Ook weer een typisch geval van een act wat je misschien stiekem goed mocht vinden.
De Bee Gees begonnen in de 60's als een trio met aanvankeljjk best sterke liedjes.
Lonely Nights, To Love Somebody een pareltje als New York Mining Distater, onvergetelijke evergreens met sterke vocalen en herkenbare melodieen.
Toen enjgzins de klad er in kwam en de formule leek uitgewerkt, diende de disco zich aan en herpakte de broers zich.
Succesvoller dan ooit en songs als Jive Talking, You Should Be Dancing, Staying Alive en Night Fever hebben ondanks de misschien " foute factor " toch iets aanstekelijks en het swingt als de pest.
De kopstem van Barry Gibb ( hij bokste het live ook gewoon voor elkaar) kan wat irritatie opwekken als je het teveel hoort, maar het werkte wel.
Eerlijkheidsgehalve zijn ze na de disco periode nooit echt meer van belang geweest.
Ok, ze pakten af en toe hun hitjes mee, maar de albums vielen eigenljjk continue erg tegen.
Artistiek vind ik hun beginperiode ook het sterkst. Hun 70er jaren Discowerk is een aangename herinnering met slimme liedjes. Ik heb er geen hekel aan maar zal het niet meer zo snel uit eigen beweging opzetten.
Blijft een rare gewaarwording dat Barry Gibb als oudste al zijn broers heeft overleefd.
Wat zal die man een leegte voelen. Daar kan geen geld tegen op.