Paar aardige weetjes uit Blue melody – Tim Buckley remembered van Lee Underwood:
* Blue afternoon en Lorca werden volgens hem allebei eind 1969 (en dus niet 1968) opgenomen;
* I must have been blind stamt al uit 1966, maar Buckley "had no place to put it until this album";
* ook The river schijnt te stammen uit Buckley's "folk era";
* en gitarist Steve Khan (zoon van songwriter Sammy Cahn, schrijver van Bei mir bist du schön, Come fly with me, Let it snow, let it snow, let it snow, Love and marriage, Three coins in the fountain, (Love is) the tender trap enz. -- een grote meneer dus) speelde mee op Happy time en So lonely, maar werd niet op de hoes vermeld. "Nothing personal, probably just a snafu in the office."
Voor mij is dit het meest complete en bevredigende album van Buckley, net zo subtiel en sfeervol als Happy/sad maar zonder ook maar enige zwakke plek (zoals het vreselijke Gypsy woman dat voornoemde plaat ernstig verminkt).
Ik kom er trouwens nèt achter dat Rhino in oktober 2011 een Orginal album series-box heeft uitgebracht met daarin Buckley's eerste vijf albums -- dus ook het lange tijd moeilijk te vinden Blue afternoon.