Goldfrapp in de achtervolging
De meningen zijn weer eens verdeeld, maar mijn eigen mening is degene die de doorslag geeft in deze recensie. De nieuwe Goldfrapp heet Head First en is een lekker album geworden met makkelijk in het gehoor liggende nummers die je vrolijk stemmen.
Whether they know it or not, many of this generation’s most magnetic pop artists are in hock to Alison Goldfrapp. Lily Allen, La Roux, Little Boots… all owe the frizz-haired synth dominatrix some artistic debt (bron:
www.nme.com)
Goldfrapp is vooral Alison Goldfrap die de vocalen, het mixen en een belangrijk deel van de productie voor haar rekening neemt. Daarnaast speelt producer Will Gregory een belangrijke rol en noemen ze zichzelf een duo.
De muziek valt in de categorie electropop en dat wordt wat mij betreft al snel saai. De muzikale interactie tussen ‘levende’ bandleden is verworden tot geprogrammeerde computerklanken en dat doet mij vaak afhaken. Het frisse stemgeluid van mevrouw Goldfrapp en de nummers die doen terugverlangen naar de jaren 80 van Abba, Giorgio Moroder en Olivia Newton John (in Xanadu) zorgen er voor dat ik dit keer wel blijf luisteren.
Head First doet mij direct denken aan snowboarders die een flinke duikeling maken, waarbij hun hoofd als eerste de sneeuw raakt. Duikelingen zijn niet te horen op dit album, maar verschillende recensenten verwijten Goldfrapp dat ze van de voorhoede, naar de achterhoede zijn verhuisd en een follower van hun eigen oorspronkelijke artisticiteit zijn geworden. Luister en oordeel zelf!
Tekst overgenomen van mijn blog: cd-recensies.nieuwslog.nl