menu

The Cure - Japanese Whispers (1983)

Alternatieve titel: The Cure Singles Nov 82 : Nov 83

mijn stem
3,63 (162)
162 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Fiction

  1. Let's Go to Bed (3:34)
  2. The Dream (3:12)
  3. Just One Kiss (4:09)
  4. The Upstairs Room (3:30)
  5. The Walk (3:30)
  6. Speak My Language (2:40)
  7. Lament (4:20)
  8. The Lovecats (3:39)
totale tijdsduur: 28:34
zoeken in:
avatar van Snakeskin
3,0
zo voel ik dat zeker niet en omdat Faith in het verlengde van Seventeen Seconds ligt is die om die reden minder verassend dan het oorspronkelijke geluid dat Seventeen Seconds zo kenmerkte. Natuurlijk moet een band zich verder ontwikkelen en je hoopt dat zij blijven boeien en ik kan voor mijzelf alleen maar vaststellen dat hen dat niet gelukt is en mijn hang naar het genoemde album alleen maar groter is geworden. The Cure is, zo kan ik achteraf vaststellen, een band met een zeker potentieel voor zich, maar met een grote toekomst achter zich.

avatar van orbit
3,5
Die toekomst ligt al vanaf Wish ongeveer achter ze.. maar ze hebben zich gigantisch ontwikkeld sinds 17 seconds, wat eerder een opmaat was naar een veel grootser en diverser geluid. Vanaf The Top (eigenlijk is het dat vanaf Pornography al niet) heeft de sound zelfs heel weinig meer vandoen met die van 17 seconds, niet te vergelijken dus. . Faith nog wel, maar dat vind ik veel meer een eenheid dan 17 seconds met een veel melancholiekere thematiek.

avatar van Snakeskin
3,0
Die toekomst hadden zij na Seventeen Seconds wat mij betreft achter zich. Die ontwikkeling die de band ontegenzeggelijk heeft doorgemaakt is er in mijn geval één geweest dat zij steeds verder van mij af kwamen te staan. Dit is voor mij de definitieve Cure plaat die ik overigns nog met regelmaat in zijn geheel afluister en dat is iets wat mij met het latere werk alsmaar meer moeite ging vergen.

avatar van orbit
3,5
Jammer nogmaals, dit is voor de meesten niet het geval. Ook een beetje alsof je het na Rubber Soul wel geloofde of het wel welletjes vond na Aftermath, niet?

avatar van Snakeskin
3,0
Toen moesten "Beggars Banquet", Let it Bleed", "Sticky Fingers", "Exile on main Street", "Revolver", "sgt Peppers","White album"en "Abbey road" nog uitgebracht worden. Dat zijn prachtige rijtjes, andere tijden, andere bands, grotere bands.

avatar van orbit
3,5
Tsja, jij vindt het betere tijden misschien, ik niet. En grotere bands hebben niet per definitie betere platen gemaakt natuurlijk.

avatar van Snakeskin
3,0
Er is in mijn beleving geen grotere en betere band geweest dan The Beatles. De grote van een band wordt ook bepaald door de geleverde hoeveelheid kwaliteit en de mate waarin men erin slaagt prominent aanwezig te zijn op basis daarvan. In dat opzicht ontlopen Stones en Cure elkaar niet zoveel.

avatar van Madjack71
3,5
Ik vind dit album wat matig i.v.m. de anderen die ik tot nu toe heb gehoord van ze, het wil maar niet echt beklijven.

avatar van dazzler
4,0
Dit is dan ook een verzameling van drie singles en zes bijhorende b-kantjes.
Geen consistent album. The Cure verkent de mogelijkheden van de pop single.

En dat vlak na het loodzware Pornography en voor het haast lichtvoetige The Top.

avatar van Madjack71
3,5
Vandaag nog eens beluisterd en 3*tjes is vanuit mij toch wat te mager er mag dan ook een halfje bij...niet dat Robert Smith en zijn consorten daar om zullen malen..maar het heeft zo wel zijn aanstekelijke momenten.

avatar van Premonition
4,0
Er staan hier toch drie klassenummers op die ik vaker beluister dan hun geijkte topnummers van de albums hiervoor of de albums hierna.

avatar van dazzler
4,0
Vooral niet verklappen welke nummers, Premo.


avatar van orbit
3,5
Ik heb wel een sterk vermoeden.. de nummers springen er nl. nogal uit

avatar van Premonition
4,0
Om jullie niet langer in spanning te houden : The Upstairs Room, Just One Kiss en Lament

avatar van kaztor
4,0
Ik ben The Cure na onze grote oversteek aan het heraanschaffen (Join The Dots ging natuurlijk mee) en heb dit ook samen met de Boys Don 't Cry-cd aangeschaft.
Overbodig dus, maar wel in hun originele hoedanigheid en dat voegt wel wat toe.
Zo heb je hier dus die losse a- en b-kantjes bij elkaar en het luistert weg als een half uurtje puike popmuziek uit het haardos van Robert Smith.

Het moet vooral niet weggezet worden als jolige rotzooi, want de arrangementen klinken ook hier eigenzinnig, hier en daar zelfs wat jazzy. Just One Kiss en Lament vind ik zelfs uitstekend. Een minpuntje is het ontbreken van Mr. Pink Eyes, maar die hebben we dan weer op de box set.

avatar van lennon
4,0
Deze lp voor 1.50 bij de kringloop tegen gekomen. Dat laat je niet liggen dan. Heb alle Cure platen, dus deze stond niet op de prioriteiten lijst om nog te kopen. Ik heb de maxi van the walk ook wat voor mij voldoende was.
Maar nu ik deze plaat heb ben ik er toch blij mee, want het is gewoon een heel erg leuk album!

Mijn versie heeft echter de remix (ruim 7 minuten ) versie van Let's Go to Bed. Was dat dus bij de 1e persing niet zo?

avatar van luigifort
Nou das id geen geld..zou ik m ook voor kopen..kringlopen waar ik kom hebben ze meestal niet veel..klassieke shit en nana mouskouri enzo..enjoy

avatar van dazzler
4,0
lennon schreef:
Mijn versie heeft echter de remix (ruim 7 minuten ) versie van Let's Go to Bed. Was dat dus bij de 1e persing niet zo?

Jouw versie heeft ook de 12" versie van The Lovecats.
Dat was uniek aan de Nederlandse release van het album volgens discogs.
Cure, The - Japanese Whispers (Vinyl, LP) at Discogs

avatar van lennon
4,0
Dat dacht ik al te horen inderdaad! Leuk!

avatar van Castle
4,0
Voor de liefhebbers van just one kiss, deze is .. Luister zelf maar:
The Cure - Just One Kiss (Extended Mix) - YouTube

Ik heb hem gelukkig op vinyl
Het was toch de bedoeling om deze ookals single uit te brengen

Robertus
Thunder schreef:


Wel zonde dat juist de geweldige b-side, het hysterische op veel teveel drugstrippende Mister Pink Eyes niet mee mocht doen op dit album.


Dat is precies de reden dat hij er niet opstaat. Prima esthetische keuze van Smith, want daar vlogen ze veel te veel uit de bocht. Hij staat wel op Join The Dots; die is nagenoeg compleet.

Trouwens, in de categorie "op veel teveel drugstrippend" vind ik een nummer als Throw Your Foot een stuk beter.

Wat overblijft is een luchtig tussendoortje met eigenlijk alleen maar goede songs, met een ereplaats voor Just One Kiss, The Upstairs Room en Lament.

avatar van Premonition
4,0
Robertus schreef:
Wat overblijft is een luchtig tussendoortje met eigenlijk alleen maar goede songs, met een ereplaats voor Just One Kiss, The Upstairs Room en Lament.


Inderdaad, precies de juiste drie

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,0
Niet aan de hand plaat van de onnavolgbare Robert Smith.
Hoe kom je erop om na het inktzwarte en grimmige Pornography met dit album op de proppen te komen?
Krappe voldoende want het blijft immers wel The Cure.....


Pornography had Robert (en de hele band) compleet gesloopt. Het mag dan ook niet verwonderen dat The Cure een flinke ommezwaai maakte. Japanese Whispers mag gerust gezien worden als een tussendoortje, een gekkigheidje. Smith wou weten of hij een hit kon scoren indien hij dat wou. En ja hoor, dat lukte met verve (The Lovecats, Let's go to Bed, The Walk). Een muziekgrootheid die begin dit jaar het tijdelijke voor het eeuwige verruilde waagde zich tegelijkertijd met The Cure aan een gelijkaardige stunt, weliswaar met meer succes.

Japanese Whispers telt slechts 8 nummers waarvan welgeteld 6 worpen tot de vrolijkste uit hun oeuvre behoren. Op het mini-album treffen we echter 2 nummers aan die ons iets vertellen over de koers die The Cure zou varen op The Top. Daarvan is Lament het prijsnummer. Onbeschrijfelijk sterk kunststukje dat dankzij het overstuurse fluitspel uniek is binnen het alles wat The Cure te bieden heeft.

De 6 guitige stuiterdjes klinken inmiddels misschien gedateerd, ik vind ze persoonlijk nog steeds uitermate charmant. Robert Smith kon/kan alles, zoveel is wel duidelijk.

avatar van Castle
4,0
La Ment is absoluut de topper op dit album, maar vergeet vooral Just one kiss ook niet. Zeker de maxiversie hiervan is een voorbeeld remix en geeft haar schoonheid nog meer prijs.

avatar van Premonition
4,0
Castle schreef:
La Ment is absoluut de topper op dit album, maar vergeet vooral Just one kiss ook niet. Zeker de maxiversie hiervan is een voorbeeld remix en geeft haar schoonheid nog meer prijs.


Smith heeft het talent om uiterst genietbare popsingles te schrijven met een donker scherp (wave)randje. Lament en Just One Kiss zijn hier voorbeelden van en imo veel sterkere liedjes dan de bekende hits, die vanaf 1985 kwamen.

avatar van Castle
4,0
Premonition schreef:
(quote)


Smith heeft het talent om uiterst genietbare popsingles te schrijven met een donker scherp (wave)randje. Lament en Just One Kiss zijn hier voorbeelden van en imo veel sterkere liedjes dan de bekende hits, die vanaf 1985 kwamen.


Absoluut, al blijft de mooie inhoud vaker door het lakonieke randje te vaak verborgen.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:05 uur

geplaatst: vandaag om 00:05 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.