Garbage - Garbage (1995)

@DR - grappig hoe je langs verschillende wegen toch bij dezelfde waardering uit kunt komen. In hoofdlijnen heb ik nooit veel met grunge (en ook niet met Nirvana gehad), Smashing Pumpkins met name wel en idd de intensiteit daarvan mis je wel bij Garbage.

Aan de andere kant is die zangeres wel een heel intrigerend type - en ik weet nog dat een collega in de US helemaal weg van d'r was; hij heeft me toen ook gepusht om die cd mee te nemen uit de Warehouse in San Mateo (inmiddels is die hele keten ter ziele) - niet veel meer gedraaid de laatste tijd.

Er schijnt een vijfde Garbage aan te komen, maar om te zeggen dat mijn hart vol verwachting klopt, is een fikse hyperbool.

Ik ben na Version 2.0 af gehaakt.

Had ik beter ook kunnen doen.

Het was toen ook al teveel versie 2 van versie1.

Beroepsdeformatie bracht me ertoe te denken dat de hogere versie altijd de betere was.

Tja, die fout maakte ik dus ook.
Slimme marketingtruc.

Er staan toch wel ijzersterk nummers op deze cd: Supervixen, Only Happen When It Rains, Noy My Idea, A Stroke Of Luck, Vow, Stupid Girl, Fix Me Now... allemaal singles in principe.
Als je iemand een doorsnee van wilt geven hoe rock in de jaren 90 klonk, geef hem of haar deze plaat. Af en toe doen de gitaren me weleens denken aan een opgeschoonde versie van Loveless, veel tremolo, scheurende lead-lijnen, dromerig... en dan een hele zooi teksten over hoe slecht dat vriendje waarmee ze het pas uitmaakte wel niet was en hoe ze het liefst wraak zou willen nemen.

Ja, dit bevalt wel!

Die break in Supervixen geeft mij altijd weer het gevoel terug van toen ik een jochie was, achterin de auto, 's avonds terugrijdend van familiebezoek. Vechtend tegen de slaap om wakker te blijven viel ik dan even een fractie van een paar seconden weg. Het geluid van de auto werd dan even onderbroken om weer monotoon verder te gaan. Apart.
Blijft trouwens een leuk album waarvan ik zo nu en dan Stupid Girl even heel hard aanzet.

Supervixen vind ik eigenlijk hun beste nummer. Was ik vroeger gek van, en de zangeres vond ik erg spannend met die stoere bozige uitstraling. Only happy when it rains, misschien wel het populairste nummer hier, vind ik dan weer een makkelijk scoren nummer met voor de hand liggende tekst.

Kwam er achter dat dit door een vrouw gezongen wordt, terwijl ik echt dacht toen ik Only Happen When It Rains hoorde een mannelijke stem hoorde.

Het titelloze debuut van Garbage is een bijzonder prettige plaat. De band van frontvrouw Shirley Manson laat een verfrissende mix horen van pop, rock en elektronica. De stem van Manson is de ene keer bezwerend, de andere keer lief, maar het lijkt wel of ze je hypnotiseert met haar stembanden. De grote hits van deze plaat zijn "Only Happy When it Rains" en "Stupid Girl", maar het echte pareltje is de afsluiter "Milk". Een simpel concept: een beat aangevuld met synthesizers en dan die bezwerende stem van Shirley Manson. Kippenvel! "Garbage" is toch een klein beetje een icoon uit de jaren 90.

Door je bespreking ga ik hem nu nog eens afspelen ook Ligt al jaren in mijn kast en ik ken de nummers allemaal goed maar echt indruk maken op mij hebben ze nooit gedaan. gwn goede (pop)rocknummers met het gitaarloopje van Queer als absolute favoriet hier omdat dat 1 van de 1ste nummers is die ik heb leren spelen op gitaar! En Shirley Manson blijft een lekker ding

Jeetje, wat heb ik deze cd lang niet meer gedraaid zeg...

Fijn album, ook maar weer eens uit de kast gehaald.

[quote]Jan Wessels schreef:
Die break in Supervixen geeft mij altijd weer het gevoel terug van toen ik een jochie was, achterin de auto, 's avonds terugrijdend van familiebezoek. Vechtend tegen de slaap om wakker te blijven viel ik dan even een fractie van een paar seconden weg.

Hoe kan dit als je in 1961 geboren bent?

Als je in 1961 geboren bent, kun je best wel eens als jochie achterin de auto hebben gezeten terugrijdend van familiebezoek.

Ik herken het gevoel heel goed. Heel herkenbaar in dat nummer Supervixen ?

Misschien vraagt twijn zich af hoe het mogelijk is dat iemand uit 1961 Garbage überhaupt kent...?

Is "Not My Idea" nou een eerbetoon aan My Bloody Valentine of een jattertje ?

Nostalgisch plaatje... toch is die extra glans van toen er wel een klein beetje van af, maar toch blijft het over de hele linie een strakke plaat. Zeker eentje die nog altijd goed te beluisteren valt zonder mijzelf constant te betrappen op 'nummertje-skippen'

Same here! Ik herinner me nog goed dat ik bij de Free Record Shop dit heb beluisterd en het in eerste instantie maar mwah vond.



Same here (déja vu?). Die tweede was wel ok maar ze wilden teveel. Ik heb destijds ook in de OOR gelezen dat ze niet konden ophouden met tweaken, geluidjes aanpassen, intro en outro veranderen etc. Heeft de plaat niet echt goed gedaan.

Maar terug naar deze. Heb dit echt kapot gedraaid toen. As heaven is wide is nog steeds hemels. Zo stoer en dreigend. En Vow met dat leuke stereo effect. En het magistrale Milk (wat later gezelschap kreeg van Cup of coffee en Sugar)

Vijf jaar geleden (zelfs dát is lang geleden) naar het 20th anniversary concert (helemaaaaal lang geleden) geweest in 013, dat was trouwens ook leuk.

Ik ben inmiddels getrouwd en heb een paar kinderen en cd's zijn niet helemaal meer van deze tijd, althans niet een gigantische kast in de woonkamer met 1200+ van die dingen erin. Het zal ooit een tandje minder moeten maar deze blijft erin!

Nooit die CD kast opgeven

Ik had nog geen kennis mogen maken met deze band, maar het is een heerlijk gelaagde plaat gebleken. Rockt lekker weg met verrassende riffs en speelse instrumentale uitspattingen. Er wordt precies genoeg aan de elektronische knoppen gedraaid om het album wat extra’s mee te geven, zeker de extra lagen melodische noise zijn een succes. Was dit de vrouwelijke tegenhanger van de grunge? Een prettige eerste kennismaking, dat is het zeker.

Was grunge mannelijk dan? Je had ook The Breeders, L7, Hole, Veruca Salt...

Garbage zou ik geen grunge band noemen. Op wikipedia staat onder andere wel post-grunge.

Persoonlijk: zo'n allergie voor grunge dat alleen al het willen identificeren van Garbage als vrouwelijke grunge hier het haar overeind deed staan, niet alleen vanwege de consequentie van een dergelijke typering.

Garbage: the beauty and the beasts, ook wel de sirene die - zoals in de Odyssee of aan de Loreley - de zeelieden met haar gezang verdoofde en hen tegen de klippen liet varen. Garbage is door het vernuftig gebruik van electronica wel te beschouwen als een 'brugband' tussen meerdere genres; met name het laatste album is een goed voorbeeld - dit Garbage - Night Drive Loneliness (Official Audio) - YouTube vind ik een erg fijn nummer en dat is zekere geen grunge.

Met Butch Vig aan het roer en aan de knoppen had Garbage natuurlijk wel een stevige grunge connectie. Sterker nog, niemand wist wie Shirley Manson was.

Vig had haar per mail bij de band gevraagd omwille van een clipje dat hij op MTV zag. "I've Got The Brains, You've Got The Looks, Let's Make Lots Of Money"

Op die sound had Garbage indertijd geen patent, bands als Medicine en Curve klonken veel eerder ook zo. Maar niemand deed het beter.

Klopt, maar link is geen 100% proof: Vig heeft ook Sonic Youth en Smashing Pumpkins geproduceerd en die hebben beide mijn grunge-/lakmoestest doorstaan (uitslag: negatief)

Curver (IJslands toch) wel gehoord, maar geen blijvende indruk gemaakt; Medicine: blank

Visueel was (is) Shirley Manson wel een essentiële toevoeging.

Ik heb mijn skistokken alweer in beide handen voor de semantische slalom, maar ik vraag niet of het vrouwelijke equivalent van grunge is, maar of het juist een mogelijke tegenhanger van de grunge is. De nummers lijken de opbouw en de schurende dynamiek van de Grunge scene met vlagen te delen, maar waar Grunge gekenmerkt wordt door een neerslachtige sfeer en schorre vocalen, kenmerkt Garbage zich juist met uitgelaten composities en dromerige vocalen. Het vrouwelijke zit hem in de nadruk op de melodische aspecten van de gebruikte distorsie.

Een 'brugband' klinkt aannemelijker in mijn oren. De sound van de band klonk me vrij eigen in de oren, maar dix heeft wat soortgelijkend in petto, dus het zal wel door een gebrek aan een referentiekader komen.

Beter dan Placebo

Ik begrijp dat je Shirley nog niet hebt gezien

Zal checken, Placebo: alles geruimd vanwege 0 draaibeurten laatste 4-5 jaar

Weer eens een cd uit de kast getrokken. Valt nog er goed na zoveel jaar. Stupid Girl!

Heerlijke plaat boordevol sterke songs met aanstekelijke melodieen, gedragen door het verleidelijke stemmetje (en niet alleen stemmetje ) van de Schotse Shirley Manson.
Stupid Girl is classic.
Grunge hoor ik hier niet in, dit is meer een lichtelijk opgevoerde en vooral blijere versie van bv. K's Choice en The Cranberries.
In mijn herinnering 3 grote hits, maar alleen I'm Only Happy When It Rains haalde 2 weken de Top 40, terwijl Queer en Stupid Girl in de tipparade bleven steken.
Alle nummers zijn goed en naast bovengenoemde 4 wil ik ook nog Supervixen, Vow en Milk aanhalen als ijzersterke songs.
Gaat zeker 4 sterren worden.

Het valt me op hoeveel energie en fun er in dit album zit. Dat is anno 1995 niet altijd het geval. Los van de Britpop leek de indie rock van toen meer emo te zijn. Garbage heeft er nog veel plezier in. Hun debuutalbum blijft anno 2021 nog stevig overeind. En ze vullen het ook niet met een commerciële ballad voor de radio. Heerlijk album met zelfs enkele hits die ondanks hun hitgehalte mooi passen in de rest van het album.