Dr. Dre - 2001 (1999)

Echt 1 van de weinige albums in dit genre, die ik goed vind.

Ik ben klaar voor de terugslag maar mischien is het 1 van de weinige albums die je kent dan in het genre..? Qua beats is dit schitterend maar tekstueel (akkoord het bekt lekker en flowt goed) is dit imo ondermatig aan artiesten die veel liefde in hun lyrics steken en met andere kwalitatievere teksten aankomen ( A tribe Called quest, Common, De La Soul, Gang Starr, Jeru The Damaja, Pete Rock & CL Smooth ,en om bij West Coast te blijven, The Pharcyde en Rass Kass...) dan deze typische zuig mijn lul terwijl ik vertel hoe cool ik ben teksten. Ik weet dat het niet alleen maar dat is maar toch.... The Message was altijd al een favo ten huize Ernie puur voor de lyrics maar zoals al gezegd bij andere hiphop van deze soort : deze stroming moet er ook zijn. Ik geef hier ook niet minder dan een 4* voor hoor

Iemand die deze plaat goed vindt, hoef je geen A Tribe Called Quest of Common aan te raden. Deze plaat leunt op totaal andere dingen dan de platen van die artiesten.

En lyrics zijn overschat.

eens, totaal ander genre in de hiphop. Wat niet wil zeggen natuurlijk dat je niet beide kan diggen, maar op basis van dit per se ook de andere is verre van logisch.
Lyrics op dit album zijn helemaal niet bijzonder, maar zijn flow en delivery zijn het wel.
Maar welke gansgta/street hiphop heeft nu echt bijzondere lyrics op een paar uitzonderingen na (Nas en zo).

Tekst moet in deze wel hard en uitzonderlijk zijn want anders blijft er ook niet veel over van wat ze nou uiteindelijk doen. En dan wordt het net zo inhoudsloos en nietszeggend als veel van de George the 23rd knaapjes die met blindelingse vanzelfsprekendheid naar dit soort dingen luisteren en het op die manier soms misschien zelfs in een karig daglicht zetten.

Moet daar wel aan toevoegen dat deze betreffende man dan tenminste nog iets van een muzikant genoemd mag worden.

Tekst is zeker niet het hoogtepunt op dit album, en toch is het vet. Mooi hoe verschillende typen hiphop een aspect als de beats of de lyrics juist belangrijker maken dan een ander aspect, of minder belangrijk. Zo zijn er zat voorbeelden van albums als deze die de goeie balans hebben zonder al te geweldige teksten.

@ Deranged. Nu ben ik geen hip-hop kenner. Zeer zeker niet. Toch een vraagje aan je. Ben jij een beetje op de hoogte van hip-hop? Ik stel die vraag omdat je berichtje wel erg negatief en karig bij mij overkomt.

Niet direct mijn muzieksmaak, maar als het over Hip-Hop gaat is Dr. Dre toch wel één van de eerste namen die in me opkomen. En dan liggen de klasiekers als 'Still Dre', ' Forgot About Dre' en 'Tha Next Episode' uiteraard voor de hand. Dat was dan ook de reden dat ik dit album opzette, in de hoop meer van dit tegen te komen.

Beter dan het handjevol tracks wat ik hierboven heb genoemd staat er niet op, maar echt een verassing is dat ook niet; ze zijn niet voor niets het meest bekend van dit album.
Alsnog ben ik enigszins tevreden met het totaalplaatje, voornamelijk de eerste helft is zeer genietbaar. Daarna zwakt het helaas ietwat af, maar vervelend wordt het ook niet. De non-music tracks hebben geen tot weinig meerwaarde verder.

Xplosive, Whats the Difference en Bang Bang zijn van hetzelfde niveau naar mijn mening.

Naar mijn mening zijn Still D.R.E., Forgot About Dre en The Message perfect, terwijl The Watcher, Xplosive, Whats the Difference, Bang Bang, Big Ego's en The Next Episode geweldig zijn.

In de tijd dat Dre 'groot' was (mogelijk nog is) was ik nog te jong om me echt meer in zijn muziek te verdiepen. Nu maar even in halen dan. Zo op het eerste gehoor vraag ik me meteen af, wat is er gebeurd met dit hiphop geluid? Gewoon dat chille, niet te veel elektrische fratsels, gewoon hiphop. Ik ben blij dat ik het nog enigszins een beetje heb mee mogen maken dat dit soort muziek op de radio gedraaid werd. Toch behoorlijk anders dan een Macklemore, wat veel minder retro klinkt en met een wat commerciëler geluid ofzo.. (en nee dat is niet per se verkeerd).

Zo op het eerste gehoor denk ik dat me dit wel gaat bevallen. Gewoon rap met een chille beat.
De lyrics zullen waarschijnlijk zelden het niveau Cunninglynguist halen, maar goed genoeg.

Vandaag heel wat van dit album geluisterd omdat ik het hoog in de Top-250 zag staan. Er staan sowieso heel wat goede rapnummers op, maar ik heb nog niet voldoende geluisterd om een score toe te kennen.

Ik vind dit zeer goed, maar van een serieus mindere kwaliteit dan zijn fenomenale debuutplaat.

zo goed is deze cd toch niet

Hele goeie CD!

Uiteindelijk voor het eerst in zijn geheel beluisterd, maar ik kan er nog niet een cijfer bij plaatsen.
Wel een heleboel goede nummers, waarvan 'Forget about DRE' en 'Still D.R.E' de besten zijn.

Album nog eens geluisterd, maar het komt niet verder dan 3,5 * bij mij. Wel een van de betere rap-albums, maar het lijkt wel alsof deze wat langdradig is. Een beetje jammer.

Ondanks de hits vind ik dit de minste plaat van Dr. Dre, ik denk eigenlijk vooral doordat de kwaliteit zo heen en weer schommelt. The Watcher, Still Dre, What's the Difference, Forgot About Dre, The Next Episode zijn goed, maar eigenlijk vind ik er vanaf nummer 12 bar weinig meer aan. De interludes vind ik ook eigenlijk niets toevoegen. Geen album om van begin tot eind te luisteren dus, maar toch zeker een 3,5* voor de goede songs die er wel op staan.

Die "hook" op Forgot About Dre.... Damn. :/

Was wel de plaat die ik in m'n middelbare schoolperiode het meest heb gedraaid en albums die 17 jaar later nog steeds fier overeind staan, zijn de beste. Niets dan toptracks en wat een sound, echt alles knalt aan dit album.

Helemaal met je eens, mensen die zeuren over de teksten snap ik ook niet. Dre heeft dan misschien niet heel veel diepgaande teksten maar het klinkt en flowt allemaal wel lekker. Wat mij betreft (en ik ben een Hip-Hop leek) één van de beste Hip-Hop albums ooit.

Ik weet gewoon niet wat ik aanmoet met dit album. Dan weer top-10, dan weer 4 sterren en nu zit ik weer op 4,5 sterren... Het gaat op en neer net als die auto's in de clips van hem

Feit blijft dat dit gewoon een klasse-album is met allerlei classics waar ik geen genoeg van kan krijgen, maar ik heb ze simpelweg kapot gedraaid. Misschien is het verstandig dat ik hem even een tijdje laat liggen in het rek en over een paar maanden, jaren weer opzet. Kans is dan wel aanwezig dat ie weer in me top-10 belandt.

Als je het album gedetailleerd beluistert, hoor je dat de dokter sommige samples en beats maar één keer gebruikt in een nummer (even tonen hoe goed hij wel is). De inhoud van de teksten is misschien niet wereldschokkend, maar ze komen uit het hart (bv big ego's, the message) of andere lichaamsdelen, en die flow, op die beats, gitaartjes, piano, harp en wat nog meer? mary j blige, eminem, xzibit, snoop, ... Geen enkele andere hiphopplaat die mij van begin tot einde volledig kan boeien. De dokter on the top of his game.

Goed album met enkele zeer tracks (onder meer door de gastbijdrages), maar te lang waardoor het niveau helaas niet aangehouden wordt. Zeker naar het einde zakt het album wat in en niet elke skit is even geslaagd.

De jaren '90 rap vind ik toch een stuk fijner dan die van hedendaags. Dr. Dré en Tupac zijn voor mij wel de grote mannen in hun genre. 3,5*

The Watcher (3:26) 3,5
Fuck You (3:25) 3,5
Still D.R.E. (4:30) 5,0
Big Ego's (3:58) 3,5
Xxplosive (3:35) 3,0
What's the Difference (4:04) 3,5
Light Speed (2:40) 3,0
Forgot About Dre (3:42) 4,0
The Next Episode (2:41) 4,0
Let's Get High (2:27) 3,5
Bitch Niggaz (4:13) 3,0
Murder Ink (2:28) 3,0
Some L.A. Niggaz (4:25) 2,5
Housewife (4:02) 3,0
Ackrite (3:39) 3,0
Bang Bang (3:42) 3,5
The Message (5:29) 3,0

Prima cd van Dre. Alleen duurt hij me wat te lang. Waardoor ik moeite heb om mijn aandacht erbij te houden. En een aantal nummers vind ik wat saai. Ook die eeuwige into's vind ik niet altijd even geslaagd. Het grappige is dat de beste nummers door Snoop Dog gerapt worden. Terwijl ik maar weinig aan die lange kan vinden. Toch nog maar eens naar Snoop luisteren.

En het woord Bitch en dat ander scheldwoord (je weet wel dat woord dat wij whitey's niet mogen uitspreken) kan ik voorlopig effe niet meer horen.

Klassieker.

Wegens mijn leeftijd zijn er weinig albums uit de jaren 90 waar ik nostalgische gevoelens aan koester, dit album en All Eyez on Me zijn volgens mij de enigen waar dit wel het geval is.

Dit is voor mij het summum van Dr. Dre zijn werk, zonder afbreuk te willen doen aan zijn andere meesterwerk The Chronic en schitterende producties voor andere artiesten. Zoals we van deze grootmeester gewoon zijn zijn de producties van een ongekend hoog niveau maar ook Dr. Dre komt rappend goed uit de verf op 2001. Hij is zeker niet één van de betere rappers en voor de teksten moet je ook niet naar een project van hem luisteren maar hij heeft een ongelofelijk vette stem. Deze manier van rappen en stemgebruik bezit hij zo te horen niet meer sinds midden jaren 2010 en dat is buitengewoon jammer.

Voor mij persoonlijk is dit misschien wel de best geproduceerde plaat allertijden, Dr. Dre en Mel-Man leveren sublieme beat na sublieme beat af op dit tweede studioalbum. Er zijn producers met meer gelaagde producties en waar veel meer te ontdekken valt maar Dre (en voornamelijk dit album) schitteren in de simpliciteit van het geluid. Het plaatje klopt en het is in elkaar geflanst als een waar meesterwerk.

De skit Pause 4 Porno is het enige minpunt op deze plaat... wie zit er nu in godsnaam op een intermissie zoals dat te wachten? De andere skits storen me niet echt om eerlijk te zijn, zeker de outro van de hekkensluiter niet.

Hierna bleef Dr. Dre goed knallen en Snoop Dogg, Xzibit en Eminem bleven ook mooi op deze vloedgolf surfen. Mooie tijden en veel topnummers/albums zijn er nog gekomen naar aanleiding van 2001.
Voor mij persoonlijk is de gastheer het belangrijkste figuur in Hip Hop en een album zoals dit cementeert zijn nalatenschap enkel maar.

Zoals eerder vermeld moet je hier niet zijn voor groot tekstueel werk maar The Message, wat ook de enige beat is die niet van Dr. Dre en Mel-Man is maar van Lord Finesse, is toch een knap staaltje schrijfwerk hoor... iets waar Dre zelf amper iets mee te maken heeft waarschijnlijk.

Commentaren op dit album en mensen die dit niets (of minder) vinden kan ik volledig begrijpen maar voor mij is dit een ware sublieme klassieker.

4,5*

Beluister n.a.v. dit topic:

Tijdens de release van dit album was ik wat meer into hiphop en ik kocht deze cd toen ook. Toentertijd heel veel beluisterd, maar ik ben de laatste jaren de link met hiphop een beetje verloren. Dus het was al even geleden dat ik dit album hoorde. Dit toch wat te lange album leunt vooral op de dikke producties. Inhoudelijk gaat het nergens over, maar dat past dan ook wel weer bij de hiphopstijl die je hier gepresenteerde krijgt. Een plaat boordevol features van bekende en minder bekende namen. Zoals wel vaker bij hiphop halen veel onnodige skits/interludes de vaart er danig uit. Still D.R.E. (tijdloos goede productie), Forgot About Dre en What’s the Difference (beiden met een uiterst vinnige Eminem), The Watcher, the Next Episode (Nate Dogg) en the Message zijn dan toch wel favoriet.

Toch wel een iconische album van de jaren '90. Ik houd van alle genres muziek, en dit is er één van. De bekende beats van Dre, je herkent ze meteen.

Spotify - Alles over de Spotify Premium abonnement

Still werd weer ten gehore gebracht tijdens de Superbowl halftime show. Was een feestje om alle 'oude rotten' weer eens samen te zien optreden. Was weer top geregisseerd zoals meestal.

Als ik één hip hop album goed vind is het deze wel. Hoewel ik meer van de rock ben kan een echte muziekliefhebber toch niet ontkennen dat dit gewoon een topalbum is in het genre.

Als je de woorden Wassup, Y'now what i'm saying, Bitches, Nigga, Police, Fuck, Ass, Motherfuckers weglaat blijft er weinig tekst over. Maar desondanks is het wel een goed album met een heerlijke flow.