menu

Opeth - Blackwater Park (2001)

mijn stem
4,17 (674)
674 stemmen

Zweden
Metal
Label: Peaceville

  1. The Leper Affinity (10:23)
  2. Bleak (9:15)

    met Steven Wilson

  3. Harvest (6:01)
  4. The Drapery Falls (10:53)
  5. Dirge for November (7:53)
  6. The Funeral Portrait (8:44)
  7. Patterns in the Ivy (1:52)
  8. Blackwater Park (12:08)
  9. Still Day Beneath the Sun * (4:32)
  10. Patterns in the Ivy II * (4:11)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 1:07:09 (1:15:52)
zoeken in:
avatar van Snappy
4,5
lessien schreef:
Ik had deze cd al een tijdje liggen en na een eerste oppervlakkige luisterbeurt (lees: niet helemaal beluisterd) heb ik hem ergens aan de kant gesmeten.
Maar na al die lovende commentaar denk ik dat ik hem vanavond nog een kans geef.


Geen slecht idee. Kortom een weergaloze plaat!

avatar van Nakur
5,0
zeker doen. Top plaat!

lessien
Voorlopig een 3.5. Kan nog meer worden natuurlijk.

Hmm, zonder dat grunten zou ik een 3.5 geven, maar door die grunt geef ik een 3

AHWA
Ik snap niet waarom mensen die niet van grunten houden naar Opeth gaan luisteren. Vraag hier wat rond en je weet dat er grunten in zit.
Als je dat niks vindt, laat Opeth dan links liggen (op Damnation, en nog wat andere nummers na).

bennerd
AHWA schreef:
Ik snap niet waarom mensen die niet van grunten houden naar Opeth gaan luisteren. Vraag hier wat rond en je weet dat er grunten in zit.
Als je dat niks vindt, laat Opeth dan links liggen (op Damnation, en nog wat andere nummers na).



flebbie
Ik vind die 2 acoustische bonustracks altijd zo gaaf, beetje Nick Drake achtig..

lessien
AHWA schreef:
Ik snap niet waarom mensen die niet van grunten houden naar Opeth gaan luisteren. Vraag hier wat rond en je weet dat er grunten in zit.
Als je dat niks vindt, laat Opeth dan links liggen (op Damnation, en nog wat andere nummers na).

Je kan natuurlijk ook van grunts leren houden

5,0
lessien schreef:

Je kan natuurlijk ook van grunts leren houden


idd, ik hield er niet echt van als trouwe porcupine tree/dream theater luisteraar, maar ik moet zeggen dat dit echt goed is, en het grunten, ach ja.. het went

AHWA schreef:
Ik snap niet waarom mensen die niet van grunten houden naar Opeth gaan luisteren. Vraag hier wat rond en je weet dat er grunten in zit.
Als je dat niks vindt, laat Opeth dan links liggen (op Damnation, en nog wat andere nummers na).


Ik was aan het proberen het mooi te vinden, maar dit kon ik niet. Ik wist verder ook niks van opeth, dus ook niet of er wel of geen grunts in zaten. Maar ik moet wel toegeven dat het grunten went .

avatar van jellylips
5,0
Nog steeds mijn favorite Opeth plaat, ik geef hem 4 sterren en de 7e plaats in mijn persoonlijke top 10. Het gaat bij Opeth platen vooral om de sfeer die wordt neergezet, en daar scoren ze hier wel heel erg hoog mee, niet in de laatste plaats dankzij de productie van Steven Wilson (Porcupine Tree). Ik vind Ghost Reveries bijna het niveau van deze plaat halen, zo eng goed zijn die gasten.

Raekwon the chef
Titelnummer is echt prachtig, ook één van de beste grunts die ik ken

avatar van Lennonlover
Sorry mensen, maar dit is niet mijn koppie thee

Raekwon the chef
ook niet dat tussenstuk van Blackwater Park (het nummer)? ik kan echt niet geloven dat mensen dat slecht kunnen vinden

avatar van HammerHead
5,0
Lennonlover schreef:
Sorry mensen, maar dit is niet mijn koppie thee


D'oh, dat had ik je op voorhand ook wel kunnen vertellen.
Wat doet iemand met een muzieksmaak als de jouwe überhaupt bij deze plaat. Of had er weer iemand lopen beweren dat dit progrock is?

avatar van Snappy
4,5
HammerHead schreef:
(quote)


D'oh, dat had ik je op voorhand ook wel kunnen vertellen.
Wat doet iemand met een muzieksmaak als de jouwe überhaupt bij deze plaat. Of had er weer iemand lopen beweren dat dit progrock is?


En nog stemmen ook!! Een ster. Hoogst waarschijnlijk een stem die gebaseerd is op een fragment (betergezegd enkele seconden) van het album. Ik zou zeggen ga zo door!!

avatar van Casartelli
4,5
Casartelli (moderator)
HammerHead schreef:
Of had er weer iemand lopen beweren dat dit progrock is?

Dat zou op zich niet volkomen uit de lucht gegrepen zijn.

avatar van HammerHead
5,0
Opeth is zeker op de eerste albums veel meer een deathmetal band dan een progrock band. Natuurlijk zitten er veel progressive elementen in hun sound, maar het blijft toch echt metal. Alleen de laatste CD "Ghost Reveries" kan wat mij betreft doorgaan voor een echt prog-metalalbum.

Het valt me sowieso op dat er hier veel progrockers komen die niet veel met (death)metal hebben, getuige de vele berichten bij Opethalbums die gaan over het al dan niet kunnen waarderen van Akerfeldt's grunt. (en 1 ster is gewoon een belachelijk lage waardering voor deze plaat)

avatar van Casartelli
4,5
Casartelli (moderator)
HammerHead schreef:
Opeth is zeker op de eerste albums veel meer een deathmetal band dan een progrock band. Natuurlijk zitten er veel progressive elementen in hun sound, maar het blijft toch echt metal. Alleen de laatste CD "Ghost Reveries" kan wat mij betreft doorgaan voor een echt prog-metalalbum.

Voor zover mijn bekendheid met Opeth reikt, eens met de eerste twee zinnen.
HammerHead schreef:
Het valt me sowieso op dat er hier veel progrockers komen die niet veel met (death)metal hebben, getuige de vele berichten bij Opethalbums die gaan over het al dan niet kunnen waarderen van Akerfeldt's grunt. (en 1 ster is gewoon een belachelijk lage waardering voor deze plaat)

Ik heb deze enkele jaren terug een tijdje op mijn pc gehad en toen ook een aantal keren beluisterd. Daarna wegens ruimtegebrek weggegooid (das war einmal...). De grunts bevielen me niet echt, maar die waren op deze plaat op zich geen onoverkomelijk bezwaar. Wat ik meer onoverkomelijk vond, was dat ik de plaat als nogal eentonig ervoer. Aangetrokken via The Drapery Falls, vond ik nog een paar wel aardige nummers, maar toch vooral veel van hetzelfde.

Ik vond 2* toen wel een adequate score, vandaar dat die er nog steeds staat. Ik denk wel dat ik dat eens ga herzien, maar erg hoog op de prioriteitenlijst staat deze niet.

avatar van HammerHead
5,0
Casartelli schreef:
Ik heb deze enkele jaren terug een tijdje op mijn pc gehad en toen ook een aantal keren beluisterd. Daarna wegens ruimtegebrek weggegooid (das war einmal...). De grunts bevielen me niet echt, maar die waren op deze plaat op zich geen onoverkomelijk bezwaar. Wat ik meer onoverkomelijk vond, was dat ik de plaat als nogal eentonig ervoer. Aangetrokken via The Drapery Falls, vond ik nog een paar wel aardige nummers, maar toch vooral veel van hetzelfde.

Ik vond 2* toen wel een adequate score, vandaar dat die er nog steeds staat. Ik denk wel dat ik dat eens ga herzien, maar erg hoog op de prioriteitenlijst staat deze niet.


Ik vind het verder ook helemaal niet vreemd dat prog-liefhebbers dit als ééntonig of saai ervaren nog los van het feit of ze de grunts wel of niet trekken. Bij metal draait het toch meer om pure kracht, goede riffs en hooks en een zekere vorm van duisternis. Dat zit allemaal in ruime mate in deze plaat. Als jij bijvoorbeeld naar een puur deathmetalalbum van iets als Suffocation zou luisteren denk ik dat je dat helemaal ongelofelijk saai zou vinden.
De "progressieve"-elementen zijn niet de hoofdmoot van deze plaat en dat is dus precies wat ik niet begrijp aan mensen die dit als progrock/metal kwalificeren en volgens mij ook een extra reden dat een aantal progliefhebbers de plaat laag waarderen.

avatar van Casartelli
4,5
Casartelli (moderator)
HammerHead schreef:
Ik vind het verder ook helemaal niet vreemd dat prog-liefhebbers dit als ééntonig of saai ervaren nog los van het feit of ze de grunts wel of niet trekken. Bij metal draait het toch meer om pure kracht, goede riffs en hooks en een zekere vorm van duisternis. Dat zit allemaal in ruime mate in deze plaat. Als jij bijvoorbeeld naar een puur deathmetalalbum van iets als Suffocation zou luisteren denk ik dat je dat helemaal ongelofelijk saai zou vinden.
De "progressieve"-elementen zijn niet de hoofdmoot van deze plaat en dat is dus precies wat ik niet begrijp aan mensen die dit als progrock/metal kwalificeren en volgens mij ook een extra reden dat een aantal progliefhebbers de plaat laag waarderen.

Die goede hooks, die miste ik dus juist bij het merendeel van de nummers. En nee, ik luister inderdaad (nagenoeg) geen death metal, maar wel progmetal en klassieke 'gewone' metal.

Deze plaat staat echter in progland wel degelijk in behoorlijk aanzien. Maar goed, dat kan dan wellicht beter betoogd danwel betwist worden door een progliefhebber die deze plaat wel hoog heeft.

avatar van freitzen
5,0
Hoewel ik niet zoveel verstand van zaken heb als bovenstaanden, zal ik toch ook maar eens wat zeggen.

Het prachtige The Drapery Falls is qua opbouw een typisch progrock-nummer, een beetje zoals Arriving Somewhere van jeweetwelwie.* Een instrumentaal nummertje vlak voor je laatste klapper, dat kennen we ook allemaal wel. En verder ís Blackwater Park, evenals (in iets mindere mate) de eerste twee nummers, ook gewoon geniaal. Veel proggers zullen dat inzien, als ze het genoeg de kans geven.
Verder is Harvest heel stijlvol en hoewel de nummers 5 en 6 dan weer iets minder te begrijpen zijn voor de proggers, drukken deze ook het minste hun stempel op de cd (wat uiteraard ook met hun positie op het album te maken heeft).
Dus in mijn ogen is het helemaal niet zo gek dat dit album goed ontvangen is in progland, ookal liggen de roots van deze band ergens anders.

Maar over het algemeen moet je sowieso een beetje je best doen om dit mooi te vinden, d.w.z. om dit album volledig te begrijpen. Dat ík het volledig begrijp zou ik niet willen zeggen (dan stond hij nog nét die halve ster hoger) maar ik vind hem wel erg goed. Ik zou het zeker nog een kans geven, Casartelli

* O shit, krijgen we weer de discussie of PT wel echt progrock is

avatar van Blind Faith
5,0
Geweldige progmetalplaat en veruit het meesterwerk van Opeth. De hoofdbrok is inderdaad deathmetal, maar deze wordt vaak opgeluisterd met sferische akoestische intermezzo's die zeer jazzy aanvoelen. Zo slagen ze erin om een zeer melancholisch stukje muziek te maken dat aangrijpend is van begin tot eind. Eigenlijk is het onmogelijk om op deze plaat een favoriet nummer aan te duiden. Het lijkt me meer een sfeerbeeld van een soort woelige stormachtige herfstnacht dan een collectie songs. Het artwork past trouwens uitstekend bij de plaat en fungeert naar mijn insziens als samenvatting van de hele plaat. Subliem en technisch zeer sterk. Een must voor elke metal en progfan.

Mephistory
Iemand, vertel me alsjeblieft WAT er nu zo goed is aan Opeth, welke nummers ik dan moet luisteren, want ik weet het niet meer.

AHWA
Eigenljik is alles goed aan Opeth Even serieus, het ligt er maar aan wat je zelf mooi vindt. Als je van stevige death metal houdt, kun je beter luisteren naar de albums Deliverance en Orchid.

Hou je meer van ballads en heb je een hekel aan grunten, dan moet je het album Damnation luisteren, en de nummers Harvest, Benighted, Credence, Face Of Melinda, A Fair Judgment, Atonement, Isolation Years, Patterns in The Ivy II, die verspreid over de andere albums staan.

Het beste werk van Opeth is Blackwater Park en Still Life. Deze twee albums staan vol prachtige nummers die alles hebben: harde stukken, melodieuze stukken, vette grunts, schitterende cleane vocals, gave riffs en solo's, akoestische gitaar-stukjes. Te veel om op te noemen.

Het mooie aan Blackwater Park is de duistere sfeer die het album kent, dat zie je ook terug in de teksten. Het album begint meteen goed met The Leper Affinity en Bleak, neemt daarna even gas terug met Harvest en gaat daarna vol door met The Drapery Falls (wat in de knockout van MuMe het beste nummer van Opeth werd, meen ik.) Dirge For November en The Funeral Portrait. Dan weer even gas terug voor het hoogtepunt van het album: Blackwater Park. Dat nummer werkt naar een fantastische climax toe waar je werkelijk kippenvel van krijgt.

Still Life is een weergaloos conceptalbum dat z'n verhaal in zeven nummers uit de doeken doet. Pak de tekst erbij want die zijn weergaloos. De stijl van dit album is vergelijkbaar met Blackwater Park, maar vormt meer een geheel dan BWP.

De nummers van Opeth die ik het mooiste vind zijn:

1. Blackwater Park (Blackwater Park)
2. Deliverance (Deliverance)
3. The Drapery Falls (Blackwater Park)
4. Serenity Painted Death (Still Life)
5. Moonlapse Vertigo (Still Life)

Misschien dat je hier wat mee kunt.

clutch
Morningrise was tot dusver het enige werk dat ik van deze briljante band heb meegekregen. Tot dusver dus. Het is niet moeilijk om te zeggen welke ik nou de beste van de twee vind; dat is zonder twijfel deze.

Echt een heel indrukwekkend album, het grimmige sfeertje rondom, zowel de cleane vocalen als de brute grunt van Aekerfeldt zijn geweldig - zonder enige twijfel de beste zanger uit de metalwereld wat mij betreft. En dan de retevette riffs en solo's, de wat ingetogen momenten, het is allemaal prachtig en kippenvel bezorgend.

Nog nooit heeft een album zo'n indruk op me achter gelaten. Een welverdiende #1 plek in mijn top 10 welteverstaan. 2 favoriete tracks heb ik niet aangevinkt, het zijn allemaal favorieten. Hoewel The leper Infinity, Bleak, Harvest, The Drape falls, Dirge for November, The Funeral Portrait, patterns in the ivy en Blackwater Park de grootste indruk op me hebben achtergelaten (ik mag toch ook wel eens slechte grappen maken )

cheeskorst
AHWA schreef:
harde stukken, melodieuze stukken, vette grunts, schitterende cleane vocals, gave riffs en solo's, akoestische gitaar-stukjes. Te veel om op te noemen.



Ik geef deze man helemaal gelijk dit maakt Opeth nou zo'n speciale band voor mij, het heeft van alles wat, en het is allemaal zo goed . Echt, van alle muziek die ik tot nu toe ken is Opeth een verhaal apart, een andere wereld zou je haast kunnen zeggen

Vooral harvest op dit album is zo'n mooi nummer, maar de bruutheid van de eerste twee nummers is natuurlijk ook genieten. Alleen dat einde van bleak is echt vreselijk snel door naar harvest gelukkig

AHWA
Ik snap niet wat iedereen zo erg vindt aan het einde van Bleak. Ik vind dat geluidseffectje wel cool

cheeskorst
Ik vind het zomaar een irritant kutgeluid

avatar van freitzen
5,0
Hulde aan Arrow Classic Rock

Na al een paar keer eerder enkele niet grunt-nummers van andere Opeth-cd's gedraaid te hebben, vond Kees Baars het vanavond tijdens het 'we-draaien-nu-eens-een-keer-
niet-die-nummers-van-die-veel-te-kleine-playlist-uurtje' een keer tijd voor iets nieuws.
En dus mochten we met zijn allen luisteren naar de integrale versie van The Drapery Falls

En nou maar hopen dat er niet te veel ouwe lullen direct de radio uit hebben gedrukt bij Mikaels eerste vreemde geluiden

Gast
geplaatst: vandaag om 17:00 uur

geplaatst: vandaag om 17:00 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.