menu

Yazoo - Upstairs at Eric's (1982)

mijn stem
3,74 (140)
140 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Electronic
Label: Mute

  1. Don't Go (3:12)
  2. Too Pieces (3:15)
  3. Bad Connection (3:21)
  4. I Before E Except After C (4:42)
  5. Midnight (4:23)
  6. In My Room (3:53)
  7. Only You (3:15)
  8. Goodbye 70's (2:37)
  9. Tuesday (3:21)
  10. Winter Kills (4:05)
  11. Bring Your Love Down (Didn't I) (4:41)
  12. The Other Side of Love [12''] * (5:21)
  13. Situation [US 12''] * (5:46)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 40:45 (51:52)
zoeken in:
avatar van Jan Wessels
4,0
Ik heb de cd uitvoering die iets afwijkt van de elpee. Het belachelijke egotrip nummer I before E except after C is gelukkig geschrapt en daarvoor in de plaats zijn de hitsingle Bring your love down (didn't I), the other side of love (12") en Situation (US 12"remix) toegevoegd. Ha, dat klinkt alweer een stuk beter!
De combinatie Vince Clarke (kale synth-wave) en Allison Moyet (prachtige warme stem) is zeer boeiend. Na dit album kende ik het kunstje verder wel maar dit is een aanrader. Maarre, koop wel de cd! 4,0

avatar van freddze
4,0
Bad Connection doet me wel héééél erg denken aan Just Can't Get Enough van Depeche Mode!

avatar van the viking
4,0
Jan Wessels schreef:
Ik heb de cd uitvoering die iets afwijkt van de elpee. Het belachelijke egotrip nummer I before E except after C is gelukkig geschrapt en daarvoor in de plaats zijn de hitsingle Bring your love down (didn't I), the other side of love (12") en Situation (US 12"remix) toegevoegd. Ha, dat klinkt alweer een stuk beter!
De combinatie Vince Clarke (kale synth-wave) en Allison Moyet (prachtige warme stem) is zeer boeiend. Na dit album kende ik het kunstje verder wel maar dit is een aanrader. Maarre, koop wel de cd! 4,0


Een favoriet van vroeger
had deze ooit op elpee(waar is ie gebleven ) als ik Jan zo hoor moet ik deze ook maar aanschaffen

EVANSHEWSON
Jan Wessels schreef:
Ik heb de cd uitvoering die iets afwijkt van de elpee. Het belachelijke egotrip nummer I before E except after C is gelukkig geschrapt en daarvoor in de plaats zijn de hitsingle Bring your love down (didn't I), the other side of love (12") en Situation (US 12"remix) toegevoegd. Ha, dat klinkt alweer een stuk beter!
De combinatie Vince Clarke (kale synth-wave) en Allison Moyet (prachtige warme stem) is zeer boeiend. Na dit album kende ik het kunstje verder wel maar dit is een aanrader. Maarre, koop wel de cd! 4,0


Dit is toch de eerste van Yazoo, niet ? Vind het wel hun allerbeste, daarna was de koek wat op. Gelukkig wist Alison Moyet met nog een handvol prima singles te boeien.

Deze is een absolute aanra(n)der van een cd.

4 ****

avatar van LeRoi
4,0
....Ik heb inderdaad 'Situation' op mijn CD-versie staan.......een belangrijke overweging om de CD te kopen destijds!
voor mij een balngrijke 'doorbraakplaat': (1 van de ) platen die mij richting de new wave muziek genre trok..... (de tijd van I Travel (SM), Lena (2Belgen), A Forest(Cure), e.d.)

avatar van Jan Wessels
4,0
Jan Wessels schreef:
daarvoor in de plaats zijn de hitsingle Bring your love down (didn't I), the other side of love (12") en Situation (US 12"remix) toegevoegd. Ha, dat klinkt alweer een stuk beter!


Eh, kleine verbetering: Bring Your Love Down stond ook al op de elpee en is dus niet als bonustrack aan de cd toegevoegd. Iets te enthousiast geweest geloof ik bij het schrijven...
Wel vreemd dat er zo weinig commentaar bij deze plaat staat. Blijkbaar niet echt blijven hangen?

avatar van herman
Berichten over CD-box verplaatst naar Yazoo

Pieter Paal
'Just can't get enough' van Vince Clarke's eerste bandje Depeche Mode, was natuurlijk gebaseerd op het Smurfenlied, evenals 'The riddle' van Nik Kershaw en het solootje in 'Nikita' van Elton John.

avatar van Villableeker
4,5
Jan Wessels schreef:

Wel vreemd dat er zo weinig commentaar bij deze plaat staat. Blijkbaar niet echt blijven hangen?


Bij mij zeker wel!

avatar van dazzler
4,0
UPSTAIRS AT ERIC'S
had een intrigerende hoes.
Ik heb hem vroeger nooit gekocht, maar ik weet nog
dat ik de winkel altijd naar die hoes bleef staren.

Dit debuutalbum bevat overwegend goede nummers.
Hier en daar een uitschuiver, maar over het algemeen
een straffe cocktail van pure synthpop en doorleefde vocalen.

Twee minpuntjes zijn track 4 en het feit dat uptempo nummers
die op dansvloermaat zijn gesneden plots worden opgevolgd
door ingetogen en soms bijzonder sfeervolle luisterliedjes.

Het lijkt wel zoeken naar een balans die er eigenlijk niet is.
Want Yazoo is proeven van twee verschillende werelden
die met elkaar en bijgevolg ook met de luisteraar in confrontatie gaan.


Don't Go is een scheurende dansklassieker.
Een techno-hit avant la lettre die zijn ver vooruit was.

Too Pieces hikt muzikaal als een typische Clark track.
De sterke vocalen van Moyet tillen het nummer boven de middelmaat.

Bad Connection had best een singel kunnen zijn.
Klinkt een beetje als het vervolg op New Life van Depeche Mode.

I Before E Except After C brengt me telkens weer uit de "stemming".
Dit is geen experiment meer, dit is flauwekul ... punt, andere lijn.

Midnight is een gewaagde track.
Alf gooit hier pretentieloos al haar blues registers open.

In My Room is in tegenstelling tot track 4 wel een geslaagd experiment.
Stemmen die zich om sobere synths wentelen om het lied te begeleiden.

Only You was de debuuthit die in de UK de 2de plaats bereikte.
Nauwelijks 18 maanden later op 1 in de versie van de Flying Pickets.
Zonder discussie een 80s klassieker: briljante pop ballad.

Goodbye 70s is een korte, maar krachtige afrekening
met de eigen kleurloze jeugd van bandleden Vince en vooral Alf.

Tuesday is een heel sfeervol bedje synthesizers,
waarop Alf een behoorlijk droevig verhaal debiteert.

Winter Kills was de b-kant van Don't Go en even slikken: geen discobeats,
maar ingetogen piano en een prachtige fluisterstem ... een groeipareltje.

Bring Your Love Down is weer uptempo dansmuziek.
Klinkt als een rhythm and blues song in een technojasje.


Situation was de b-kant van Only You
en werd in de Benelux, dankzij het succes van Don't Go
een top 10 hit (Only You werd eind 1982 heruitgebracht
en beide plaatkanten werden omgewisseld).

Situation groeide van culthit in Amerikaanse discotheken
uit tot een veel geremixte derde klassieker van deze eerste Yazoo.
Op sommige versies van de CD in extended versie aanwezig.

De originele 7" versie van Situation en de verschillende remixen
(ook die van Don't Go) zijn terug te vinden op de In Your Room box (2008).

avatar van foxhusky
4,5
Mooie recentie dazzler! Ik kan me wel vinden wat je schrijft over dit mooie album van Yazoo.

Ik had eerst alleen de LP op vinyl. Veel gedraaid, maar ergerde me groen en geel aan track 4 "I before E..."... Gelukkig staat deze track niet meer op mijn CD versie. Ik begrijp dat dit vreselijke nummer in ere is hersteld op de "In your room" box. Jammer. Toch wil ik die box wel hebben, niet goedkoop, dus nog even sparen.

5,0
Ik heb deze op cd.....MET het uiterst interessante en experimentele I before exept afterc.(ja..sorry voor deze loftuiting...) EN .......MET het legendarische situation in een remixversie. En elke keer als ik deze plaat hoor dan geniet ik met volle teugen!!

avatar van LucM
4,0
"Don't Go" vind ik een dijk van een single, één van de beste dance-nummers ooit met prachtige vocalen van Alison Moyet. Van de overige nummers vind ik "Only You" ook prachtig (werd later gecoverd door de a capella-groep Flying Pickets). Typische jaren '80 synthipop staat erop, maar toch goed de tand des tijd doorstaand.
Overigens vind ik de CD-versie met ook "The Other Side of Love" en "Situation" maar zonder het misplaatste experiment "I Before E Except After C" beter dan de LP-versie (die ik voordien had). Deze 4* slaan op de CD-versie die ik nu bezit (de LP-versie kreeg 3,5*).

avatar van deric raven
4,0
Na het succes van Speak & Spell van Depeche Mode; waarvan Just Can’t Get Enough eigenlijk de oorzaak is, lukt het Vince Clarke om met Yazoo gelijk weer een grote hit te scoren (Don’t Go), terwijl Depeche Mode pas later terug slaat met People Are People.
De combinatie van de warme soulvolle stem van Alison Moyet en de kille Synthesizer sound wordt op dat moment eigenlijk door niemand zo toe gepast. Jaren later doet Depeche Mode het verrassend goed ook bij het nummer Condemnation.
Waarbij Dazzler al aan gaf dat hij gefascineerd werd door deze albumhoes, had ik dat vooral bij de singlehoes van Don’t Go. Hierop zie je een soort van rattenvanger van Hamelen omringt door enge poppen. Ook de verschijning van beide artiesten in de videoclip vond ik indrukwekkend.
Mijn cd geeft maar 11 nummers aan, en heeft een andere vermelding dan wat op de hoes staat.
Gelukkig klopt die wel, en staan hier de mooie mixen van The Other Side Of Love en vooral Situation op.
De versie van Situation zou het nu ook nog steeds goed doen op de dansvloer.
The Other Side Of Love bevat elementen van Just Can’t Get Enough.
Ook het hartverscheurende Winter Kills met in de hoofdrol Alison Moyet is het vernoemen waard.
Het beste nummer van dit album is echter Only You. De versie van Flying Pickets kende ik eerder. Ondanks dat het knap is hoe ze hem in zingen, vond ik het een erg saaie uitvoering.
Pas toen ik op dit album het origineel hoorde, werd ik er door gegrepen.
Niet voor niks gebruikten mijn vrouw en ik hem tijdens onze huwelijksvoltrekking.
Dit is kippenvel.

avatar van aERodynamIC
4,0
Ook voor mij staat Don't Go gelijk aan jeugdherinneringen. Dat nummer was voor mij een sensatie in die tijd.
De rest van de cd doet er niet zo heel erg veel voor onder. De combinatie tussen de warme vocalen van Moyet en de 'kille' synths van Clarke zijn een perfecte match. Dat Vince Clarke wat met die stemmen heeft moge duidelijk zijn want ook Andy Bell van Erasure heeft zo'n warme stem en wijkt niet eens zo heel erg af van die van Moyet.

avatar van Lukas
4,0
Als inmiddels 24-jarige ben ik opgegroeid in het eurodancetijdperk. U weet wel, van die computerdeuntjes waarover een ietwat naar plastic klinkende zangeres een vrij voordehandliggend melodietje zingt. Soms wordt dit tafereel nog aangevuld door een meestal heel stoer kijkende rapper van derde garnituur. Niet echt een briljant genre dus, al mag ik er in een jeugdsentimentele bui nog steeds graag naar luisteren.

In dat verband is het ook wel leuk om eens te kijken waar de roots liggen van al die muziek die de hitlijsten van de jaren negentig beheerste. Die zijn bij eurodance vrij makkelijk te traceren, gezien de vele covers die het genre voortbracht. Sweet Dreams van Eurythmics komt vaak terug, evenals de meest pakkende deuntjes van OMD (Enola Gay bijvoorbeeld). De synthpop van begin jaren tachtig blijkt een belangrijke bron voor de hitparade van tien, vijftien jaar later.

Uit die periode vind ik Yazoo verbazingwekkend dicht in de buurt komen van het uiteindelijke eurodancegeluid. Vooral hun bekendste nummer, opener Don't Go, had evengoed uit 1995 kunnen stammen. Sterker nog, ik was jarenlang in de veronderstelling dat het nummer daadwerkelijk een van de hoogtepunten uit die tijd was. Een misvatting, want voormalig Depeche Modelid Vince Clarke en zangeres Alison Moyet brachten dit al in 1982 uit.

De hele plaat klinkt wat mij betreft ook nét wat vlotter en moderner dan tijdgenoot Eurythmics. Verder zijn de tweede acts redelijk te vergelijken. Ze leunen beide op een magnifieke zangeres. aangevuld met beats en synthesizers. Grootste gevaar bij dat soort muziek is dat het goedkoop en cheesy gaat klinken, zoals het overgrote deel van de uiteindelijke eurodance.

Dat overkomt Yazoo op deze plaat gelukkig nergens. Don't Go is dan ook lang niet het enige prijsnummer. Afsluiter Situation hanteert een min of meer vergelijkbare formule en is zeker zo overtuigend. Daartussen toont het duo zich soms ook wat introspectiever. Die nummers hebben mijn voorkeur niet, maar zorgen wel dat het album als geheel behoorlijk in balans is en nergens doorschiet naar platte eurodance.

Zie ook: http://herontdekmuziek.blogspot.com

avatar van deric raven
4,0
Het geweldige Only You klinkt anders ook zeer overtuigend.

avatar van dazzler
4,0
dazzler schreef:
Don't Go is een scheurende dansklassieker.
Een techno-hit avant la lettre die zijn ver vooruit was.

Kijk, dat vind ik nu eens interessant om lezen ... die bijdrage van Lukas.
Yazoo door de ogen van een andere generatie en volgens mij heeft hij volkomen gelijk
als hij stelt dat Yazoo in 1982 klonk alsof het al tien jaar later was.

De vergelijking met Eurythmics die hij maakt valt te relativeren.
Eurythmics was precies twee albums lang into synthesizers.
Op Sweet Dreams (1983) en Touch (1983) meer bepaald.

De soundtrack 1984 en enkele latere hits waarin ze bewust even teruggrepen
naar de synthesizer sound. Eurythmics begon als new wave groep op In the Garden (1981)
en ontpopte zich vanaf Be Yourself Tonight (1985) tot europop (what's in a name) meets soul band.

avatar van herman
Lukas schreef:
Vooral hun bekendste nummer, opener Don't Go, had evengoed uit 1995 kunnen stammen. Sterker nog, ik was jarenlang in de veronderstelling dat het nummer daadwerkelijk een van de hoogtepunten uit die tijd was. Een misvatting, want voormalig Depeche Modelid Vince Clarke en zangeres Alison Moyet brachten dit al in 1982 uit.

Misschien toch niet helemaal een misvatting, in 1993 scoorde Boobytrax een top 40-hit met een cover van Don't Go:

YouTube - Boobytrax - Don't Go
Dit is wel de dance-mix van de remix, de gewone singleversie van Boobytrax bleef nog dichter op het origineel.

Wellicht had je die onbewust opgeslagen. Nummer heeft natuurlijk wel een ander jasje, maar tekst/melodie is natuurlijk hetzelfde.

avatar van wibro
3,5
Ik kan mij nog goed herinneren dat ik dit album destijds in 1982 of 1983 niet afgeluisterd heb. Ik knapte totaal af op dat slappe geouwehoer op track # 4 "Before E Except After C". Hoeveel whisky's zouden die gasten van Yazoo gedronken hebben toen ze dit nummer opnamen? Dit is toch geen muziek meer. Voor de rest klinkt dit album zeker niet slecht. "Don't Go" vind ik nog steeds een prachtig nummer en die Allison Moyet heeft toch best wel een geweldige stem.

3,5*

btw Zonder track # 4 had dit album van mij 4 sterren gehad.

avatar van Mille Vinyl
4,0
Zeer goed album ! Electopop op zen best ! Vele zeer goede hits ! Beste nummer vind ik nu 'In my room', waarschijnlijk omdat ik don't' go' en 'only you ' wel duizend keer gehoord heb ondertussen

avatar van dazzler
4,0
UPSTAIRS AT ERIC'S 1982

Upstairs at Eric's had een intrigerende hoes.
Ik heb hem vroeger nooit gekocht, maar ik weet nog
dat ik de winkel altijd naar die hoes bleef staren.

Dit debuutalbum bevat overwegend goede nummers.
Hier en daar wel een uitschuiver, maar over het algemeen
een genietbare cocktail van pure synthpop en doorleefde vocalen.

Twee minpuntjes zijn track 4 en het feit dat uptempo nummers
die op dansvloermaat zijn gesneden plots worden opgevolgd
door ingetogen en soms bijzonder sfeervolle luisterliedjes.

Het lijkt wel zoeken naar een balans die er eigenlijk niet is.
Want Yazoo is vooral proeven van twee verschillende werelden
die met elkaar en bijgevolg met de luisteraar in confrontatie gaan.

Don't Go scheurt als een onverslijtbare dansklassieker.
Een techno-hit avant la lettre die zijn tijd ver vooruit was.

Too Pieces hikt muzikaal als een typische Clarke compositie.
De sterke vocalen van Moyet tillen het nummer boven de middelmaat.

Bad Connection had best een singel kunnen zijn.
Klinkt als een vervolg op New Life van Depeche Mode.

I Before E Except After C brengt me telkens weer uit de "stemming".
Dit gewauwel is geen experiment, maar betreurenswaardige flauwekul.

Midnight is een gewaagde, maar erg geslaagde track.
Alf trekt hier al haar vocale en tekstuele blues registers open.

In My Room is in tegenstelling tot track 4 wel een geslaagd experiment.
Stemmen die zich om sobere synths wentelen om het lied te begeleiden.

Only You was de schuchtere debuuthit die in de UK de 2de plaats bereikte.
Nauwelijks 18 maanden later op 1 in de versie van The Flying Pickets.
Zonder discussie een 80s klassieker: een puike synthpop ballad.

Goodbye 70s lijkt een korte, maar krachtige afrekening
met de eigen kleurloze jeugd in Basildon van Clarke en Moyet.

Tuesday spreidt een sfeervol bedje synthesizers,
waarop Alf een behoorlijk droevig verhaal debiteert.

Winter Kills was de b-kant van Don't Go en even slikken:
geen discobeats, maar ingetogen piano en een prachtige fluisterstem.
Een groeipareltje met een gothic randje, net als de look van Moyet.

Bring Your Love Down is weer uptempo dansmuziek.
Klinkt als een rhythm and blues song in een technojasje.

Situation was de intelligente b-kant van Only You
en werd in de Benelux, dankzij het succes van Don't Go een top 10 hit
(Only You werd eind 1982 heruitgebracht en beide kanten werden omgewisseld).

Situation groeide van culthit in Amerikaanse discotheken uit
tot een veel geremixte derde klassieker van deze eerste Yazoo.
Op oudere versies van de CD extended aanwezig als bonustrack.

De meeste 80s hitcompilaties waarop je Situation terugvindt
gebruiken de US remix (waar Vince Clarke aanvankelijk niet zo blij mee was).
Een sample met Moyets gegniffel keert terug in Los del Rio's wereldhit Macarena.

De originele 7" versie van Situation en alle oorspronkelijke remixen
(ook de tweedelige van Don't Go) staan op de In Your Room box (2008).

avatar van Heer Hendrik
De 7" versie van Situation heb ik altijd de meest krachtige gevonden. Al die remixen zijn wat mij betreft overbodig. Jammer dat die versie niet op deze plaat stond. Zo te lezen wel op allerlei verzamelaars

Too Pieces vind ik overigens misschien wel de beste track die Yazoo gemaakt heeft

avatar van Supersid
4,0
Jeetje, dat vierde nummer haalt de vaart gewéldig uit de plaat. Had dit een minuutje of zo geduurd, had ik het een gepast intermezzo gevonden, maar dit slaat alles...

avatar van lennon
3,5
Oooh wat wil ik het vinyl van dit album graag hebben.

Kwam ik m gisteren eindelijk tegen in een kringloop winkel... verotte hoes (maar ok) maar de plaat zag er ook niet uit

balen

avatar van Broem
3,5
lennon schreef:
Oooh wat wil ik het vinyl van dit album graag hebben.

Kwam ik m gisteren eindelijk tegen in een kringloop winkel... verotte hoes (maar ok) maar de plaat zag er ook niet uit

balen


Hij is te krijgen. Wel prijzig maar het is dan ook een Limited Edition.

http://www.jpc.de/jpcng/poprock/detail/-/art/Yazoo-Yaz-Upstairs-At-Erics-140g-Limited-Numbered-Edition/hnum/3019442

avatar van lennon
3,5
Ik ben all een tijdje op zoek naar een goed betaalbaar vinyl exemplaar van dit album.

Zag ik m laatst eindelijk in de plaatselijke kringloop, verotte hoes, en vinyl niet om aan te zien... en nog 4 euro vragen ook! Frustrerend, want wel het album wat ik wil, maar niet in die staat.. dus besloten dan maar een duurdere te zoeken, dan weet ik zeker dat ik een goede heb.

Loop ik vandaag op een vlooienmarkt en klein vinyl bakje tegemoet.. en ja hoor.. daar is ie.. voor nog geen euro in nieuwstaat! het heeft zo moeten zijn, gelukkig nog geen duurdere besteld, al had ik er wel een op het oog!

Heerlijke plaat; enige storende nummer vind ik "4.I Before E Except After C" wat beter als B-kant had kunnen doorgaan. En dan te bedenken dat Situation niet op een album staat.. had deze beter kunnen vervangen!

Anyway.. , ik weer blij, lekker album erbij in de collectie die de draaitafel zeker vaak gaat spelen!

avatar van Broem
3,5
lennon schreef:
Oooh wat wil ik het vinyl van dit album graag hebben.

Kwam ik m gisteren eindelijk tegen in een kringloop winkel... verotte hoes (maar ok) maar de plaat zag er ook niet uit

balen


Vandaag te pakken gekregen in de 2 euro vinyl bak. Prima staat. Na een wasbeurtje klinkt ie perfect. Nice.

avatar van Jan Wessels
4,0
Grappig, kwam vandaag de Amerikaanse versie van de cd tegen met de originele (elpee) tracklisting. Precies dezelfde hoes maar Yazoo heet dan opeens Yaz (daar mocht Yazoo niet gebruikt worden). Nooit geweten dat ze in de USA een andere naam moesten gebruiken.

avatar van SemdeJong
4,0
Don't Go is er bij mij als puber echt in geramd en het staat nog steeds als een huis. Too Pieces en Bad Connection klinken heerlijk elektronisch. Werden er behalve Keyboard nog andere instrumenten gespeeld? I Before E Except After C ontbreekt op mijn cd. Midnight past echt in de begin jaren tachtig. Had ook van Annie Lennox kunnen zijn. In My Room vind ik wat minder maar dat wordt helemaal goed gemaakt door het mooie Only You. Goodbye 70's is lekker uptempo en Tuesday is ok maar niet echt spannend. Winter Kills is echt verrassend en laat horen waar de groep toe in staat is. Bring Your Love Down (Didn't I). Bring Your Love Down (Didn't I) maakt de crikel rond met Don't Go.

Mijn versie heeft not twee extra tracks te weten The Other Side of Love en Situation in een 12" versie, dus dat is nog eens extra genieten.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:17 uur

geplaatst: vandaag om 07:17 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.