Poeha schreef:
Hij was de laatste jaren weer terug tijdens hun concerten
I know, helaas heb ik die moeten missen door vakantie
We zijn 3 dagen verder t.o.v. mijn vorige post en ik moet het album toch een halve * erbij geven. Ik heb sinds kort de geremasterde versie van dit album (FridayMusic) en die klinkt wat frisser en helderder. Heb hem de afgelopen dagen al vaak gedraaid en het album valt me toch niet zo tegen als eerder.
Opener 'Til The End' is toch wel een sterk nummer. Joseph Williams laat zich meteen van z'n sterkste kant zien en ook de solo van Lukather is lekker. Eigenlijk is het een typisch nummer van Toto in de periode '84-'88.
In mijn vorige post maakte ik een link naar Richard Marx. Dit komt vooral door het nummer 'We Can Make It Tonight' dat naar mijn mening zo op zijn
'Repeat Offender' album had kunnen staan.
'Without Your Love', wordt gezongen door Lukather die vaker de ballads voor z'n rekening neemt. Het is mij onduidelijk waarom dit geen hit geweest is.
'Can't Stand It Any Longer' is een prima, typisch Eighties, nummer dat ook zo op hun vorige album 'Isolation' had kunnen staan. Ook hier vallen het gitaarspel van Lukather, de ijzersterke zang van Williams, maar ook de lekkere drums van Jeff Porcaro me op.
Over 'I'll Be Over You' hoef ik denk ik weinig te zeggen. Een geweldige Toto ballad, wederom gezongen door (schrijver) Steve Lukather. De meerstemmigheid in het refrein geven het nummer nét dat tikkie extra.
Ook het titelnummer is weer zo'n typisch jaren '80 nummer (komt bijvoorbeeld wat overeen met 'Talk The Talk' van Mr. Mister's debuutplaat), en heeft om die reden de tand des tijds niet geheel doorstaan. Maar voor liefhebbers van dát geluid is het zeker geen onaardig nummer.
Toto albums bevatten vaak een popnummer met een jazzy inslag. 'Somewhere Tonight' combineert dat met een drumrif vanuit de reggae. Het poprefrein maakt de potpourri compleet. Ik vind het wel een tof nummer trouwens.
Het vergeten nummer van dit album is toch wel het sterke 'Could This Be Love', compleet met de
Ooh Ooooh's. Ondanks dat het niet zo'n opzienbarend nummer is, leunt het op een sterke backingtrack en sterke zang. Lekkerrr.
De afsluitende 2 tracks bevallen mij wat minder. 'Lea' is me te sloom en het instrumentale jazz-achtige 'Don't Stop Me Now' (met Miles Davis) is niet helemaal mijn ding, al is het zeer zeker een sfeervolle track. Maar niet echt wat ik van Toto wil horen.