Bij de eerste luisterbeurt had ik meteen een zwak voor deze band. Muzikaal niet bijster bijzonder, met songs die allen draaien om dezelfde opbouw en een basis van simpel rammelende gitaren. De kracht zit hem echter in de fijne melodieën, uitstekende dynamiek en de heerlijk warme stem met aandoenlijk Schots accent. Gevolg is dat de boel heerlijk wegluistert en een hitpotentie heeft van Arctic Monkeyaanse proporties.
Live is het al net zo sympathiek, maar valt vooral op hoe jong en onervaren deze gasten nog zijn. Ze staan wat onzeker op het podium en de zanger zoekt nog naar een goede houding. Heel leuk dat hij zonder microfoon alsnog hoorbaar is, maar dat wil hij altijd laten blijken in de climax van zijn songs, wat vooral achterin de zaal- daar nogal afbreuk aan doet.
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe deze band zich gaat ontwikkelen als dit soort beginnersfoutjes eruit slijten. De promo van hun tweede album ligt nu op mijn bureau, dus ik zal binnenkort eens kijken of ik daar een mening over kan vormen.