Queen - Made in Heaven (1995)

Ik lees dat de geruchten zijn dat het nummer in 1986 voor A Kind of Magic is geschreven. Voor het eerst verscheen in 1988 op album Shove It van Roger Taylor's band The Cross en uiteindelijk na heel wat bewerkingen en nieuwe opnames landde op Made in Heaven.
Bron: Heaven for Everyone - Wikipedia - nl.wikipedia.org

Dat het voor Kind of Magic is geschreven zou kunnen. Het is voor het eerst dat ik dat hoor. Ik denk trouwens dat veel materiaal op Taylor's albums terecht kwamen voor Queen bedoeld waren, zoals New Dark Ages. Maar ik dwaal af.

Deze site is beter voor Queenweetjes dan wikipedia trouwens:
Welcome... - Queenpedia.com - Freddie Mercury, Brian May, Roger Taylor, John Deacon, Discography, Bibliography, Charts.

Maar gezongen door Freddie, ook al met the Crosss

Of deze..
Queen discography and appreciation thread | Steve Hoffman Music Forums - forums.stevehoffman.tv

Maar niet op de USA versie, daarop zong Roger. Vreemd niet?

Beste MuMe's,

apart om dit album van één van mijn favoriete artiesten pas bijna 25 jaar later echt te ontdekken. Veel is al over dit album geschreven. Zelf heb ik de laatste tijd voornamelijk nagedacht over het volgende: waarom bevalt dit album mij gevoelsmatig goed, terwijl een objectieve analyse tot een slechter oordeel leidt? Ik denk dat de volgende aspecten hierin meewegen:

1. Ten eerste zie ik het prachtige Innuendo als het echte laatste album van Queen. Dit album zie ik meer als een "toegift". Het concert is al afgelopen, maar de band geeft het publiek nog wat extra's. Dit zorgt er bij mij voor dat ik dit album niet snel met andere albums van Queen zal vergelijken. En voor een toegift is dit album natuurlijk van prima kwaliteit.

2. Ten tweede vind ik dit album, ondanks alle plak en knipwerk, wel (nagenoeg) één geheel. Het is als het ware een concept album, waarmee Freddie geëerd wordt. Het album straalt ook melancholie en reflectie uit, wat de sfeer van "Made in Heaven" uniek maakt en goed bij de situatie past: Freddie is op dat moment immers al in de hemel.

Ook al behoren de nummers niet tot het beste werk van Queen: menig ander artiest zal dit album graag tot hun repertoire willen rekenen. Wat betreft kwaliteit en eigen sound was Queen een bijzondere band en voor mij één om niet te vergeten.

Mosterd na de maaltijd deze vind ik. Freddie was al een aantal jaren dood, maar belanghebbenden kunnen natuurlijk altijd nog wat uit het archief vissen om er een commerciel belang bij te hebben. Er staan nog best een paar goede nummers op, maar als je belangrijkste bandlid wegvalt, zie ik deze meer als een verzamelaar dan als een regulier album.

Ik zie het toch anders ricardo.
Ik vind dit een vrij oprecht eerbetoon voor Freddie van zijn bandmates.

Freddie zong doodziek en met vele tussenpozen nog songs vol en spoorde zijn collega's aan om vooral te schrijven en zolang hij het nog op kon brengen kwam hij langs in de studio.
Het is met veel plak en knipwerk toch iets geworden waarvan ik er van overtuigd ben dat Freddie dolgraag nog een laatste keer wilde laten horen dat hij het nog kon.
Heel beladen, zelfs als je weet dat Mother Love zijn laatste zangpartij ooit was.
Zeker geen perfect album, maar ik vind het dapper en respectvol dat dit is uitgebracht.

Een stuk oprechter dan de uitgekauwde verzamelaars die nadien zijn uitgebracht.

Freddie was nog zeker niet uitgeblust, maar Freddie=Queen. En zonder Freddie breng je niet 4 jaar later nog een regulier album uit zonder min of meer zijn inbreng. Tuurlijk lag dit nog op de plank, maar we zullen nooit weten hoe Freddie dit gewild had. Een mooi eerbetoon is het zeker, maar als regulier Queen album vind ik dat de commerciele belangen net iets meer de voorrang hebben gekregen. Had dan een extra deluxe versie b.v van Innuendo uitgebracht met deze als bonus cd, vind het wat overdreven om zonder complete band toch nog zonder zijn inbreng een regulier album uit te brengen, als bonus ok, maar niet op deze manier. Met verzamelaars zijn ze idd teveel uitgemolken, maar dat is misschien ook wel het nadeel als je als band op den duur wat teveel gaat leunen op de singles. Greatest hits 1, 2 en 3 zijn mooi zat, vind je het wat, ga je dan aan regulier werk wagen. Zijn laatste zangpartij was in 1991, en Mother Love was zeker mooi, maar om alles nog op een regulier album uit te brengen 4 jaar na dato vind ik uitmelken! Een combi met 1 van de live albums uit 1974 of 1975 had ook nog gekund, en was ook een mooi eerbetoon geweest volgens mij

Ik weet eigenlijk vrij zeker dat Freddie wilde dat de songs die hij nog deed aan de wereld getoond moesten worden.
Als had hij denk ik niet meer de moeite genomen om überhaupt naar de studio te komen. Hij was fysiek al in slechte staat, maar zijn wilskracht gaf hem kennelijk nog een boost.
Natuurlijk staan er nummers op met wat fragmenten van oudere nummers en de bekende live participaties van Freddie met publiek. Soms werkt het, soms niet.
Nogmaals, het is zeker geen perfect afscheid.
Echt afscheid namen we met de afsluiter van Innuendo, The Show Must Go On
Maar toch voel ik wel iets als ik Made In Heaven hoor.
Soms heeft het een merkwaardige vibe, maar ik hoor ook veel emotie.
Natuurlijk geen normaal regulier album, maar ik waardeer het wel.

Moet zeggen dat ik dit album nog nooit compleet heb gehoord, alleen sommige singles van deze van een verzamelaar af wel. Heb ook nooit in de verleiding gestaan om me met deze bezig te houden. Misschien wel wat kortzichtig, en gezien de tracklist en nummers zou deze mij best eens kunnen bevallen. Misschien toch maar eens proberen

Proberen kan altijd.

Twee opnieuw opgenomen Mercury solonummers. Door May voorzien van hardrockarrangementen. Een May solonummer. Een Taylor solonummer, dat destijds blijkbaar niet goed genoeg werd bevonden voor Queen. Het restant.... tja, ik denk dat het weinig toevoegt. En May heeft het geheel teveel overgoten met een shitload aan gitaarpartijen. Made In Heaven mist overduidelijk balans. En echt goeie nummers.

Toch klinkt de hemel, het gemis en verdriet door het album heen. Vind het daarom geslaagd.

Toen deed het me weinig, ik hield meer van house. ( nog steeds hoor). Maar nu kan ik het wel waarderen. Paar echt lekkere nummers, paar wat minder.

Heeft niks met de muziek te maken, maar ik was een paar jaar geleden toevallig in die Montreux hoek bij het meer van Genève, en voor de gein heb ik toen naar de locatie van de hoes gezocht (zoals ik wel vaker reislocaties afspeur op historische bijzonderheden). Volgens mij is het dit huis. Ik ben zelf niet echt een Queen fan, maar ik kan het me voorstellen als de eigenaren veel huurders hebben met een bepaald sentiment.

Klopt, dat is het zeker! Heb net een podcast over de laatste dagen van Freddie Mercury en daar deden ze een rondrit/-vaart in Montreaux en daar werd het Duckhouse in genoemd.

Ik doe er toch een halve punt bij. Zo op dubbel-lp is het wel een kunststuk. Mooi vormgegeven, zowel buiten-als binnemhoes met drie posters erbij.

Ik snap de afbeeldingen van de audio waveforms niet helemaal, want ze lijken niet bij de nummers waar ze naast staan, te horen. Of de lp-layout klopt niet ten opzichte van die van het originele cd-boekje.

Ik doe er ook nog een halfje bij, wat een steengoed album is dit toch eigenlijk!

Steengoed niet, wel redelijk. Sympathieke plaat met een paar prachtige momenten, waaronder de opener en vooral You don't fool me. Catchy! Prachtig ook, Mercury gemixd bij het aangrijpende Mother love. Maar niet alles is geweldig en May kan nog steeds niet zingen.
3,5 ster