menu

The Game - The Documentary (2005)

mijn stem
3,76 (580)
580 stemmen

Verenigde Staten
Hip-Hop
Label: Aftermath (II)

  1. Intro (0:32)
  2. Westside Story (3:43)

    met 50 Cent

  3. Dreams (4:46)
  4. Hate It Or Love It (3:26)

    met 50 Cent

  5. Higher (4:05)
  6. How We Do (3:55)

    met 50 Cent

  7. Don't Need Your Love (4:27)

    met Faith Evans

  8. Church for Thugs (4:00)
  9. Put You on the Game (4:14)

    met Timbaland

  10. Start from Scratch (4:07)

    met Marsha Ambrosius

  11. The Documentary (4:11)
  12. Runnin' (4:26)

    met Tony Yayo en Dion

  13. No More Fun and Games (2:37)
  14. We Ain't (4:46)

    met Eminem

  15. Where I'm From (3:08)

    met Nate Dogg

  16. Special (3:57)

    met Nate Dogg

  17. Don't Worry (4:11)

    met Mary J. Blige

  18. Like Father, Like Son (5:27)

    met Busta Rhymes

totale tijdsduur: 1:09:58
zoeken in:
avatar van Stapler
3,5
Blijf idd goed en ik ben 5 jaar ouder. Het is goed geproduceerd en Game rapt duidelijk en verstaanbaar .

Gucci-Mane
Dit is een classic debuut album van The Game. Verandert de game en ook Westcoast Hip hop. Gangsta rap is hier te bewonderen mede dankzij "zijn mentor" 50 Cent.

Ik moet eerlijk tegeven dat 50 Cent dit album heeft groot gemaakt. Lijst tot nummer 6 is gewoon legendarisch. Daarna is het wel goed totdat je We aint hoor met Eminem , geweldige track.

Nummers met Nate Dogg zijn ook niet slecht.

avatar van Slowgaze
3,5
Heel aardig album, dit The Documentary. 'Westside Story' en 'Dreams' zijn allebei heel fijne tracks, met prima raps, dito refreintjes en vooral toffe producties. Dat niveau blijft tot ongeveer track 7 viersterrenniveau, en daarna wordt het album snel wisselvallig. De productie van 'Don't Need Your Love' is niet erg bijzonder en het refreintje gewoon jammerlijk. Eigenlijk komt er tot de ijzersterke (dat strijkersarrangement! dat refrein!) slotnummer 'Like Father, Like Son' weinig echt heel sterks meer langs, wellicht op de titeltrack na.

Die titeltrack laat ook wel een beetje het probleem met The Game zien: hij wil steeds maar weer benadrukken dat hij zijn klassiekers kent. Dat heeft natuurlijk te maken met z'n achtergrondverhaal: hij werd neergeschoten en toen hij in het ziekenhuis lag om van zijn verwondingen te herstellen, liet hij zijn broer 'alle klassieke hiphopalbums' kopen, maakt niet of van welke kust, zodat The Game die toen nog niet The Game was, laat staan Game zoals hij nu heet, die kon bestuderen om een echte rapper te worden. Was hij niet neergeschoten en had hij vanwege een blindedarmontsteking (ook heel erg hoor, daar niet van) in het ziekenhuis gelegen, was hij gewoon een nerd geweest. In de titeltrack komen er heel veel albums langs in het refrein en ik moet zeggen, de eerste keer dat ik het hoorde vond ik dat erg tof hoe dat was gedaan, en ik vind het nog steeds best charmant:

"I'm Ready To Die without a Reasonable Doubt
Smoke Chronic and hit it Doggystyle before I go out
Until they sign my Death Certificate, All Eyez On Me
I'm still at it, Illmatic, and that's The Documentary"

Maar wacht, The Game kent zijn klassiekers echt. In ‘Dreams’ begon-ie gelijk al met het namechecken van The Chronic 2001, NWA, Ready to Die, Reasonable Doubt en Doggystyle. En in veel te veel daaropvolgende nummers gaat hij even een lijstje geven van welke rappers hij allemaal ooit gehoord heeft, in plaats van echt heel intelligente verwijzingen naar hun werk in zijn eigen werk te stoppen. Dat wordt een beetje vervelend. Wat meer Comptonverhalen zouden veel toffer zijn, maar nu lijkt het net of de beste jongen gewoon de hele dag op z’n (ziekenhuis)kamertje heeft gelegen en namen van rappers en cd’s uit zijn hoofd te leren. Vergeleken met iemand als Kendrick Lamar, die ook laat horen dat hij zijn 2Pac- en Nas-klassiekers kent, maar die veel subtieler verwerkt, is The Game toch wat simplistisch.

Het leuke aan dat overdreven bewustzijn van de hiphoptraditie is evenwel de gastenlijst. Busta Rhymes mag een geweldig refrein doen op albumhoogtepunt ‘Like Father Like Son’, en Eminem, destijds ook al best een veteraan, komt langs op het prettig opgefokte ‘We Ain’t’, overigens wel met een vrij zwakke verse. Ook ‘nieuwere’ rappers als 50 Cent, die ondanks dat hij nog simpeler is dan The Game zelf, leveren gewoon prettige gastbijdrages. Dit doet me ook wat aan Kendrick Lamar denken, die later Drake én MC Eiht uit zou nodigen om mee te rappen. Een goede gastenlijst is het halve feestje, moet je maar denken.

The Documentary is in z’n geheel gewoon een prettig album, met een aantal flinke toppen en een helaas net wat groter reservoir aan niet zo heel bijzondere nummers. Zeventig minuten blijken dan net iets te veel te zijn, ook als The Game weer eens over zijn stokpaardjes begint. Er had net wat meer potentie ingezeten dan er nu uitkomt, maar ook niet gek veel. Prima rapper, prima plaat, maar niet elke pony heeft het in zich om een Pegasus te worden.

avatar van Holla
5,0
Dit album weer eens geluisterd. Het album wat me naar Hiphop heeft gebracht. Blijft voor mij een onvervalste klassieker en 1 van de beste albums ooit, maar dat is waarschijnlijk meer door het nostalgische gevoel en de emotionele waarde hieraan. Toch denk ik dat voor de meeste hun favorieten toch vaak albums zijn met emotionele waarde. Ik weet nog dat er kritiek er kwam voor de namedrops en het feit dat hij geen Nas zou zijn lyricaal. Dit is hij zeker niet, maar ondanks zijn gebreken is Jayceon in deze periode het eerlijkst geweest. Tot aan Doctor's Advocate bleef hij, naast de gangstertracks, zijn emoties in tracks stoppen (Doctor's Advocate, Never Be Friends, Start From Scratch), waardoor ik bleef luisteren. Toch een album wat niemand van me af kan praten

avatar van Yestsida
4,5
Heerlijk debuutalbum.

Stuk voor stuk zijn dit geweldige tracks. Het is onmogelijk voor me om met hoogtepunten af te komen, want ze zijn allemaal aan elkaar gewaagd.

The Game en 50 Cent laten trouwens op Westside Story, Hate It or Love It en How We Do zien dat ze een perfecte combinatie zijn, zonde van de beef.

The Documentary heb ik op 4* staan maar dit ga ik binnenkort toch eens verhogen naar 4,5* vermoed ik. Eén van de absolute climaxen uit het G-Unit/Shady/Aftermath-kamp.

avatar van Holla
5,0
10 jaar na dato staat dit album nog steeds diep in mijn geheugen en gevoel van nostalgie gegrift. Draaide het vandaag weer eens en kon alsof ik weer 12 jaar was meerappen met alle teksten. Een echte klassieker! Deeltje twee kunnen we blijkbaar binnen een paar maanden verwachten

avatar van panjoe
panjoe (moderator)
Off-topic berichten verwijderd.

avatar van Silky & Smooth
4,0
Ik was vroeger helemaal gek van dit album, maar het 'vet coole' van dit album is er een beetje af. Toch blijf ik van mening dat The Game voor een kleine opleving van het Westcoast-genre heeft gezorgd. Sterke producties, goede gastartiesten en een erg gretige Game. Het blijft een lekker album!

Rudi1984
Gaaf hoe je een album na lange tijd opeens kunt herontdekken. Vroeger vond ik hem al goed, maar dat hij zó goed is had ik niet (meer) door. Het lijkt wel een greatest hits, zonder daarbij te gelikt te klinken. Zijn raps blijven ook een van de fijnste in het genre.

Klassieker, zo kan nu wel gesteld worden.

Nick84
Dit blijft een heerlijk album. Ik volg The Game al sinds het begin en vind dit nog steeds 1 van zijn beste.

avatar van Silky & Smooth
4,0
Silky & Smooth schreef:
Ik was vroeger helemaal gek van dit album, maar het 'vet coole' van dit album is er een beetje af.

Domme opmerking. Dit is en blijft natuurlijk een klassiekertje.

avatar van Shelter
3,0
Silky & Smooth schreef:
(quote)

Domme opmerking. Dit is en blijft natuurlijk een klassiekertje.


Lol ik zie nu pas dat je jezelf quote, wilde eerst iets posten in de trend van..."nou nou das een niet heel vriendelijke opmerking" hahaha

Gast
geplaatst: vandaag om 00:13 uur

geplaatst: vandaag om 00:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.