Opeth - Blackwater Park (2001)

Veruit de beste plaat van Opeth. Van mij mogen ze die grunt vanaf nu wel overboord gooien. Ackerfelt (spelling?!) heeft gewoon een te mooie stem om de schaarse tijd van een album te besteden aan een manier van zingen die weggelegd is voor mensen met te weinig talent.

je bent vanaf heden officieel voor gek verklaard .

Grunten een manier van zingen voor mensen met weinig talent? Duidelijk iemand die er geen bal van begrepen heeft.
Een fatsoenlijke grunt uit je strot krijgen is een stuk lastiger dan een beetje zingen.

Los daarvan heeft Akerfeldt zo'n beetje de zuiverste grunt die je maar kunt bedenken en is deze grunt beduidend sterker dan z'n cleane zang. Hoewel die zang de laatste jaren wel enorm vooruit is gegaan.

Na lang wikken en wegen zet ik Blackwater Park toch op nummer 1 en niet My Arms, Your Hearse. When was eerst m'n favoriete nummer, maar 'Blackwater Park' is dat nu geworden. Dat is zo'n zalig nummer dat je er gewoon in hogere sferen van raakt.

Wat een gek, ik ken geen 1 andere zanger die grunts en clean voices zo mooi kan afwisselen, check ook de DVD niet normaal mooi

Misschien wel het beste Opeth Album ooit gemaakt. Zitten zulke heerlijke stukken tussen:

Piano spel aan het eind van The Leper Affinity

De super mooie afwisselingen(Instrumentenwerk/zang)in --> !Bleak!

Het mooie en rustige tussendoortje Harvest

etc

En moet ook nog even gezegd worden: De heerlijke overgangen van rustig naar hard. Ik hou van beide, zeer mooi gedaan.

Een van de weinige (prog)metalbands waar ik iets mee heb. Sterke plaat.

ontzettende mooie grunts en ontzettende mooie zang vind ik, normaal heb ik niks met de combinatie, maar Opeth is dus echt een grote uitzondering, alles aan deze cd vind ik perfect, 5 sterren en een goedverdiende plaats in m'n top-10(ik heb wel de versie zonder Still Day Beneath the Sun en Patterns in the Ivy II maar ik denk niet dat dat veel uitmaakt)

Naar de derde plek in mijn top 10 gegooid, echt een ronduit geniaal album. Met name de eerste 2 nummers zijn geniaal. 5 sterretjes

De enige plaat die ik de hele tijd niet heb kunnen bemachtigen omdat hij niet meer werd uitgebracht... Totdat hij werd geremasterd en voor een schappelijk prijsje in de schappen te vinden was. 3 maal raden (eerste 2 keer tellen niet mee) waar ik mijn centjes toen aan heb besteed...
Ik kan zeggen: volkomen logisch dat dit album in de top 250 staat. Dit is dus wat ik versta onder een perfect album: geen enkele misser, prachtige sfeer, diepgaande teksten, genoeg afwisseling en een prima productie.
Bij eerdere albums was er altijd wel een pluspunt, maar dan stond er ook net weer zo'n minpunt tegenover. Hadden de eerste twee albums wel goede riffs, qua songstructuur was het af en toe wat rommelig. Was er daarna wel goed aan de songs gedacht, vond ik de productie wat minder. Ik geef toe, het is een nek-aan-nekrace met "Still Life", maar uiteindelijk wint deze het toch net. Dit komt ook mede doordat er toch net wat meer kippevelstukjes inzitten. Waarschijnlijk is dit te danken aan de stem van Akerfeldt, die hier toch echt op zijn hoogtepunt is. Het refrein van "Bleak", "Harvest" en het begin van "The Drapery Falls": het zijn stukken die me iedere keer weer naar een andere wereld weten te slepen. Mijn favorieten van dit album kiezen is ook vrijwel onmogelijk. Sowieso zal de titelsong erbij komen. Dit is nou een typisch epos waarbij de spanning uitmuntend wordt opgebouwd. Vanaf het angstaanjagende acoustische gedeelte tot het stuk waar de gitaren keihard invallen tot de zinnen 'Sick liasions raised this monumental mark, the sun sets forever over Blackwater Park' moet ik me altijd inhouden. Wat een climax! Terecht 5 sterren en een plek in mijn top 10.

Dat heeft te maken met het faillissement van het label van Opeth; Music For Nations.

Geweldig album. Vooral de zang vind ik erg goed (ik ken geen enkele andere zanger die kan grunten en tegelijkertijd zo mooi kan zingen!), en de overgangen van zacht naar hard vind ik echt geweldig gedaan. Vooral de eerste paar nummers en het titelnummer vind ik geweldig.

Eerst vond ik het album maar niks vanwege dat gegrunt, maar toen ik hem wat meer luisterbeurten gunde vond ik hem steeds beter worden. Dit is echt een meesterwerk!

Dikke 5 sterren!!

Fabelachtig mooie muziek, jammer van de grunt, dat stoort me echt... Zonder grunt was dit voor mij ongetwijfeld één van de beste albums aller tijden.

Ik ben groot Opeth fan en dit is toch nog steeds wel mijn favoriete album van ze. Alles klopt hier gewoon. Mickeal Akerfeldt kan me soms een beetjte irriteren met zijn schone zang omdat het van die typsche melodien zijn maar als hij gaat grunten gaat de hemel open

Het nummer "Blackwater Park" staat samen met "Crimson" van Edge of Sanite en "I" van Meshuggah op mijn nominatie lijstje van beste metal nummer ooit gemaakt.

ik herzie mn mening, superplaat!!

heerlijke muziek om te horen als je aan t werk bent, normaal stoor ik me altijd aan gegrunt als ik bezig ben maar zoals hier de combinatie tussen grunten en zang is "hmmmm" Muziek van de hoogste plank!

een van de beste cd's ooit gemaakt! wat een meesters zeg! de precisie waarmee ze hun instumenten bespelen is gewoon ongelovelijk (vooral ook live!!)

persoonlijk vind ik deze plaat net wat meer afgewerkt als still life (wat uiteraard ook een geweldig album is). nee niks dan lof voor deze mannen!!

Juist de grunt (en de afwisseling met de cleane zang), maakt Opeth voor mij een geweldige band om naar te luisteren.

Mooi uitgesponnen nummers, die sferische afwisseling tussen hard/zacht komt perfect over, elk nummer heeft zijn eigen kwaliteiten, dit album heeft gewoon íets en daarom ook 5*

De grunt is juist geweldig voor de muziek van Opeth, een nummer als "April Athereal" of "Bleak" zou zijn charme gewoon verliezen als Mikael dit allemaal clean zou doen.

Blackwater Park heeft een hele andere sound dan de oude sound, en dat is toch mijn favoriete Opeth periode. Maar ook al is Opeth's sound verandert, hun muziek blijft geweldig. Ik kan me niet voorstellen dat zei ooit een slecht album zouden kunnen maken. Op Blackwater Park staan ook een aantal van mijn favoriete nummers; Blackwater Park, Dirge For November en The Drapery Falls, mijn god, wat een ongelovelijk verdrietig begin heeft dat nummer. Bleak heeft ook een geweldig moment, als de grunt van Mikael het cleane zang verscheurt op 8:30.

Er zitten maar een paar minpunten in dit album; het einde van Bleak en die spuuglelijke riff op 5:50 van The Drapery Falls.

4,5* en een headbang smiley \../ \../ voor Blackwater Park.

Op aanleiding van The Drapery falls, Harvest en Bleak heb ik deze dan tog maar gekocht, en wat een aankoop.Gewoon een perfecte mix tussen grunten en claene zang.

Ik heb hem nog maar eens geluisterd, en ik moet zeggen dat ik me minder aan het gegrunt stoor...

Fantastisch album, niet voor niets de nummer 1 uit mijn persoonlijke top 10. Mooie teksten, sfeervol, fijne afwisseling tussen grunt en zuiver zingen. Heel meeslepend album

Ja inderdaad, ik vind dit de beste opstap (na het beluisteren van Damnation) voor mensen die grunt nog niet echt kunnen waarderen. Langzaam door het steeds meer luisteren van o.a. Isis en Opeth begin ik het steeds meer te waarderen, zelfs zo dat ze beide in m'n top 10 zijn beland subliem album! 5*

Volkomen met je eens. Zelfde minpunten, zelfde eindwaardering, en ook ik vind dat de afwisseling van grunten en 'clean' zingen perfect wordt toegepast.

Al was dat in het begin wel anders. Via via besloot ik eens om een cd van Opeth te lenen: ik geloof dat ik op allmusic.com bij de 'similar artists' van The Gathering keek, en onder de geweldige band Nightwish (zie mijn top 10) zag ik Opeth staan. Toen ik op die link drukte zag ik dat eigenlijk al hun cd's goed werden gewaardeerd, en dat die nieuwste (Ghost Reveries) een extra aanbeveling kreeg. Toch maar eens lenen van de bieb...

GHOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOST OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOF
MOOOOOOOOOOOOTHEEEEEEEEEEEER...

Nee, dit leek niet echt op Nightwish, dat had ik ook al snel door. Maar dat verwachtte ik ook niet, ik wilde wel eens iets nieuws proberen.

En elke keer dat ik de cd luisterde, werd hij beter. Ik wende steeds meer aan het gegrunt, in tegenstelling tot mijn moeder die vond dat het zonder het grunten wél een hele mooie cd was. Al vond ik de gruntloze nummers 4 en 8 nog wel het mooiste.
Inmiddels vind ik Ghost Reveries, en Blackwater Park, al beter dan het gruntloze Damnation. Al kunnen veel van mijn klasgenoten zich er niet iets bij voorstellen dat ik dit mooi vind...

Toen ik een paar vrienden een keer een nummer liet horen (The Drapery Falls), waren ze echt verbijsterd dat ik gruntmuziek op mijn MP3-speler had staan. Ik zou zoiets niet doen om stoer te doen, dat hadden ze ook wel door. Ik moest zoiets echt mooi vinden...
Ik probeerde ze nog te overtuigen dat dit niet zomaar gruntmuziek was, maar dat er echt meer achter zat. Maar ja, ze gruntten alleen nog maar 'I wanna die at the bottom of the sea' (geen idee hoe ze daarbij komen , grote fantasie hebben ze toch) en luisterden niet meer naar wat ik nog over Opeth te zeggen had. Dat er gevoel en compositie in zou zitten, werd meteen door hen weggewoven. Vergeleken met dit was muziek als dat van Jannes echt geweldig...

Ik hoop nog steeds dat ik een bepaalde Radiohead-fan via Porcupine Tree's Fear of a Blank Planet en Opeth's Damnation een keer zo ver kan krijgen dat hij The Drapery Falls (en het liefst natuurlijk de hele cd) weer beluistert. Ben benieuwd wat zijn mening dan is...

Tja, 't probleem met de muziek van Opeth is voor veel mensen natuurlijk het grunten. Zoals dat in The Drapery Falls gebruikt word, kan je alleen uniek en sfeervol noemen. Jammer dat veel mensen grunten als 'dom geschreeuw' zien, zeker bij Opeth, hun lyrics zijn alles behalve dom.

Ik hou juist van Opeth door de grunts

Ik ben door Opeth van grunts gaan houden!

In mijn ogen heeft Mikael nog steeds de beste grunt in 't metalwereldje, hard en smerig, maar op andere momenten was meer 'growlend'.

Prachtige hoes trouwens. Pakken beter dan 'Still Life' op dat vlak.

Dit is het beste album wat ik op de plank heb staan. Beste 15 euro die ik ooit heb uitgegeven. Het is belachelijk moeilijk om een favoriet nummer te kiezen, ze zijn gewoon allemaal verschrikkelijk goed. Als ik er toch 1 kiezen moet wordt het Blackwater Park, omdat die live zo heerlijk is! Het is maar te hopen dat ze zonder Martin en Peter ook nog goede muziek maken, maar dat zit wel snor denk ik... Met Mike als songwriter.

Ik had deze cd al een tijdje liggen en na een eerste oppervlakkige luisterbeurt (lees: niet helemaal beluisterd) heb ik hem ergens aan de kant gesmeten.
Maar na al die lovende commentaar denk ik dat ik hem vanavond nog een kans geef.