Aerosmith - Toys in the Attic (1975)

Round and Round is inderdaad een sterke gitaarsong met moddervette solo's. Toys in the Attic is een prima titelsong en Sweet Emotion en Walk This Way zijn klassiekers, hoewel ik de versie met Run DMC nog beter vind. De gitaarsolo op het einde van No More No More is ook geweldig. De live versie van Big Ten-Inch Record op de Pandora's Box is pas echt goed, vergeleken met deze studiotrack. De rest van de nummers zijn wat minder bijzonder.
Maar toch: de heren gingen vrolijk door op de ingeslagen weg met album Toys in the Attic. Overall alweer een prima rock ('n roll) album.

Sommige bands moet je niet met anderen willen vergelijken. Aerosmith is er één van.
Vet gitaarwerk over de hele plaat, hou ik van... Het artwork op de hoes is absurd maar spreekt me op de een of andere manier echt aan...

"Adams Apple", "Walk This Way", "Sweet Emotion", was wel aangenaam verrast door de solo aan het eind van "No More No More", kicken! "You See Me Crying" is een fijne ballad om mee af te sluiten.

3*

Deze van de week weer veelvuldig gedraaid, en echt een heerlijk album. Voor mij staat er eigenlijk maar 1 minder nummer op en dat is Uncle Salty. De titeltrack daarvan vind ik soms de zangmelodie wat te kinderlijk en te hippieachtig klinken, maar er zit wel spetterend gitaarwerk in waardoor het nummer toch ook weer lekker klinkt. Big Ten Inch Record is een vreemde eend in de bijt, maar wel echt een heerlijk tussendoortje. Adams Apple klinkt net als nummers 7 en 8 ook super, en er word met een mooie rustige ballad afgesloten. De 2 prijsnummers zijn ook voor mij Walk This Way, maar vooral Sweet Emotion met dat spetterende gitaarwerk erin. Pracht plaat met veel variatie erin, maar toch net een tikkeltje minder dan hun opvolger Rocks vind ik. Ook vind ik dat de typische Tyler stem op deze bij vlagen nog niet zo goed te horen is dan op Rocks.