Dit album klinkt me een stuk minder 'Dark Matter' dan ik had verwacht; ondanks wat donkere stukken is hij een stuk lichter dan The Road of Bones. En waar de hoes doet vermoeden dat het ook vrij hard is, is hij ook een stuk minder stevig dan die laatste plaat. Maar dat hoeft voor mij geen probleem te zijn. Dit album is echter minder spannend dan The Road of Bones, maar hij heeft zeker zijn mooie momenten.
Zoals in
Sacred Sound waar het wordt terugbracht tot een stuk met alleen gitaar waar dan mooie toetsen overheen komen (overigens ook een van de donkerste momenten van het album). En zeker de solo is zeer mooi. Het nummer
You Never Will is mijn favoriet door het mooie duistere begin en de goede opbouw. De solo op het einde is ook goed.
Echter houd ik niet zo van sommige stukken zang (over het algemeen juist wel). Zoals aan het begin van Born Briljant (vreemd effect op zijn stem) en in Red Dust Shadow:
Another child is calling: No, no, where did my daddy go? (en vergelijkbare dingen, te pratend).
En vooral in de afsluiter Harvest of Souls, waar ik al eerder mijn mening over had opgeschreven:
jetstreamer schreef:
Ik vind het overigens ook geen supernummer, al is de gitaarsolo op het einde erg mooi (en ook een paar andere stukjes zijn wel goed). Hij duurt me veel te lang voor de hoeveelheid afwisseling die in erin zit. En er zitten ook uithalen in van de zanger waar ik niet van houd (zoals bij 11:01 (
Shut! of zoiets)
en 17:20 en iets daarvoor (...
kill anyone. HA! ).
Gelukkig eindigt het album met een van de beste momenten: die gitaarsolo
.
waarschijnlijk 3,5*.