In het titelnummer van het nieuwste album van de Manic Street Preachers, genaamd
Rewind the Film, contrasteert de schelle stem van Manics-zanger James Dean Bradfield op prachtige wijze met de wat zwaardere stem van gastartiest Richard Hawley. Een stem die me meteen deed denken aan het Elbow-nummer The Fix (van
Seldom Seen Kid), waar hij ook gastartiest blijkt. De herkenbare stem gaf genoeg aanleiding om eens een album van de man zelf te horen, met een gemiddelde van 4,05* is dat deze geworden, en hij bevalt uitstekend.
Qua sfeer en beleving voert het luisteren naar dit album me naar de luisterbelevenissen van
Bavarian Fruit Bread, ook al wordt dat gezongen door een vrouw. Een zelfde soort van trage natuurlijk klinkende laidback pop van hoogstaand niveau, omlijst door een dun alternatief randje... misschien een wat vergezochte associatie, maar bij luisteren naar dit album krijg ik ook steeds weer zin in dat album.
Favoriet hier is Remorse Code, lekker dat dat nummer bijna 10 minuten duurt en ook de solo-gitaar alle ruimte krijgt.