0
geplaatst: 16 november 2013, 18:45 uur
Alledrie hun albums staan op 3,89 dus ik stem voorlopig lekker niet! 
Al kan ik wel verklappen dat het gemiddelde voor deze plaat lichtjes omhoog zal gaan. Perfecte muziek voor deze mistige dagen!
Al kan ik wel verklappen dat het gemiddelde voor deze plaat lichtjes omhoog zal gaan. Perfecte muziek voor deze mistige dagen!
0
geplaatst: 14 januari 2014, 23:23 uur
Shelter valt tegen en om dat aan mezelf te bewijzen heb ik dit album vanavond weer eens in zijn geheel aan me voorbij laten komen, op de hoofdtelefoon dit keer.
Pffff wat is Shelter dan een slap aftreksel van de eerste drie albums zeg! Alleen al het magistrale blast gedeelte in opener Écailles de Lune (Part I) doet al bijna het gehele Shelter album verbleken! Kippenvel van kruin tot aan de tenen, jawel!
Dit album maakte vanavond weer zo'n indruk op me, dat ik zelfs een half puntje verhoogd heb.
Pffff wat is Shelter dan een slap aftreksel van de eerste drie albums zeg! Alleen al het magistrale blast gedeelte in opener Écailles de Lune (Part I) doet al bijna het gehele Shelter album verbleken! Kippenvel van kruin tot aan de tenen, jawel!
Dit album maakte vanavond weer zo'n indruk op me, dat ik zelfs een half puntje verhoogd heb.
0
geplaatst: 21 november 2016, 21:19 uur
Live in Amstelveen:
Alcest Percées de lumière @ P60 Amstelveen
Alcest Percées de lumière @ P60 Amstelveen
0
geplaatst: 21 september 2018, 08:31 uur
Fijn en sfeervol album van Alcest. Zoals eigenlijk alle albums van deze band. Alcest (eigenlijk voorman Neige) is een grote meester in sfeer brengen, dan weer ruw, dan weer ingetogen. Maar altijd met gevoel voor melodie.
0
Arbeidsdeskundige
geplaatst: 22 januari 2020, 21:09 uur
De weergaloze sfeer die dit album uitademt grijpt me meteen bij de strot en laat me niet meer los.
2
geplaatst: 20 december 2020, 16:38 uur
Afgelopen vrijdag kwam de 10th anniversary edition van deze plaat uit. Ik heb gekozen voor de artbookversie op CD en ik ben er erg blij mee. Een mooi vormgegeven boekwerk met alle teksten (ook Engelse vertaling), liner notes van Neige, Markus Stock en Don Anderson (Agalloch), albumfoto's en livefoto's ten tijde van de plaat en uitgebreider artwork van Fursy Teyssier. Ze vragen er ook niet ontzettend veel voor, ik betaalde 28 euro bij Large. Ook geen onzinnig bonusmateriaal, geen remaster (die heeft de plaat ook absoluut niet nodig) en alleen Circe Poisoning the Sea als bonustrack, die ook erg mooi als epiloog na het magistrale Sur L'Océan Couleur De Fer fungeert.
Écailles de Lune is een plaat die een behoorlijke indruk heeft achter gelaten op het moderne blackmetallandschap. De hoeveelheid bands en projecten die door deze plaat is geïnspireerd is niet meer bij te houden. Dit artikel van Invisible Oranges verzamelt een greep van die artiesten (Sylvaine, Harakiri for the Sky, Astronoid) die Écailles de Lune als grote inspiratie noemen.
Toch is er niemand die tien jaar later de zogenaamde ''blackgaze''-sound mooier heeft uitgevoerd dan Alcest. Deze plaat is echt bloedmooi en melancholisch, en zelfs in de hardste momenten waarin Neige bezield krijst hangt er een enorm serene dromerigheid over de muziek. Vergeleken met Souvenirs... komt Neige (met voor het eerst drummer Winterhalter) een stuk steviger en dynamischer uit de hoek. Het is dan ook weer een heel ander aspect van Neige's droomwereld. Daar waar Souvenirs... heel weemoedig en nostalgisch overkomt alsof je wazige foto's in sepia ziet, voelt Écailles de Lune als een donkerblauwe melancholische oceanische plek. Neige schreef de plaat dan ook in een tijd toen het niet zo goed met hem ging, letterlijk ''feeling blue''. Dat gevoel komt ook echt over en de kleuren zijn bijna zichtbaar tijdens het beluisteren.
De productie van deze plaat is nog steeds waanzinnig goed, de tremolerende blackmetalgitaren zijn stevig en warm en de dromerige shoegazende lagen vermengen zich kraakhelder. Het resulteert in kleurrijke gelaagde pracht waarbij Neige's hemelse cleane vocalen en gepijnigde schreeuwen echt de kers op de taart zijn. Percées de Lumière was eigenlijk geschreven voor Amesoeurs, maar belandde op een Alcest-plaat. Het is inmiddels een van de publieksfavorieten: een ontzettend opzwepende track waarbij galmende The Cure-achtige gitaren kennismaken met de meest intense vocalen van de plaat. Dat contrast werkt waanzinnig goed.
Het is dat ik maar één plaat van een band in mijn top 10 zet, want ik zou eigenlijk de eerste drie Alcest-platen in mijn top 10 kunnen zetten. Alcest heeft een unieke sound en aura. Ze zijn voor mij de enige band die qua gevoel de Type O Negative-sound hebben doorgezet. Veel bands hebben namelijk de ironische gothic-kant van Type O Negative uitvergroot, maar eigenlijk is er geen enkele band (op Alcest na) geweest die de meest romantische, elegante en dromerige aspecten van Type O Negative heeft doorgezet. Alcest en Type O Negative hebben in deze sound dan ook veel dezelfde inspiraties qua post-punk/newwave en shoegazebands en op de volgende plaat met Summer's Glory staat ook echt een track die behoorlijk knipoogt naar October Rust.
Écailles de Lune is een plaat die een behoorlijke indruk heeft achter gelaten op het moderne blackmetallandschap. De hoeveelheid bands en projecten die door deze plaat is geïnspireerd is niet meer bij te houden. Dit artikel van Invisible Oranges verzamelt een greep van die artiesten (Sylvaine, Harakiri for the Sky, Astronoid) die Écailles de Lune als grote inspiratie noemen.
Toch is er niemand die tien jaar later de zogenaamde ''blackgaze''-sound mooier heeft uitgevoerd dan Alcest. Deze plaat is echt bloedmooi en melancholisch, en zelfs in de hardste momenten waarin Neige bezield krijst hangt er een enorm serene dromerigheid over de muziek. Vergeleken met Souvenirs... komt Neige (met voor het eerst drummer Winterhalter) een stuk steviger en dynamischer uit de hoek. Het is dan ook weer een heel ander aspect van Neige's droomwereld. Daar waar Souvenirs... heel weemoedig en nostalgisch overkomt alsof je wazige foto's in sepia ziet, voelt Écailles de Lune als een donkerblauwe melancholische oceanische plek. Neige schreef de plaat dan ook in een tijd toen het niet zo goed met hem ging, letterlijk ''feeling blue''. Dat gevoel komt ook echt over en de kleuren zijn bijna zichtbaar tijdens het beluisteren.
De productie van deze plaat is nog steeds waanzinnig goed, de tremolerende blackmetalgitaren zijn stevig en warm en de dromerige shoegazende lagen vermengen zich kraakhelder. Het resulteert in kleurrijke gelaagde pracht waarbij Neige's hemelse cleane vocalen en gepijnigde schreeuwen echt de kers op de taart zijn. Percées de Lumière was eigenlijk geschreven voor Amesoeurs, maar belandde op een Alcest-plaat. Het is inmiddels een van de publieksfavorieten: een ontzettend opzwepende track waarbij galmende The Cure-achtige gitaren kennismaken met de meest intense vocalen van de plaat. Dat contrast werkt waanzinnig goed.
Het is dat ik maar één plaat van een band in mijn top 10 zet, want ik zou eigenlijk de eerste drie Alcest-platen in mijn top 10 kunnen zetten. Alcest heeft een unieke sound en aura. Ze zijn voor mij de enige band die qua gevoel de Type O Negative-sound hebben doorgezet. Veel bands hebben namelijk de ironische gothic-kant van Type O Negative uitvergroot, maar eigenlijk is er geen enkele band (op Alcest na) geweest die de meest romantische, elegante en dromerige aspecten van Type O Negative heeft doorgezet. Alcest en Type O Negative hebben in deze sound dan ook veel dezelfde inspiraties qua post-punk/newwave en shoegazebands en op de volgende plaat met Summer's Glory staat ook echt een track die behoorlijk knipoogt naar October Rust.
0
geplaatst: 9 januari, 23:32 uur
Opnieuw een album vol melodieuze blackgaze. Écailles de Lune (Part I) en Écailles de Lune (Part II) zijn net zo prachtig als de tracks op het voorafgaande (debuut)album Souvenirs d'un Autre Monde uit 2007.
In Percées de Lumière zit net wat te veel en nadrukkelijke grunt. Ik ben daar nogal allergisch voor. Het voegt naar mijn mening niets toe. Maar zonder hoor(de) je er niet meer bij. Abysses is een kort intermezzo zonder toegevoegde waarde dat de blackgaze roes hardhandig onderbreekt. Jammer, maar het verklaart mijn lagere waardering voor dit album t.o.v. het debuut. Daarna wordt de positieve draad weer opgepakt.
4*
In Percées de Lumière zit net wat te veel en nadrukkelijke grunt. Ik ben daar nogal allergisch voor. Het voegt naar mijn mening niets toe. Maar zonder hoor(de) je er niet meer bij. Abysses is een kort intermezzo zonder toegevoegde waarde dat de blackgaze roes hardhandig onderbreekt. Jammer, maar het verklaart mijn lagere waardering voor dit album t.o.v. het debuut. Daarna wordt de positieve draad weer opgepakt.
4*
* denotes required fields.
* denotes required fields.