menu

Pat Metheny Group - Imaginary Day (1997)

mijn stem
3,86 (40)
40 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Warner Bros.

  1. Imaginary Day (10:12)
  2. Follow Me (5:56)
  3. Into the Dream (2:27)
  4. A Story Within the Story (8:01)
  5. The Heat of the Day (9:23)
  6. Across the Sky (4:48)
  7. The Roots of Coincidence (7:48)
  8. Too Soon Tomorow (5:47)
  9. The Awakening (9:28)
totale tijdsduur: 1:03:50
zoeken in:
avatar van frankmulder
5,0
Pff wat een middelmatige reacties hierboven. Mensen, dit is een geweldig album!

De track Imaginary Day brengt je naar een andere wereld, een verlaten landschap. Heel makkelijk in het gehoor ligt dit nummer niet, in tegenstelling tot het daaropvolgende nummer Follow Me. Die is haast weer té eenvoudig, maar als je gewoon geniet van de fijne klanken is er niks aan de hand.

Hiermee hebben we dan gelijk de (wat mij betreft) iets zwakkere kanten van dit album gehad. Daarna gaat het album goed verder met Into the Dream, met de bijzondere 42-snarige gitaar van Pat (ook leuk om op de live-dvd te bekijken). A Story Within the Story klinkt zoals de typische PMG-sound die we gewend zijn, maar heeft als nieuw element de trompetsolo van Mark Ledford, die als een 'story within the story' fungeert.

Van The Heat of the Day word ik vervolgens heel enthousiast; de sfeer van het nummer klopt precies met de titel ervan. Across The Sky verzorgt vervolgens mooi voor de overgang naar het hoogtepunt van dit album: The Roots of Coincidence, het metal-uitstapje van Pat Metheny. Zelfs als metal-'hater' kan ik dit nummer zeer waarderen.

Too Soon Tomorrow is dan weer een mooie overgang naar de geweldige afsluiter The Awakening, waar ik de eerste keer al enthousiast van was, en nu nog steeds. Ongelofelijk hoe iemand zulke muziek kan componeren.

Op het wat mindere begin na is dit dus een super-album, dus hij krijgt een 4,5* van mij.

avatar van unaej
3,0
Ik behoor niet tot de Pat Metheney-fans dezer planeet, en daar zie ik niet meteen verandering in komen. Zelfs bij het horen van het vrolijke, gevarieerde ‘Imaginary Day’ maak ik de bedenking wat iemand als Metheny in een jazz-landschap doet. Zijn gitaar doet vaker denken aan David Gilmour dan aan Jim Hall; zover zijn we dus afgeweken van de conventionele gitaarklank. Dat zou interessant kunnen zijn, maar bij Metheny resulteert het al te vaak in "new age"-albums - als ik Heemskerktollie schatplichtig mag zijn.

Vaak werken Metheny’s zijstapjes voor mij dus niet, maar ‘Imaginary Day’ is een uitzondering op de regel. Sentiment dat balanceert op het randje van de meligheid wisselt platte, ongecompliceerde rock-passages af, en dat zou dan jazz moeten zijn? Ja, want Metheny heeft een band achter zich die zowel melancholie als "swing" (als dat al de goede term is) weten te injecteren, waardoor deze plaat een soort adrenaline-rush doorheen verschillende stijlen wordt.

Ik heb intussen al geleerd dat we van Metheny geen tact moeten verwachten, maar muziek die zich ongecompliceerd laat beluisteren; muziek met pasklare emoties in een transparante vorm. Een formule die mij doet bibberen, maar op ‘Imaginary Day’ best wel meevalt. Vreemd toch, hoe onvoorspelbaar de menselijke psyche.

avatar van sq
4,0
sq
Ik heb het niet zo met Metheny. En dat komt eigenlijk vooral door de ´blije´ hymne-achtige passages die de composities zo typeren. Ik wilde er niet al te denigrerend over schrijven door het ´new age´ te noemen, maar toen zag ik dat Heemskerktollie dat ook al deed. Wel: ik vind dat dus ook.
Ik kan t niet laten hierbij ook te melden dat ik bij Follow Me overeenkomsten hoorde met Bowie´s This is not America (eveneens met Metheny), dat door veel Bowie fans toch als zeer matig wordt beschouwd.

Maar goed, als je daar doorheen luistert erken ik wel dat dit een album is dat aan alle kanten deugt; goed spel, afwisseling en, jawel ik ook, hier en daar betoverend gitaarspel. Mooiste stukje: na de 1e trompetsolo op Story Within a Story.
Een ander nummer, dat ik ronduit prachtig vind is The Roots of Coincidence. Ook al het ´rocknumer´ genoemd, is het vooral de totale beleving, met opbouw en scherpe triphop bochten die het bijzonder maken. Hier ineens wél scherpe kantjes, en heerlijk dat de smooth jazz dan ineens zo sterk ontstegen kan worden zonder dat de plank wordt misgeslagen. Kon hij niet een heel album maken zo?

Gast
geplaatst: vandaag om 12:24 uur

geplaatst: vandaag om 12:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.