menu

Blur - 13 (1999)

mijn stem
3,82 (383)
383 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Food

  1. Tender (7:40)
  2. Bugman (4:47)
  3. Coffee & TV (5:58)
  4. Swamp Song (4:36)
  5. 1992 (5:29)
  6. B.L.U.R.E.M.I. (2:52)
  7. Battle (7:43)
  8. Mellow Song (3:56)
  9. Trailer Park (4:26)
  10. Caramel (7:38)
  11. Trimm Trabb (5:37)
  12. No Distance Left to Run (3:27)
  13. Optigan 1 (2:34)
  14. French Song * (8:20)
  15. All We Want * (4:33)
  16. Mellow Jam * (3:56)
  17. X-Offender [Damon / Control Freak's Bugman Remix] * (5:38)
  18. Coyote [Dave's Bugman Remix] * (3:50)
  19. Trade Stylee [Alex's Bugman Remix] * (5:58)
  20. Metal Hip Slop [Graham's Bugman Remix] * (4:16)
  21. So You * (4:11)
  22. Beagle 2 * (2:54)
  23. Tender [Cornelius Remix] * (5:23)
  24. Far Out [Beagle 2 Remix] * (3:58)
  25. I Got Law [Demo] * (2:43)
  26. Music Is My Radar * (5:29)
  27. Black Book * (8:30)
  28. Caramel [Remix] * (4:52)
toon 15 bonustracks
totale tijdsduur: 1:06:43 (2:21:14)
zoeken in:
avatar van herman
4,5
Ik vind 13 geweldig. Ik heb Blur in '99 een geweldig concert zien geven op Werchter, alwaar ze integraal 13 speelden (en daarna afsloten met wat bekende hits) en zo het publiek in vuur en vlam zetten. Sindsdien ben ik overstag wat 13 betreft. Favoriete nummers: Caramel (die intensiteit, wauw), Trimm Trabb en Battle.

avatar van Slowgaze
4,5
Natuurlijk is liefde het grootste wat we hebben en dan ben ik niet eens cynisch daarover. Damon weet het ook. Hij probeert zichzelf te troosten, maar zijn meisje is bij hem weg. Een gospelkoor roept hem op prachtige wijze op om door te gaan. Als de helft van alle liefdesverdrietgedreven muziek zo mooi zou zijn als dit, was de wereld een stuk mooier geweest.

Daarna lijkt Damon zich te identificeren met het type dorpsgek en ziet Graham het ook allemaal niet meer zitten. Koffie en televisie is wat Graham wil, arme jongen. Met Alex en Dave zal het wel niet beter zijn, vrees ik. Als schamele troost is er een demo opgegraven uit 1992. Kijk eens, hoe goed we dat vroeger konden. De hoofden van de jongens knikken. Het pianoloopje is natuurlijk duidelijk verwant aan Sing, maar dat was dan nog een nummer om trots op te zijn. Jongens waren het, maar droevige jongens.

Nee, ook de muziekindustrie is mooi klote geworden. We gebruiken maar loops van andere bands, zo gaat dat. Dan schrijf je daar een trashy glamrockliedje over. Het leven als muzikant is een gevecht en dat is het leven als mens net zo goed. Daar maak je dan een lang elektronisch, psychedelisch stuk van.

Damon kan maar niet vergeten, hij is dan ook zijn meisje kwijtgeraakt aan de Rolling Stones, vertelt hij ons in een goed geslaagde Portishead-pastiche. Ach, hij verwijt zichzelf dat hij geen stijl heeft, geheel onterecht. De band speelt door, maar met pijn in de ziel. Ze hebben geen ruimte meer om te rennen, ze zitten vast. Damon wordt suïcidaal. Hoe intiem wil je het hebben?

avatar van avdj
4,5
Wederom een prachtig album van Blur. Heel anders dan het voorgaande werk maar weer o zo goed. Inmiddels één van favoriete bands, zeker van de '90. Britpop zoals het niet meer geëvenaard zou worden. Luister eens naar 'Coffee and TV'. Heerlijk nummer om bij weg te dromen. Ook het overige materiaal is pakkend en afwisselend.

avatar van Rudi S
5,0
Blur 13
Het album opent top met het mooie, Tender de zangpartijen zijn hier geweldig.
Het intro maakt mij altijd weer vrolijk.
Het lijkt ook wel een feel good liedje , maar de tekst zegt toch wel iets anders.
Albarn, maar ook Coxon zaten niet in hun vrolijkste periode.
Als je na Tender denkt, ha lekkere popplaat, zet het noisie Bugman je meteen op aarde.

Zoals dit album vaker doet, schiet het wat betreft stijlen van links naar rechts, nu met het perfecte pop liedje Coffee & TV 

Het volgende nummer is het Intense Sonic youth achtige Swamp Song , rock na pop.

1992 is zo'n droevig klinkend liedje wat Thom Yorke ook wel graag geschreven zou hebben.
Het nummer zou ook al echt in 1992 geschreven zijn.
Het einde is dan weer geheel in stijl van het album.
B.L.U.R.E.M.I. , hakt je weer lekker wakker, William Orbit's invloed lijkt mij hier behoorlijk groot.

Het langere Battle opent sferisch, weer die elektronische invloeden, de zachte vocalen maken de song af.
Mellow Song, dit album is niet als vrolijke noot bedoeld, een (on)rustig liedje.

Trailer Park, bij de eerste beluistering fronste ik mijn wenkbrauwen, maar nu vind ik dit een top track.
Het nummer heeft een geweldige groove en mag avn mij eindeloos doorgaan.

Caramel
I've gotta get over
I've gotta get over
I've got to get better
Will love you forever
I've gotta find genius
I've gotta get better
I've gotta stop smoking
I've gotta get better

Caramel is hemels, mooi zachtjes gezongen, dromerige achtergrond zang en al die geluiden.
Op de koptelefoon klinkt dit echt briljant.

Heb ik net Caramel de hemel in geprezen, komt Trimm Trabb,(weer een echte Albarn – Orbit baby).
Weer prachtig gezongen, de zangpartijen op dit album zijn echt briljant.
Dit juweeltje is echt een liedje dat vervolg heeft gekregen in Gorillaz en zijn recente solo album.

Het tranentrekkende No Distance Left to Run is zo'n pijnlijk persoonlijk break up liedje.
Ik begrijp vaak niet dat artiesten ons als luisteraars inkijk in hun priveleven willen geven.
Het is echt geweldig mooi gezongen.
When you see me
Please turn your back and walk away
I don't want to see you 
Cause I know the dreams that you keep is wearing me
When your coming down, think of me here
I got no distance left to run

Maar de pijnlijkste regel is toch wel:I won't kill myself, trying to stay in your life

Het instrumentale Optigan 1 sluit het album stemmig af.

13 liedjes als een achtbaan, niet het gemakkelijkste album, wel een die mij dan weer diep raakt, vooral door de afwisseling en intensiteit.
De verhalen gingen dat er tijdens de opnames van dit album een battle gaande was tussen de rock songs voorkeur van Coxon en de meer experimenteerdrift van Albarn, dit heeft tenminste een mooie mix opgeleverd.

avatar van brandos
5,0
ik kan weinig toevoegen aan de recensie van Rudi: 13 is een meesterwerk!

avatar van jordidj1
3,5
Bij Super Tip-Topper

Tip van: Ward

Krijgt een 3,75*.

Blij verrast dat ik deze tip kreeg, eindelijk kon ik verplicht beginnen met het verkennen van het oeuvre van Blur. Ben op zich wel een Gorillaz-fanboy, dus dit leek mij een kat in het bakkie.

Het was niet de eerste keer dat ik 13 aanslingerde, ver voordat ik deze tip kreeg, had ik 'm wel eens gedraaid. Vol goede moed begonnen, maar na vijf à zes tracks uit frustratie uitgezet. Woest was ik, hoe kan die plaat die toppers bevat als Tender en Coffee & TV op zo'n deceptie uitdraaien? Dan maar gewoon weer singles van de band draaien, want dat is wel dikke prima.

Ook nu - dik een jaar later - liep ik tegen hetzelfde probleem aan, nadat de twee geliefde singles waren geweest begonnen de frustraties weer hoog op te lopen. Doorzetten moest ik nu van mezelf en dat lijkt te helpen. Het gevoel van "experimenteel geneuzel" zette zich langzaamaan om in een goed georganiseerd feestje van variatie. Ik vind bij vlagen nog steeds wel lastig, maar een uur ermee vermaken kan ik nu wel.

Het gevoel van de Gorillaz-albums komt nu wel steeds meer terug, dat een Albarn een muzikale duizendpoot is lijkt me nu wel duidelijk. Tot slot wil ik nog een applausje geven voor Caramel, wat een bazentrack .

avatar van ZERO
4,0
In 2013 kende ik van Blur enkel hun best of en (het album) Parklife. Toch wou ik ze absoluut zien op Werchter, omdat optredens van de band behoorlijk schaars zijn en dat wel eens m'n enige kans zou kunnen zijn.

Na helemaal omver geblazen te zijn door een waanzinnig goed optreden, wou ik absoluut meer leren kennen. Ik kocht dus op de terugweg van Werchter naar huis Parklife (die ik nog niet fysiek had), The Great Escape en deze 13. De eerste 2 albums vond ik erg goed, maar met deze kon ik helemaal niets. Het klonk niet als de Blur die ik kende of goed vond. Enkele luisterbeurten geprobeerd, maar het werd er niet beter op. Uiteindelijk op 2,5* gezet en nadien nooit meer geluisterd.

De blurhype ging hier ook weer een beetje liggen. Tot ik een tijdje terug Modern Life is Rubbish zag liggen in een uitverkoopbak. Toch maar meegenomen. Sindsdien heb ik me een beetje chronologisch een weg gebaand door het oeuvre van de band.

Volgens mij is dat ook een nodig om deze plaat te kunnen waarderen. Blur heeft namelijk echt wel een groei doorgemaakt in hun carrière. Of je dat positief of negatief vindt, hangt natuurlijk af van je smaak, maar het is zeker niet zo dat alle albums van Blur hetzelfde klinken. Op hun selftitledalbum hebben ze de stijlbreuk met het begin van hun carrière ingezet en die beviel me érg goed. Dus was het toch tijd om deze ook eens terug een kans te geven...

En ik moet zeggen: die nieuwe kans was bijzonder terecht! Beetje bij beetje groeien de nummers door het experiment heen en zijn het allemaal verborgen pareltjes. En wat een veelzijdigheid op dit album ook! Als je enkel al kijkt naar de singles, heb je het gospelachtige Tender, het perfecte popnummertje Coffee & TV en het ontzettend breekbare No Distance Left to Run. Maar daarnaast heb je ook nog eens de 'herrie' in Bugman, B.L.U.R.E.M.I. en her en der verspreid over het album. En de lange uitgesponnen nummers Battle en Caramel. En het logge Swamp Song. En het Gorillaz-achtige Trailer Park. Het geheel is gewoon één lange geweldige luistertrip.

Het enige lastige is favorieten aanduiden, omdat het album echt wel klinkt als een geheel en er zoveel variatie zit binnen de nummers. Ik denk dat ik voorlopig ga voor Bugman, Coffee & TV en Trimm Trabb, maar dat zou zomaar kunnen veranderen.

Van de 2,5* maken we voorzichtig een 4*.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:09 uur

geplaatst: vandaag om 11:09 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.