Good Charlotte - The Young and the Hopeless (2002)

Was benieuwd wat ik hier tegenwoordig van zou vinden, aangezien het een aantal jaren toch wel tot mijn lievelingsmuziek behoorde. Herbeluistering kwam echter lang niet zo positief uit als bij de Chronicles, in bijna alle aspecten net toch weer een stapje kinderachtig en vaak een beetje té. Joel en Benji hebben gewoon geen punkstemmen, en dat resulteert in een cd die ik persoonlijk slechts serieus kan nemen omdat ik het vroeger zo waardeerde. Verder is de cd muzikaal toch wel ruim voldoende geschreven, alles blijft hangen en de melodieën zijn prettig. Niks bijzonders, gewoon goed.

Tja, ik heb hier niks mee, allemaal keurige popliedjes onder het mom van punk, met vaste thema's als "I don't ever wanna be like you", gebroken gezinnen en Hold on (maar, eerlijk is eerlijk, ook een verrassend nummer als "The happiest day of my life is the day that I died"), goed afwisselend en altijd meezingbaar, echter ook bijna altijd zonder de angel die hier echt iets bijzonders van zou kunnen maken... maar ik kan hier ook geen hekel aan hebben, een grappig en sympathiek bandje dat het voor mij gewoon nèt niet heeft.