menu

Bonobo - Black Sands (2010)

mijn stem
4,00 (508)
508 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Electronic
Label: Ninja Tune

  1. Kiara Prelude (1:18)
  2. Kiara (3:50)
  3. Kong (3:58)
  4. Eyesdown (5:26)

    met Andreya Triana

  5. El Toro (3:44)
  6. We Could Forever (4:20)
  7. 1009 (4:30)
  8. All in Forms (4:52)
  9. The Keeper (4:49)

    met Andreya Triana

  10. Stay the Same (4:45)

    met Andreya Triana

  11. Animals (6:45)
  12. Black Sands (6:49)
  13. Brace Brace * (7:02)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 55:06 (1:02:08)
zoeken in:
avatar van AOVV
4,5
Toen ik deze plaat voor het eerst had beluisterd, wist ik niet goed wat ik er mee aan moest. Jazeker vond ik het knappe muziek, jazeker genoot ik van de mooie opbouw van sommige nummers, jazeker werd ik meegesleept door de pracht van deze muziek. Waar ik mee worstelde was het volgende: wat is dit nou precies?

Nu, enkele weken later, heb ik de plaat meerdere malen opgelegd, en het lijkt of de muziek alsmaar knapper wordt, of de opbouw alsmaar mooier wordt, of het alsmaar meeslepender wordt. Ik hoor verscheidene muziekgenres hierin. Electro, omdat het gewoonweg electro is; hip-hop, omwille van het perfecte gevoel voor ritmiek; jazz, omdat Bonobo er uitermate goed in slaagt om telkens weer een uitzonderlijke sfeer te creëren, hij schept als het ware omgevingen, die in mijn ogen ook nog eens bijzonder kleurrijk zijn.

Er wordt ook gebruik gemaakt van verschillende instrumenten. Zo vind ik de viool in de intro en ‘Kiara’ zeer op z’n plaats. Het nummer voelt ook wat klassiek aan (dankzij de viool dus).

‘Kong’ is dan weer een erg relaxed nummer, maar het houdt je aandacht goed vast.

Dan komen we bij ‘Eyesdown’, waar gastzangeres Andreya Triana haar blijde intrede doet. Dit is een meer lounge-achtig nummer, net als de andere nummers waarop zij zingt, en ik begrijp ook wel waarom; haar stem past hier wonderwel bij.

Op ‘El Toro’ doet de viool weer haar intrede, en vormt samen met de andere instrumenten een prachtig geheel. Speciale vermelding voor de drums, die, zoals user Al-one al opmerkte, ongelooflijk klinken. Dit is het soort nummer waarop je heerlijk kan wegdromen en toch ook niet; het zoude zonde zijn mocht je ook maar één seconde missen van dit nummer.

‘We Could Forever’ is misschien wel heet meest aanstekelijke nummer van de ganse plaat. Het gevoel voor ritme en de melodie pakken je meteen vast en laten je niet meer los. Ook de opbouw is erg mooi.

In ‘1009’ weet Bonobo als geen ander de muziek naar z’n hand te zetten. Hij weet op de perfecte moment de accenten te verleggen, de song spannend te houden, en toont dat hij goed aanvoelt wanneer hij welk instrument moet inpassen.

‘All In Forms’ is weer geheel anders, wat minder spanning, wat losser. Zeker niet het beste nummer op deze plaat, maar ook geen filler; daarvan is er op deze plaats volgens mij geen sprake.

Daarna komen twee nummers waarop Andreya Triana haar stem weer kan laten horen. ‘The Keeper’ is het eerste, en valt me iets beter mee dan ‘Eyesdown’. Dat de dame kan zingen, daar valt niet over te discussiëren, denk ik. In ‘Stay The Same’ vind ik haar nog het best tot haar recht komen. Dat komt door de nieuwe sfeer waarin dit nummer wordt ondergedompeld. Ik vind het lekker jazzy, mede dankzij de aanwezigheid van de saxofoon, uitstekend bespeeld door Jack Willey.

Wat ons nu nog rest, zijn twee absolute toppers. Voorlaatste nummer is ‘Animals’, waarin de saxofoon ook erg aanwezig is. Het nummer drijft op een fantastisch gitaarlijntje, en ook het geluid van de bass bekoort me. Op deze song is niks aan te merken, ik kan ‘m bij wijze van spreken 100 keer na elkaar beluisteren, ik zou ‘m nog niet moe worden. Vooral het tweede deel van de song, waarin de sax een hoofdrol speelt, is geweldig.

Het laatste nummer is zo mogelijk nog beter. De opbouw is nergens beter dan in dit nummer, het lijkt wel een spetterende epiloog van een fantastisch boek. De song begint rustig met mandoline, en beetje bij beetje worden er instrumenten aan het geheel toegevoegd, tot alles bijeen komt. ‘Black Sands’, want zo heet de track, klinkt als de perfecte soundtrack voor een epische, mysterieuze film of serie. Het melodietje is zo verslavend, zo meeslepend, dreigend en melancholisch tegelijk, levendig en triest, …; kortom, een schot in de roos. Of, hoe je een grootse plaat op de meeste grootse manier kan afsluiten.

Hadden de tracks met Andreya Triana niet op deze plaat gestaan, dan had ik misschien wel overwogen om 5 sterren uit te delen, maar nu zal ‘Black Sands’ het met een halfje minder moeten doen, wat toch ook fantastisch is.

4,5 sterren

5,0
Wacht een prachtig album. Recht vanuit het muzikale brein van de artiesten naar je rechterbovenboezem.

5*

avatar van andnino
4,5
Ik heb het album toch nog eens goed beluisterd, en eigenlijk vind ik alleen We Could Forever en 1009 mindere nummers. Verder is het heel divers, muzikaal zeker niet achterhaald of 'makkelijk'. De nummers zitten sterk in elkaar, en voor de verandering (vergeleken met veel chillout-muziek) zijn de drumpartijen ook nog eens van hoog niveau (Animals en El Toro als goede voorbeelden).

avatar van Timmie
4,5
Ik ga niet veel zeggen over dit album. Echt een goed album met veel mooie tracks. Zelfs de nummers met zang van Andreya Triana vind ik goed, Had ik van te voren niet gedacht!
Gewoon een van de Beste Electronic platen van de laatste paar jaar.

"a bit of this, a bit of that"
Black Sands,
Bonobo,
4,5
*

Gast
geplaatst: vandaag om 14:50 uur

geplaatst: vandaag om 14:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.