Tricky - Maxinquaye (1995)

voor helft 2 moet ik echt gaan zitten en dan zijn Abbaon fat tracks en Suffocated love toch erg donker en melodieus.

@Tricky Kid -die jubel voor Black steel begrijp ik enigzins wel, het past misschien niet in het totaalplaatje maar het is wel de enige geschikte single kandidaat, de andere singles zijn niet voor een massa publiek naar mijn mening en zouden nu waarschijnlijk helemaal niet aan slaan

Maxinquaye is juist zo tof om zijn variatie. Lekker toch zo'n uptemp track ertussen. En dan ook nog van deze kwaliteit.

Precies genoeg uptempo albums met af en toe een downtempo track erop. Die waarom niet een keer andersom.

Variatie? Ik miste die juist heel erg op deze plaat. Om het lekker kort door de bocht te zeggen: degelijke instrumentals (hoewel die ook vaak niet meer dan degelijk zijn) die compleet verpest worden door de zeikerige vocalen. Wat heb ik afgezien bij het beluisteren van deze plaat... En daar zijn getuigen van, dankzij Robs CSL destijds.

Mijn grote verrassing; dat dit album uit 1995 is!
Ik dacht dat onder andere Overcome en Aftermath van ergens rond 2002 waren.

Het is toch jammer, dat dit zijn enige album is die dit niveau heeft gehaald.

Heerlijk album met een lekkere broerige sfeer. Op mijn nog aan te schaffen lijst+ een waardering van 4.5*

For what it's worth, na al die jaren: That's The Way Love Is van Marvin Gaye

Lees net even de reviews, je gaat toch geen 1 geven om zeikerige vocalen? Stem dan niet! Het is geen Kane of zo.
Top plaat, sinds een paar jaar ook op origineel vinyl.
Voorloper van Mezzanine, ander geluid maar ook donker, is ook niet zo raar natuurlijk als ex MA.
Overcome is een geweldige opener, black steel is prachtig ook al is het origineel wel beter, aftermath en ponderosa zijn ook geweldig. Bijna allemaal top tracks al valt brandnew retro wat uit de toon maar wel goed.
Was in de gelukkige omstandigheid Tricky als support act van PJ te mogen zien tijdens de Bring You My Love Tour in Paradiso. A dream came true!

Nee, deze Black Steel is beter dan de versie van PE. Zit veel meer dreiging in.

Bij het topic van Jamie XX viel de naam Tricky. Tricky, Tricky, rings a bell

Mooi man, weer een missing link opgevuld. Massive Attack is een regelmatig terugkerende band op mijn playlist (vooral met Mad Professor), die krijgen concurrentie van Tricky

MuMe blijft voorlopig nog een mooie ontdekkingsreis, waarbij ik me elke keer verbaas over de lancunes in mijn verzameling. Ach ja, DJ Socrates zei het al, hoe meer muziek je kent, hoe meer je weet dat je geen muziek kent.....

en was het niet MC Plato die ooit zei “Musicmeter en ritme vinden hun weg tot in de geheime plaatsen van de ziel"

Ik herinner het me als de dag van gisteren, davevr...

De reactie van erkend solo-gitarist Nietzsche mag er anders ook zijn: Dankzij de muziek genieten de hartstochten van zichzelf.

(is een echte quote van hem, kwam ik al goegelend achter, hihi)

En onze Gothic Schopenhauer "Music is the melody whose text is the world"

lol

Black Steel blijft wel een zeer tof nummer, vaak gehoord in de 90's op feestjes enz. Het hele album kan met niet zo boeien, vooral het tweede gedeelte is wat saai.

Nou staat er best weleens muziek op die je (in de breedste zin van het woord) zou kunnen kenschetsen als loom of midtempo, en op z'n minst deels electronisch. Sommige van die nummers zou je als triphop kunnen omschrijven. Een aantal nummers van Tricky's (destijds) meest directe concurrenten is behoorlijk veel gedraaid.

Ook dit album is uitgeprobeerd. In m'n herinnering heb ik het in het verleden meerdere keren een kans gegeven.

Maar een klik is nooit ontstaan. Aftermath is nog weleens gedraaid maar niet heel veel, en daar bleef het bij.

Wat de oorzaak is? Selectief/kritisch ben ik sowieso, en voor de rest: Joost mag het weten. Op papier oogt het als iets wat ik leuk zou kunnen vinden, en het heeft ook nog een klassiekerstatus.

Inmiddels heb ik het maar opgegeven.

Het is denk ik vooral een sfeertje dat je moet liggen.