menu

Drive-By Truckers - The Dirty South (2004)

mijn stem
4,10 (199)
199 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Roots
Label: New West

  1. Where the Devil Don't Stay (5:19)
  2. Tornadoes (4:16)
  3. The Day John Henry Died (3:49)
  4. Puttin' People on the Moon (4:55)
  5. Carl Perkins' Cadillac (5:26)
  6. The Sands of Iwo Jima (4:12)
  7. Danko / Manuel (5:47)
  8. The Boys from Alabama (4:27)
  9. Cottonseed (6:24)
  10. The Buford Stick (The Legend of Sheriff Buford Pusser) (4:44)
  11. Daddy's Cup (5:53)
  12. Never Gonna Change (5:26)
  13. Lookout Mountain (5:03)
  14. Goddamn Lonely Love (4:59)
totale tijdsduur: 1:10:40
zoeken in:
avatar van Klumpie
5,0
Zeer goed album van Drive By Truckers. Dit is samen met Decoration Day hun beste album ik moet hun nieuwe album 'A Blessing And A Curse' nog een paar keer horen om daar een oordeel over te geven. Maar voor diegene die rustige (country)-rock muziek willen horen is dit een uitstekend album.

avatar van platedraaier
Blessing and a Curse was het eerste dat ik hoorde van deze band, maar deze is nog beter. Wat een geweldige lekkere rock plaat is dit.

avatar van Klumpie
5,0
platedraaier schreef:
Blessing and a Curse was het eerste dat ik hoorde van deze band, maar deze is nog beter. Wat een geweldige lekkere rock plaat is dit.


The Southern Rock Opera en Decoration zijn zeker zo goed als deze plaat. Die kun je met een gerust hart aanschaaffen.

Ik vind dat Drive-By Truckers wel erg weinig aandacht krijgen op MuMe, want het is gewoon een uitstekende band.

DutchViking
Ik ken alleen deze plaat van de Drive-By Truckers en dat smaakte absoluut naar meer. Ik ga denk ik binnenkort wat meer van deze band checken. De band krijgt inderdaad erg weinig aandacht op deze site en dat is jammer.

Leuke, goed in het gehoor liggende country/roots/rock. Niet altijd even origineel, maar qua songmateriaal wel ijzersterk. Absoluut een aanrader.

5,0
DutchViking schreef:
Niet altijd even origineel

Ach, ik vind dat eerlijk gezegd wel meevallen.

Noem maar eens wat namen van bands die dezelfde muziek maken. Zo gek lang zal het lijstje niet eens worden. Slobberbone en Uncle Tupelo zijn de meest voor de hand liggende namen, maar ook die hebben goed beschouwd toch een behoorlijk andere stijl. Ze stralen zeker een bepaalde mate van authenticiteit uit, maar dat zijn slechts elementen van het gehele geluid van de Drive-By Truckers.

Ik ben nu een paar jaar al behoorlijke liefhebber van de Drive-By Truckers. Ik beschouw ze zelfs als een van mijn favoriete bands aller tijden. Juist omdat ze op zo'n eigenzinnige manier die authenticiteit van recht-toe-recht-aan rock gebruiken om hun nummers en teksten kleur te geven. Want vooral met hun teksten onderscheiden ze zich van alle andere bands. Steeds meer ook geven ze op hun albums de ruimte aan persoonlijke teksten in plaats van verhalende teksten over derden, maar ook muzikaal gezien onderscheiden ze zich steeds meer. Goed hoorbaar op hun nieuwste album, A Blessing and a Curse.

The Dirty South zijn de Drive-By Truckers op hun best. Fantastisch hoe op typische Drive-By Truckers manier het materiaal van de drie songwriters afgewisseld wordt. Net als op Decoration Day zijn het de Jason Isbell nummers die mij het meeste aanspreken op dit album, met een speciale vermelding voor Goddamn Lonely Love. Misschien wel het meest persoonlijke nummer dat de Drive-By Truckers hebben opgenomen. Maar ook Patterson Hood en Mike Cooley zijn in topvorm met hoogtepunten als Puttin' People on the Moon en Carl Perkins' Cadillac.

Niet alleen was dit album een van mijn absolute hoogtepunten van 2004, maar ook de bijbehorende tour zal ik nooit meer vergeten. Hun optreden in de Oosterpoort staat bij mij in het elite rijtje van Sonny Rollins en Lambchop. Het beste Drive-By Truckers optreden wat ik gezien heb, waarbij hun liefde voor muziek en hun vakmanschap in het maken ervan overduidelijk was.

Waarom de Drive-By Truckers niet meer aandacht krijgen (zowel op MuMe als daarbuiten in Nederland) is mij ook een raadsel. Is het misschien de toch wat maffe naam die mensen doet vermoeden dat het hier gaat om slechts een grap? Of is het dat men in Nederland geen oog heeft voor de Amerikaanse cultuur in de zuidelijke staten? Ik heb geen idee.....

Voor mij is Decoration Day het ultieme Drive-By Truckers album, maar The Dirty South volgt daar heel dicht achter. Beiden 5 sterren albums en een lange neus naar de mensen die ook nu weer voorbij zullen lopen aan deze fantastische band.

avatar van hadiederk
5,0
Mooi gesproken Bubbachups. Basisconcept van de truckers is bas, drum en een scheurende gitaar waaroverheen nog eens twee duellerend gitaarpartijen worden gelegd. Saai? Absoluut niet. De band beschikt over drie getalenteerde songwriters/gitaristen/zangers. Het hese, iewat klagende en soms prachtig vals zingende stemgeluid van Patterson Hood, de dominante rockstem van Mike Cooley en de lyrisch zingende Jason Isbell zorgend voor een afwisselend geluid. Daarnaast maakt het hun geen fuck uit hoe ze als band eruit zien. Vier uit de klei getrokken Alabama boeren (en één boerin) voor wie alleen de muziek telt. Eén punt van kritiek; hun laatste cd vond ik iewat tegenvallen. Onder (waarschijnlijk) de invloed van jonkie Jason Isbell zijn ze wat meer main-stream gaan klinken waarbij ik wel moet aanmerken dat het prachtige Little Bonnie mij tot tranen toe wist te ontroeren.

avatar van The Scientist
4,5
Lekker rockend album.. best anders dan de meeste dingen die ik hoor.. maar zeker niet minder.

Vooral de opener vind ik een dijk van een nummer

avatar van The Scientist
4,5
The Scientist schreef:

Vooral de opener vind ik een dijk van een nummer


Laatste tijd weer vaker opstaan, dit hele album.. en die opener op maximum volume is een van de mooiste dingen die ik ken. Heerlijk meeschreeuwen, en dan ook die gitaren op het eind door elkaar heen.

avatar van Fza
4,5
Fza
Ik vind Daddy's Cup echt een ge-wel-dig nummer.

avatar van Oldfart
5,0
Hier op MuMe ontdekt: niet bijster origineel, roept vele vele associaties op , maar dat maakt de muziek niet minder plezierig. Ik houd wel van dit wat boertige werk.
Om te beginnen een 4*

edit: ik moet zeggen dat ik het artwork van de hoezen prachtig vind; echt een eigen stijl en meteen herkenbaar.

DutchViking
Hoe vaker ik dit album opzet, hoe meer ik 'm ga waarderen. Ik ben deze band op het spoor gekomen door het nummer Carl Perkins' Cadillac, dat ik op een verzamelalbum tegenkwam. Ik was zo onder de indruk van dat prachtige nummer, dat ik op basis van dat ene nummer (wat ik normaliter vrijwel nooit doe, uitgaan van een enkel nummer) dit album heb aangeschaft. Ik heb er absoluut geen spijt van gehad.

Ik hou erg van de warme, veelzijdige zang en het afwisselende gitaarwerk. Dit is rootsmuziek die met hart en ziel gemaakt is. Met name de eerste vijf nummers vind ik beresterk, maar de rest mag er ook zijn. Ik hoop dat we nog veel van deze rasartiesten zullen horen.

Een plekje in mijn top-10 is zeker gerechtvaardigd, aangeizen dit toch wel een van mijn meest gedraaide platen van de laatste tijd is. Ik zal spoedig eens het andere werk van de band gaan checken.

Zigstar
Zeer leuke, ontspannen rootsmuziek. Maar ik vind het album iets te lang, heb er moeite mee het in een keer uit te zitten.

avatar van Ernie
4,5
vandaag in handen gekregen na 5 weken bestel-vetraging. benieuwd wat ik hiervan mag verwachten maar als het nog maar voor de helft zo goed is als hun laatste worp zal ik een tevreden man zijn

avatar van scabiosa
4,0
de quiche staat in de oven en ik moet zeggen dat dit plaatje lekker wegkookt!!
al het blaast me niet meteen van mijn sokken, gewoon goed!

avatar van Frank Booth
4,5
Klasse songs. Zeer, zeer goed.

DutchViking
Per toeval kwam ik in aanraking met het nummer Carl Perkins' Cadillac, dat afkomstig was van deze plaat en dat op mij een prima indruk achterliet. Het zal niet ver na de release van dit album geweest zijn dat ik kennis maakte met Drive-By Truckers. YouTube bestond nog niet, maar toch wilde ik erg graag meer van deze band kennen dan alleen het nummer dat ik al kende. Gek genoeg ondernam ik pas een jaar of twee later echt actie, toen ik deze The Dirty South in de bakken zag liggen bij de platenboer in mijn omgeving.

Uitgenodigd door de bijzonder fascinerende hoes, aarzelde ik geen moment. Eenmaal thuis aangekomen zette ik vol goede moed het plaatje op en ik werd werkelijk uit mijn stoel geblazen door de magistrale opener Where the Devil Don't Stay. De Truckers leidden mij als luisteraar vervolgens door allerlei fascinerende muzikale landschappen, die op mij vrijwel allemaal een positieve uitwerking hadden. Ik was vooral gecharmeerd van de eigentijdse, gevarieerde bandsound en de prachtige zang van met name Patterson Hood, daar waar ook medevocalisten Mike Cooley en Jason Isbell hun rol hier met verve vervullen.

Vrijwel iedere song is een hoogtepunt op zich en krijgt voor mij de maximale waardering van 5*. Zo bevat het schitterende Tornadoes een bitterzoete, melancholieke ondertoon, maar verdrinkt zanger Hood hier nergens in zelfmedelijden. Daarna volgt het door Jason Isbell overtuigend ingezongen The Day John Henry Died, waarin een stevige dosis traditionele swamp rock gekoppeld wordt aan modernere invloeden. Het nummer bevat een ongekende "drive" en ik stond werkelijk met open mond te beluisteren bij dit nummer, dat zonder twijfel erg eigentijds klinkt. The Sands of Iwo Jima is een ander voorbeeld van zo'n prachtsong, die met veel gevoel voor dramatiek in de beste alt-country traditie gezongen wordt. Ook het stoere, beklemmende Daddy's Cup is indrukwekkend door de voortdurende spanning die in het nummer zit en voor Cottonseed geldt eigenlijk hetzelfde. Tussendoor komt nog Danko / Manuel langs, dat gevoelens van nostalgie in mij losmaakte en waarin prachtige melodielijnen vergezeld gaan met een zwaarmoedig klinkende Isbell.

De plaat wordt geheel in stijl afgesloten met het rustige Goddamn Lonely Love, dat mij als enige song minder kon boeien maar dat heeft meer te maken met mijn aversie voor ballads. Het doet niets af aan de kwaliteit van de Truckers, die hier - handelend over onderwerpen variërend van oude legendes tot de verschrikkingen in WO II - iedere keer weer een onuitwisbare indruk op mij maken. Dat deden ze op dit album en ook op alle andere platen die ik tot zover van ze heb beluisterd. Voorganger Decoration Day wordt door velen gezien als het magnum opus van de band, maar deze is op compositorisch vlak nog net even beter. In veel songs staat het leven centraal in de zuidelijke staten van de Verenigde Staten, een in muzikaal opzicht zeer rijk bedeeld gebied dat echter ook een donkere kant heeft door met name haar slavernijverleden en daarmee samenhangend het lange tijd achterblijven van gelijke rechten voor iedereen. Toch is The Dirty South geen conceptalbum, daarvoor is het te veelomvattend.

Hoewel ik aanvankelijk nogal sceptisch was en de plaat mij ietwat lang duurde, ben ik helemaal overtuigd. Een jaar geleden stond deze The Dirty South nog op 4*, maar het is een groeiplaat. Het klinkt cliché, dat woord "groeiplaat", maar het is hier echt het geval. De muziek is als goede wijn die steeds beter wordt naarmate de jaren vorderen. Je proeft als het ware het leven in Athens, Georgia als je deze plaat tot je door laat dringen. Je proeft de sfeer van verlaten dorpjes in de diepste binnenlanden van Amerika, temidden van uitgestrekte, schier eindeloze woestijnvlakten. Het is een sfeer die kennelijk voldoende inspiratie heeft geboden, zo blijkt wel uit dit album.

Daar waar 95% van de hedendaagse artiesten pretentieus en weinig origineel klinkt en bovendien maar al te graag een gooi doet naar commercieel succes, klinken de Truckers nog echt authentiek. Tegelijkertijd is echter ook vernieuwing hoorbaar in hun muziek en heeft de band een uit duizenden herkenbare stijl, waardoor het feitelijk de correctie mijlenver voor is. Op deze plaat komt dat het best tot uiting. De mix van southern rock met alt-country en modernere pop- en rockinvloeden is op het eerste gehoor misschien voor de hand liggend (artiesten als Slobberbone en Uncle Tupelo deden dit immers al in eerder stadium), maar is het allerminst omdat geen enkele andere band een geluid weet te creëren dat in de buurt komt bij dat van Drive-By Truckers.

De pure, authentieke aanpak had op mij een uitwerking als ware het een medicijn tegen de ergste depressie. Van de eerste tellen tot en met de laatste noot raakte ik in een haast hypnotiserende trance, waarin ik na ruim een uur, toen Goddamn Lonely Love ten einde liep, pas ontwaakte. De band klinkt als een dampende Rolling Stones als in hun beste dagen, gecombineerd met de boogie woogie van Creedence Clearwater Revival en de absolute bevlogenheid van Bruce Springsteen en voegt daar een bijzonder overtuigende hedendaagse sound aan toe.

Ik verkeerde in de gelukkige omstandigheid de band afgelopen zomer aan het werk te zien. Niet voor niets vormde het ultieme tweeluik Decoration Day / The Dirty South de basis voor dit optreden, want de meeste gespeelde songs waren hiervan afkomstig. Mijn bewondering voor de band is na het zien van dit optreden alleen nog maar verder gegroeid. Ondanks de lauwe ontvangst op een gratis toegankelijk festival was de gedrevenheid van de bandleden voelbaar.

Na bijna drie jaar verdwijnt Brave van de koppositie in mijn top-10, om plaats te maken voor deze The Dirty South, die vanzelfsprekend de maximale waardering krijgt: 5*.

avatar van BenZet
4,0
Ik ben momenteel bezig met het beluisteren van Drive-by truckers discografie, en blijf elke keer hangen op deze plaat en southern rock opera. Decoration day vind ik op het moment iets minder. Dit album tot nu toe een van de beste, 4 sterren, maar dit kan zeker nog stijgen. Fantastische rauwe muziek, snerpende gitaar en een goede drummer.
Btw welke zanger is nu weg? Die met die zwaardere stem of met de hese stem?

avatar van hadiederk
5,0
BenZet schreef:
Ik ben momenteel bezig met het beluisteren van Drive-by truckers discografie, en blijf elke keer hangen op deze plaat en southern rock opera. Decoration day vind ik op het moment iets minder. Dit album tot nu toe een van de beste, 4 sterren, maar dit kan zeker nog stijgen. Fantastische rauwe muziek, snerpende gitaar en een goede drummer.
Btw welke zanger is nu weg? Die met die zwaardere stem of met de hese stem?


Ten tijde van The Dirty South had DBT 3 zangers/gtaristen/songwriters.
Jason Isbell heeft de groep verlaten. Zijn stemgeluid was het meest lyrisch en mainstream. De vaak lekker zeikerig zingende Patterson Hood en de met de wat zwaardere rockstem zingende Mike Cooley zitten nog steeds in de band. Op het laatste album is bassiste Shonna Tucker ook gaan schrijven en zingen. Om het cirkeltje rond te maken:
Shonna Tucker is ooit getrouwd geweest met Jason Isbell.

avatar van BenZet
4,0
Ok, dus Jason Isbell is de zanger, met de (zeg maar) wat zwaardere stem?
Erg goed album! En hadiederk, nu ik toch al veel aan je vraag, zijn er nog andere goede albums/ bands/ artiesten (behalve lynyrd skynyrd) die deze vuige rock maken? Ben niet erg bekend in dit genre...

avatar van jurado
4,0
Centro-Matic misschien maar dat klinkt dan weer niet zo country achtig.
Hebben wel vaak samen gespeeld.
Son Volt is dan wel weer meer country maar minder ruig.
The Sadies is ook wel aardig vergelijkbaar.
Howlin' Rain komt nog het meest in de buurt.
Dit zijn trouwens allemaal moderne bands.

avatar van jurado
4,0
Jason isbell is de zanger op bijvoorbeeld het 3e nummer.

avatar van hadiederk
5,0
BenZet schreef:
Ok, dus Jason Isbell is de zanger, met de (zeg maar) wat zwaardere stem?
Erg goed album! En hadiederk, nu ik toch al veel aan je vraag, zijn er nog andere goede albums/ bands/ artiesten (behalve lynyrd skynyrd) die deze vuige rock maken? Ben niet erg bekend in dit genre...


Even uit het hoofd. Slobberbone in ieder geval. Steve Earle, Whiskeytown, Warren Zevon, Two Cow Garage, Deadstring Brothers, Lucero, de eerste twee albums van Kings of Leon en misschien Whiskeytown. Er zijn er ongetwijfeld veel meer maar dan zal ik wat dieper moeten graven.
Trouwens, ik weet niet of je er mee bekend bent maar Lastfm is heel handig hulpmiddel voort dit soort vragen.

avatar van BenZet
4,0
hadiederk schreef:
(quote)


Even uit het hoofd. Slobberbone in ieder geval. Steve Earle, Whiskeytown, Warren Zevon, de eerste twee albums van Kings of Leon en misschien Whiskeytown. Er zijn er ongetwijfeld veel meer maar dan zal ik wat dieper moeten graven.


Ok ik ga daar eens naar kijken. Warren Zevon ken ik, Steve Earle weleens van gehoord. Bedankt!!

avatar van jurado
4,0
...toch zou ik ook even mijn aanbevelingen nagaan .


avatar van hadiederk
5,0
jurado schreef:
...toch zou ik ook even mijn aanbevelingen nagaan .



Zeker, als jij ze al niet genoemd had, had ik ze zeker toegevoegd.

avatar van BenZet
4,0
jurado schreef:
...toch zou ik ook even mijn aanbevelingen nagaan .



Natuurlijk jurado. Jij ook erg bedankt

avatar van BenZet
4,0
hadiederk schreef:

Trouwens, ik weet niet of je er mee bekend bent maar Lastfm is heel handig hulpmiddel voort dit soort vragen.


Wauw geweldig zeg dat last fm!

Ik herinner mij dat ooit iemand het tegen me heeft gezegd, maar ben het vergeten. Nu wel aangemaakt. Gewoon fantastisch Bedankt voor de reminder

avatar van BenZet
4,0
[quote]BenZet schreef:
Fantastische rauwe muziek, snerpende gitaar en een goede drummer.
quote]

Vind het nog steeds fantastische muziek, maar over de drummer was ik in het begin te enthiousiast. Vind hem niet slecht maar ook niet geweldig. Het is gewoon een drummer... Dat wilde ik nog even kwijt

avatar van jeroenheinz
5,0
Net dit album voor de eerste keer beluisterd en de eerste woorden die bij me opkwamen om dit album te omschrijven waren dreigend en vuil. in mijn gedachten waande ik me zelfs in het zuiden van Amerika, terwijl ik daar nog nooit ben geweest. Waarschijnlijk komt de titel The Dirty South daar wel vandaag De mooie verhalende teksten zorgen voor een glimlach op mijn gezicht en het gitaarspel mag er ook zeker wezen. Voorlopig zet ik hem op 4* en zal hem de komende tijd zeker nog wat vaker beluisteren.

avatar van jeroenheinz
5,0
Soms heb je van die albums die je bij je strot grijpen en niet loslaten. Dit is zo een album. Alles aan dit album klopt gewoon voor mij. De sfeer is perfect, lekker dreigend en vuil. Muzikaal idem dito. De verhalende teksten zijn schitterend en vertellen over het zware en ruige leven in het zuiden van Amerika. Als die die verhalen ook nog eens worden gebracht met heerlijke rauwe stemmen, dan kan ik niks anders doen dan dit album ophogen naar 5* en een plek in mijn top 10 geven

Gast
geplaatst: vandaag om 12:34 uur

geplaatst: vandaag om 12:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.