menu

The Stranglers - Feline (1983)

mijn stem
3,49 (82)
82 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Epic

  1. Midnight Summer Dream (6:12)
  2. It's a Small World (4:35)
  3. Ships That Pass in the Night (4:06)
  4. The European Female (4:02)
  5. Let's Tango in Paris (3:15)
  6. Paradise (3:48)
  7. All Roads Lead to Rome (3:54)
  8. Blue Sister (4:03)
  9. Never Say Goodbye (4:15)
  10. Savage Breast * (3:18)
  11. Pawsher * (4:57)
  12. Permission * (4:53)
  13. Midnight Summer Dream / European Female [Live] * (10:18)
  14. Vladimir and Olga * (3:54)
  15. Aural Sculpture Manifesto * (3:20)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 38:10 (1:08:50)
zoeken in:
avatar van Bowlingbal
Op de Amerikaanse LP-uitgave van 1983 hadden ze ook nog de single Golden Brown (van het vorige album) toegevoegd. Zonder die bekende hit blijft Feline toch een van de fijnste Stranglers-albums.

avatar van deric raven
4,0
En dan volgt er nu een muzikale uitzending van Tussen Kunst en Kitsch.
We hebben hier een elpee; stammend uit de vorige eeuw.
En meneer Aardewerk, hebben we hier goud in handen?
Nou, mevrouw Van Der Krogt, of mag ik Nelleke zeggen?
We hebben hier inderdaad te maken met Oude Meesters uit het decennium van het plastic.
Een tijdsbeeld overheersend door verschillende pastelkleuren, waarbij elke ondenkbare combinatie mogelijk was.
Vaak valt dit goed uit, maar ook regelmatig met schrikbarende gevolgen.
Het goud van deze heren dateert alweer van twee jaar geleden, en hier hebben we helaas te maken met een kopie van soortgelijk product.
Vreemd genoeg blijkt dat het geen vervalsing is, maar dat hetzelfde gezelschap achter dit resultaat zit.
Een kunstenaarscollectief die hun oorsprong had in de school van punk gerelativeerde artiesten.
Nu de knieval gemaakt voor het grote geld.
Een wurgcontract getekend bij het grote Epic.
Ah, vandaar die artiestennaam.
Maar die bezatten ze toch al veel eerder?
Precies.
Wat is de waarde van dit product?
De nieuwwaarde zal tegenwoordig op cd zo rond de 8 Euro zitten.
Maar op lp is hij tweedehands prima rond de 5 Euro te scoren.
Niet echt bijzonder dus?
Inderdaad.

Robertus
deric raven schreef:
En dan volgt er nu een muzikale uitzending van Tussen Kunst en Kitsch.
We hebben hier een elpee; stammend uit de vorige eeuw.
En meneer Aardewerk, hebben we hier goud in handen?
De nieuwwaarde zal tegenwoordig op cd zo rond de 8 Euro zitten.
Maar op lp is hij tweedehands prima rond de 5 Euro te scoren.
Niet echt bijzonder dus?
Inderdaad.


Chapeau, deric raven! Maar tot zover Tussen Kunst en Kitsch, wat vind je er persoonlijk van?

avatar van deric raven
4,0
Ze kunnen beter, persoonlijk vind ik The Raven hun beste album.
Deze vind ik wat inspiratielozer.

avatar van blur8
4,5
Ik was toen wel zeer te spreken over de poging om een ander Stranglers geluid neer te zetten.
Die mening is niet meer veranderd. Blijft een goede worp.
Meer synths minder gitaar. Lekkerste track: All Roads Lead To Rome.

avatar van gaucho
3,5
deric raven schreef:
Het goud van deze heren dateert alweer van twee jaar geleden, en hier hebben we helaas te maken met een kopie van soortgelijk product.
Vreemd genoeg blijkt dat het geen vervalsing is, maar dat hetzelfde gezelschap achter dit resultaat zit.
Een kunstenaarscollectief die hun oorsprong had in de school van punk gerelativeerde artiesten.
Nu de knieval gemaakt voor het grote geld.
Een wurgcontract getekend bij het grote Epic.

Ik vind het opzetje waarmee je je stellingname onderbouwt heel leuk gevonden, maar ik kijk er zelf toch wat anders tegenaan.
Het voorafgaande 'goud' waar je ongetwijfeld op doelt - Het album La Folie, met de monsterhit Golden brown - vond ik juist de eerste echte tegenvaller in het plaatwerk van The Stranglers tot dan toe. Briljante hitsingle, maar de LP als geheel kon me maar matig boeien.
Deze plaat hield een vrij abrupte koerswijziging in - al kun je ook stellen dat ze al eerder een nieuwe route hadden ingeslagen - en die bevalt me prima, hoewel het muzikaal mijlenver van de punk-roots verwijderd lag. Opvolger Aural sculpture leed aan eenzelfde manco als La Folie - prima singles, maar de rest.... - maar deze plaat vind ik een mooi evenwichtig geheel. Synthesizers bepalen hier het dromerige geluid, met als uitschieters toch weer de singles: Midnight summer dream en The European female. En All roads lead to Rome is ook erg sterk.

Ik zie dit zeker niet als een commerciele knieval, hoewel je als band die verdenking al gauw op je laadt als je kiest voor een minder ruig, meer mainstream geluid. Maar EMI/United Artists, waar ze eerst op zaten, was toch ook een major label?

Ik heb hier nog de originele Epic CD. Leuk om te lezen dat die zomaar nog 8 euro kan opbrengen. Ik vraag me af: mis ik nog wat aan de bonustracks van de reissue?
EDIT: ik lees net de kanttekeningen van dazzlerop de eerste pagina. Kan best interessant zijn. Ik zal eraan denken als ik de remaster nog eens voordelig tegenkom.

avatar van dazzler
5,0
gaucho schreef:
Ik vraag me af: mis ik nog wat aan de bonustracks van de reissue?

De bonustracks zijn best goed en trekken de sfeer van het album door.
En er is meer: de volgorde waarin ze aan de setlist zijn toegevoegd zorgt voor een extra dimensie.

avatar van WesleyX16
3,0
Dit album ligt naar mijn beleving een beetje van La Folie. Maar dit album vind ik een stuk minder spannend klinken. Blue Sister is eigenlijk het enige nummer dat ik dan denk: Hé leuk. Maar voor de rest gaat het een beetje langs mij heen. Dat geldt ook voor de drie aanwezige singles.

5,0
Sommigen noemen Feline een commerciële knieval, maar ik waag het tegenovergestelde te concluderen. De groep gooide de elektrische gitaar na tien jaar overboord en verving hem door een akoestische, de zo kenmerkende Stranglers-bas hield op met grommen, synthpartijen vulden de ruimte en de drums kwamen plots uit een machine. Een nog radicalere breuk met hun verleden konden The Stranglers moeilijk maken.

Wat ervoor in de plaats kwam was een hoogst origineel huwelijk tussen modern en traditioneel, warm en koud, en bovenal Europees van kleur. The Stranglers klonken nooit zo on-Brits als hier, met melancholische popsongs die de stijlelementen uit Duitsland en Frankrijk haalden. Trouwens opgenomen in de Europese hoofdstad Brussel. Het zal geen toeval zijn.

Toegegeven, ik moest destijds ook wennen aan deze plaat. Maar door de jaren heen is Feline bij mij enorm gegroeid, en het is de laatste van de Cornwell-periode die van voor naar achteren de aandacht vasthoudt. Het hoogtepunt is opener Midnight Summer Dream, met een sublieme keyboardpartij en een prachtige, voorgedragen tekst die elke broeierige zomernacht vult met weemoed.

avatar van RonaldjK
3,5
Eén van de Stranglersplaten die ik nu pas in bezit heb: op vinyl, eerder dit jaar uit een bak met tweedehands platen gevist. Heb dom genoeg niet opgelet of de binnenhoes erbij zat. Nee dus. Die moet ik toch nog eens op de kop tikken, want op Discogs zie ik dat deze wel degelijk iets toevoegt aan de sobere buitenhoes.

Toch gaat het uiteindelijk om de muziek. Het waren de jaren dat mijn geliefde new wave gladder werd, iets wat eigenlijk wel voor de gehele alternatieve muziekscene gold; punk en metal uitgezonderd, daar werd verkend hoe er nog sneller kon worden gespeeld.
The Stranglers maakten met Feline de omgekeerde beweging, door het steeds rustiger te laten worden. Hitsingles leverde het in Nederland niet op en wat ik erover had gelezen en gehoord maakte mij in de tweede helft van mijn tienerjaren duidelijk dat de band zijn wilde haren kwijt was. Personificatie hiervan was toetsenist Dave Greenfield, die zijn snor had verwijderd. Even wennen. Dat de heren nu consequent in stemmig zwart rondliepen, maakte dat er iets van de alternatieve newwavesfeer behouden bleef.

Over het algemeen kabbelt de muziek rustigjes voort, als een kalm beekje in de zomer. Nergens is het onaangenaam, maar overeind schieten van blijde verbazing is evenmin het geval. Al kun je je erover verbazen dat de dromerige opener Midsummer Night Dream bijna geheel gesproken is. Pas op de afsluiter van de A-zijde, The European Female, duikt iets op wat voor enige opwinding zorgt. Dit dankzij de fraai ingetogen ijle zang van bassist Jean-Jacques Burnel, zijn bijna grommend basgitaartje en de akoestische gitaar.
Verder valt op de eerste helft op dat de drumsound is gaan lijken op de elektronische geluiden en effecten die ik drie jaar eerder bij Joy Division en The Cure hoorde: Jet Black had zijn oude drumkit kennelijk uitgebreid. Dat de elektrische gitaar nauwelijks een rol van betekenis speelt, is met de lagere tempo's de voornaamste reden voor de rust die van de muziek afstraalt. Des te meer ruimte is er voor de toetsen, maar Greenfield speelt anders dan voorheen vooral keurig binnen de lijntjes. De productie, wederom door de band met Steve Churchyard, is gladder dan op voorganger La Folie het geval was.

Na een wat saaie A-kant vreesde ik voor de vaak tegenvallende B-zijde, die veelal meer fillers bevatten. Dat is hier juist níet het geval. Let’s Tango in Paris bevat een aangenaam zes-achtstemaatje. Dan volgen twee nummers waarop de band lijkt beïnvloed door de synthbands uit die periode: op Paradise klinkt bovendien een effectieve akoestische gitaar, een dameskoortje brengt een associatie met The Human League. All Roads Lead to Rome bevat een (in die dagen) hippe en aangename uptempo synthesizerloop.

Blue Sister is fraai met een ietwat eigenzinniger, nerveus synthritme, weliswaar braafjes maar desondanks fris: ingetogen en toch avontuurlijk. In slotnummer Never Say Goodbye klinkt het ritmische toetsenwerk dat zo passend is voor de stijl van Greenfield, wederom speelt zanger Hugh Cornwell aangenaam akoestische gitaar.

Als bonussen vind ik op streaming experimenteler werk waar ik weinig mee kan. Het is ook nooit goed, hoor ik de kritische lezertjes brommen. Is het niet te braaf, dan is het weer te experimenteel. Tja, ik vind deze band op z'n best als ze die twee uitersten weten te combineren in sterke composities.

Wat betreft de elpee met zijn negen nummers: die is aangenaam met een sterkere B- dan A-zijde. Hun debuut voor Epic was uiterst radiovriendelijk, al had Nederland dat niet door; het haalde hier in februari 1983 een schamele #39. In Engeland leverde het wél hits op met European Female als hoogstgenoteerde, namelijk #9. The Stranglers waren echter van trendsetter een -volger geworden.

avatar van RonaldjK
3,5
Gefeliciteerd allemaal, Feline is 40 geworden en de band viert dat met een heruitgave-met-bonussen. Phil Aston van Now Spinning Magazine vertelt in een dikke vijf minuten wat hij én zijn eega ervan vinden.

In een keten van "serieuze" platenzaken kost hij als 2LP bijna 43 euro, als 2cd 19 euro. Tot dat laatste laat ik mij wellicht verleiden.

2,5
Deze plaat is zo loom en lieflijk dat ie bijna volledig langs me heen glijdt. Op papier klinkt het goed , Stranglers die gitaar vervangen door meer synthesizer, maar het resultaat is hier toch nog niet erg memorabel, het blijft wat spanningsloos allemaal. Leadsingle European Female deed hier niet veel en is ook gewoon niet erg sterk, net als dit hele album eigenlijk. 2,5 ster, op albums hierna kwamen ze in ieder geval met aanzienlijk sterkere singles.

avatar van dazzler
5,0
Deze plaat is natuurlijk gewoon 5 sterren waard.

De nieuwe release is heel mooi gedaan en dan heb ik het over de 2CD versie die ten opzichte van de 2LP versie een extra nummer telt: de live versie van Midnight Summer Dream / European Female.

Ten opzichte van de vorige 1CD heruitgave zijn dit de verschillen: alle bonustracks van toen worden aangevuld met de 7" en 12" versies van Midnight Summer Dream, de radio edit van European Female en de 7" edit van Paradise. In de twee laatste gevallen gaat het over edits van de albumversies. Mijn 7" single van Paradise heeft nochtans op een paar seconden na dezelfde speelduur als de albumversie.

Maar de vormgeving is erg mooi. Met sterke liner notes van Stranglers archivist Chris Twomey. En met de teksten van de negen albumtracks. Geen jewel case of digipack maar een stevige kartonnen hoes met zes panelen. Eén klein minpuntje: men had de bandnaam en panter embossed kunnen drukken zoals op het originele vinylalbum. Ik denk dat dit ook niet gebeurd is bij de 2LP uitgave.

Ik kijk nu al uit naar de heruitgaves van hun volgende albums op Epic.
Enfin, ik hoop toch dat ze het hier niet bij gaan laten.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:41 uur

geplaatst: vandaag om 18:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.