menu

IQ - Dark Matter (2004)

mijn stem
4,07 (127)
127 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Giant Electric Pea

  1. Sacred Sound (11:40)
  2. Red Dust Shadow (5:53)
  3. You Never Will (4:54)
  4. Born Brilliant (5:21)
  5. Harvest of Souls (24:29)
totale tijdsduur: 52:17
zoeken in:
avatar van Casartelli
4,0
Casartelli (moderator)
Brunniepoo schreef:
en Dark Matter dus en Frequency deels ook wel. Maar ik vind Subterranea eigenlijk muzikaal ook niet zo heel erg afwijken, alleen is de verpakking anders door de veelal kortere nummers.

Sacred Sound past prima in het rijtje met The Darkest Hour en The Wrong Side of Weird, maar een Supper's Ready ripoff (Ozric, eat your heart out ) ontbrak toch nog aan het repertoire. Dat, tezamen met de wat meer vintage toetsen, was eigenlijk mijn voornaamste reden om dit als IQ's meest retro-album te betitelen, al staan de drie korte nummers toch ook redelijk op zichzelf.

Subterranea kent inderdaad nogal wat herkenbaarheden. Mijn voornaamste bezwaar is eigenlijk dat het nogal traag op gang komt; de favorieten staan bij mij dan ook op cd 2.

avatar van Brunniepoo
4,0
Casartelli schreef:
(quote)

Sacred Sound past prima in het rijtje met The Darkest Hour en The Wrong Side of Weird, maar een Supper's Ready ripoff (Ozric, eat your heart out ) ontbrak toch nog aan het repertoire. Dat, tezamen met de wat meer vintage toetsen, was eigenlijk mijn voornaamste reden om dit als IQ's meest retro-album te betitelen, al staan de drie korte nummers toch ook redelijk op zichzelf.


Die kortere nummers hadden volgens mij ook probleemloos op Ever of The Seventh House kunnen staan en Harvest of Souls heeft misschien wat meer pretenties maar blijft toch vrij herkenbaar post-Ever IQ. Ik hoor in ieder geval geen duidelijke stijlbreuk, vintage toetsen of niet.

Subterranea kent inderdaad nogal wat herkenbaarheden. Mijn voornaamste bezwaar is eigenlijk dat het nogal traag op gang komt; de favorieten staan bij mij dan ook op cd 2.


Bij mij op cd 1, maar dat is misschien deels omdat bij cd 2 de vermoeidheid al heeft toegeslagen.

Ozric Spacefolk
Brunniepoo schreef:


De laatste van Pallas was nauwelijks neoprog, eerder hardrock maar geen idee of dat onder modernisering valt.

Casino was volgens mij alleen Geoff Mann, die op dat moment alweer een jaar of acht uit Twelfth Night was, dus het antwoord zal wel 'nee' zijn.


Drummer van Twelfth Night deed ook mee. Overigens schreed Geoff Mann flink mee aan het Casino-project. Ik vind het wel en Twelfth Night-sfeertje hebben, althans.
Ongeveer op dat moment, zal Geoff Mann alweer bij Twelfth Night om The Collector op te nemen, voor Collector's Item. Dus het had zo maar gekund, en ze kwamen met nieuw materiaal.

Pallas ken ik verder niet zo goed. Volgens mij vind ik ze niet zo interessant, al heb ik wel één heel gave plaat van ze uit de jaren 90, die heb ik ook besproken op deze site.

avatar van Brunniepoo
4,0
Ozric Spacefolk schreef:

Drummer van Twelfth Night deed ook mee. Overigens schreed Geoff Mann flink mee aan het Casino-project. Ik vind het wel en Twelfth Night-sfeertje hebben, althans.
Ongeveer op dat moment, zal Geoff Mann alweer bij Twelfth Night om The Collector op te nemen, voor Collector's Item. Dus het had zo maar gekund, en ze kwamen met nieuw materiaal.


Nieuw materiaal? Wat dan?

Doet mij overigens niet echt aan TN denken, daarvoor mist Casino volledig de puntigheid (zeg maar: new wave) die Twelfth Night wel heeft. Muzikaal vind ik het vooral heel erg Clive Nolan.

Ozric Spacefolk
Collector en Love Song waren speciaal voor die plaat ingespeeld. Dus een soort reunie van Geoff Mann met de rest van de band.

Het had zomaar gekund, dat er meer uit was gekomen.

Ik vind persoonlijk dat Casino perfect aansluit op het werk van Twelfth Night. Dat Karl Groom en Clive Nolan een flinke muzikale duit in het zakje deden, doet er niks aan af, want ik vind het niet lijken op Threshold, Pendragon of Shadowland. Maar goed dat is mijn beleving. Ik voel Twelfth Night ook niet als een new-wave band. New Wave is mijn genre niet (op The Fixx na).
Ik vind Twelfth Night dromerig en duister, en dat is Casino ook.

avatar van jetstreamer
3,5
Casartelli schreef:
..., terwijl Harvest of souls met zijn bijna 25 minuten niet te lang duurt, wat hem meteen al onderscheidt van 98% van zijn lengtegenoten

Casartelli schreef:

het is bij mij met name het laatste nummer dat de score van de max afhoudt... te veel Supper's Ready, inclusief bijbehorende zwaktes



Ik vind het overigens ook geen supernummer, al is de gitaarsolo op het einde erg mooi (en ook een paar andere stukjes zijn wel goed). Hij duurt me veel te lang voor de hoeveelheid afwisseling die in erin zit. En er zitten ook uithalen in van de zanger waar ik niet van houd (zoals bij 11:01 en 17:20 en iets daarvoor (... kill anyone. HA! ).

avatar van Casartelli
4,0
Casartelli (moderator)
Tja, als je jezelf in de loop der jaren bij OK Computer wat tegenspreekt, valt dat geen hond op, maar als je dat bij een album doet dat wat minder reacties trekt, ja, dan val je zo door de mand

avatar van jetstreamer
3,5
Casartelli schreef:
Tja, als je jezelf in de loop der jaren bij OK Computer wat tegenspreekt, valt dat geen hond op, maar als je dat bij een album doet dat wat minder reacties trekt, ja, dan val je zo door de mand

Nou ja: 'zo'; het heeft toch redelijk lang geduurd . (grappig trouwens dat mijn bericht en de tweede quote daarin beiden op een 26e zijn geschreven )

avatar van jetstreamer
3,5
Dit album klinkt me een stuk minder 'Dark Matter' dan ik had verwacht; ondanks wat donkere stukken is hij een stuk lichter dan The Road of Bones. En waar de hoes doet vermoeden dat het ook vrij hard is, is hij ook een stuk minder stevig dan die laatste plaat. Maar dat hoeft voor mij geen probleem te zijn. Dit album is echter minder spannend dan The Road of Bones, maar hij heeft zeker zijn mooie momenten.
Zoals in Sacred Sound waar het wordt terugbracht tot een stuk met alleen gitaar waar dan mooie toetsen overheen komen (overigens ook een van de donkerste momenten van het album). En zeker de solo is zeer mooi. Het nummer You Never Will is mijn favoriet door het mooie duistere begin en de goede opbouw. De solo op het einde is ook goed.

Echter houd ik niet zo van sommige stukken zang (over het algemeen juist wel). Zoals aan het begin van Born Briljant (vreemd effect op zijn stem) en in Red Dust Shadow:
Another child is calling: No, no, where did my daddy go? (en vergelijkbare dingen, te pratend).
En vooral in de afsluiter Harvest of Souls, waar ik al eerder mijn mening over had opgeschreven:
jetstreamer schreef:

Ik vind het overigens ook geen supernummer, al is de gitaarsolo op het einde erg mooi (en ook een paar andere stukjes zijn wel goed). Hij duurt me veel te lang voor de hoeveelheid afwisseling die in erin zit. En er zitten ook uithalen in van de zanger waar ik niet van houd (zoals bij 11:01 (Shut! of zoiets) en 17:20 en iets daarvoor (... kill anyone. HA! ).

Gelukkig eindigt het album met een van de beste momenten: die gitaarsolo .

waarschijnlijk 3,5*.

avatar van Leeds
4,5
chevy93 schreef:
Opvallend dat iemand die zo into prog is nog nooit op zoek is gegaan naar toch wel dé progband, Genesis. Zo'n beetje de band waar iedere andere klassieke (symfo)progband omheen gebouwd is.


En laat nu net deze plaat goede vergelijkingen hebben met Foxtrot. Vooral het laatste nummer van deze met, jawel, het laatste nummer van Foxtrot!

Verder vind ik dit als geheel goed gelukt! Ach, niet om malen, dit is een degelijk album.

avatar van Rockfan
5,0
jetstreamer schreef:
Dit album klinkt me een stuk minder 'Dark Matter' dan ik had verwacht; ondanks wat donkere stukken is hij een stuk lichter dan The Road of Bones. En waar de hoes doet vermoeden dat het ook vrij hard is, is hij ook een stuk minder stevig dan die laatste plaat. Maar dat hoeft voor mij geen probleem te zijn. Dit album is echter minder spannend dan The Road of Bones, maar hij heeft zeker zijn mooie momenten.
Zoals in Sacred Sound waar het wordt terugbracht tot een stuk met alleen gitaar waar dan mooie toetsen overheen komen (overigens ook een van de donkerste momenten van het album). En zeker de solo is zeer mooi. Het nummer You Never Will is mijn favoriet door het mooie duistere begin en de goede opbouw. De solo op het einde is ook goed.

Echter houd ik niet zo van sommige stukken zang (over het algemeen juist wel). Zoals aan het begin van Born Briljant (vreemd effect op zijn stem) en in Red Dust Shadow:
Another child is calling: No, no, where did my daddy go? (en vergelijkbare dingen, te pratend).
En vooral in de afsluiter Harvest of Souls, waar ik al eerder mijn mening over had opgeschreven:
(quote)

Gelukkig eindigt het album met een van de beste momenten: die gitaarsolo .

waarschijnlijk 3,5*.


Jammer van de fade-out. Hadden ze daar nou geen mooier eind aan kunnen maken. Nu gaat zowel het album als het nummer als een nachtkaars uit.

avatar van jetstreamer
3,5
Rockfan schreef:
(quote)


Jammer van de fade-out. Hadden ze daar nou geen mooier eind aan kunnen maken. Nu gaat zowel het album als het nummer als een nachtkaars uit.


Ik heb hem nog even geluisterd, en daar heb je wel gelijk in. Het klinkt niet echt af nu.
Het einde had inderdaad nog een stuk mooier gekund.
Ik vind fade-outs sowieso vaak een wat goedkope manier om een nummer te eindigen.
Maar goed, verder is het wel mooi gespeelde solo.

avatar van jetstreamer
3,5
jetstreamer schreef:
(quote)

Nou ja: 'zo'; het heeft toch redelijk lang geduurd . (grappig trouwens dat mijn bericht en de tweede quote daarin beiden op een 26e zijn geschreven )

Nou, eigenlijk niet ...
Maar goed, whatever.

avatar van uffing
4,5
Rockfan schreef:
(quote)


Jammer van de fade-out. Hadden ze daar nou geen mooier eind aan kunnen maken. Nu gaat zowel het album als het nummer als een nachtkaars uit.


Dat is een trekje waar IQ helaas wel wat vaker last van heeft. The Last Human Gateway en Without Walls kennen ook een gitaarsolo met fade-out die wat mij betreft nog veel langer hadden mogen duren. Toch kan het wel anders; The Enemy Smacks is daar weer een mooi voorbeeld van.

avatar van BoyOnHeavenHill
3,0
Ook ik ben niet per se gebrand op vernieuwing, zeker niet wanneer een groep zich op zo'n knappe wijze een geheel eigen slingerpad heeft gebaand, en van het mooie volle geluid van deze plaat kan ik echt genieten. Zoals ChrisX het al een aantal jaren geleden heeft geformuleerd: "Ik hou wel van het ambachtelijke karakter van IQ's symfo. En daar bij moet het zo zijn dat alle elementen precies goed op smaak zijn. En dat is op DM gelukkig voor een groot deel zo." (15 mei 2009) Dat gezegd hebbende lopen de overeenkomsten met de Genesis van tussen Trespass en Foxtrot wel èrg in het oog, vooral vanwege het orgelwerk, de manier waarop tempowisselingen worden ingezet en de analogie met Supper's ready. Daardoor ontbeert dit album voor mij een beetje een eigen gezicht en klinken deze vijftig minuten enigszins eenvormig en té vertrouwd, terwijl dit toch pas mijn derde IQ-plaat is, en na het gevoel van een grote ontdekking dat ik had met Subterranea en daarna de impact die The road of bones op mij had is dat toch een beetje teleurstellend. Het ligt misschien meer aan mij, maar dit album raakt me niet echt, het is wat "teveel van hetzelfde", en dat dat niet voldoende is (terwijl dit toch absoluut geen slechte plaat is) duidt er wellicht ook op dat ik me gewoon niet een die-hard-IQ-fan kan noemen.

avatar van aerobag
3,5
Dit was een stuk minder gruwelijk en duister dan ik had verwacht op basis van de hoes. Als je mijn muzikale reis een klein beetje volgt weet je dat ik niet zo fan ben van prog uit de 00’s en 10’s en het vaak ervaar als een zeer uitgekauwde sound. Voor mijn gevoel is prog in de jaren ’70 dusdanig uitgediept en uitgevoerd dat je daar niet snel overheen komt. Erger nog, de moderne prog klinkt in mijn oren vaak juist als een slap aftreksel. Maar dan kwamen de heren van IQ voorbij, die hun eigen ding doen. Ik moet daarbij wel zeggen dat ik de rest van het werk van IQ niet ken, dus ik weet niet hoe dit album afsteekt tegen de rest van hun discografie, maar Dark Matter kent sterke symfonische composities, zonder al te veel te overdrijven. Een sound die mij voor zich weet winnen. Afsluiter Harvest Soul duurt een slordige 24 minuten, maar is zowel muzikaal als tekstueel dusdanig meeslepend dat de tijd zo voorbij vliegt.

avatar van Robje1968
4,5
Voor mij is dit het beste album wat IQ heeft gemaakt tot nu toe.

Heerlijke symfonische rock met een agressief en passioneel sausje.

Vooral het nummer "Harvest of Souls" is geweldig. Doet mij denken aan "Foxtrot" van Genesis.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:06 uur

geplaatst: vandaag om 07:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.