This Last Night in...Sodom was het afscheid van Soft Cell (later kwamen ze weer bij elkaar voor een nieuw album en tour maar dat wisten we toen niet). Almond ging zich richten op Marc & the Mambas en Dave Ball ging ook zijn eigen weg.
Het werd een wat experimenteler en agressiever album waar het ver zoeken is naar een Tainted Love deel 2.
Mr. Self Destruct heeft meer dan ooit een rock-vibe. Almond speelt op dit album dan ook gitaar en dat was nieuw voor Soft Cell. Het nummer is uptempo en straalt veel wilde energie uit. Een flinke oppepper deze opener.
Slave to This heeft iets industrieels en doet denken aan het werk van Almond met Foetus. Toegankelijk is anders en het is even wennen aan deze op het eerste gehoor toch wel grote chaos van geluiden.
Little Rough Rhinestone is het eerste nummer waar we toch wel wat van de oude stijl in kunnen ontwaren met nu alleen een knorrende sax die mee doet. Het is een uitstekend popnummer wat snel weet te pakken.
Meet Murder My Angel doet me denken aan Depeche Mode. Qua tekst heeft het wel iets sinisters. Volgens Almond 'about the mind of a murderer before he slaughters his victim'. Tja, lekker dus.
Daar sluit
The Best Way to Kill dan mooi bij aan kun je zeggen. Het heeft diezelfde rock-vibe als de opener Mr Self Destruct. Ik hou wel van deze electro-glam-punk eerlijk gezegd.
L'Esqualita is misschien wel een knipoog naar de toekomst waarin Almond wel vaker flirt met Spaanse invloeden (op Torment and Toreros volop aanwezig). Zeven minuten lang erotisch kronkelen op een van de betere nummers van dit album!
Down in the Subway keert terug naar de electro-glam-rock. De soul is nog wel voelbaar maar de twist is behoorlijk eigen.
Surrender to a Stranger is me de laatste tijd meer gaan opvallen omdat ik de remix-versie op Heat: the Remixes zo leuk vind. Voor dazzler een reden om dit album maar 3 sterren te geven, maar ik ga dit nummer juist leuker en leuker vinden. Een verfrissende afwisseling op dit veelzijdige album.
Soul Inside kent ook vele remixen die geweldig zijn, maar deze albumtrack maar er ook zijn. Duidelijk wel behorend tot mijn favoriete Soft Cell-tracks. Het is ook Almond over the top zoals we hem wel vaker meemaken.
Afsluiter
Where Was Your Heart (When You Needed It Most) vind ik een lekker rauw klinkend nummer. Het is uitstekende electro-pop waar veel Depeche Mode-liefhebbers ook wel van zullen smullen mochten ze dit kennen (en laten we eerlijk zijn: Soft Cell was ze voor
).
Al met al een zeer goed album van een duo die ik momenteel meer draai dan de solowerken van Marc Almond (met dank aan Heat: the Remixes).
En ik moet de conclusie trekken dat er een halfje bij moet want ik vind dit toch wel erg sterk allemaal.