menu

Freddie Mercury - Mr. Bad Guy (1985)

mijn stem
3,28 (77)
77 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Columbia

  1. Let's Turn It On (3:44)
  2. Made in Heaven (4:08)
  3. I Was Born to Love You (3:41)
  4. Foolin' Around (3:31)
  5. Your Kind of Lover (3:35)
  6. Mr. Bad Guy (4:10)
  7. Man Made Paradise (4:11)
  8. There Must Be More to Life Than This (3:02)
  9. Living on My Own (3:25)
  10. My Love Is Dangerous (3:43)
  11. Love Me Like There's No Tomorrow (3:47)
  12. Let's Turn It On [12" Version] * (5:06)
  13. I Was Born to Love You [12" Version] * (7:03)
  14. Living on My Own [12" Version] * (6:40)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 40:57 (59:46)
zoeken in:
avatar van SnakeDoc
Heb me de zufkut zitten zoeken naar deze CD, en meende hem vandaag op de cd/platen beurs in de jaarbeurshallen te hebben gekocht.

Dus ik bekijk die cover nog is goed. Staat er MR. SAD GUY op.Allemaal extended versies.
Balen en dus maar verder zoeken :s

avatar van kaztor
SnakeDoc schreef:
Waarom lijkt het zo onmogelijk om hier aan te komen?

Iemand enig idee waar ik deze vrij makkelijk kan bestellen?
Zie hem niet staan op frs.com, bol.com of play.com !


Solo: Mr Bad Guy / Barcelona / Bonus CD: Freddie Mercury: Amazon.co.uk: Music

avatar van SnakeDoc
Dat is inderdaad een duo verpakking, samen met Barcelona.
Ik wil ze graag allebei origineel Toch bedankt voor je tip,


avatar van rkdev
3,0
Vandaag deze plaat pas voor het eerst gehoord. Compleet in de verkeerde volgorde natuurlijk, maar als Queen fan heb ik deze plaat altijd links laten liggen. Bang voor een totale deceptie wel meeviel, maar echt hoogstaand is het gebodene ook niet.

Om de eerder gegeven reden klinken voor mij de nummers 'Made in Heaven', 'I Was Born to Love You' en 'Living on My Own' ook als demoversies voor de latere Queen nummers, aangezien ik die nummers dus eerder kende. En die ik overigens in de Queen versie ook stukken beter vind.
Overigens heb ik dat demo gevoel bij meerdere nummers, zoals 'Foolin' Around' dat voor mij echt z'n titel eer aan doet en ook bij 'My Love Is Dangerous'. Ze klinken onaf.

Maar het is natuurlijk niet alleen middelmatigheid.
Een nummer als 'Your Kind of Lover' is een prima nummer, net las titelnummer 'Mr. Bad Guy'. 'Let's Turn It On' klinkt mij in de oren als een leftover van de 'Hot Space'-sessies, en ook 'Man Made Paradise' herinnert mij aan die tijd. Met een Brian May-achtige solo en Queen koortjes in het nummer ligt het wel het dichtste tegen een bandnummer aan.

Zoals Lennon ook al aangaf vind ik het jammer dat de versie van 'There Must Be More to Life Than This' samen met Michael Jackson nooit het daglicht heeft gezien. Al lijkt het er dit jaar dan toch van de gaan komen. Maar deze soloversie mag er ook zijn hoor. Hoogtepunt van het album.

Afsluiter 'Love Me Like There's No Tomorrow' is ook prima. Jammer dat Roger, Brian en John dit nummer niet hebben voorzien van een nieuw arrangement op het 'Made in Heaven' album.

Queen is meer dan de som van haar delen.
Dit album is er het beste bewijs van. Freddie Mercury solo is natuurlijk nog steeds goed. Alleen al zijn unieke stem en unieke manier van zingen loont voor mij de moeite. Het is evenwel duidelijk dat de ware magie van FM pas echt tot uiting komt binnen Queen....

[quote]SnakeDoc schreef:
Heb me de zufkut zitten zoeken naar deze CD, en meende hem vandaag op de cd/platen beurs in de jaarbeurshallen te hebben gekocht.

Dus ik bekijk die cover nog is goed. Staat er MR. SAD GUY op.Allemaal extended versies.
Balen en dus maar verder zoeken :s[/quote

Als jet het ervoor over hebt kun je enventueel deze doen: Freddie Mercury - Mr. Bad Guy (CD) at Discogs

Ozric Spacefolk
Heel stom maar door alle negatieve berichten/recencies etc. heb ik deze plaat al tientallen jaren nooit de kans gegeven die het zou moeten hebben. Ik was ervan overtuigd dat er minderwaardige songs op zouden staan die niet eens af zouden zijn.

Eigenlijk is dit gewoon een leuke discoplaat, een soort Hot Space deel II. Prima songs in elk geval, die ik eigenlijk allemaal allang kende, maar niet van titel, schijnbaar. In elk geval een feest van herkenning. Alleen de drums lijken wat achterhaald te klinken. Ik mis Taylor's harde snaredrum.

avatar van bikkel2
2,0
Freddie was duideliijk nog niet uitgeraast aangaande disco/ dance muziek.
In Queen zal het een no-go geweest zijn, dan maar een soloplaat met natuurlijk ook wat rustigere melanchonie.
Waar een Roger Taylor volledig op zijn zelf staat als soloartiest, nam Freddie een hoop Queen elementen mee. Niet zo gek, want hij was als componist heel kenmerkend in de band.
Nadeel is dan ook dat het zonder zijn mates een pak minder is.
En hij heeft als songwriter ook veel betere dingen gemaakt dan hier.
De klank van het album staat mij ook tegen.

avatar van De buurman
2,0
In de kern zijn het vaak best aardige liedjes. Alleen hebben Mercury en Mack geprobeerd om het zo oppervlakkig en plat mogelijk te laten klinken. Die jaren ´80 synthesizers maken het allemaal wat flauw en gedateerd. Misschien is mijn score echter wel een beetje te laag. Het titelnummer vind ik nog steeds geweldig, bijvoorbeeld, evenals Let´s Turn It On en de ballads.

Ozric Spacefolk
De songs zijn super. De uitwerking wat minder.
Maar hetzelfde geldt voor Shove It van The Cross, die Taylor helemaal zelf heeft geschreven.

Queen was duidelijk een som-der-delen band.

avatar van lennon
3,5
Queen was enorm populair toen dit album werd uitgegeven. De band zat in een soort van pauze, en Freddie nam zijn 1e solo album op. Ik vermoed dat iedereen dacht dat dit een groot succes ging worden. Er kon immers worden meegevaren op het lopende succes van Queen. Niks bleek minder waar. Het album bleef in Nederland steken op plek 20 en stond er maar 11 weken in. Toch verbaast het mij ook. Het album is dan wel Freddie, maar de sound is toch veel Queen.

1.Let's Turn It On (3:44)
Qua intro en vervolg had dit qua sound zo op Hot space kunnen staan. Het klinkt wat plastisch. Maar Het stemgeluid van Freddie doet toch vertrouwd aan, en als in het refrein de gitaren erbij komen (die overigens toch wel een heer erge Queen sound hebben) klinkt het toch best goed. De synth die wordt gebruikt herken ik van de Queen tracks, dus eigenlijk is dit Queen zonder de 3 overige leden.

2.Made in Heaven (4:08)
Ik kende deze uitvoering (gelukkig) eerder dan de latere versie op Queen - Made in Heaven (1995). Waarom zeg ik gelukkig? Omdat die versie met Queen naar mijn mening veel meer kracht heeft. Voor ik die versie kende vond ik dit nummer op het album gewoon erg goed, maar nu komt het wat kaal over. De 12 inch versie is overigens ook erg de moeite waard. De vocalen op dit nummer zijn buitengewoon.

3.I Was Born to Love You (3:41)
De 1e single van het album. Toen dit uitkwam was ik er helemaal gek van. Het is gewoon een goed popliedje wat toch weer de sound draagt van Queen uit die periode. Ook dit nummer werd voor Made in heaven "verQueend" maar die versie wint het niet van het origineel. Muzikaal vind ik het wel een stuk leuker, maar vooral het gemix aan het einde van de Queen versie maakt het een zooitje. Wederom Mercury vocaal in topvorm. Vreedm genoeg is dit maar een bescheiden hitje geweest hier, terwijl er genoeg Queen Feeling in zit, en de band enorm groot was ten tijde van deze single.

4.Foolin' Around (3:31)
Dit is een lekker klinkend niemanddalletje, met een leuk Freddie achtergrond koortje. De vocale klasse van Freddie maakt dit nummer boeiend. De solo in het nummer doet denken aan de solo in I want to break free van Queen - The Works (1984)

5.Your Kind of Lover (3:35)
Het intro kan weer zo een Queen nummer zijn. Of eigenlijk is dit een typische Freddie introductie. Mooi met piano, een langzame start, en dan een uptempo ritme wat aansluit. De piano speelt een leuke hoofdrol op dit nummer. Het is een vrolijk nummer met een rock 'n roll sausje. Leuk, maar geen hoogvlieger.

6.Mr. Bad Guy (4:10)
Kant B start met een orkest wat klinkt alsof ik naar een nieuwe Jaws zit te kijken. Wat volgt is een sound die ik ook herken van One Vision. Het nummer blijft drijven op het orkest, gemengd met een slome drum. Het is een interessant nummer. Beetje theatraal, maar dat is Freddie op en top. Can't you see, I'm Mr Mercury..... Ja ik hoor het, en je zang is werkelijk fantastisch. Eigenlijk een soort voorloper op wat er zou komen met Freddie Mercury & Montserrat Caballé - Barcelona (1988)

7.Man Made Paradise (4:11)
Freddie zet laag in op dit nummer. De 2e stem is een hoog en hard zingende Freddie. Wat een mooi combinatie. Weer hoor ik een synth die me doet denken aan One Vision, en de gitaar neigt toch ook naar de sound van zijn bandje. Het einde is opera achtig, en doet denken aan Excersis in free love (b-kant van the great pretender) Erg vermakelijke track dit.

8.There Must Be More to Life Than This (3:02)
Hét nummer wat hij oorspronkelijk opnam als duet met Michael Jackson en uiteindelijk vorig jaar alsnog verscheen op Queen - Queen Forever (2014). Origineel was dit bedoeld voor Queen - Hot Space (1982) maar heeft 't niet gehaald. Ik vind het een erg mooi nummer, en ben blij dat 't alsnog het daglicht zag als nummer van Freddie (zonder MJ) Qua sound op deze lp klinkt het wel heel erg als Queen, zelfs de drums doen Taylor-achtig aan. De tekst doet denken aan Is this the world we created van the Works.
why is this world so full of hate
people dying everywhere
And we destroy what we create
people fighting for their human rights
but we just go on saying c'est la vie
So this is life


9.Living on My Own (3:25)
Een nummer met veel typische Freddie geluiden, en daarom ook zo leuk. Helaas is na zijn dood dit nummer geremixed en opnieuw uitgebracht, en een grote hit geworden. Die versie vind ik persoonlijk een enorme verkrachting van het origineel. Muzikaal was er niks meer over van deze versie. Dit hit heeft dit nummer een beetje verpest voor me.

10.My Love Is Dangerous (3:43)
Een wat wrange titel blijkt achteraf. Als je AIDS hebt is het inderdaad redelijk gevaarlijk om met die persoon de liefde te bedrijven. Nou had Freddie ten tijde van het opnemen van dit nummer de ziekte nog niet, en berust dus alles op toeval. Een reggae nummer met een relaxte "vibe" Mercury zingt redelijk schreeuwerig voor zo'n relaxt nummer. Wel een lekker nummer. Later zijn er remixen verschenen met veel schreeuwende gitaren erin enzo, allemaal deden die afbreuk op deze versie.

11.Love Me Like There's No Tomorrow (3:47)
Nog zo'n titel die na zijn dood een andere lading krijgt.
Tomorrow, God knows just where I'll be
Tomorrow, who knows just what's in store for me
Anything can happen, but we only have one more day together, yeah
Just one more day forever, so

Het nummer lijkt over een verbroken relatie te gaan. De afsluiter van het album bevat mooie vocalen, en het nummer is een prima ballad. Mooi om zo te eindigen.

Het album wordt gedragen door de geniale en overgetelijke stem van Mercury. Muzikaal is het allemaal wel ok, en neigt veel naar Queen, maar ontbeert veelal toch de kracht die ik bij Queen wel hoor. Mooi voorbeeld is de versie van Made in heaven hier, en op het Queen album met die titel.
Freddie was een fantastische zanger, maar had toch duidelijk zijn maten van Queen nodig om tot zeer grote hoogtes te stijgen. Toch waardeer ik dit album met 3,5 ster. Het song materiaal is er interessant genoeg voor.

avatar van bikkel2
2,0
Sterke review wederom lennon.
Je bent gul met je eind oordeel.
Maar goed uiteengezet.

avatar van lennon
3,5
bikkel2 schreef:
Sterke review wederom lennon.
Je bent gul met je eind oordeel.
Maar goed uiteengezet.


Dank.
Ik heb dit album natuurlijk ook anders ervaren dan de die hard Queenliefhebbers die Queen al vonden weg zakken. Ik had alleen the works meegemaakt, en vond dat super! Na live aid kon de band niet meer stuk, en daarom is dit album in mijn beleving waarschijnlijk een stuk leuker dan voor mensen die de band al wat langer volgden vermoed ik.

Ozric Spacefolk
Lennon en Ozric zitten (wederom) op dezelfde lijn...

avatar van bikkel2
2,0
Ozric Spacefolk schreef:
Lennon en Ozric zitten (wederom) op dezelfde lijn...




Freddie in zijn heftige partyjaren en ik denk ook dat hij dit albun voor zichzelf moest maken.
Hier kon hij gewoon zijn gang gaan zonder gezeur van zijn collega's.
Maar het bleek ( en ik kan het album al wat jaartjes) dat de kracht van Queen in het totaalplaatje zat.

Ik vind dit een nogal vermoeiende plaat.

avatar van SemdeJong
5,0
Love Me Like There is No Tomorrow is wonderschoon. Zeker de 12inch. Hier gaat het pianospel nog even door.

avatar van gaucho
3,0
Ik wilde deze altijd al eens hebben om de Queen-collectie aan te vullen, maar op CD is-ie moeilijk te vinden, tenzij je genoegen neemt met een Russische bootleg. Pindakazen lukt wel, en het gemak waarmee ik al zoekende vervolgens allerlei extended, instrumentale en alternatieve versies binnenhaal doet mij vermoeden dat hier gemakkelijk een mooie reissue van samen te stellen is die twee goedgevulde CD's beslaat. Vreemd eigenlijk dat dat nog niet gebeurd is, gezien de allerminst tanende populariteit van Freddie.

Nou is dit voor de gemiddelde Queen-fan wel kost die niet zo gemakkelijk te verteren is. Jaren tachtig-dansbeats en synths domineren hier. Zelf kan ik Moroder-achtige producties en eighties- kazigheid redelijk trekken, dus ik kan dit nog wel aanhoren. Maar meer dan een zesje wordt het niet, vanwege de nogal eenvormige aanpak. De ballads en meer orkestrale momenten op dit album (Made in heaven, There must be more to life en in mindere mate het titelnummer) zijn dan ook gemakkelijk de hoogtepunten.

Het valt me wel op dat Freddie zich op die solo-album vocaal heerlijk uitleeft. Bij Queen waren we al wat van hem gewend, maar hier trekt-ie werkelijk alle registers open. Verder heeft dit album curiositeitswaarde omdat een aantal nummers later in andere bewerkingen bekend zouden worden. Ik vind de hitversie van Living on my own aanmerkelijk minder dan het origineel, maar het origineel van Made in heaven blijft goed overeind ten opzichte van de latere bewerkte Queen-versie.

avatar van Silky & Smooth
3,5
Ik had hier veel minder van verwacht. Natuurlijk mis je de bandleden, maar Freddie Mercury laat hier wel horen wat hem, en ook Queen, zo bijzonder maakt: zijn zang. Ondanks zijn uitstapjes hier met soms matige tot slechte producties staat zijn stem als een huis. Lekker krachtig en dramatisch! Ik heb hier zeker met plezier naar geluisterd.

avatar van dynamo d
3,5
Beste nummer vind ik het titelnummer Mr Bad Guy. Zou mooi geweest zijn als Queen dit had opgepoetst want het heeft veel potentieel. Verder is Living on My Own een lekker popnummer.

avatar van Funky Bookie
3,5
Ik ga ver met lennon mee. Voor iemand die Queen pas in de jaren '80 heeft leren kennen, zijn hun eerste albums moelijker om aan te wennen dan dit soloproduct van Freddie. Zijn vocalen zijn fantastisch, maar de toegevoegde waarde van de andere 3 leden wordt node gemist.
Er staat echter een aantal hele sterke tracks op, die helaas worden vergezeld door een aantal mindere.

avatar van lennon
3,5
Op de nieuwe versie zijn de bas partijen opnieuw ingespeeld en ik moet bekennen dat dit helemaal geen slechte toevoeging is aan het album.
Het geeft t een iets warmer geluid.

avatar van gaucho
3,0
Oh, is er eindelijk een heruitgave van dit album? Ben ik eigenlijk wel in geinteresseerd, want de originele CD heb ik nooit te pakken gekregen. Maar zo te zien gewoon het originele album zonder de 12 inch versies? (en gelukkig ook zonder die vreselijke jaren negentig remixen, dat dan weer wel...) En het dan toch 'Special edition' noemen? Het gore lef...

Ik zou het originele album eens moeten terugluisteren, en daarna deze nieuwe versie. Ben nooit zo'n liefhebber van toevoegingen dertig jaar na dato. Maar misschien valt het mee.

De 'blurb' op Amazon.co.uk vermeldt overigens: For this 2019 ‘special edition’ of the “Mr Bad Guy” album, sound team Justin Shirley-Smith, Joshua J Macrae and Kris Fredriksson have taken the very best original source material available. They went back not to previously remastered and mixed tapes, but to the original source multi-track tapes, so that they could build a new mix true to Freddie’s original versions, now taking advantage of the time, resources and technology that Freddie may not have originally had available to him in the 1980s. All offer ultimate quality, first generation vocals showing off Freddie’s incredible vocal range.

Klinkt eerder als een remix waarop bijvoorbeeld de bassen wat zwaarder zijn aangezet dan als een echte remake waar later instrumenten aan zijn toegevoegd. De samples lijken dat te bevestigen, al vind ik het lastig te beoordelen op mijn computerspeakertjes.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:41 uur

geplaatst: vandaag om 16:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.