Een samenwerking tussen deze heren is grandioos, Tremonti is sinds het laatste concert waar ik hem gezien heb toch wel gegroeid naar één van mijn favoriete gitaristen in de wereld en Myles zijn stem is gewoon heerlijk om te verwerken en om naar te luisteren. Ik ben bezig om alle werken van Tremonti langs te gaan door middel van marathons en dan mag ik Alter Brigde zeker niet vergeten. Dit debuut album van de jongens die al in 2004 uit wist te komen is strak, erg strak maar nog niet zoals ik gewend ben van de latere werken. De nodige solo's missen nog wel een beetje en hier en daar komen de rustige melodieën van 'Creed' nog naar boven gewerkt wat Myles dan wel beter weet te vullen.
Maar echt afkeuren doe ik het werk zeker niet, de titeltrack, 'Open Your Eyes' en 'Down To My Last' hebben prima gitaarwerken er in zitten maar zijn wel de enige drie tracks die volgens mij een rendabele solo wisten te verwerken, de rest klinkt soms vrij standaard maar met het nummer 'Metalingus' bliezen de heren mij zowaar omver. En dan krijg ik toch een beetje de herinneringen van de jonge Wesley terug die met grote ogen naar de vechtshow 'WWE' zat te kijken en dan altijd fanatiek fan van onder andere 'Edge' was die dit als titeltrack meenam. Het nummer luister ik dus al een enige tijd en verveeld op de dag van vandaag nog niet.
'Vroeger' was ik nooit echt fan van 'Alter Bridge', zeker niet van dit album. Toch heb ik er iets meer mee dan eerder maar vind ik het nog steeds niet zo fantastisch als dat ik anderen er over hoor te praten. Er zitten zeker gave nummers op (In Loving Memory was ik nog vergeten te noemen) maar gezien wat latere albums die ik toffer vind, raakt 'One Day Remains' mij toch minder hard.