menu

Saxon - Unleash the Beast (1997)

mijn stem
3,63 (30)
30 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Metal
Label: CMC International

  1. Gothic Dreams (1:33)
  2. Unleash the Beast (5:18)
  3. Terminal Velocity (4:46)
  4. Circle of Light (5:28)
  5. The Thin Red Line (6:22)
  6. Ministry of Fools (4:31)
  7. The Preacher (4:57)
  8. Bloodletter (5:33)
  9. Cut Out the Disease (5:25)
  10. Absent Friends (4:57)
  11. All Hell Breaking Loose (4:31)
  12. Crusader [Live] * (6:15)
  13. Solid Ball of Rock [Live] * (5:03)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 53:21 (1:04:39)
zoeken in:
avatar van Sinner
3,5
Vreemd dat Unleash The Beast zo'n laag gemiddelde heeft. Voor mij luide het eigenlijk de tweede jeugd van Saxon in, na een heel lange wisselvallige periode waarin toppers (Solid Balls Of Rock) werden afgewisseld met matige (Forever Free en Dogs Of War) tot slechte releases (Innocence Is No Excuse en Destiny). Na deze cd bleef de band alleen nog maar sterke albums afleveren die zich wat mij betreft zeker kunnen meten met hun betere werk uit de jaren 80.

Lekker vette productie, een aantal geweldige songs en een band die terug in topvorm is. Met name het titelnummer, Terminal Velocity, The Thin Red Line, All Hell Breaks Loose doen het voor mij erg goed. 3.5.

avatar van MDV
3,0
MDV
Ik ben het zeker met je eens dat unleash the beast de tweede jeugd van Saxon inluide Sinner. Dat komt waarschinlijk doordat dit het eerste album is waarop gitarist Douglas Scaratt te horen is.

Muzikaal zit het goed unleash the beast, lekker stevige heavy metal, alle nummers zijn goed. Er is alleen een ding aan dit album dat voor mij een beetje roet in het eten gooit, en ik ben bang dat ik de schuld aan Biff Byfrord moet gaan geven. Met zijn zang is zeker niets mis op deze plaat, en met het gegil ook niet hoor, klinkt erg lekker zelfs. Nee, wat me tegen valt zijn de teksten. Ik weet niet of het is omdat Biff en de rest van de band een hoop rottigheid achter de rug hadden of omdat ze meededen met de grote trend van negativiteit die de metal in de jaren 90 en eigenlijk nog steeds maar de vrolijke maar stoere teksten over rock 'n roll, motoren en geweld die op eigenlijk elk Saxon album te vinden zijn zijn op Unleash The Beast helemaal vervangen door ellendige negativiteit.

Om maar eens een paar dingen te citeren:

''You listen to the voices now
They tell you that it's not your time to leave
Suddenly you feel the pain
Your body jerks and you begin to breathe
Through the haze you see the knife
Will this be the one to take your life ''

'' Remember the heroes
From the stories I told
They died in the thin red line ''

'' Your talking on the TV every single day
Making stupid gestures nothing much to say
Deny responsibility find someone to blame
When it comes right down to it
You're all the fucking same ''

'' Death and chaos all around
This is not a dream
Caught inside the defening roar
No one hears your scream ''

Ik kon Atilla The Hun en Broken Heroes nog wel waarderen maar dit gaat mij een stapje te ver. En zeker omdat het allemaal uit de mond van de altijd-vrolijke Biff Byford komt word ik er zelfs een beetje verdrietig van. Maar omdat de rest dik in orde is kan ik dit album geen onvoldoende geven, 3 sterren.

avatar van Killeraapje
4,0
Heerlijk rock album van Saxon dat ik graag opzet in de auto om mijn nekspieren te trainen. Circle of Light en Cut out the disease zijn daar erg geschikt voor

Dweezle13
Een der betere albums na :the eagle has landed,strong arm of the law en power&the glory.
Het album staat symbool zoals saxon voor zich zelf spreekt van gitaar-vuur,wisselende akkoorden en goede zang wat en waardoor het imago met vaste kracht,scarrett laat horen dat de dynamiek en chemie nog steeds op het fabuleuze gitaarwerk van de meesters,quinn/scarrett niet en hoop ik ook nooit over zal gaan,(de wonderen zijn de wereld ),nog niet uit maar de band maakt zich er niet minder/ of meer druk ,om want het laat van zich horen alsof torpedo's losgeschoten worden navigatie-bootjes onder dompelen onder mittrallieur vuur en harpoenen dat een nummer als,cut out the disease nog geen hit is geworden en nooit op een reguliere c.d.dan wel op een dvd staat is mij bijster maar de kronieken van deze aarde ontmaskeren de kennis der talen en maken kort metten met je,de doorsypeling van het geschoeide gitaarwerk en de hard nekkige vocalen van byford ,beademen de andantes en ironie van traanvocht en levertraan.
De band is goed op dreef en met zijn buffallo bill, gezicht en zijn admiraal jas heeft de brandaris appetytelijk byford er zin in en lijkt het onder hand de eerste audities die weer ten ronde doen.
De archivarus stevent de riemen en vergezelt de juggernuts en kazematten dat ,unleash the beast in een middle up-tempo een pracht track met een goede basis is en feilloos accentueert in twee super-solo's die de strangulatie-carambole van onvervalste croupiers en postiljons met te kleine vigilantes doet betichten.
Het carrousel van gebroken dromen,waar speelgoed dieren tot leven komen,je leeft in berevellen en hermelijnen-jassen en wanhopig op bakermatten bij stille hortensia's achter veranda's grote ontdekkingen doet.
Het nummer,the preacher ,beschikt over een duidelijke tekst van priesters en evangelische predikaten van geloofs fanatici die pretenderen valse beloftes en hoop,de solo is uitmuntend.
Het nummer,absent friends(ter nagedachtenis:r.i.p:.aan een vriend),is voortreffelijk en hier hoor je dat een byford, ook erg gevoelig en affectief over kan komen.
Met ministry of fools, wordt duidelijk ook aangetoond het cynisme in de dagelijks voorgeschotelde maatschappij van vernieling en dat die aan het weg rotten is.
Terminal velocity(deed mij meteen denken aan de film van natasja kinski en charlie sheen),maar niks is minder waar en laat je mee nemen naar luchtruimen en universele aspecten.
Met het bloed schrift,bloodletter,teken je, je doods vonnis en gegeseld in marteling en prosecutie is het de sleutel van geheimen die je ontrafelt op dit flamboyante album,unleash the beast,kortom deze draak valt niet te doden een monster-plaat|||

marcel19
MDV schreef:
Ik ben het zeker met je eens dat unleash the beast de tweede jeugd van Saxon inluide Sinner. Dat komt waarschinlijk doordat dit het eerste album is waarop gitarist Douglas Scaratt te horen is.

Muzikaal zit het goed unleash the beast, lekker stevige heavy metal, alle nummers zijn goed. Er is alleen een ding aan dit album dat voor mij een beetje roet in het eten gooit, en ik ben bang dat ik de schuld aan Biff Byfrord moet gaan geven. Met zijn zang is zeker niets mis op deze plaat, en met het gegil ook niet hoor, klinkt erg lekker zelfs. Nee, wat me tegen valt zijn de teksten. Ik weet niet of het is omdat Biff en de rest van de band een hoop rottigheid achter de rug hadden of omdat ze meededen met de grote trend van negativiteit die de metal in de jaren 90 en eigenlijk nog steeds maar de vrolijke maar stoere teksten over rock 'n roll, motoren en geweld die op eigenlijk elk Saxon album te vinden zijn zijn op Unleash The Beast helemaal vervangen door ellendige negativiteit.

Om maar eens een paar dingen te citeren:

''You listen to the voices now
They tell you that it's not your time to leave
Suddenly you feel the pain
Your body jerks and you begin to breathe
Through the haze you see the knife
Will this be the one to take your life ''

'' Remember the heroes
From the stories I told
They died in the thin red line ''

'' Your talking on the TV every single day
Making stupid gestures nothing much to say
Deny responsibility find someone to blame
When it comes right down to it
You're all the fucking same ''

'' Death and chaos all around
This is not a dream
Caught inside the defening roar
No one hears your scream ''

Ik kon Atilla The Hun en Broken Heroes nog wel waarderen maar dit gaat mij een stapje te ver. En zeker omdat het allemaal uit de mond van de altijd-vrolijke Biff Byford komt word ik er zelfs een beetje verdrietig van. Maar omdat de rest dik in orde is kan ik dit album geen onvoldoende geven, 3 sterren.



Mooie tekst, het is gewoon literatuur! Unleash the Beast tekst, beter dan Harry Mullish... Saxon heeft sterke teksten.. naast de ijzersterke muziek natuurlijk!

avatar van Metalhead99
3,5
Saxon heeft bij de meeste nummers inderdaad erg sterke teksten. Ik vond dit album toch weer een stap in de goeie richting.

avatar van B.Robertson
3,5
Naar mijn bescheiden inzicht één van hun beste platen die Saxon na Power & the glory heeft gemaakt. Mooiste songs zijn The thin red line en Cut out the disease.
Ook Absent friends valt goed te verteren.

avatar van Kronos
4,0
Ik kan me echt niet storen aan 'negatieve' teksten. Alleen maar zingen over hoe geweldig motorfietsen en feestjes zijn kan al snel oppervlakkig worden.

Wederom een sterk album van Saxon. Voor een band die ik vroeger ooit had afgeschreven (ten onrechte) heb ik er inmiddels een aardige collectie van in huis.

avatar van vielip
4,5
Vandaag dit schijfje maar weer eens opgezet. Lang, nee erg lang geleden dat ik dit gehoord had. Ik dacht tijdens het luisteren; verrek dit is een uitermate lekker album van Saxon! Eens kijken wat ik op MuMe heb gezet als beoordeling. Tot mijn stomme verbazing zag ik dat ik dit album nog niet eens voorzien had van mijn stem!
Om maar met de deur in huis te vallen; dit is een fantastisch album!! De produktie is prima (iets dat bij de band ook wel anders is geweest. Remember Crusader, Rock the nations, Destiny en Forever free?!) en de band speelt met het heilige vuur in hun donder! En dat misstaat ze niet. Op dit album trekt de band veel feller van leer dan op hun oude albums. Ze proberen in te haken op de destijds heersende trends in metalland en dat lukt ze verdomd goed! Veel beter bijv. dan op de albums waar ze de laatste 10 jaar mee aan komen zetten naar mijn mening. Hier lukt het ze om hun eigen kenmerkende stijl te verweven met een wat hardere inslag. Daar schieten ze op hun laatste paar albums in door. Negatieve teksten? Het zal allemaal wel. Ik stoor me er geenszins aan in ieder geval. Er staat ook geen slecht nummer op vind ik. Zelfs de ballad For absent friends kan ik prima luisteren. Ik heb ze destijds tijdens de tour voor dit album verscheidene malen gezien. Telkens speelden ze veel nummers van dit album. En terecht! Ze passen prima tussen het oude geweld. Speciale vermelding verdiend drummer Glockler vind ik. De man drumt als een bezetene en ook zijn drumsound is geweldig! Deze onverwachte, hernieuwde kennismaking met dit album zou zomaar eens het begin kunnen zijn van een kleine Saxon revival hier in huis

avatar van RuudC
3,5
Een stap in de goede richting inderdaad, maar Saxon is er nog steeds niet. De gitaristen spelen met hoorbaar meer plezier. Er zit soms echt pit in het gitaarspel. Vooral in de eerste songs van dit album. Wat ik daar wel jammer vind, is dat Biff het hier af laat weten. Het is net alsof hij een ander nummer aan het inzingen is. The Thin Red Line is een nummer dat echt klopt. Vrij uitgesponnen voor Saxonbegrippen, maar het steekt goed in elkaar. Grappig is dat daarna Biff wel weer op dreef komt, maar de songs beduidend minder worden. Ministry Of Fools, Bloodletter en Absent Friends hebben inhoudelijk maar weinig te bieden. Een aantal nummers hebben sterke momenten, maar ik proef nog steeds wat van de onevenwichigheid van Dogs Of War. Hier gelukkig geen gekke uitstapjes naar andere genres. Unleash The Beast is in elk geval een prima luisterbare plaat gebleken, maar het maakt te weinig indruk.

Tussenstand:
1. Strong Arm Of The Law
2. Solid Ball Of Rock
3. Wheels Of Steel
4. Power & The Glory
5. Denim And Leather
6. Saxon
7. Unleash The Beast
8. Crusader
9. Forever Free
10. Rock The Nations
11. Innocence Is No Excuse
12. Dogs Of War
13. Destiny

avatar van lennert
4,0
Yes, gelukkig pakt de band zichzelf na de tegenvallende laatste twee albums hier weer helemaal goed op! Misschien dat Scarratt toch wat van het heilige vuur bij de band terugbracht? Niet alles is even sterk, maar Unleash The Beast, , Circle Of Light, The Thin Red Line, The Preacher, Cut Out The Disease en All Hell Breaking Loose gaan er heel goed in.

To Absent Friends is een song die wat zoetsappig is, maar is wel sympathiek met het verlies van een dierbare vriend in het achterhoofd. Wat mij betreft in ieder geval weer een flinke opkikker. De hardrock invloeden zijn nog niet helemaal verdwenen, maar het klinkt in ieder geval wel alsof de band er weer helemaal zin in heeft!

Tussenstand:
1. Solid Ball Of Rock
2. Power And The Glory
3. Strong Arm Of The Law
4. Wheels Of Steel
5. Unleash The Beast
6. Denim And Leather
7. Saxon
8. Rock The Nations
9. Forever Free
10. Innocense Is No Excuse
11. Crusader
12. Destiny
13. Dogs Of War

vielip schreef:
Vandaag dit schijfje maar weer eens opgezet. Lang, nee erg lang geleden dat ik dit gehoord had. Ik dacht tijdens het luisteren; verrek dit is een uitermate lekker album van Saxon! Eens kijken wat ik op MuMe heb gezet als beoordeling. Tot mijn stomme verbazing zag ik dat ik dit album nog niet eens voorzien had van mijn stem!
Om maar met de deur in huis te vallen; dit is een fantastisch album!! De produktie is prima (iets dat bij de band ook wel anders is geweest. Remember Crusader, Rock the nations, Destiny en Forever free?!) en de band speelt met het heilige vuur in hun donder! En dat misstaat ze niet. Op dit album trekt de band veel feller van leer dan op hun oude albums. Ze proberen in te haken op de destijds heersende trends in metalland en dat lukt ze verdomd goed! Veel beter bijv. dan op de albums waar ze de laatste 10 jaar mee aan komen zetten naar mijn mening. Hier lukt het ze om hun eigen kenmerkende stijl te verweven met een wat hardere inslag. Daar schieten ze op hun laatste paar albums in door. Negatieve teksten? Het zal allemaal wel. Ik stoor me er geenszins aan in ieder geval. Er staat ook geen slecht nummer op vind ik. Zelfs de ballad For absent friends kan ik prima luisteren. Ik heb ze destijds tijdens de tour voor dit album verscheidene malen gezien. Telkens speelden ze veel nummers van dit album. En terecht! Ze passen prima tussen het oude geweld. Speciale vermelding verdiend drummer Glockler vind ik. De man drumt als een bezetene en ook zijn drumsound is geweldig! Deze onverwachte, hernieuwde kennismaking met dit album zou zomaar eens het begin kunnen zijn van een kleine Saxon revival hier in huis
"Remember Crusader, Rock the nations, Destiny, Forever free" Nou Innocence is no excuse is ook een heel slecht album. Daarmee vergeleken vindt ik Forever free nogal mee vallen, dit terzijde. Na het ijzersterke comebackalbum "Solid ball of rock" uit 1991 is de constantheid weer terug in de band. In de negentiger jaren hebben ze weer goeie albums gemaakt waarvan Forever free de enige album is die beduidend minder is. Heb onlangs weer wat albums beluisterd. Dogs of war, Unleash the beast, Metalhead en Solid ball of rock. Pareltjes uit de nineties waarvan ik Unleash the beast beschouw als de Power and the Glory van de nineties. Het niveau van Unleash the beast is constant, het zakt geen moment in. Het album luistert lekker weg, een favoriete nummer van het album heb ik niet. Het ligt heel dicht bij elkaar. De ballad Absent friends vind ik een hele mooie ballad. Hoe vaker ik die draai hoe mooier het wordt, althans dat is mijn ervaring. De band heeft zeker geleert van het verleden. Kwam er na The power and the glory album 4 verschrikkelijke slechte albums. De albums na Unleash the beast zijn dat zeker niet. Metalhead (1999), Killing Ground (2001) Lionheart (2004) en The Inner Sanctum (2007) zijn ook albums die ik nog vaak beluister. Alhoewel ik wel vind dat Metalhead en Killing Ground de iets bovende partij is t.o.v. de andere 2 albums. De 3 recentste albums van Saxon heb ik (nog) niet. Die ga ik nog eens uitgebreid beluisteren via Spotify. Het Hell fire and damnation album heb ik al 1x gehoord. Maar heeft wat meer luisterbeurten nodig. Unleash the beast krijgt van mij de volle score van 5.0

Gast
geplaatst: vandaag om 09:41 uur

geplaatst: vandaag om 09:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.