stoepkrijt schreef:
Probeer je nu te zeggen dat ik de term post-punk niet mag gebruiken?

Dat jij het niet zo op zulke 'etiketten' hebt vind ik prima, maar ik vind het een fijne houvast.
Hou 'ns even vast Mamalou! Etiketten gebruiken - a.k.a. metadateren - is een absolute noodzaak om iets terug te kunnen vinden (bijv in een archief). Als je gaat verhuizen helpt het enorm om dozen goed te labelen - dan kunnen ze meteen naar de kamer waar ze thuishoren.
Het is handig als die etiketten helder en eenduidig zijn, zodat eenieder (en niet 1 of 2 individuen) weet waar het over gaat. Postpunk is als label alleen eenduidig qua tijdvak, verder niet; verder is het containerbegrip geworden (net als "new wave"), waar verschillende mensen verschillende invulling aan geven - zodat je in een discussie over muziek met meerdere mensen daarover een uiterst verwarde communicatie krijgt, omdat iedereen er wat anders onder verstaat
Dit eerste album van Dead Can Dance heeft veel gothic elementen in zich - verwijst bijv. naar bands als Sisters of Mercy, Danse Society, maar ook naar labelgenoten Cocteau Twins (hun debuut Garlands heeft ook aardig wat Gothic elementen). Labels is imo wél een aardig middel om grip te krijgen op 'postpunk' - let op de enkele aanhalingstekens
4AD, Factory, Korova, Ze, Rough Trade zijn belangrijke labels; dan zijn er nog wel wat kleinere. DCD zit op 4AD en bij 4AD was artistieke autonomie een van de belangrijke uitgangspunten. Vorm (layout, alle grafische uitingen) en inhoud waren heel sterk met elkaar verbonden. 4AD was - veel meer dan andere labels - een label waarvan de releases soms werden verkocht omdat ze er zo goed uit zagen: de meeste 4AD-platen uit de eerste 10 jaar zien er prachtig uit: ze hebben ook iets 'arty'. De onderlinge verbondenheid tussen 4AD-artiesten - denk aan de showcase This Mortal Coil - was ook veel sterker dan bij andere labels.
Dit eerste DCD album is een fraai debuut, maar bij het volgende album zal al snel blijken tot welke diepgang de band in staat is. Over de hele linie gezien doet de typering "postpunk" DCD onvoldoende recht. DCD is veel meer, schuwt het niet om grenzen op te zoeken en te verleggen.