menu

Brother Ali - Us (2009)

mijn stem
3,71 (62)
62 stemmen

Verenigde Staten
Hip-Hop
Label: Rhymesayers

  1. Brothers and Sisters (1:27)

    met Chuck D. en Stokley Williams

  2. The Preacher (3:22)
  3. Crown Jewel (3:56)
  4. House Keys (2:41)
  5. Fresh Air (4:41)
  6. Tight Rope (3:36)
  7. Breakin' Dawn (4:38)
  8. The Travelers (5:17)
  9. Babygirl (4:32)
  10. 'Round Here (3:55)
  11. Bad Mufucker Pt. II (3:33)
  12. Best@it (4:42)

    met Freeway en Joell Ortiz

  13. Games (3:42)
  14. Slippin' Away (4:58)
  15. You Say (Puppy Love) (4:16)
  16. US (2:41)

    met Stokley Williams

totale tijdsduur: 1:01:57
zoeken in:
avatar van MJ_DA_MAN
3,5
Oh, hij staat er dan eindelijk op .

Brother Ali heeft geen introductie meer nodig. De parel van het label Rhymesayers heeft in de loop der jaren een uiterst kwalitatieve discografie opgebouwd, waar menig rapper jaloers op kan zijn. Toegegeven, een top 10-hit zal de man nooit scoren en zijn albums zullen ook niet evenveel verkopen als artiesten als Lil Wayne en Jay-Z, maar toch verkoopt Ali - zeker vergeleken met andere undergroundrappers - vrij goed. Zijn vorige plaat, het zeer goed ontvangen The Undisputed Truth, ging bijvoorbeeld de eerste week al ruim 10.000 keer over de toonbank. Ook het tussendoortje dit jaar, de EP The Truth Is Here, verkocht niet slecht. Aangezien The Undisputed Truth alweer dateerde van begin 2007, werd het ook weer hoog tijd voor een nieuw album van de albino-rapper. In een interview begin 2009 sprak Ali al over een nieuwe plaat, toen nog Street Preacher geheten. Eind juli dit jaar werd het wachten van zijn fans beloond: Ali’s nieuwe album ging Us heten, moest 22 september in de winkels liggen en werd uiteraard volledig geproduceerd door zijn vaste compagnon: Ant (van Atmosphere en tevens mede-oprichter van Rhymesayers). Het is duidelijk dat de laatstgenoemde een iets andere weg is ingeslagen qua produceren. Op het laatste Atmosphere-album (When Live Gives You Lemons…) maakten de luisteraars kennis met producties die deels of zelfs helemaal zonder samples waren, en waar alles was ingespeeld door verschillende muzikanten. Velen prezen dit, maar er was ook enige kritiek op deze nieuwe werkmethode van Ant, omdat het toch niet helemaal het gewenste effect zou hebben en wat te minimaal zou zijn. Helaas is dit ook deels het geval bij de nieuwe plaat van Brother Ali.

Us start met niemand minder dan Public Enemy-lid en grootheid in de hiphopwereld Chuck D. Het desbetreffende intro van de plaat, genaamd Brothers and Sisters, bevat echter geen verse van de legende, maar Chuck D komt als een ware priester voor in het daglicht. Met een gospelkoor en geklap op de achtergrond gooit Chuck wat positieve, maar toch vrij clichématige priesterteksten op tafel, om vervolgens Brother Ali aan te kondigen. Net als The Undisputed Truth bevat ook Us een knallende openingstrack. The Preacher is direct één van de hoogtepunten, waar een volledig losgaande Brother Ali wordt gesteund door luide blazers. Nog steeds is er niets op zijn manier van rappen aan te merken, en aan degenen die nog twijfelden aan zijn kunnen geeft Ali direct zijn visitekaartje af.

Maar wanneer Us een aantal nummers verder is, is het al duidelijk dat dit qua geluid geen tweede The Undisputed Truth is. Ant gaat inderdaad verder met waar hij mee gestopt is bij When Live Gives You Lemons…; hij laat instrumenten inspelen die hij vervolgens verwerkt in de producties. Mogelijk maakt Ant op Us helemaal geen gebruik van samples. Brother Ali blijft echter doen waar hij nooit mee is gestopt. Verschillende onderwerpen komen naar voren en met overtuiging worden deze nog steeds verwerkt in sterk in elkaar zittende teksten. Geloof, discriminatie, zijn eigen leven, brag & boast: aan diversiteit geen gebrek.

Tight Rope is een track waar Ali jongeren uit Amerika in een moeilijke situatie in de schijnwerpers zet. Zo rapt hij over een vluchteling uit Somalië, een jongen met gescheiden ouders en een homoseksuele tiener, met een apart couplet voor ieder kind. De tamelijk vrolijke en mellow instrumentatie zorgt vanzelfsprekend niet voor een donker gevoel, maar is een extra opbeuring voor mensen die zich in deze situatie herkennen. ''Live in two worlds with your eyes closed, tip toeing on a tight rope''; ook een duidelijk refrein dat aanstekelijk wordt gebracht door Brother Ali, zoals alleen hij dat kan.

Het is op Us echter niet alleen rozengeur en maneschijn. Zoals eerder vermeld heeft Ant bewust het pad van de ingespeelde producties gekozen. Deze manier van produceren heeft op Us echter niet de meest gunstigste werking. Eentonig, minimalistisch, kleurloos; termen die af en toe bij je opkomen naarmate je het album een tijd op hebt staan. Tracks als Breakin' Dawn en The Travelers bevatten erg weinig lagen, waardoor het ze wat leeg aanvoelen. Een minuut klinkt het leuk, maar later slaat de eentonigheid toch te erg toe. Uiteraard zijn deze twee tracks niet zwak te noemen en maakt Brother Ali veel goed met zijn complete manier van rappen, maar het gevoel dat je naar iets geniaals luistert is niet aanwezig.

Logischerwijs zijn er meer nummers die wat boven de rest uitsteken; op Babygirl vertelt Ali over een meisje dat vroeger slachtoffer was van een verkrachting. Doordat de productie een verslavend gitaartje bevat, is het naast de interessante inhoud ook nog eens aanstekelijk, ondanks dat het niet bepaald een feelgood-nummer is. Best@It valt ook op, niet zozeer om de kwaliteit, maar om de aanwezigheid van twee gastrappers: Freeway en Joell Ortiz. Sinds Ali’s grootschalige debuut (Shadows on the Sun) was alleen Slug een tweede rappende aanwezigheid geweest op een album van de man. De afsluiter (titelnummer) past gelukkig wel bij het album: met dezelfde achtergrond als de intro komt Ali nu wel aan het woord. Half-zingend en half-rappend vertelt Brother Ali over zichzelf als artiest. “I started rhyming just to be somebody//To make people notice me at the party//And not just be the new kid that's albino//Make em say yeah I know but have you heard him rhyme though//Now take that same party around the globe//And my story connected with a lot of folks.” Het zijn mooie woorden voor een afsluiter. Eerlijk, met gevoel, duidelijk en vooral mooi, erg mooi.

Het moge niettemin duidelijk zijn dat Us geen wereldplaat is geworden. Het mist de muzikale kleur en warmte voor een album van dat kaliber. Er is door Ant bewust voor deze werkwijze gekozen, dus wellicht kon het ook niet beter, maar toch blijft het Ant die het album naar hoger niveau had kunnen tillen. Brother Ali is absoluut niet minder dan op zijn voorgaande album en op momenten zelfs nóg overtuigender, maar hij wordt niet ondersteund door de warme en volle beats die het best bij hem passen. De muziek van Us is vergelijkbaar met de cover van het album: wat erop staat is allemaal leuk en doeltreffend, het mist alleen wat kleur.

Ook hier te lezen.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:07 uur

geplaatst: vandaag om 08:07 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.