menu

Mark Lanegan Band - Bubblegum (2004)

mijn stem
4,10 (401)
401 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Beggars Banquet

  1. When Your Number Isn't Up (3:01)
  2. Hit the City (2:49)

    met PJ Harvey

  3. Wedding Dress (3:07)

    met Wendy Rae Fowler

  4. Methamphetamine Blues (3:16)
  5. One Hundred Days (4:36)

    met Chris Goss

  6. Bombed (1:09)
  7. Strange Religion (4:08)

    met Izzy Stradlin en Duff McKagan

  8. Sideways in Reverse (2:46)
  9. Come to Me (3:45)

    met PJ Harvey

  10. Like Little Willie John (3:53)
  11. Can't Come Down (3:37)
  12. Morning Glory Wine (4:27)
  13. Head (3:05)
  14. Driving Death Valley Blues (2:49)
  15. Out of Nowhere (2:43)
totale tijdsduur: 49:11
zoeken in:
avatar van richiedoom
3,0
Nou, ik dacht na de fantastische voorgaande platen, dat ik deze plaat gezien het gemiddelde geniaal zou gaan vinden. Wat een tegenvaller! Misschien moet deze meer groeien dan zijn andere platen, maar ik hou t voorlopig op 3*

avatar van muismat
Ik heb heeeel sterk het gevoel dat dit een enorm groeiertje is, ik ga dan ook veel tijd spenderen aan het consumeren van deze plaat

avatar van Ernie
4,5
Wat blijft Head toch een heerlijk nummer. Lang geleden dat ik deze had opgelegd maar nu hoor ik wel alle schoonheid die deze plaat herbergt

avatar van Sleepy House
4,5
Leuke plaat, al heb ik het gevoel dat deze vrij onregelmatig is. Dit is (volgens mij) te wijten aan enkele mindere nummers zoals "Sideways in Reverse", "Driving Death Valley Blues", "Head" en "Can't Come Down" die het geheel jammer genoeg wat naar beneden sleuren. Bubblegum komt ook wat minder 'spontaan' over dan de andere soloplaten van Lanegan.

Een fijn album, zonder meer, maar verre van 's mans beste werk. De langverwachte opvolger (Blues Funeral) zal helaas een dieptepunt in Mark Lanegan's oeuvre worden...

5,0
Morning Glory Wine is een nummer met een heerlijke climax. Het album heeft sowieso al een heerlijke climax, de laatste vier nummers vind ik geweldig. Het enige nummer waar ik nog niet volledig van genieten kan is Can't Come Down, maar ik heb het gevoel dat dat een groeiertje is, moet goed komen dus

avatar van EttaJamesBrown
4,0
Kruipolie voor de ziel. Mijn ziel. Bijna net zo verloren als die van Mark zelf. Pasen helpt daar niets aan.
Nog 100 dagen te gaan, zolang mijn nummer nog niet getrokken is.

Mijn trouwjurk mag je hebben.

avatar van deric raven
4,0
Dit album was mijn eerste kennismaking met Mark Lanegan, al bleek dat ik achteraf gezien uiteraard ook bekend was met zijn werk met Screaming Trees.
Popblad OOR was zo te spreken over Bubblegum dat ik deze blind aanschafte.
En het deed mij helemaal niks, ik kon mij er helemaal niet in vinden.
Plekje in de kast onder de M van Miskopen; einde verhaal, klaar.
Waarschijnlijk had ik gewoon andere verwachtingen, had ik gehoopt op een geheel met kop en staart, en dat was Bubblegum niet, en die status heeft hij ook nooit gekregen.
Lanegan doet waar hij zin in heeft, volgens mij gaat hij met veel plezier met vrienden de studio in, en ziet hij wel wat er gebeurd, gewoon spelen, dat is alles.
Op het podium heeft hij ook niet echt de uitstraling dat hij er zin in heeft; opeens staat hij er, en vervolgens is hij ook weer weg.
Niks bijzonders aan.
Maar dat is dus niet het geval; als hij verschijnt, dan gebeurd er iets magisch, wat niet uit te leggen is, als je het niet hebt meegemaakt.
Ik heb hem een kleine 10 minuten gezien bij The Twilight Singers, en dat was het absolute hoogtepunt; iets wat hij ook flikt bij Queens Of The Stone Age.
Terug naar Bubblegum; op MTV zag ik een paar jaar later de clip van Hit The City, samen met PJ Harvey, en besloot om vervolgens het album weer uit de kast te halen, want dit nummer kwam toen wel gelijk binnen.
Lanegan is een soort van paardenfluisteraar, alleen richt hij zich op een ander soort vee; de consumerende platenkoper.
Het kenmerkende door het vele roken en andere genotsmiddelen aangetaste stemgeluid klinkt als een oude wijze goeroe, die je mee neemt naar een trip, die eigenlijk nergens naar toe gaat.
Een groot mysterie, de rauwheid van de blueszangers van begin vorige eeuw, waar weinig informatie over terug te vinden is.
De kracht zit hem misschien wel in het feit dat hij zich niet laat binden aan een band, maar compromisloos zijn eigen wegen bewandeld.
Altijd bereid om een vinger te geven, maar nooit een hele hand.
Van al zijn albums werkt uiteindelijk Bubblegum het meest verslavend, de eerste keer proberen zonder enig genot, jaren later nogmaals proberen, en voordat je er erg in hebt zit je er aan vast.
Maar wat is nu precies de kracht van het album?
Ik denk dat het puur zijn aanwezigheid is; de rest van de muzikanten zijn vreemd genoeg vervangbaar, Lanegan is dat niet.

avatar van Alicia
4,0
Het houdt niet op en gelukkig maar! Ook Mark Lanegan is weer een prima ontdekking! De muziek past misschien nog niet helemaal in het straatje, maar verderop zijn we al druk bezig de boel open te breken en te verbreden. Ook op Bubblegum staan weer erg lekkere nummers!

Hoe dan ook, de muziek van Mark Lanegan staat vanaf nu in de afspeellijstjes!

Hoedijk
In 2015 vrijkaarten gewonnen voor het Cross Linx festival in Eindhoven. Nietsvermoedend via de zij-ingang kwamen we op de voorste rij te zitten, met Mark Lanegan recht voor onze neus. Hij trad op met het Metropole orkest. Veel kan ik me niet meer herinneren, ik was waarschijnlijk geintrigeerd door zijn opperste concentratie en natuurlijk fantastische stem. Van Bubblegum speelde hij toen niet veel, maar dat vind ik toch wel met afstand zijn beste album (inclusief z'n Screaming Trees werk). Niet alleen zingt PJ Harvey mee (en Chris Goss, Greg Dully!), het album heeft ook dezelfde vibe als de betere PJ Harvey albums.

Arbeidsdeskundige
Dit is een briljant album. Mijn favoriete nummers zijn de twee duetten met PJ Harvey, te weten Hit the City en Come to Me.

avatar van henkiev
5,0
Absoluut meesterwerk !! Lanegan heeft ondertussen een indrukwekkend oeuvre opgebouwd

avatar van HansVon
4,5
henkiev schreef:
Absoluut meesterwerk !! Lanegan heeft ondertussen een indrukwekkend oeuvre opgebouwd

Absoluut !
Methamphetamine Blues bv
Ik vind dit dus ook een geweldig album en zo gaaf dat hij zo vaak met andere samenwerkt zoals hier met PJ Harvey.
Samen met Greg Dulli vormde hij rond deze tijd The Gutter Twins...duister duo. Luister naar album Saturnalia !

avatar van Bobbejaantje
3,0
Vakkundig gemaakt werkstuk waarvan de puzzels echt wel goed in mekaar passen. Composities en arrangementen zijn lang niet mis. En toch ... ontbreekt er iets voor mij. Na twee luisterbeurten is er nog steeds geen enkele song die me echt bij het nekvel of de hand pakt. Er is geen vonk wat mij betreft. Wil wel nog een keer ander werk van hem uitproberen. Liefde laat zich niet dwingen, en in de muziek geldt dat evenzeer.

avatar van Ernie
4,5
Probeer deze nog maar een paar keer. Bij mij ook pas doorgebroken na een 5tal beluisteringen. Head, Hit the City, one hundred Days en Methamphetamine Blues springen er wel uit voor mij.

avatar van HansVon
4,5
Zijn ook mijn favoriete nummers. Mn Methamphetamine Blues is prachtig.
Ik draai dit album bijna net zo vaak als wmb Mark's beste = Funeral Blues.

avatar van EttaJamesBrown
4,0
= Winding Sheet = Uncle Anesthesia

avatar van HansVon
4,5
EttaJamesBrown schreef:
= Winding Sheet = Uncle Anesthesia


Ook mooi werk

avatar van milesdavisjr
2,5
Hoewel ik het gehele oeuvre van Lanegan de laatste jaren heb doorgeploegd en enkele pareltjes aan mijn collectie heb toegevoegd (The Winding Sheet, Whiskey For the Holy Ghost) kan ik weinig met Bubblegum. Onder vele liefhebbers bestempeld als een van de favoriete platen van de bard, maar ik vind er echt helemaal niets aan. Het album voelt afstandelijk aan, ontbeert grotendeels de warme setting van zijn voorgaande platen en de elektronica geeft de schijf een 'voller' geluid maar maakt de instap een stuk lastiger, althans in mijn persoonlijke beleving. Geen enkel nummer - en dat komt zelden bij mij voor als het gaat om Lanegan - kan mij werkelijk boeien. De schoonheid van deze plaat vormt waarschijnlijk een geschenk dat ik nog zal moeten ontvangen, laten we het daar maar op houden.

avatar van HansVon
4,5
Echt ? Geen enkele nummer van dit album kan je boeien Peter ?
Koester dan maar de favoriete werkjes van Lanegan en leg deze maar eens voor een hele lange tijd weg.
Ik ben bang dat je Blues Funeral dan misschien ook niet zo'n best album vindt .... wmb zijn beste album.

avatar van milesdavisjr
2,5
Blues Funeral vind ik alweer wat beter. Bubblegum doet het gewoon niet bij mij, sterker nog, ik vind het zelfs een wat vervelend album, maar nogmaals dat is puur persoonlijk. Field Songs is voorlopig het laatste album van Lanegan die mij zeer kan bekoren. De man gedijt het beste in een semi-akoestische setting waarbij zijn warme stem je meeneemt langs miniatuurtjes van songs. Zo gauw Lanegan de versterkers aan zet heeft hij al minder mijn aandacht.

avatar van milesdavisjr
2,5
Bubblegum vormt een van de populairste platen van Lanegan onder de fans van Lanegan. Voor mij geldt dat absoluut niet, sterker nog, de schijf heeft mij nooit gegrepen. De plaat bevat wat meer elektronische elementen, is wat minder Singer-songwriter georiënteerd wat ook niet onlogisch is aangezien het nu een band betreft. Mark trekt hier en daar een geluidsmuur op en dat doet voor mijn gevoel afbreuk aan de sfeer, aan de kleine details maar ook het speciale karakter wat enkele van zijn voorgaande albums kenmerkte. Niet dat Bubblegum echt slecht is, maar op de een of andere manier kent het voor mij een afstandelijk karakter, weet geen enkele song mij te overtuigen of het moeten One Hundred Days en afsluiter Out of Nowhere zijn, waarbij de laatste een broeierige sfeer kent en nog wel hint naar zijn solomateriaal. Helaas heeft de klaarblijkelijke potentiële schoonheid van Bubblegum zich ondanks herhaalde pogingen nooit aan mij geopenbaard en blijkt het een tegenvaller te zijn.

Tussenstand:

1. Whiskey for the Holy Ghost
2. Field Songs
3. The Winding Sheet
4. I'll Take Care of You
5. Scraps at Midnight
6. Bubblegum

avatar van Niek
Smaak/Muziek is een vreemd ding: ik kwam deze plaat tegen in onze kringloop voor maar liefst een euro. Toch twijfelde ik of hem mee moest nemen. Ik kende de goede reputatie van de plaat, maar had ooit eens Whiskey ft HG geluisterd en die beviel me niet. De plaat met Isobel vind ik niet meer dan aardig en van dingen als Queens of the Stone Age moet ik niks hebben.
Maar toch maar meegenomen om vervolgens hier te lezen dat dit een groeiplaat is die zelfs Lanegan-adepten niet altijd enthousiast maakt. Verwachtingen waren dus niet hooggespannen toen ik hem voor het eerst in de cd-lade legde vandaag, maar tot mijn blijde verrassing bevalt dit ontzettend goed . Vooral de al vaker geroemde eerste vier tracks zijn klasbakken maar ook Come to Me en Morning Glory Wine behoren tot mijn instant favorieten. Oew, en nu start de afsluiter Out of Nowhere en dat is ook prachtig.
Dus bedankt allen die deze plaat zo'n hoge gemiddelde score hebben gegeven! Zonder jullie had ik 'm niet meegenomen .

avatar van Ernie
4,5
Graag gedaan Niek
Wat vind je van Head? Fantastich nummer voor mij

Gast
geplaatst: vandaag om 18:25 uur

geplaatst: vandaag om 18:25 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.