menu

Bill Evans - The Solo Sessions, Volume 1 (1989)

mijn stem
3,61 (40)
40 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Milestone

  1. What Kind of Fool am I? [Take 1] (6:13)
  2. Medley: My Favorite Things / Easy to Love / Baubles, Bangles and Beads (12:27)
  3. When I Fall in Love (3:01)
  4. Medley: Spartacus Love Theme / Nardis (8:37)
  5. Everything Happens to Me (5:41)
  6. April in Paris (5:51)
totale tijdsduur: 41:50
zoeken in:
Maarten||
Mooi album. Erg jammer dat het mij niet weet te raken. Geef mij maar Keith Jarrett . *3,0

avatar van Paalhaas
3,5
Zachary Glass schreef:
(quote)


Wees gelukkig dat je me niet werkelijk kent

I rest my case.

eazyfan
Medley: My Favorite Things / Easy to Love / Baubles, Bangles and Beads

Als er een compositie is die ik de laatste tijd zoveel luister is het die, ik denk nog altijd ergens om de 1 á 2 uur. (Nu nog), Bill Evans steekt gewoon 3 deuntjes zo meesterlijk in elkaar, alsof het werkelijk door hem zelf geïmpoviseerd is, het komt allemaal zo natuurlijk en vanzelfsprekend over.

Dat je een Medley maakt: de normaaltste zaak, maar dit was toch mijn eerste echt in Jazz, doet dat er zoveel toe? Niet bepaald het gaat hem uiteindelijk toch om de compositie zelf, maar die Jazz-medley (Piano dan) vind ik echt prachtig, te mooi voor woorden maar toch ga ik proberen wat te schrijven.

Bill zelf improviseert er mooi op los, als het ene stukje dan gedaan is begint het volgende, je zou haast niet merken dat het 3 bekende composities waren als je ze niet kent.

Rond 3:44 Sluit Bill dan My Favourite Things zo geweldig af, eigenlijk brengt hij de 3 composities zoals ik zei gewoon prachtig, Jazz-standars op zijn allerbest!

****

Blijft mooi staan, alleen raak ik nog steeds net niet wat hoger. Volume 2 wil ik al zo lang graag luisteren, maar nergens te vinden blijkbaar.

avatar van wouter8
5,0
De sint heeft hem in mijn schoentje gelegd!

Gish
Zachary schreef:
Toch gaat die vlieger volledig op voor deze Bill Evans. Kijk naar de hoes: een zwarte piano. That's it. Er zijn geen gecorrigeerde portretten van Evans te bezichtigen, er vallen geen Italiaanse kostuums te bespeuren - hallo! hoor ik de sensatiezuchtigen onder jullie kreunen. Is er wél iets te beleven?

Ja, muziek van een gedoemde schoonheid.

Gish
wouter8 schreef:
De sint heeft hem in mijn schoentje gelegd!

Een mooier cadeau is dit jaar niet denkbaar.
Veel plezier ermee.

avatar van Zachary Glass
5,0
Gish schreef:

Ja, muziek van een gedoemde schoonheid.


Tsss - gedoemde schoonheid

Jij bent toch er ook niet één die tot de rangen behoort van de hardleerse romantici? Zo ééntje die er een duivels genoegen in schept de "geliefde" over de rand van het emotionele ravijn te duwen?

Oei oei - ik kijk net naar buiten en ik bemerk dat de hemel mooie grijstinten vertoont. Het einde der tijden is nabij

Gish
ik kijk net naar buiten en ik bemerk dat de hemel mooie grijstinten vertoont. Het einde der tijden is nabij

Een verdrietige kijk op het verleden of een onvervuld verlangen
Bill Evans schept het allemaal.

avatar van Zachary Glass
5,0
Gish schreef:

Een verdrietige kijk op het verleden of een onvervuld verlangen


Zie je wel, Gish - d'er schuilt een poète maudit in jou

4,5
Ik ga het verhogen. Het album is te mooi om op 4,0* te laten staan. Prachtig, piano zonder rompslomp. Ik wou dat ik dat kon... Maar ik kom niet verder dan Clocks van Coldplay...

avatar van klaezman
4,0
Deze solosessies luister ik al een hele tijd, maar kon eigenlijk nooit voor mezelf beslissen of dit goed/slecht dan wel mooi/niet mooi is. Voorop staat dat het me raakte en dat betekent dat het toch wel goed is natuurlijk. Maar toen ik deze week het walsje voor Debby aanschafte, schoot het me te binnen dat ik sfeer miste. En dat dat eigenlijk de voornaamste reden was om het kopen Waltz For Debby uit te stellen. Had ik maar beter geweten, want wat een album is dát!

Maar goed, sfeer mag dan wel ontbreken. Het mooie van de Solo Sessions is dat je alleen met Evans in een kamer zit (zie mezelf dit ook niet luisteren met anderen erbij, misschien als ze die fles Pommard meenemen dan). Evans als vriend, die een hartverscheurende (of -verwarmende, daar ben ik nog niet uit) monoloog houdt. Je laat 'm uitpraten, knikt hooguit een paar keer met je hoofd en laat 'm doorgaan. Vertel het maar. Neem de tijd, die fles Pommard moet per slot van rekening leeg.

Het blijft prachtig. Vier sterren voor de intensiteit. Die laatste zal er niet komen, omdat absolute virtuositeit of sfeer ontbreekt. En omdat ik wellicht de enige ben die My Favourite Things een minpuntje vind.

wcs
Prachtig plaatje waaraan ik hevig verslaafd aan het raken ben. Ik weet niet hoe het komt maar pianisten als deze Bill Evans die het eens helemaal alleen doen, kunnen altijd op mijn sympathie rekenen. Net als een singer/-songwriter die het enkel met een akoestisch gitaartje doet, weet dit soort muziek me altijd te raken.
Door helemaal alleen te spelen creeer je erg eerlijke muziek, je hebt niemand om op terug te vallen en het enigste wat je kan doen, is dan maar alles geven. Door de eenzaamheid ontstaat ook een soort vrijheid. Evans lijkt hier te kunnen doen wat hij wil en krijgt de kans zijn ziel helemaal bloot te leggen in zijn muziek.
Deze voert me weg,doet me wegdromen en terwijl hij het ene prachtmelodietje achter het andere uit zijn mouw lijkt te schudden, verdooft zijn muziek me eventjes en kom ik een toestand van complete rust waarbij het gewoon genieten is.
Deze plaat heeft voor mij ook wel iets magisch, zijn Sunday At The Village Vanguard vond ik gewoon aangenaam maar met dit album is hij me definitief aan het overtuigen.
Na Art Tatum, Keith Jarrett en Cecil Taylor is dit dus de 4de pianist aan wie ik het volle pond geef.(en hij verdient het helemaal!)

Kosinski
3x de # 1 positie.
Mooi, Bill zou er trots op zijn.

avatar van wouter8
5,0
Kosinski schreef:
3x de # 1 positie.
Mooi, Bill zou er trots op zijn.


Grappig dat je dit zegt, ik denk het niet namelijk

In het boekje kun je namelijk lezen dat Bill Evans en Orrin Keepnews in eerste instantie helemaal niet tevreden waren met het resultaat, en het ook niet uit wilden brengen. Het was gewoon niet goed genoeg vonden ze.

Zoals blijkt, is de plaat later wel verschenen, maar dit was in 1989, en Bill Evans is in 1980 overleden. Orrin Keepnews had in 1989 zijn mening bijgesteld, maar of dat voor Bill Evans gold...

Kosinski
Ha ha tja, maar dan zijn er in ieder geval 3 MuMe gebruikers die het niet eens zijn met Bill en Orrin. Maar ik denk niet dat Bill zich in zijn graf zal omdraaien.

Relax
Ik vind het toch erg prachtig dit album.

avatar van wouter8
5,0
Hij blijft gewoon geweldig! De sfeer, de emotie en de rust die het uitstraalt, geweldig gewoon! Misschien moet ik hier toch nog maar eens een review bij gaan schrijven...

avatar van wouter8
5,0
Het is lang geleden dat ik deze plaat nog eens bewust gehoord heb.
Jammer eigenlijk, want vanaf de eerste noten klinkt het allemaal weer zo herkenbaar en mooi. Hij heeft lang op nummer 1 in mijn top 10 gestaan en de enige reden dat hij daar weg is, is omdat ik het fenomeen 'top-10' laatst anders geïnterpreteerd en dus ook ingedeeld heb.

Het verhaal achter deze plaat zou zijn, dat Bill Evans ooit had gezegd dat hij thuis het beste speelde. Daarop schijnen ze de studio te hebben omgebouwd, om vervolgens deze en Solo Sessions Vol. 2 te hebben opgenomen. En het resultaat is er naar!
Maar goed, de muziek. Ik kan de helft van het eerste nummer gewoon mee neurïen, prachtig gewoon. Het brengt rust, en misschien ook wel een beetje innerlijke vrede. Bill Evans begint te spelen en stopt gewoon niet meer. Het is een brij van prachtige noten, die niet klinisch, niet super professioneel maar gewoon menselijk klinken. Ja, er worden foutjes gemaakt. Ja, het spel van Keith Jarrett is technisch gezien beter.
Maar dit klinkt zo mooi, zo natuurlijk. Alsof het zo bedoeld was. Alsof de melodieen al jaren bestonden, maar dat Bill Evans ze heeft opgenomen. Het neemt je niet mee naar mooie grasvelden in de natuur, nee integendeel. Het neemt je mee in je eigen gedachten, in je eigen rust. Het is daarom misschien ook wel de 'lift-muziek' waar Reijersen het over had. Maar bij mij was het liefde op het eerste gezicht. Het brengt me tot rust dit. Ik ga zitten en ik luister. Er speelt van alles door mijn hoofd, en langzaamaan wordt ik rustiger en rustiger. Compleet bewust heb ik het album dan ook nooit gehoord, maar is dat nodig? Volgens mij niet.

avatar van HiLL
4,0
Onzinnige berichten verwijderd.

Misterfool
Bill Evans wist ten tijde van deze release precies waar dromenland te vinden was. Nee hij speelt(ik zou haast jammergenoeg zeggen) geen noot fout, maar sfeervol vind ik dit allerminst. Vooral saai eigenlijk. Reijersen kwalificeerde deze muziek als de "betere liftmuziek". Mijn inziens een perfecte samenvatting.

avatar van Kos
3,5
Kos
Zoals kennelijk de meesten hier vind ik de medleys wel het fijnste.

Ik moet wel zeggen dat dit echt wel jazz is voor in de late uurtjes. Een hele relaxte variant.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:12 uur

geplaatst: vandaag om 16:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.