Woodstock (1970)

Zelf heb ik deze drie-dubbelaar nooit in mijn bezit gehad maar dankzij een bij mijn grootouders inwonende kostganger kwam daar gauw verandering want die draaide hem namelijk grijs. Uiteraard had ik van tevoren wel de film in de bioscoop gezien en die beviel me uitstekend.
muzikale hoogtepunten genoeg op deze soundtrack van dit legendarische popfestival. Zoals de bijdragen van The Who, Jimi Hendrix, Santana, Ten Years After, Joe Cocker, Country Joe & the Fish en Crosby, Stills, nash & Young.
ook het veel minder bekende rockgroepje Sha Na Na is me bijgebleven en ook het opzwepende geluid van Sly & the family Stone. Kortom: volop genieten geblazen. Hoewel er ook een paar mindere nummers op staan maar die nam ik op de koop toe.
Ik geef hem een dikverdiende 4,5 sterren

Ik heb alle opnames van Woodstock. Alles direct van het soundboard. Als je ze op cd zou zetten kom je uit op 23 stuks.

Ergens in 1972 kreeg ik in het Brabantse dorp waar we waren gaan wonen een nieuw vriendje. Zijn vader zat ook op zee en nam vanuit Taiwan illegale kopieën mee van bekende LPs. Daar zat Woodstock bij, slappe plastic hoes, dun papieren hoezen. De muziek was echter mindblowing. Alles wat op die plaat stond hebben we samen grijsgedraaid.

Het was duidelijk dat toen mijn vader richting Taiwan ging welke opdracht hij meekreeg. Later in het decennium kocht ik een echt exemplaar. Drie platen vol met uiterst avontuurlijke muziek. Ergens begin jaren 80 kwam de film opnieuw uit, dus naar de bioscoop voor die ervaring. Een van de eeerste dvds die ik kocht was Woodstock.

Muzikaal blijft de impact voor mij hetzelfde. Vijf beste nummers op deze plaat bestaat niet. Eigenlijk moet ik 'Love March' alleen aankruisen. Daar vind ik ook in 2019 nog niet veel aan, maar minder erg dan in 1972. Toen waren dat er iets meer. 'Suite: Judy Blue Eyes' was te moeilijk, Sly and the Family Stone te raar en Santana ben ik nooit echt een fan van geworden. Verder vrat ik echt alles. De folk, de rock and roll, zonder te weten wat het was, de hardrock, alles. Het was een kennismaking met muziek voorbij de hitparade. Natuurlijk vond ik de paar hits die er opstonden als eerste goed, maar hoorde ook wat er live mee gebeurde. Al snel openbaarde de rest van de plaat zich volledig. Een mijlplaat.

Deze week werd Woodstock 50 aangekondigd, met de opmerking er bij dat verschillende artiesten die er in 1969 bij waren er weer bij zullen zijn. Voor het laatst neem ik aan. De spoeling begint dus te worden. Ik heb geen spijt er niet bij geweest te zijn. Ieder zijn eigen momenten, maar wat was het mooi geweest, denk ik.

Ik zag de film per ongeluk op tv (tijdens het zappen alhoewel wij toen nog geen afstandsbediening hadden) in de zomer van 1984 en snapte er helemaal niets van. Vreemde muziek, rare mensen, slecht weer en rare praat. Het kwartje viel een paar jaar later toen ik de muziek uit die tijd juist enorm ging waarderen. Precies twintig jaar na het festval kocht ik toen de dubbed cd. Helemaal grijsgedraaid. Het was voor mij alsof je naar een hoorspel zat te luisteren en alsof je er live bij was. Goed gedaan door de producers. Niet alles is goed opgenomen of van uitmuntende kwaliteit maar dat kon de pret niet drukken. Ik kon daar wel mee leven. Door de film en de lp's heeft Woodstock daardoor zeker die legendarische status meegekregen waar iedereen graag bij had willen zijn. Dat betwijfel ik want het was allemaal niet zo fijn met teveel mensen op een kluit en of iedereen iets van de optredens heeft meegekregen vraag in mij ook af?
There is always a little bit of heaven in a disaster area wordt er dan ook ergens geroepen en zo hield men de sfeer er in. Vele artiesten die in de film of op plaat terechtkwamen hebben daar zeker financieel van geprofiteerd begin jaren 70 want ineens werden ze overal gevraagd of werden er meer platen verkocht al was dat vaak van korte duur. Zelf ben ik door mijn aankoop van de dubbel cd in 1989 hierdoor groot fan van Sly Stone geworden en hebben C,S,N&Y en The Who ook zeker niet te klagen gehad. Intussen zijn we alweer 30 jaar verder. Waar hebben we het over....I am going home by helicopter en Alvin Lee gaat weer naar huis. Lekker hoor.

Dit album heb ik vandaag ontvangen. Hij heeft ook al even op mijn platenspeler gelegen. Ik dacht of ik ben gek of ik heb een foute persing de volgorde van de platen brachten me even in de war. Ben erg blij met dit album.