menu

Aphex Twin - Drukqs (2001)

mijn stem
3,81 (258)
258 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Electronic
Label: Warp

  1. Jynweythek Ylow (2:23)
  2. Vordhosbn (4:51)
  3. Kladfvgbung Micshk (2:06)
  4. Omgyjya Switch 7 (4:52)
  5. Strotha Tynhe (2:12)
  6. Gwely Mernans (5:08)
  7. Bbydhyonchord (2:33)
  8. Cock / Ver 10 (5:18)
  9. Avril 14th (2:05)
  10. Mt. Saint Michel Mix + St. Michaels Mount (8:10)
  11. Gwarek 2 (6:46)
  12. Orban Eq Trx 4 (1:35)
  13. Aussois (0:13)
  14. Hy a Scullyas Lyf a Dhagrow (2:14)
  15. Kesson Daslef (1:21)
  16. 54 Cymru Beats (6:06)
  17. Btoum-Roumada (1:58)
  18. Lornaderek (0:31)
  19. Penty Harmonium (1:27)
  20. Meltphace 6 (6:24)
  21. Bit 4 (0:25)
  22. Prep Gwarlek 3B (1:19)
  23. Father (0:57)
  24. Taking Control (7:13)
  25. Petiatil Cx Htdui (2:11)
  26. Ruglen Holon (1:49)
  27. Afx237 V7 (4:23)
  28. Ziggomatic V17 (8:35)
  29. Beskhu3epnm (2:10)
  30. Nanou 2 (3:25)
  31. Avril 14th Half Speed Alternative Version [Re-recorded 2009 Nagra] * (5:07)
  32. Avril 14th Reversed Music Not Audio [Re-recorded 2009 Nagra] * (2:12)
  33. Mangle * (5:55)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 1:40:40 (1:53:54)
zoeken in:
avatar van Onderhond
2,0
Zal me vandaag maar eens wagen aan de "2 CD albums van groten, die het niet helemaal waarmaken". Met als eerste contender, Drukqs. Staan een boel knappe nummers op dit album, maar als geheel komt het toch wat te kort vind ik. Ergens mist er een rooie draad.

"Junweythek" opent mooi. Leuk upgefucked pianomelodietje. "Vordhosbn" ratelt een stuk harder door. Coole track, sterke melodie en typisch AT gewriemel. "Kladfvgbung Micshk" is een pak minder. Gaat echt nergens heen. "Omgyjya Switch7" komt weer een pak ritmischer uit de hoek, maar verzuipt een beetje in z'n eigen samples. Weet nooit een mooi pattern te vormen, en ook de melodieën blazen er maar wat op los. Af en toe vlagen van coole stukken, vooral als de track z'n einde nadert, maar als geheel te onafgewerkt. "Strotha Tynhe" is een degelijk piano intermezzotje. "Gwely Mernans" komt dan weer met zware, donkere drones op de proppen, om zich te uiten als dark ambient. Wel aardig, maar wegens het verloop van het album zie ik het nut niet echt van zulke tracks. "Bbydhyonchord" is zeer matig, "Cock/Ver10" brengt het geheel terug wat op niveau. Coole track die geweldig voortbuldert, met sterke ritmes en af en toe zeer aardige melodieën. "Avril 14th" is een zeer mooi en uberschattig pianomelodietje, echt geweldig. "Mt Saint Michel..." ratelt er weer lekker vandoor, melodisch en ritmisch een fantastische track, "Gwarek2" is dan weer een nummer waar ik minder mee kan. Vage ritmes, eigenlijk meer soundscapes. Weet een Devine veel effectiever te doen. "Orban Eq Trx 4" is zeer matig, zowel op gebied van melodie als ritme valt er weinig boeiends te beleven. "Aussois" is niet meer dan een sample die het volgende pianoriedeltje inleidt. Aardig, maar niet het geniale wat "Avril 14th" was. Afsluiten doet de eerste CD met "Kesson Daslef", wel weer een voltreffer. Zeer mooie melodie, zeer gevoelig en zeer effectief.

CD2 opent een pak explosiever. "54 Cymru Beats" ratelt lekker door, al roept "Btoum-Roumada" het album weer halt toe. Geen piano, wel een orgel deze keer. Matig. "Lornaderek" is een freaky happy birthday sampletje, "Penty Harmonium" weer een orgeldingetje. Slaat eigenlijk nergens op, die hele intro van deze CD. "Meltphace 6" schiet weer enkele versnellingen hoger, mooie ritmes en zeer aangename melodie. "Bit4" is een zinloos intermezzo, "Prep Gwarlek 3B" heeft wel wat weg van dat industriële nummer in Dancer In The Dark. "Father" is dan weer onuitstaanbaar pianogepingel. Met "Taking Control" wordt het weer wat beter, al is dit ook niet AT's beste werk. Nogal droge IDM track, te typisch, en nogal saai. "Petiatil Cx Htdui" is het zoveelste pianotrackje, ook deze is wel aardig, maar meer ook niet. "Ruglen Holon" stelt ook niet bijster veel voor (wéér wat pianogepingel), en het is wachten op "Afx237 V7". Zeer cool gedoe, ook terug te vinden op het Rubber Johnny fragment dat Cunningham maakte ter promotie. Geweldig geratel, en supercoole voice sample. "Ziggomatic V17" blijft lekker doorratelen, al is de sfeer een pak chiller. Zeer aardige track, die mooi openbloeit. "Beskhu3epnm" is voor de laatste keer zinloos gepingel, "Nanou2" is daarentegen wel een prachtige afsluiter van het album. Zeer mooie, lieve track.

Een pak flauwe tot slechte tracks op dit album dus, maar da's niet eens waar ik mij het meest aan stoor. 't Is eerder die schijnbare randomness van het geheel, alsof er wat verschillende projecten van RDJ in eenzelfde playlist gegooid worden, deze vakkundig wordt door elkaar geschud, met dan als resultaat dit album. Geen lijn te vinden, en te weinig echte toppers. 2*

avatar van herman
4,0
Omdat ik al een tijdje van plan hier mijn eigen meesterwerkje uit te destilleren, probeer ik het met een track-by-track review wat beter in kaart te brengen. Want hoe vaak ik dit album ook luister, het zijn telkens maar een paar nummers die blijven hangen.

*Junweythek is een rustige opener met elektronisch pianospel, lieflijk liedje met her en der al wat plooien in de beats.
*Vordhosbn is al langere tijd een van mijn favoriete nummers van Aphex Twin. Harde beats, intimiderende waves, dito baslijn en weer zo'n lief melodietje, toch eigenlijk. Na de omslag verandert dit nummer wel een beetje van sfeer; het heeft nu zowel iets melancholisch als verdrietigs.
*Kladfvgbung Micshk is een instrumentaaltje met een vleugje jazz erdoorheen. Ik vind er niets aan eigenlijk. Typisch zo'n nummer waarvan ik me pas realiseer dat ik het gehoord heb, als het volgende nummer op de CD begint.
*Omgyjya Switch7 zit meer in de hoek van Vordhosbn, maar is kwalitatief wel een stuk minder. Die zweepsamples blijven daarentegen wel hangen.
*Strotha Tynhe is een instrumentaaltje dat wel goed uitkomt na het heftige einde van het vorige nummer, maar echt veel doet het me ook niet.
*Gwely Mernans gooit het over een andere boeg, we gaan de duisternis in. Een duistere ambienttrack die me doet denken aan de beginbeelden van de videoclip van Come to Daddy. Vrij industrieel. Mooi nummer, maar er gebeurt net iets te weinig om het echt boeiend te houden, eigenlijk. Zou ook zo op SAWII kunnen staan, overigens.
*Bbydhyonchord begint met een heel poppy melodietje, zou zomaar iets van Junior Boys kunnen zijn. Helaas wordt het niet veel meer dan dat; er komen eigenlijk enkel handclaps bij. Een tussendoortje.
*Cock/Ver10 is weer van een ander laken en pak. Stuitert alle kanten op. Interessante track, maar heeft het toch ook net niet voor mij.
*Avril 14th is een van mijn meest gedraaide Aphex Twin-nummer op Last.Fm, zegt wel genoeg. Met Kesson Daslef het mooiste piano-nummer op dit album, denk ik.
*Mt Saint Michel + St Micheals Mount is misschien wel mijn favoriete van CD1. Compleet gestoorde ritmes, vooral na een minuut of 4. En dan dat heerlijke pianospel eroverheen (en later in de verte). Dat zijn combi's die alleen Aphex Twin kan maken, geloof ik. Grappig ook dat hier nog een zo'n mini-hiphopsample inzit.
*Gwarek2 vind ik dan weer helemaal niets, al zit ik nu wel met de vraag of Richard parkieten houdt.
*Orban Eq Trx 4 is een soort pauzemuziekje op zijn Aphex Twins. Gebeurt werkelijk helemaal niets boeiends hierin.
*Aussois valt niet veel over te zeggen. Alleen een sampletje.
*Hy a Scullyas Lyf a Dhagrow is ook weer een non-track. Eigenlijk de 4de op rij. Beetje jammer wel, kan me ook niet voorstellen dat meneer James dit serieus heel geweldig vindt.
*Kesson Daslef vind ik dus nog mooier dan Avril 14th, stiekem. Prachtige afsluiter (toch nog) van CD1.

CD2 volgt later...

avatar van madmadder
4,5
Aphex Twin vind ik echt een held, maar als ik naar zijn muziek luister, zette ik tot voor kort eigenlijk altijd Richard D. James Album (1996) of zijn Selected Ambient Works (1992 en 1994) op. Die eerste omdat-ie zo speels en vrolijk is en omdat ik er simpelweg al meer dan een half leven naar luister en ermee vergroeid ben geraakt, zijn meer ambient-geörienteerde werk omdat dat heel dicht staat bij waar ik op dit moment veel naar luister en behoefte aan heb. Drukqs uit 2001 heb ik eigenlijk altijd als één van zijn mindere albums gezien. Recentelijk heb ik dit album echter opnieuw ontdekt en ik moet concluderen dat ik jarenlang poep in mijn oren heb gehad, want ik kan er nu met volle teugen van genieten.

Aphex Twin maakt idm, wat staat voor intelligent dance music. Het is een verschrikkelijk pretentieuze term en de muziek die er bij hoort vindt zijn oorsprong in dance en techno. De term staat tegenwoordig voor alle muziek die de grenzen opzoekt van wat je uit je computer kunt krijgen en waar je met de beste wil van de wereld onmogelijk op kunt dansen. Experimentele elektronica dus, en Aphex Twin is één van de pioniers binnen dit subgenre.

Onvoorspelbaar
Maar Aphex Twin is actief binnen meerdere muzikale vertakkingen. Zo maakt hij dus ook ambient, en op Drukqs horen we ook liedjes die neigen naar neoklassiek, drill and bass of die overduidelijk invloeden vanuit oosterse traditionele muziek bevatten. De muziek van Aphex Twin is vaak bevreemdend en totaal onvoorspelbaar. Er kunnen zo tien wendingen in een nummer van drie minuten zitten en het ene nummer brengt je in zonnige lentesferen terwijl het volgende je doet grijpen naar de antidepressiva. Je weet met Aphex Twin nooit waar je aan toe bent, en dat maakt hem zo’n interessante artiest.

Meestal weet hij zich nog wel een klein beetje in toom te houden met zijn releases, door zich te beperken tot één subgenre of sfeer, maar op Drukqs laat hij zichzelf helemaal gaan. Het gaat echt alle kanten op en het is echt een kwestie van ‘hearing is believing’; je moet die honderd minuten eens zelf ondergaan om te ervaren hoe Aphex Twin constant met de luisteraar speelt. Het hoge schizofrene karakter van dit album vond ik altijd een zwakte, maar op dit moment vind ik het echt de grote kracht van deze plaat.

Ontdekkingstocht
Een grote variëteit aan van alles vind ik vaak een struikelblok als ik naar een album luister. Het kan namelijk al snel overkomen alsof er een gebrek aan visie was en zo’n geheel hangt dan vaak als los zand aan elkaar en weet nauwelijks te beklijven. Ik had ook altijd het idee dat dat bij Drukqs het geval was, maar nu ik er opnieuw naar ben gaan luisteren, ervaar ik juist dat er een duidelijke gedachte achter dit project zit.

Ik hoor een geluidskunstenaar die de grenzen van de elektronische muziek probeert op te rekken, de ongeschreven regels ervan probeert te bevragen en zelf op ontdekkingstocht is naar wat er allemaal mogelijk is in de discipline waarbinnen hij opereert. Drukqs is niet het gefilterde resultaat van die ontdekkingstocht, maar een registratie van die tocht zelf. En we kennen allemaal de uitdrukking: de reis is belangrijker dan de uiteindelijke bestemming.

Bewondering en ontzag
Het is bizar wat Aphex Twin hier neer weet te zetten, alsof al zijn kennis, kunde en persoonlijkheid in de hoogst mogelijke concentraties aanwezig waren, met elkaar vermengden en een explosieve cocktail vormden, op zoek naar een manier om tot ontploffing te komen. Drukqs is het resultaat van al die samengebalde krachten. Ik luister er tegenwoordig keer op keer met bewondering en ontzag naar, hoe erg Aphex Twin soms ook zijn best doet om juist niet geadoreerd te worden.

Want de manier waarop sommige liedjes klinken alsof ze door een klein kind gemaakt zijn, de songtitels waar geen touw aan vast te knopen valt en het grote contrast tussen de nummers onderling verraden namelijk een zeker gevoel voor humor en tonen iemand die zichzelf niet zo serieus neemt; alsof hij het meest pretentieuze subgenre binnen de muziek op speelse wijze een hak probeert te zetten, iets wat deze plaat in mijn ogen alleen nog maar genialer maakt.

Geluidsexperimenten
Ik heb de 4-vinyl-box van dit album, maar ik luister er bijna nooit in zijn geheel naar want de eerste vier kanten moeten afgespeeld worden op 45rpm en daarvoor moet ik mijn platenspeler verbouwen en daar ben ik te lui voor. Nu ik weer in de ban ben van dit album, wend ik me dus tot Spotify, en misschien is dat uiteindelijk ook wel de fijnste manier om naar Drukqs te luisteren; als een continue stroom van geluidsexperimenten, zonder storende onderbrekingen (het omdraaien van de plaat). Wat een geluk dat ik geen poep meer in mijn oren heb!

Blogpost

Gast
geplaatst: vandaag om 15:05 uur

geplaatst: vandaag om 15:05 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.