menu

Amorphis - Tales from the Thousand Lakes (1994)

mijn stem
4,06 (133)
133 stemmen

Finland
Metal
Label: Relapse

  1. Thousand Lakes (2:04)
  2. Into Hiding (3:45)
  3. The Castaway (5:33)
  4. First Doom (3:52)
  5. Black Winter Day (3:51)
  6. Drowned Maid (4:24)
  7. In the Beginning (3:37)
  8. Forgotten Sunrise (4:54)
  9. To Father's Cabin (3:50)
  10. Magic and Mayhem (4:27)
  11. Folk of the North * (1:17)
  12. Moon and Sun * (3:39)
  13. Moon and Sun Part II: North's Son * (5:12)
  14. Light My Fire * (2:53)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 40:17 (53:18)
zoeken in:
avatar van Eddie
4,5
Harribo schreef:
Helaas kan Amorphis zich dan scharen in een heeeele lange rij Linkin Park -sound-alikes. Het raakt niet.


Die mis ik even, ik ben het met je eens dat deze plaat en Elegy veruit de meest interessante releases zijn van deze band, maar om het werk wat daarna komt te gaan vergelijken met Linkin Park vind ik erg ver gezocht. Tuonela en Am Universum zijn best lekkere platen, het ligt meer in het straatje van bands als Katatonia dan Linking Park. maar inderdaad lang niet zo interessant als deze plaat.

avatar van Firequest
Firequest
Heerlijk album, ligt "lekker in het gehoor". Wat mij betreft het beste Amorphis album!

avatar van Dr.Pat
4,5
Door deze post weer eens helemaal doorgedraaid, wat blijft het toch een mooi album! Het enige gevoel wat me nu bedruipt (net als "vroeger"), is dat ik het af en toe iets te happy vindt., maar eigenlijk is dat niet echt een minpunt, ik heb mijn punt direct maar verhoogt met een half

avatar van Genot
4,5
Een album met zo'n mooie en mysterieus intro. Fantastisch om de duo zang in de nummers te horen. Goede en wisselende ritmes. Om hard thuis of op de snelweg te draaien.

avatar van james_cameron
3,0
Geweldige band, maar ik kan niet zoveel met het oudere werk. Ook dit tweede album is niet bepaald mijn ding. Hier en daar duiken leuke details op binnen de songs, maar de eentonige grunts en de rommelige produktie zorgen niet bepaald voor een prettige luisterervaring. Waarschijnlijk had ik dit een stuk beter gevonden wanneer ik de plaat in 1994 had ontdekt, maar ja, ik kan nu eenmaal niet terugkeren in het verleden. Anno nu vind ik er in ieder geval weinig aan.

avatar van Dr.Pat
4,5
Nu Amorphis inde tegenwoordige tijd weer een knaller van een album heeft gemaakt, was ik weer eens nieuwsgierig naar deze “goude ouwe”. Verrassend genoeg blijf ik dit toch echt een goede plaat vinden, die mijns inziens ook de tand des tijds redelijk doorstaat. Natuurlijk niet geheel, want Amorphis nu en toen is toch echt wel een wereld van verschil. Overwhelmed door nostalgie? Vast wel een beetje....
Ik raad iedereen die de roots van melodieuze Death Metal wil zoeken, deze daarin mee te nemen.

avatar van Pietro
3,5
Min of meer toevallig kwam ik in aanraking met Amorphis. Het zal eind jaren ’90 geweest zijn dat ik op MTV ergens in de nachtprogrammering de clip van Divinity zag. Mijn interesse was direct gewekt en samen met het destijds net uitgebrachte album Tuonela (met de single Divinity) schafte ik ook deze Tales from the Thousand Lakes aan.

De rode draad van het album wordt gevormd door het Finse nationale epos Kalevala. In die zin zou je het een conceptalbum kunnen noemen, hoewel mij dat pas na diverse luisterbeurten opviel. De plaat begint erg sfeervol met het instrumentale Thousand Lakes, waarna de hoogtepunten elkaar in rap tempo opvolgen. The Castaway en Black Winter Day bijvoorbeeld zijn voor mij echte metalklassiekers.

Wat Amorphis onderscheidde van het gros van de bands in het genre, is hun kracht om in hun sound ook trage, doomy elementen te verwerken en daarnaast melodieus te blijven klinken. In 1994 was dat nog vrij opmerkelijk. Ook elementen uit de folk komen naar voren, iets dat Amorphis op de hierna volgende platen als Elegy en Tuonela verder heeft geintegreerd in haar muziek.

De laatste tien jaar ben ik andere muziekstijlen gaan ontdekken en luister ik amper nog naar metal. Deze plaat zet ik van tijd tot tijd echter nog graag op, vooral tijdens de donkere wintermaanden: 4*.

avatar van namsaap
4,5
Wat een verschil met het debuut, deze plaat. Het gruizige geluid dat het debuut kenmerkte is deels gebleven, maar er is een flinke dosis melodie toegevoegd. Daarnaast zijn cleane zang en keyboards als ingredienten toegevoegd en is het basspel van Olli-Pekka Laine veel interessanter dan op het debuut.

The Castaway is een mooi voorbeeld van de varieteit die de band in een nummer brengt. Van zware death metal naar bluesy rock, met ondertussen vrolijke polka en floydiaanse passages. Op First Doom klinkt de band als Paradise Lost, maar net als je denkt dat deze invloed er te dik bovenop ligt, gooit de band het over een andere boeg en wordt het een typisch Amorphis-nummer.

Black Winter Day is voor mij, en zo te zien hier voor velen met mij, het absolute hoogtepunt van dit album. Een geweldige opbouw, gepassioneerde cleane zangpassages en een hoofdrol voor de toetsen maken dit nummer tot een van mijn favoriete nummers van de9 band.

Op Drowned Maid lijkt het even alsof Greg Mackintosh een mopje meespeelt. Dit nummer had zo op Gothic kunnen staan. Dat mag als een compliment gezien worden. Zeker omdat het nummer op dat album ook een van de betere nummers zou zijn.

Afsluiter Magic & Mayhem klinkt in het tweede deel bij vlagen als een Eurohousenummer door een deathmetalband gespeeld. Variëteit genoeg dus. En zo kan elke track wel uitgelicht worden want dit album bevat eigenlijk alleen maar topnummers.

Score: 91/100

avatar van lennert
4,5
Een album dat ik nu toch beduidend beter waardeer dan de eerste keer dat ik hem hoorde. Zo vlak achter The Karelian Isthmus en Privilege Of Evil wordt zoveel meer duidelijk hoe bijzonder Amorphis op Tales From The Thousand Lakes was. Ik hoor nog steeds Paradise Lost's Gothic-album er tussendoor, maar er is dit keer prog en folklore terug te horen die ervoor zorgt dat de muziek in geen enkel opzicht meer simpele death metal is en toch ook nergens klinkt als wat vikingmetalbands later zijn gaan spelen. Amorphis is hier goed op pad om Amorphis te worden en op songs als The Castaway, Black Winter's Day en To Father's Cabin hoor ik echt heel veel creativiteit voorbij komen. Het mist nog wat echt goeie zang en een betere productie, maar Tales From The Thousand Lakes gaat er toch echt wel heel erg goed in hier.

Tussenstand:
1. Tales From The Thousand Lakes
2. Privilege Of Evil
3. The Karelian Isthmus

avatar van RuudC
3,5
Ok, dit album heb ik dus al een keer gehoord en ik herinner me vooral dat ik het niet "klassieker waardig" vond. Als ik puur naar de death metal van dit album luister, is het inderdaad weinig bijzonder, maar ik neem aan dat we ons ook moeten beseffen dat Amorphis hier anno 1994 onbetreden gebied verkent. De manier waarop folk hiermee verweven wordt, zal in die tijd ongetwijfeld uniek en origineel zijn geweest. Nu zijn er talloze bands die dit trucje beheersen.

Er mag zeker gezegd worden dat Amorphis na een leuke EP wederom een stap voorwaarts maakt in de ontwikkeling. Het schrijven van liedjes gaat de Finnen steeds beter af. De toevoeging van keyboards is een heel goede keuze en hoewel ik de teksten niet helemaal volg, vind ik een duidelijk concept vaak (ook hier) wel prettig. Doet me eraan denken dat ik nog steeds de Kalevala een keer moet lezen. Er valt nog veel te leren. De grunts moeten beter. De standaard riffs van de ritmegitarist mogen er gerust uit, maar steeds meer partijen vallen in de smaak. Net geen vier sterren.

Tussenstand:
1. Tales From The Thousand Lakes
2. Privilege Of Evil
3. The Karelian Isthmus

Gast
geplaatst: vandaag om 22:59 uur

geplaatst: vandaag om 22:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.