AIR als antidepressiva
Het nieuwe album van AIR was mij geluidloos voorbijgegaan als een oude (muziek)vriend mij er niet nadrukkelijk op attendeerde. En ja, na een aantal keren luisteren, blijkt het mij toch weer vrolijk te stemmen.
"The eagerly anticipated fifth album came to life in the band's newly built recording studio located in a quiet backstreet of Paris. ‘Love 2' was written and produced by the band themselves and completed along with the assistance of drummer Joey Waronker and Paris music scene aficionado Stephena “Alf” Briat". (Bron: aircheology.com)
Nicolas Godin en Jean-Benoît Dunckel zijn al weer ruim tien geleden als AIR (Amour, Imagination, Rêve) bekend geworden met hun album Moon Safari (1998). Het Franse duo maakt retro futuristische antieke synthesizerpop dat regelmatig doet denken aan de psychedelische rock van Pink Floyd. Verder herleeft vooral de tijd van Jean Michel Jarre, Vangelis en Francis Lai, maar dan in een eigen, ietsje moderner, AIR-jasje.
Na het ijzersterke Moon Safari konden de heren het wat mij betreft niet waarmaken met hun opvolgers en ik haakte dan ook af. Walkie Talkie verscheen nog wel even op mijn iPod als gevolg van een AIR-nummer dat opdook in de geweldige speelfilm Lost In Translation (2003).
Mijn eerder genoemde (muziek)vriend kon echter niet wachten tot de nieuwe AIR zou uitkomen en was ook zeer opgetogen over het nieuwe product. Volgens hem zijn ze met Love 2 weer terug waar ze begonnen zijn. Muziek dat past bij ieder humeur en je (weer) vrolijk en blij maakt. De rustige elektronische muziek bouwt een aangename spanning op die je naar meer doet verlangen. Alles lijkt te kloppen. Tot zover de woorden van een groot fan.
Ikzelf ben vooral gegrepen door het nummer Sing, Sang, Sung, maar vind de gehele cd toch achterblijven bij Moon Safari. Waarschijnlijk komt dit ook omdat die cd uit 1998 vastgeklonken zit aan herinneringen van fijne weekenden bij mijn grote liefde thuis, tweehoog achter in Amsterdam West.
Tekst overgenomen van mij blog:
cd-recensies.nieuwslog.nl