moet ik concluderen dat de songs op deze plaat stuk voor stuk ijzersterk zijn. De combinatie van de stuwende drums en de wat meer dromerige gitaarpartijen zorgt voor een heel fijn evenwicht. In tegenstelling tot SotB kent dit album weinig echte prachtnummers die op zichzelf staan, maar de enorme drive die van WDAM?B uitgaat is echt heerlijk en ik heb gemerkt dat ik me er graag in verlies.

Het enige waar ik echt wat minder van gecharmeerd ben zijn de teksten. Ik vind ze hier wat simpeltjes, wat nietsig en bovenal te letterlijk. Helaas niet de bevreemding die ik ervaar bij sommige teksten op SotB. Gelukkig is het niet moeilijk om de tekstuele inhoud te negeren. Daarvoor zingt Mark Burgess weer met veel te veel overgave. Het maakt eigenlijk helemaal niet uit waar hij over zingt, het klinkt altijd belangwekkend en urgent.

Waar SotB me jarenlang in zijn greep hield, waar ik telkens tevergeefs grip probeerde te krijgen op de ongrijpbare passages op dat album (en dat is in mijn wereld een heel erg positief ding), is dit meer een hapklare brok. Wel een heel lekkere overigens, die ik ongetwijfeld ook nog vaak ga consumeren. Maar SotB blijft nog wel even favoriet hier. Misschien kan Strange Times, dat ook nog op mijn lijstje staat, daar verandering in brengen. Dat The Chameleons een van de vetste sounds van de jaren tachtig heeft weten te produceren is mij in ieder geval nu wel duidelijk.

Next stop: Suede – Dog Man Star

avatar van Rainmachine
5,0
Ook een klassieker uit de 80's met weer mooi artwork van Reg Smithies. De vinyl uitklaphoes was dubbel smullen, een prachtige uitgave op het toch wel bijzondere Statik label. Ik heb dit album destijds helemaal grijs gedraaid en vooral het openingsnummer met die fantastische strings is de perfecte sfeerzetter voor de rest van het album. Ik kan hier niets negatiefs over zeggen en voor de vele uren muziekplezier wat dit album mij bezorgt heeft verdient het de volle mep van 5 sterren. Ik draai dit album liever dan Script, geen idee waarom, het is gewoon een statistisch feit. Beide mooie albums van een band waarbij de neuzen nog allemaal nog dezelfde kant uit stonden. Van het latere gehakketak en onderlinge geruzie werd ik toch wel erg moe, ook de stroom van releases met een extra of (zogenaamd) onbekend nummer waarvoor je dan toch weer de portemonnee trok werd vervelend op een gegeven moment.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:49 uur

geplaatst: vandaag om 23:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.