Kevn Kinney - MacDougal Blues (1990)

Kevn Kinney was in de jaren 80 voornamelijk bekend als leadzanger van Drivin 'N' Cryin, een groep die op geheel eigen wijze powerpop met country-folk aaneensmeedt.

In 1990 verraste Kinney met een solo CD die wat mij betreft z'n Drivin 'N' Cryin werk ruimschoots overtreft.
Met alleen een guitaar en z'n stem openbaart hij zich als een Amerikaanse folkie die een zeldzaam groot gevoel in z'n songs weet te leggen.
Favoriete nummers: MacDougal Blues en Not Afraid to Die

Klopt niet helemaal, op veel nummer doet de volledige band (Drivin'& Cryin' dus) gewoon mee als begeleidingsband.....

Heerlijk plaatje. Heb de man een paar jaar geleden in Engelbert gezien. Dat was toch nog verrassend goed.

Live met band in Amsterdam:

Drivin n Cryin - MacDougal Blues (Kevn Kinney) @ Paradiso (6/7) - YouTube

Ha vielip,
Je zou ook deze dan eens moeten zoeken. Nog mooier dan Drivin’ n Cryin’. Vind ik dan.

Bedankt voor de tip! Ik ga dit absoluut opzoeken en aan een luisterbeurt onderwerpen

Edit; heb het album 1x geluisterd. Het is mij wat te eentonig eerlijk gezegd. Ik vind juist die afwisseling op een Drivin 'n' Cryin album zo te gek. Door de rockers komen de wat rustiger nummers (veel) beter binnen. Op dit MacDougal blues is het min of meer allemaal uit hetzelfde vaatje getapt qua stijl. Meer dan goed, dat absoluut. Maar ik mis de spanningsboog toch wel.

sterk album van de voorman/leadvocalist van de band Drivin'N'Cryin", met wie hij mijn inziens wisselvallige albums maakte. de combinatie van het bandgeluid roots/americana en hardrock spreekt anderen juist erg aan, maar mij niet. dit solo album van de man gevuld met country/folk songs bevalt mij prima. de man is geen songwriter van de buitencategorie (Guy Clark, Steve Earle, John Prine), maar schrijft bepaald geen slechte liedjes. dit solo debuut werd geproduceerd door Peter Buck (R.E.M.), die tevens dulcimer, guitar en mandolin speelt op dit album. de 1e 3 nummers openen dit album sterk. 4) en 6) Gotta Get Out Of Here ondanks de fijne slide gitaarpartij zijn de "mindere" nummers. 5) en 7) zijn fijne, akoestische folk ballads met een prominente rol voor de mandoline. Iron Mountain vormt samen met de 1e 3 nummers een hoogtepunt met fijne accenten van wederom mandoline, fiddle en heerlijke backing vocals van Moira Nelligan. 9) Chico & Maria met marimba opnieuw een fijn, folky nummer. 10) het vrolijke, met fingerpickin' gitaarspel voorziene Hey Landlord is een waardige afsluiting van dit debuut. een alleszins genietbaar album.