Drive-By Truckers - The Dirty South (2004)

Heb de plaat eindelijk op de kopt getikt en kan nu ook voor mezelf vaststellen dat ik dit hun beste vind. Er is veel afwisseling op de plaat, stevig werk afgewisseld met ingetogen nummers. Vooral het stemgeluid van Jason Isbell bevalt mij zeer en vind ik 3 verschillende zangers een sterk wapen van de band. Prijsnummer vind ik Lookout Mountain wat wel raakvlakken heeft met Neil Young & The Crazy Horse. Tekstueel zijn de nummers ook erg goed zoals bij Putting People On The Moon waar diverse schrijnende gebeurtenissen beschreven worden ( ziekte, werkloosheid )

Eergisteren deze klassieker op vinyl gekocht. Wat een feestje is dat zeg. De muziek klinkt als een klok en het ziet er ook nog eens heel mooi uit. Absoluut mijn favoriete Drive-By Truckers album.

Niet lang na de release van The Dirty South hoorde ik ergens het nummer Carl Perkin’s Cadillac, dat meteen mijn interesse in deze band aanwakkerde. Ik vond die track op een cd die als extraatje bij een rockmagazine zat. Ik kende Drive-By Truckers verder nog niet, maar dat nummer smaakte duidelijk naar meer. Ik haastte me direct naar de lokale platenzaak en groot was mijn verrassing toen ik dit album in de bakken zag liggen. De bijzonder fascinerende hoes en dat ene nummer dat ik al kende, deden mij besluiten om The Dirty South min of meer blind aan te schaffen. Eenmaal thuisgekomen zette ik vol goede moed dit album op. De eerste luisterbeurt zal ik nooit meer vergeten, want wat was dit goed zeg.

Inmiddels zijn we veertien jaar verder en staat deze plaat al jarenlang op de nummer 1-positie in mijn top 10. Zo heel af en toe heb je het gevoel dat muziek je pakt en niet meer loslaat. Ik had dat gevoel bij deze plaat, die mij vastgreep en nooit meer echt heeft losgelaten. Er zijn momenten in je leven die je voor altijd bijblijven. De eerste kennismaking met dit album is één van die momenten voor mij.

Vanaf de eerste tonen van de majestueuze opener Where the Devil Don’t Stay tot aan de melancholische afsluiter Goddamn Lonely Love is dit album één groot hoogtepunt. De band weet hier een sfeer te creëren die je langs verlaten woestijndorpjes in Georgia en Alabama voert, waar sheriffs en cowboys nog de dienst uitmaken. De Truckers slagen er in om dampende 70’s rock te combineren met verfrissende hedendaagse rockelementen en daar nog een flinkse scheut americana aan toe te voegen. De rasperige vocalen van Patterson Hood, de gevoelige stem van Jason Isbell en de robuuste zang van de stoere Mike Cooley vertellen daarnaast in iedere song een bijzonder origineel verhaal.

Neem bijvoorbeeld het magistrale Daddy’s Cup, over de vader van Cooley die niets liever ziet dan dat zijn zoon ooit een succesvol autocoureur wordt. Minstens zo sterk is het beklemmende Cottonseed, ook van Cooley’s hand. De hoofdpersoon heeft zich bezondigd aan alles wat slecht is in het leven – corruption, crime, killing, greed, fixed elections, guns, drugs, prostitution – maar lijkt zich geen moment schuldig te voelen. Het ingetogen The Sands of Iwo Jima, gezongen door Hood, handelt dan weer over zijn oom die in Iwo Jima, Japan heeft gevochten tijdens WO II. De stem van Hood komt voor mij het beste tot uiting in de rustige nummers, zoals hij ook in het prachtige Tornadoes laat horen. Isbell op zijn beurt is ook ijzersterk, bijvoorbeeld in het stevige The Day Joen Henry Died dat – zoals de songtitel al verklaart – het verhaal vertelt over John Henry. Mijn eerste kennismaking met de band – het al genoemde Carl Perkins Cadillac – is een mooie ode aan Sun Records, terwijl in de indrukwekkende trilogie The Boys from Alabama / Cottonseed / The Buford Stick de sheriff Buford Pusser centraal staat.

Ik zou over iedere song een aparte recensie kunnen schrijven, zo goed is deze plaat. Elk nummer krijgt van mij de welverdiende vijf sterren. Tel daar de mooie verhalen in de songs en de authentieke sfeer bij op en je hebt een topalbum in handen.

Niks voor mij dit. Klinkt me veel te typisch allemaal. Hoewel het wat rockier is, moet ik veel aan Counting Crows denken. Dat is me ook te veel binnen de lijntjes, te voorspelbaar en een stem die iets geforceerd over zich heeft. Carl Perkins' Cadillac is het voorlopige 'toppunt' wat dit betreft. Toen ben ik afgehaakt..

Ik draai nu deze machtige plaat lekker luid en zit aan Never Gonna Change en Lookout Mountain.

Die 5* loert om de hoek. Die nummers blazen me echt omver. Wat een Wall of sound.

Ik snap niet goed wat je bedoelt met typisch Niek? Ik ken eigenlijk geen andere band met dit geluid. Een nummer als Puttin' people on the Moon kan ik met niet veel vergelijken. Het is Country, Rock en Alternatief.
Ze pikken van alles wat en het is vooral een heerlijke smeltkroes van stijlen. Je hoort er Soul in maar ook Roots.

Ook merk ik dat de zanglijnen echt wel uitmuntend zijn op deze The Dirty South. Goddamn Lonely Love en Sands of Iwo Jima als prachtig voorbeeld.

Nee man, absolute wereldplaat. Ken hem intussen ongeveer 12 jaar en nog steeds niet mee gedaan

De hele fraaie Clear/Blue Splatter 2LP uitvoering van eind 2020 met een uitstekend geluid is momenteel nog betaalbaar te krijgen op discogs. Net als nog een aantal limited colored albums van the Drive-By Truckers. Een echte aanrader voor de liefhebber!

De smeltkroes van the South is te horen in de muziek en teksten van the Drive-By Truckers. Zeker op dit the Dirty South. Met maatschappij kritische teksten en teksten over het (zware) leven daar. En een mengsel van rock, country, roots en een vleugje soul in de muziek. Dubbele gitaren, verschillende zangers en een hoog niveau van spelen en songwriting en je hebt een dijk van een plaat. Laat je meevoeren door the Dirty South aan de hand van the Drive-By Truckers en verwonder je en geniet tegelijk. Bijvoorbeeld op prachtsongs als When The Devil Don't Stay, Carl Perkins' Cadillac, The Sands of Iwo Jima, Danko / Manuel, Cottonseed, Lookout Mountain en Goddamn Lonely Love. Wat een plaat!

Binnenkort verschijnt er The Complete Dirty South. Hier vind je meer informatie:

New Release: Drive-By Truckers - The Complete Dirty South I Bluestown Music - bluestownmusic.nl

Gelimiteerd gekleurd vinyl is te koop via links op de website van de band (kies New West Records EU).

Een herbewerking van het origineel, dat klinkt mij niet als muziek in de oren. Fantastische plaat dit, ik hou het bij de originele uitvoering die ik al jaren in bezit heb.

Ik heb The Complete Dirty South inmiddels in huis. Het is een fraai pakket geworden met een nieuwe hoes, met daarin het originele artwork met 2 LP's en een mooi boek van 32 pagina's met teksten, foto's en artwork.

Het is maar beperkt een herbewerking van het origineel. Er is alleen wat veranderd in de songvolgorde en er zijn wat 'updated vocals' en 4 remixes. Belangrijkste zijn de 3 'nieuwe' songs die eerst misten. Ze passen er prima tussen en dit is zoals de band het album ooit bedoeld had, schrijven ze. Niet onbelangrijk: het geluid is om door een ringetje te halen, de remaster is zeer geslaagd.

Toch met een halfje verhoogd. Groeiplaatje al was hij na de eerste keer al raak