milesdavisjr schreef:
De opvolger van het titelloze debuut en waar de eersteling mij bij vlagen kon boeien is dat nu een stuk minder het geval. De flinke muur aan geluid van zijn voorganger blijft ditmaal achterwege, het rock gehalte is ook een gros minder. Wat echter opbreekt is simpelweg een gebrek aan goede composities. Het sfeervolle Amlapura gaat er met de eer vandoor, een fraaie track maar daar gaan al 4 songs aan vooraf die weinig indruk op mij maken, de rest van de plaat weet het niveau niet meer omhoog te trekken. Een magere worp van de band, maar eigenlijk van Bowie, gezien het feit dat een dergelijke grootheid automatisch een grote stempel drukt op het geheel.
Ik heb mij als Bowie-liefhebber om een of andere reden nooit aan Tin Machine gewaagd. Een jaar of 2 terug de nieuwe uitvoering van Sound + Vision aangeschaft waarv ook een viertal tracks van TM op staan, en die klonken niet verkeerd.
Twee weken terug was deze gekleurde lp uitgebracht door MOV voor 10 te koop bij Back2Black en hem toen gekocht. En er ging een soort van wereld voor mij open! Want ondanks de vaak magere waarderingen voor dit album, vond ik hem juist heel sterk. Erg herkenbaar ook. Vooral de latere albums van Bowie hoor ik hier vaak op terug. En de opener zou ook zomaar een 70s song van Bowie kunnen zijn.
Dat niet iedere Bowie-fan dit album kan waarderen (zeker destijds niet als ik de verhalen zo lees), kan gebeuren, dat heeft Bowie met elk album, maar ik vind hem meer dan te pruimen.