AION 1990
The End of Words.
Wat kan er over dit album gezegd of geschreven worden?
Devotie, toewijding, schilderijen komen tot leven.
Die van Jeroen Bosch op de cover ... of voor mij als Vlaming
en onvoorwaardelijke fan van Breughel ... Pieter de Oude.
Beide schilders tekenden vreugde en verdriet van de sterveling.
Bosch werkte meer met (bijbelse) metaforen, Breughel zoemde in
op het dagelijkse leven van Jan Modaal ... en de boer ploegde verder.
Dead Can Dance zet met elke album een stap verder terug
in het verguisde, maar rijke muzikale verleden van de mensheid.
Twee songs schetsen het opzet van deze vijfde langspeler Aion.
Het zijn
Saltarello, de 14de eeuwse Italiaanse (heksen)dans
en
The Song of the Sybil, een 16de eeuwse Catelaans passielied.
http://nl.youtube.com/watch?v=AcmpBCXOgVI
http://nl.youtube.com/watch?v=zP4Ae4xIkMU
Track 2 huppelt met ritmische tambourijn in de rondte.
Track 4 schuift als een collectieve biecht voorbij.
Hier brengen muzikanten van de 20ste eeuw
de zielen uit de middeleeuwen tot leven, alsof de poppetjes
op de schilderijen van de vernoemde grootmeesters tot leven komen.
Dode muziek nodigt opnieuw ten dans uit: Dead Can Dance.
The Arrival and the Reunion opent plechtig.
Alsof we mogen meegluren over de schouders
van een relgieuze communie ... vrijmetselarij wie weet.
Fortune Presents Gifts Not According to the Book.
Of hoe het dagelijkse lot zich niet altijd aan de bijbelse profetieën houdt.
Een intro die uit Dead Poets Society lijkt geknipt.
http://nl.youtube.com/watch?v=qIXgS0_Ax2U
The Promised Womb met die in mineur gestreken cello's.
Lisa Gerrard zingt niet meer ... ze verklankt zwangerschap,
verwachting of "advent". Een kerstlied tussen de regels.
Black Sun ... het enige nummer dat hoorbaar teruggrijpt
naar de oude, meer op new wave geënte aanpak.
Brendan Perry ontbindt zijn innerlijke demonen.
Radharc springt uit de band als een symbiose tussen
Europese, middeleeuwse muziek en oosterse volksdans.
As the Bell Rings the Maypole Spins is contemplatiever.
Lieflijk haast, alsof het de kat is die naast het haardvuur spint.
Mephisto en
The Garden of Zephirus zijn integrerender
van titel, want muzikaal slechts kleine bruggetjes tussen
behoorlijk gevarieerde nummers die voldoende een zijn.
Wilderness is een vocale meditatie en brengt ons
terug bij ons uitgangspunt ...
The End of Words.
http://nl.youtube.com/watch?v=ynw2Zi0nMn0