Op zich zijn deze heren natuurlijk wel een kopie van de Stones, 5-mans band, duo zanger/gitarist die de band grotendeels aanvoeren en voeden en de duo gitaristen. Daarom kan de band natuurlijk wel anders klinken en een andere stijl hanteren, dat is iets anders dan ook een kopie op muzikaal vlak.
De werkwijze, structuur ( of systeem om in voetbaltermen te blijven nu) zijn toch wel degelijk parallel aan de stones. Groter verschil zit er tussen Watts en Kramer trouwens. Overirgens begint Joe Perry er nu ook slechter uit te zien zeg, Keith was al tig jaar terug een wandelend lijk maar ook Joe kan de tand des tijds niet meer voorblijven. Niet erg natuurlijk, doorleefde groove hoort bij hun stijl.
Persoonlijk hou ik ook meer van het tandem Perry/Withford dan Richards/Woods. Maar ook hier zie je hetzelfde, Perry en Richards zijn de riffmonsters waar vrijwel elke somg begint, waar de andere gitarist vooral omheen speelt en complementair is. En soms zijn moment mag hebben ( denk aan Last Child).
Tyler zijn stem hoor ik ook liever dan Jagger, hoewel dat voor mij een close call is. Maar dan is het smaakgebonden, terwijl ik nu puur de bandindeling dus vergeleek
Het ging me niet om bv Jumping jack flash of Sympathy te gaan vergelijken met Back in the Saddle of Elevator, echter meer de band inhoudelijk. De lijst om het schilderij zijn vrijwel hetzelfde, de lijntjes en kleuren (muziek) vullen ze idd anders in.
Met beatlesque bedoelde Henk Westbroek destijds de koortjes die je hoort ( denk bv aan The other side, Living on the edge etc) en ook de productionele grapjes die ze toevoegen om het verder op te maken. Los dus van het feit dat je bv Help niet moet gaan vergelijken met Pink, dat is het punt niet

Overigens zijn de heren Tyler en Perry wel zeer grote beatles fans, meerdere songs gecoverd.