menu

Prince - Batman (1989)

mijn stem
3,29 (240)
240 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Funk
Label: Paisley Park

  1. The Future (4:07)
  2. Electric Chair (4:08)
  3. The Arms of Orion (5:02)

    met Sheena Easton

  4. Partyman (3:11)
  5. Vicki Waiting (4:52)
  6. Trust (4:24)
  7. Lemon Crush (4:15)
  8. Scandalous (6:15)
  9. Batdance (6:13)
totale tijdsduur: 42:27
zoeken in:
avatar van Minneapolis
4,0
Dynamisch plaatje met een unieke haast instrumentale titeltrack. Dat pompende ritme na "Go with a smile"..
Trust is lekker up tempo/ rock en roll, Scandalous is één van de geilste Prince tracks en Partyman is wat de titel doet vermoeden (live met een geweldige performance).

Maar mijn favorieten zijn Electric chair en Vicki waiting (wat mij, hoewel wat meer electronisch en minder jazzy klinkend, een beetje doet denken aan het sublieme Ballad of Dorothy Parker) .

avatar van pureshores
3,5
Een lekker opzwepende soundtrack die hier nu aan staat.
The future is al gelijk een mooie donkere opener. Het is bijna niet voor te stellen dat Batdance als single zo'n grote hit is geweest, een superdruk en erg hysterisch nummer vond ik het toen al en nog steeds, wat dat betreft is het anno nu wel enorm afgekalft naar hapklare wegwerptroep in de top 40, zo'n nummer als Batdance zou nergens meer komen nu. Leuk hoe verscheidene passages uit Batdance dan weer in andere nummers terugkomen (Electric chair, The future)

In zijn geheel een vermakelijk album, alleen The arms of Orion haalt de drive er uit en is voor mij het minste nummer

avatar van lennon
4,0
Eind jaren 80 komt er dan eindelijk een nieuwe Batman film uit! Prince zijn eerste deuntje op de piano was het thema van Batman, en hij is nu degene die naast Danny Elfman (die de score verzorgt) de soundtrack mag componeren! Dat is nogal wat, want normaal is een soundtrack toch een verzameling van artiesten, maar zoals bij zijn eigen album, krijgt ook Prince het hier voor elkaar om alles zelf te regelen! Prince was dé muziek god in deze periode. Na albums als Lovesexy en SOTT werd dit album nogal naar beneden gehaald en (in mijn ogen onterecht) bekritiseerd. Het is een andere sound, maar de songs zijn wat mij betreft net zo sterk! Sommigen misschien een tikkeltje te lang, maar als dat het ergste is!
De soundtrack kwam uit lang voordat de film uit was, dus ik als Prince verslaafde kende alle teksten al die op de plaat voorkwamen, en zat in de bioscoop vol trots en herkenning de stukken van deze lp te lipsyncen

1.The Future (4:07)
De opener is mysterieus, en laat een ingetogen Prince horen qua zang. Ik vind het mooi! Nog steeds hoor ik dit nummer erg graag! De lange versie is in feite een remix, die vooral in de staart even lekker los gaat.

2.Electric Chair (4:08)
Hoppa, hoezo een mindere Prince plaat? Luister dit nummer dan toch eens! Een Prince topper 1e klas! Wat een lekkere gitaar zeg! Prince zoals ik 'm wil horen! Er is een optreden bij Saturday night live waar Prince dit nummer live speelt (met Candy in de band) en dat is echt een enorm vette performance! Die klinkt nog beter dan deze studio versie, kan je wellicht nagaan hoe die performance klinkt (zeker de moeite om die eens te zoeken) Op de b kant van the Future Maxi single staat een remix van dit nummer. Haalt 't niet bij 't origineel, maar is ook zeker de moeite waard.

3.The Arms of Orion (5:02)
Een ballad met Sheena Easton, een dame waar Prince al veel mee heeft samen gewerkt. Ja, het is een wat zoete song, maar ik stoor me er niet aan. Ik geniet van de vocalen van Prince, en Sheena doet lekker mee! Gewoon een mooi nummer. Nummer is op single uitgebracht, maar jammerlijk geflopt. De cd single had nog (voor die tijd) iets revolutionairs, als je de single in een cd-i speler deed, zag je wat beeld materiaal voorbij komen (niks met Prince erin overigens) Jaja, die techniek is inmiddels al ter ziele en achterhaalt, maar het is dan ook alweer 26 jaar geleden.

4.Partyman (3:11)
De 2e succes single van het album. Een feest nummer zoals de titel al weggeeft. De clip maakt indruk door de schmink die Prince op heeft, waarin hij deels Joker is, en deels Batman (of menselijk in ieder geval) Ook Candy is te zien in de clip, maar niet te horen op de versie in dit album. Op de lange versie echter wel. When I want sax, I call Candy kondigt hij met een leuke woordspeling Neerlands trots aan. Ook lijkt hij in de video de draak te willen steken met de knuffel aap van Michael Jackson Bubbles, maar dat is een eigen interpetatie. De song vind ik niet heel sterk, behalve dat het natuurlijk een goed popliedje is. De maxi single geeft me muzikaal gezien wat meer voldoening.

5.Vicki Waiting (4:52)
Heerlijk gezongen nummer, met een lekkere laid back bass/beat. Als je er op focust hoor je dat door het hele nummer heen gaan. Zo lekker! Het outtro is ook om van te smullen, jammer dat het zo kort is. Ik weet niet of er een plan was dit als single uit te brengen, maar er bestaat een remix van dit nummer met wat extra stukken die helaas nooit is uitgebracht. Het lijkt er dus wel op dat het plan om het als single uit te brengen wel degelijk aanwezig was. De reden om dat niet te doen is me niet bekend.

6.Trust (4:24)
Het nummer komt bij de eerste tonen lekker vrolijk uit de verf! Dit klinkt als een geschikte single! Maar dat werd het dus niet. Lekker makkelijk, goed in het gehoor liggend, niks moeilijks. Nadeel van dit nummer is dat het net iets te lang duurt. Zeker aan 't eind als er van die fake endings aan zitten gaat het net iets te lang door. Persoonlijk hoor ik het nummer graag (kan niet stil blijven zitten) , maar kan me voorstellen dat veel luisteraars toch gaan afhaken.

7.Lemon Crush (4:15)
De manier waarop Prince dit nummer zingt bevalt me goed. Lekker zeikerig. De drum computer die gebruikt werd voor de Future is iets anders geprogrammeerd, en ingezet voor dit nummer. Dat geeft niet, de beat is lekker! Maar ook bij dit nummer kan ik me voorstellen dat de gemiddelde luisteraar er minder mee heeft!

8.Scandalous (6:15)
Een echte Prince ballad, met een echte Prince tekst. Seksueel getint, en weinig subtiel gebracht. Ook dit nummer is op single uitgekomen, en dat vond ik wat verrassend, want Prince zingt nogal hoog, en dat is toch iets waar je echt van moet houden, en niet voor een groot publiek weggelegd. Het lijkt of ie soms tegen het randje aan zit qua toon, maar dat heeft ook met de muziek te maken. De lange versie die uitkwam was rond de 19 minuten en had Kim Basinger in de hoofdrol. Het nummer bestaat dan uit 3 delen, waarvan ik elk deel zeer boeiend vind. In feite blaast die versie deze album versie totaal weg. Het 3e deel bestaat uit een heerlijke gitaarsolo!

9.Batdance (6:13)
In feite is dit een medley van wat er op het album staat. De versie op dit album bevat een lekkere gitaar solo die bij de single versie eruit geknipt werd. Toch werd de single een redelijk groot succes. Best knap als je bedenkt dat dit een allegaartje is. Ondanks dat is het wel lekker funky en zijn de 6 minuten voorbij voor je t weet. Een van Prince meest rare hitsingles.

Natuurlijk is dit niet het niveau van de voorgangers, maar hoe lang kan je als artiest dat niveau aanhouden? Als je alle niet gereleasde songs gaat verzamelen en op een plaat zou stoppen had ie nog wel 2 a 3 albums als Lovesexy of SOTT kunnen maken. Hij koos om iets nieuws te gaan doen. Dat siert m natuurlijk ook wel. Dit is een gewaagd project geweest, en dat heeft 'm "punten" gekost bij de pers en zijn fans. Maar zijn live reputatie bleef ongeschonden, Prince had eigenlijk allang geen hits meer nodig om zijn gelijk te halen.

avatar van Rumour
4,5
If there's life after, we will see

Naar aanleiding van het plotselinge overlijden van His Royal Badness een bericht bij het eerste album dat ik van hem kocht. Als 12-jarig jochie was Batman de film van het jaar. Batdance was een hit en werd gedraaid op de disco van de camping van die zomer. Van het geld uit mijn spaarpot kocht ik het album op cassette, ik denk nog voordat ik samen met mijn broer naar de bios ging. Natuurlijk kende ik Prince al van de radio door de recente hits van Lovesexy en de (toen al) klassiekers in Veronica's Top 100 Allertijden en de Arbeidsvitaminen, maar dit was toch even iets anders dat dat mooie maar toen zo langdradige Purple Rain. En tof dat er zoveel samples uit de film in de muziek waren verwerkt.

lennon gaf al aan wat er qua muziek te verwachten is. Zelf vind ik Lemon Crush het minste nummer, de rest vind ik top. Trust kan ik niet horen zonder Jack Nicholson als The Joker geld te zien strooien vanaf een praalwagen, net zoals ik bij Partyman hem zie dansen op dit nummer dat uit een boombox schalt.

Vicki Waiting bevat de tekst:
I told the joke about the woman
Who asked her lover "Why is your organ so small?"
He replied "I didn't know I was playin' in a cathedral."

Het heeft even geduurd voordat ik die snapte.

Dan nog even de loftrompet voor Scandalous. Ik ben recent in het werk van Curtis Mayfield gedoken, en aan Sweet Exorcist kun je horen waar Prince een snufje van zijn mosterd heeft gehaald voor o.a. Adore en Scandalous. Wat een prachtig sensueel nummer is dit, je ziet bijna de stoom uit je luidsprekers komen. Scandalous, marvelous.

Sinds Batman heb ik uiteraard ook zijn eerdere albums ontdekt en ik ben hem blijven volgen, maar deze soundtrack is mede die van mijn 12-jarige ik en heeft dus, inmiddels ook op cd, een heel bijzonder plekje.

In the heart of a sleepless moon
I'll be with U 4 ever
This is my destiny
Till my life is through


Prince, bedankt voor al je geweldige muziek. En waar je juist sommige fans verloor met dit werk, kreeg je mij er als fan bij.

avatar van west
4,0
Wat een mooi verhaal Rumour!

avatar van kaztor
4,0
Gisteren meegenomen bij FYE, samen met Around The World In A Day. Heerlijk dansbaar cd-tje, maar wat is dat Arms Of Orion een vervelend zeiknummer! Wie had Sheena Easton ooit verteld dat ze mooi hoog kon zingen??

Leuke gateway ook voor m'n 4-jarige zoontje die momenteel in (Lego)Batman-sferen verkeert.
Dit Prince-album is dan ook voor alle leeftijden.

avatar van kaztor
4,0
Marty McFly schreef:
"Arms of Orion" is juist prachtig... Alleen bij "Trust" en "Lemon Crush" zakt dit album even een beetje in. Ik denk dat dit per saldo één van de meest onderschatte Prince-platen is. Hij kwam natuurlijk ook na "Lovesexy", ik denk dat dat er wel enigszins mee te maken heeft...

Ik heb juist de indruk dat dit album meer aanzien heeft dan Lovesexy. Als ik me het goed herinner kreeg die bij verschijnen al matige kritieken. Ik weet niet hoe Batman toen viel bij recensenten, maar ik lees er altijd wel goede dingen over. De uptempo nummers zijn in ieder geval om door 'n ringetje te halen.

avatar van Minneapolis
4,0
kaztor schreef:
(quote)

Ik heb juist de indruk dat dit album meer aanzien heeft dan Lovesexy. Als ik me het goed herinner kreeg die bij verschijnen al matige kritieken. Ik weet niet hoe Batman toen viel bij recensenten, maar ik lees er altijd wel goede dingen over. De uptempo nummers zijn in ieder geval om door 'n ringetje te halen.

Volgens mij wordt de reeks van 1999, Purple rain, Around the world in a day, Parade, Sign o the times en Lovesexy gezien als zijn gouden periode (met een paars randje zo je wilt).
Daar voor muzikaal wat minder volwassenen, en vlak erna met dit Batman album komt diezelfde term op bij mij, maar dan qua sfeer. Maar misschien is dat enkel mijn beleving.

avatar van Funky Bookie
4,0
Na een decennium vol voltreffers kwam Prince met Batman, 1 van de 2 soundtracks bij de film. Na een aantal bandalbums was dit weer een soloproject van Prince. Volgens de verhalen was de tune van de Batman serie het eerste wat de kleine Prince speelde op de piano en hij was dan ook direct enthousiast toen hij gevraagd werd voor de soundtrack. In zijn enthousiasme leverde dat een compleet album op waar elk nummer vanuit de karakters uit de film benaderd werd.
Nadat Prince sinds Dirty Mind alleen nog maar topalbums had gemaakt, was dit voor velen een teleurstelling. Commercieel was het echter een groot succes en er staat ook weer een aantal hele bijzondere nummers op. Batman is een heel dansbaar album geworden met lichte house invloeden. Tegelijk heef het album de duistere sfeer, kenmerkend voor Batman.

The Future
Gezongen vanuit Batman, de held die vecht voor een betere toekomst. Een heerlijke funky danstrack met een dreigend sfeertje.

Electric Chair
Uiteraard vanuit het door Jack Nicholson zo perfect neergezette personage The Joker. De gitaar op dit nummer is fenomenaal. Dit is dan ook een echt topnummer, dat m.i. ontzettend onderschat wordt.
The Arms of Orion
De tweede samenwerking met Sheena Easton. U Got The Look was een heel fijn popnummer, maar dit is 1 van de gladste nummers die Prince ooit heeft opgenomen. De vocalen worden keurig onderling verdeeld en Prince zingt fantastisch in zijn lager register, maar het blijft glad.

Partyman
Het feestnummer van het album, gezongen door The Joker. In de bijpassende clip presenteert Prince zichzelf als Gemini met een half Batman en een half Joker pak. Tevens wordt de kreet geïntroduceerd: When I Want Sax, I call Candy, waarmee Candy Dulfer wordt aangekondigd. Op de albumversie is ze niet hoorbaar, maar in de clip is ze volop aanwezig. Het nummer zelf is een typisch funky feestnummer waar Prince patent op heeft. Ook live is dit een waanzinnig lekker nummer.

Vicki Waiting
Wordt gezongen vanuit Bruce Wayne die worstelt met zijn persoonlijke leven en dat van Batman. Dit nummer heette oorspronkelijk Anna Waiting en was bestemd voor de Nederlandse Anna Garcia die Prince leerde kennen toen zij nog minderjarig was en met wie Prince keurig wachtte tot ze 18 was om een relatie te beginnen.

Trust
Wederom gezongen vanuit The Joker is dit een uptempo danstrack. Niet slecht, maar ook niet heel memorabel.

Lemon Crush
Gezongen vanuit Vicki Vale is dit het minste nummer van de plaat.

Scandalous
Gezongen vanuit Batman is deze stomende ballad waar Prince een vrouw verleidt. De lange versie van dit nummer is samen met Kim Basinger, met wie Prince samen een verhouding. Een perfect slaapkamernummer.

Batdance
Hier krijgen alle personages zanglijnen, inclusie Gemini. Deze track is echt waanzinnig met de vele tempowisselingen. Van een stevige dansbeat, naar rauwe gitaren. Prince leeft zicht hier gewoon lekker uit.

Al met als is dit dus een m.i. erg ondergewaardeerd album. Het absoluut 1 van de minste albums van Prince tot nu toe, maar veel artiesten zullen dit niveau op hun allerbest nog niet bereiken.

avatar van aERodynamIC
4,0
En zoals elke vrijdag vandaag de Batman video's officieel op YouTube. Jammer dat Partyman niet de hele versie is.

avatar van ArthurDZ
3,5
Prince en film waren in de jaren ’80 een aantal jaar getrouwd, of toch op zijn minst innig met elkaar verstrengeld geraakt.

Het was een relatie met ups en downs: ze beleefden samen grote hoogten (Purple Rain film & soundtrack, Parade) maar trotseerden ook diepe dalen (Under The Cherry Moon). Anno 1989 was de filmindustrie een uit de kluiten gewassen monster dat zich lekker vet had kunnen mesten na de uitvinding van de moderne popcorn-blockbuster een jaar of tien eerder, en Prince een wereldster wiens laatste plaat in Amerika de top 10 had gemist, wat de mannen-in-pakken bij zijn platenmaatschappij Warner Bros. nogal nerveus maakte. Nu was Warner natuurlijk ook een van de grootste motion picture-giganten ter wereld, dus de oplossing lag voor de hand: een film! Deze keer niet eentje door en met Prince, nee, his royal badness zou zich deze keer ten dienste stellen van een ‘surefire blockbuster’ en alleen één van de twee soundtracks verzorgen van de nieuwe Batman-film (als je het mij vraagt een gemiste kans, een film met Prince als Batman en Jerome van The Time als Robin, en misschien was George Clinton wel te porren geweest om The Penguin te spelen ofzo, komaan, hoe goed klinkt dat).

Batman The Soundtrack dus. Prince had enorm veel zin in het project, hij bewaarde immers mooie jeugdherinneringen aan de televisieserie uit de jaren ’60 met Adam West in de campy hoofdrol. Naar verluidt was de thematune van dat programma zelfs het eerste liedje dat hij op piano leerde spelen.

Al luisterend naar dit album kan ik het idee niet van me afschudden dat Prince in de studio toch vooral de cartoony Adam West-versie van Batman uit zijn kindertijd in het achterhoofd had, in plaats van de meer gekartelde vertolking van Michael Keaton. Tegelijkertijd heeft dit album ook een donkere sound die waarschijnlijk wel goed bij de film paste (denk ik, ook deze Prince-related film heb ik nog niet gezien), en ook bij het muzieklandschap van die tijd: pop was toch iets scherper en harder geworden als je het vergelijkt met het begin van het decennium. Deze Two Face-achtige dualiteit introduceert een schizofrene spanning in de plaat die ik wel apprecieer, en ik zou hem dan ook dolgraag 4 sterren of meer geven, maar…

… als ik eerlijk ben, vind ik zo’n 40% van dit album niet bepaald tot zijn meest boeiende, sprankelendste werk behoren. Dan heb ik het in het bijzonder over het middenstuk van de plaat, van Vicki Waiting t.e.m. Lemon Crush, liedjes waar ik niet veel over kan zeggen omdat ze maar niet in mijn systeem geraken. En dan is er ook nog The Arms Of Orion, die zit wel in mijn systeem maar zou ik er het liefst keihard weer uit kneiteren: het is een soort Can You Feel The Love Tonight avant la lettre door Prince en Sheena Easton, maar dan mierzoet op het irritante af, in plaats van op het aandoenlijke. Als parodie op de glazuurverpulverende (maar meestal wel mooie) Disneyballads van weleer zou het werken, maar op deze plaat is het helaas bittere ernst. Chronologisch gezien is het van For You geleden dat een Prince-nummer me nog zo de keel heeft uitgehangen.

Ok, genoeg gebitcht zo, want uiteraard valt er ook genoeg te genieten op Batman. The Future is een heerlijke opener, spannend en mysterieus, en Partyman is wat het belooft: een feest. Maar het indrukwekkendste nummer hier is voor mij sowieso de afsluiter Batdance. Een medley van ideeën, stijlen, citaten uit de film en stukjes uit andere nummers van de soundtrack, dat When Doves Cry-gewijs op het laatste moment nog aan de plaat werd toegevoegd. Opnieuw een goudklompje wat mij betreft. Batdance heeft alles in zich om een warrige, in sneltempo in elkaar zakkende plumpudding te zijn, maar in plaats daarvan is het een strakke, funky, fijne, catchy dancepoprockparel geworden, zowel de zweterige delen als het zwoele middenstuk zijn fantastisch. Als er zoiets bestaat als popstmoderne popmuziek, dan is Batdance daar zeker een mooie afgevaardigde van.

Uiteindelijk werden zowel de film als de soundtrack geweldige hits, en Prince kon weer een paar jaar langer mee in de ogen van corporate America. De soundtrack is nogal onevenwichtig in mijn oren, maar desondanks staan er hier een paar niet te missen songs in de aanbieding. Prince eindigt zijn topdecennium dan wel niet met een topplaat, hij is en blijft de topper van de eighties.

avatar van Minneapolis
4,0
ArthurDZ schreef:
Prince eindigt zijn topdecennium dan wel niet met een topplaat, hij is en blijft de topper van de eighties.

En voor mij wel eentje met te veel top tracks om 2 favorieten te kiezen.
Deze 5 komen allemaal in aanmerking:

-Electric Chair
-Partyman
-Vicki Waiting
-Scandalous
-Batdance

En Lemon Crush en Trust zijn op z'n minst alleraardigste fillers.
Ik vind het een absoluut heerlijke plaat (die is gegroeid na de eerste jaren), maar toch geeft het mij een totaal andere gevoel dan zijn andere 80's werk. Het spreekt minder tot de verbeelding en het een stuk mechanischer of zo.

avatar van Gert1980
Ongelooflijk jammer dat Dance With The Devil het album niet heeft gehaald, want het is (als je het mij vraagt) verreweg het beste nummer uit deze sessies.

avatar van Dibbel
Deze CD heb ik in dat mooie zwarte ronde filmdoosje.
Ik ben geen echte diehard Prince-fan, maar vind het vreemd dat deze maar 3,24 scoort, want het is toch wel een van mijn favorieten.
Dit is ook de plaat waar de meeste hits op staan.
Maar liefst 5, waarvan de Batdance (jazeker) de grootste was in de zomer van 1989.
Die Batdance is me trouwens iets te druk, maar de ballads Scandalous en Arms Of Orion vind ik nog steeds erg goed.
Ook The Future, Partyman en Vicki Waiting zijn weer fijn.

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Je zou kunnen verwachten dat Prince zich met een jantje-van-leiden (wie kent die uitdrukking nog?) van deze soundtrack zou afmaken, met hier een oude ongebruikte ballade, daar een vrijblijvend sfeerstukje en ertussendoor een lekkere hit om de plaat aan de man te krijgen, maar niets is minder waar, want dit is een zeer geïnspireerde en uiterst gevarieerde plaat met alleen maar pakkende nummers, diverse explosieve arrangementen, en teksten waarin Prince op slimme wijze gebruikt maakt van plot en personages uit de bijbehorende film om de diepte in te gaan en iets van hun psychologie mee te nemen.
        Het openingsnummer zet al meteen de toon, met een monotone beat waarop hij toch een uiterst swingende en memorabele melodie neerlegt om vervolgens het geheel te verfraaien met synths, strijkers en slimme gitaartjes, en dat is nog maar het begín van een album dat af en toe bijna klinkt als een trip. Bovendien zet Prince op sluwe wijze verschillende fragmenten uit de filmdialoog in en creëert daarmee als het ware aparte hooks voor de nummers: "Gentlemen! Let's broaden our minds. Laurence!", "I'm of a mind to make some mooky. Heh heh heh heh! Phonebook.", "Oh, I've got a live one here!", "And where, and where... is the Batman?", "Stop the press... who is that?", "This town needs an enema!" – niet toevallig allemaal citaten van Jack Nicholson die in de film min of meer de show steelt en wiens karakteristieke stem als het ware een extra instrument in het arrangement vormt.
        Favoriete nummer: Lemon crush ("Ready fo-or the crush!"), dat al begint met een geweldige riff met een piano (?) in de basis, maar dat voor mij vooral gemaakt wordt door dat rare loopje van (een synth die klinkt als) een marimba of xylofoon na 17 seconden, daarna die licht melancholische ondertoon bij de zang van het refrein, en dan een complex tussenstuk met rare afwisselingen in een warm arrangement met veel instrumenten in verschillende lagen op weg naar de mooie afronding. Maar feitelijk staat hier geen slecht nummer op, en in het huis op de hemelse heuvel is Batman na Purple rain het meest gedraaide album van Prince. (Omdat ik de man na Diamonds and pearls geheel uit het oog ben verloren kan ik me voorstellen dat deze laatste mededeling voor de Prince-adept-tot-op-het-bot nul en generlei waarde heeft, maar ik vermeld het toch maar even.)

avatar van Darkzone
4,5
Tijd voor een reissue op vinyl met de Scandalous Sex Suite (op de ene kant) en de remixen van The Future en Electric Chair en de b-side 200 Balloons op de andere lp-kant.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:01 uur

geplaatst: vandaag om 00:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.