Arcade Fire - The Suburbs (2010)

Niet eens met de 3 stemmers.
De plaat zit vol lading en is in muzikale zin meer gegroeid.
Funeral is een prachtplaat, maar is in muzikale zin wel minder.
Deze blijft je bij de les houden.
Eigenlijk hun klassieker.

Zo is dat, bikkel2. Exact mijn mening.

Moeilijk om 4 beste tracks te benoemen - bij dit album kan ik er wel 12 aanvinken. Maw een heel goed album van AF! Vind deze beter dan hun debuut Funeral.

Geweldig up-tempo nummer is Empty Room. Het schudt mij wakker.

Dit album van AF neigt bij mij uit te groeien naar een 4.5 waardering. En dat wil wat zeggen!

Is hun beste plaat so far. Echt hoor!
Al kwam ik er wat later achter.

De rode dansschoentjes staan eindelijk weer eens te glimmen in de kast!

Hoewel dit niet het enige album van Arcade Fire is, is The Suburbs voorlopig wél het eerste album dat ik echt prettig vind om naar te luisteren. Deze plaat bevat namelijk een heerlijke verzameling sterke liedjes en het swingt zo af en toe ook nog eens heel lekker!

Nu Neon Bible nog... en wie weet krijgt bikkel2 nog wel gelijk ook!

Een uitstekende, diverse en geïnspireerde plaat. Deze smaakt me een stuk beter dan Funeral. Na het prettige openingsnummer volgen drie voltreffers, waarvan ik Rococo de spannendste vind. Ook veer ik op bij City With No Children en Half Light II.

Nooit gestemd op dit album. Kennelijk vergeten. Door menig opgehemeld als hun beste album. Ik vind het album goed maar het duurt iets te lang en omdat er ook wat mindere nummers opstaan kan het me niet de volle lengte boeien. The Suburbs zelf is wel een nummer van de buitencatogorie. Sprawl (flatland) mag ook wel enige vermelding krijgen. Prachtig!

Arcade Fire is typisch zo'n voorbeeld waarin commerciële aantrekkelijkheid prima hand in hand gaan met een hoge mate van creativiteit en een eigen smoel. Bowie was al fan van ze, dus dan kan het niet mis zijn. Fantastische plaat deze suburbs. Zit heel muzikaal en geraffineerd in elkaar, met melodieën die op een McCartneyriaanse wijze onder de hersenpan kruipen.

Heerlijk album! Na het geweldige "Funeral" valt dit me zeker niet tegen. Op de een of andere manier weet Arcade altijd nummers te maken die heel simpel klinken maar zo pakkend zijn en dat ook echt blijven, dat gebeurt niet vaak. Zeer goed gedaan.

huh.... had ik op dit album nog niet gestemd ?
Een van de beste optredens ooit wmb.......Pinkpop 2014 in de stromende regen !!!! Publiek helemaal door dolle heen....een heftige regendans ! Superoptreden !

Overdonderend was dat ja. Voor pinkpop inmiddels ook een historische dag. Er wordt tot op de dag van vandaag alleen nog in de media gerapt over de hurkende mensen voor de mainstage, al wachtende op Metallica. Een paar meter verderop gebeurde iets magistralerers . Lak aan het weer.

Top 20 festivaloptredens 2014 :

1. Arcade Fire (o.a. Pinkpop)
2. The Rolling Stones (o.a. Pinkpop, TW Classic, Roskilde)
3. Pearl Jam (o.a. Rock Werchter)
4. Metallica (o.a. Pinkpop, Rock Werchter, Glastonbury, Rock Am Ring)
5. Foals (o.a. Rock Werchter, Down The Rabbit Hole)
.........................

Dit album is voor mij gewoon net wat te lang. Sommige nummers zijn net niet goed genoeg om mijn interesse vast te houden tot het einde, anders was het de volle vijf sterren geworden.

Mijn ideale tracklist zou zijn:

1. The Suburbs
2. Ready to Start
3. Modern Man
4. City with No Children
5. Suburban War
6. Wasted Hours
7. Deep Blue
8. We Used to Wait
9. Sprawl I
10. Sprawl II
11. The Suburbs (reprise)

Mijn liefde voor Arcade Fire is nogal een fluctuerende zaak geweest.

Rond 2007-2008 was ik gefascineerd door Funeral, welke ik lang als mijn favoriete AF heb gezien. Muzikaal raakte het de goede snaar, maar ook de thema's pasten goed in mijn referentiekader. Ik zat aan het einde van mijn middelbare school, en begon daarna met studeren. Journalistiek, daarna filosofie.
Funeral besprak de dood, volwassen worden, hoop. Vervolgens kwam Neon Bible, over religie en maatschappelijk onrecht. Ik snapte het bij lange na niet allemaal, maar het sprak me op meerdere niveaus aan. Beide platen samen maakten me een groot fan van deze band, hoewel ik het toen niet zo zag.

The Suburbs viel me aanvankelijk erg tegen, zoals ook te zien in bovenstaand bericht. Daterend uit 2013, dus ik heb het nog best een paar keer geprobeerd ook, nadat Reflektor uitkwam, welke ik niet fantastisch vond, maar wel beter. Het herbeluisteren hielp allemaal niet en ik weet niet waarom, maar tot twee jaar geleden stond The Suburbs op drie sterren.

Reflektor heeft me als album nooit echt geraakt. De verdraaide disco-elementen waardeerde ik heel erg, en de plaat matchte perfect met mijn muzikale ontdekkingstocht van de geschiedenis van de disco, funk en de revival ervan in nu disco. Maar thematisch kon ik er weinig mee. Ik ben er nooit diep ingedoken, maar in veel tracks hoorde ik een reflectie op liefde/seksualiteit in de tegenwoordige tijd. Het is mijn minst "ontdekte" plaat van Arcade Fire, hoewel ik hem vaak heb geluisterd. Het is simpelweg nooit tot een dieper niveau doorgedrongen.
Het is dan ook van hieruit de verklaren dat Arcade Fire voor mij jaren op de achtergrond is gebleven. Ook Funeral en Neon Bible luisterde ik amper meer.

Toen kwam in 2017 Everything Now. Zeker niet de beste Arcade Fire, maar het bracht de band voor mij weer terug onder de radar. Het thema was op deze plaat misschien weer iets te duidelijk: de instant gratification-cultuur, de vloed van informatie en media die over ons heenkomt. Het voelde voor mij een beetje als een makkelijk doelwit, maar de plaat was goed, en ik kon er objectief gezien weinig op aanmerken.
Door Everything Now ben ik echter weer meer naar de oudere albums gaan luisteren, met name The Suburbs.

En na nog een hele zooi luisterbeurten drong in 2019 eindelijk de genialiteit van The Suburbs tot mij door. Muzikaal klikte eindelijk ieder nummer. Maar meer belangrijk, de thema's begonnen eindelijk tot me te spreken. Het had dan ook veel nodig gehad. Meerdere verhuizingen, van Lelystad (zeg maar de polder-suburbs), naar de grote stad, het studentenleven achter de rug, het buitenland, en toen weer terug. "Volwassen geworden," toch kinds gebleven. Tsja, hoe beschrijf je het. Ik weet het niet, maar Arcade Fire wel, en het is het fijne aan muziek dat je een tekst kunt beluisteren en dan zeggen of slechts denken; "ja, ik snap het", of "zo voel ik dat ook". Zelf zou ik het nooit zo over kunnen brengen.
Zo veel thema's die spelen in de levens van zo vele mensen, Arcade Fire pakt ze, speelt ermee, zet ze met een absolute authenticiteit neer, keert ze weer om, laat zien dat ze soms hol zijn van binnen, maar erkent toch de menselijke emoties die eraan ten grondslag liggen. Nostalgie, de kinderwens, de leegheid van het bestaan, dromen en ambities, ga zo maar door.
The Suburbs voelt nu voor mij het meest thematisch gefocust, maar ook muzikaal het sterkst van alle Arcade Fire-albums, en het staat voor mij inmiddels bovenaan de lijst. Dat was dan weer mijn dagboek, ik heb dit meer voor mijzelf opgeschreven, maar misschien vindt iemand het nog interessant.

Oei, deze plaat heeft me fk erg verrast.
Vond Funeral een mwatje maar deze plaat het de deur naar Arcade Fire helemaal open gezet.
Driven- up tempo indie rock met emotionele uitspattingen in bijv :Half light 11
Fuck it, gewoon 5 sterren!
Alles klopt aan deze plaat.
Als geheel zit het zo fk goed in elkaar...
Even de latere albums ook maar is gaan checken

Doe maar eerst de voorganger luisteren Die is ook prachtig. Dit is wel hun meesterwerk though.

Done
En je had zeker gelijk, vind hem zelfs nog ietsjes beter als ik ze langere tijd luister en ze echt naast elkaar leg.
Thanks dude

bikkel2:Ik ben er uiteindelijk ook achter. Deze plaat heeft een landerigheid die op termijn het beste werkt. Waar funeral toch wat hyperder is, 'geforceerd' zou te zwaar aangezet zijn. Maar deze plaat loopt gewoon, vanuit een gedachte dat ze minder te bewijzen hebben, ze weten wat ze waard zijn. De vuige rocker Month of May, halverwege het album is het contrapunt, daarna wordt steeds meer met weemoed terug gekeken naar the suburbs van hun jeugd, waar je nog de ruimte had om je te vervelen. Ik draai hem inmiddels vaker dan Funeral. Een ouderwets goed album.

Why Arcade Fire’s ‘The Suburbs’ is the perfect album for now.

Heb deze plaat altijd een pak minder gevonden dan Funeral en Neon Bible. Door de hoge rating hier had ik de verwachting dat ik met de tijd milder zou worden, maar naarmate ik de plaat langer heb en vaker beluister, valt ie me eigenlijk alleen maar meer tegen. Een enkele uitzondering (misschien zelfs alleen de titeltrack) daargelaten zijn het allemaal vrij standaard popdeuntjes. Nergens iets wat zich echt onderscheidt. Ik hoor het in ieder geval niet. Drie sterren is zat voor dit plaatje.

Op 2 augustus was dit album 10 jaar oud. Ik ben dit album steeds in de loop van de tijd steeds meer gaan waarderen. Een prachtige verzameling van mooie, emotionele songs. Kan dan niet anders dan het verhogen naar de maximale score.

Vijf dingen je moet weten over The Suburbs van The Arcade Fire

Eén van meest fascinerende bands vind ik The Arcade Fire uit Canada. Ik bevind me in goed gezelschap, want ook Coldplay, U2 en Mick Jagger zijn fan. Hoe kan het dat een band die niet kiest voor de gemakkelijkste weg en geen hap – slik – en– weg songs maakt, toch populair is? Dit blog gaat over vijf dingen die je moet weten over The Suburbs van The Arcade Fire.

1. Wie is The Arcade Fire?
The Arcade Fire is een indie band uit Montreal Canada. Het echtpaar Win Butler en Régine Chassagne vormen de spil van deze bonte verzameling van muzikanten. De bandleden bespelen allemaal meerdere instrumenten. In de muziek worden naast gitaar, bas en drums ook piano, keyboards, viool en accordeon gebruikt. The Arcade Fire wordt in 2003 opgericht. Ze brengen meerdere succesvolle albums uit en hebben een goede live reputatie.

2. Wat is er over het album The Suburbs te vertellen?
The Suburbs is het derde album van The Arcade Fire en komt uit in 2010. Er staan maar liefst zestien nummers op de plaat die meer dan een uur duurt. Vergeleken met de twee voorgangers The Funeral en The Neon Bible is The Suburbs luchtiger en afwisselender. We horen niet alleen rock maar ook popnummers.
De opening van het album is overrompelend met het titelnummer The Suburbs, het folkrock nummer Ready To Start en het rustigere Modern Man. Ook het eind van het album is erg sterk met nummers als We Used To Wait het tweeluik Sprawl I en Sprawl II (een synthi popnummer) en het met violen gedragen The Suburbs Continued.

The Arcade Fire wint in 2011 een Grammy voor The Suburbs als het beste album. Ze laten daarbij genomineerden als Eminem, Lady Gaga en Kate Perry verrassend achter zich.

3. Wat is de sound van The Suburbs?
De Canadese band brengt een stevig rock geluid voort dat niet wordt gedomineerd door de elektrische gitaar. We horen een stuwende bas, een akoestische gitaar, viool, piano, keyboard en percussie. Stevigere nummers als Empty Room en The Month of May wisselen elkaar af met rustige nummers als Spawl I (Flatland) en City With No Children.

4. Waar gaan de teksten over?
The Suburbs is een plaat vol melancholie en nostalgie. Een conceptalbum over het opgroeien van de bandleden Win en Will Butler in de voorstad Woodlands van het Amerikaanse Houston. Het terug verlangen naar de schijnbare veilige thuishaven. Mijmeren over een tijd die onveranderlijk leek, ongecompliceerd was, vol met dromen, verveling, belevenissen en herinneringen aan de tijd van toen. The Suburbs gaat ook over het verlaten van de voorstad en het met de jaren uit elkaar groeien van de vrienden uit de kinderjaren. Win Butler bemerkt de veranderingen als hij jaren later terugkomt in Woodlands. De voorstad strookt niet meer met de plaats die hij kende vanuit zijn jeugdherinneringen.

5. Wat is het oordeel?
The Arcade Fire heeft een meeslepend en goed uitgewerkt album gemaakt. Het is gevarieerd waarbij met zowel donkere en melancholische nummers als vrolijke puppy nummers. Er zitten mooie overgangen tussen de nummers.

The Arcade Fire mijmert over opgroeien in een voorstad als het centrale thema. Herinneringen die soms rooskleuriger en romantischer worden voorgesteld dan ze eigenlijk waren. Tien jaren na de release is het nog steeds een genot om naar The Suburbs te luisteren. Het is een tijdloos album.
De enige kanttekening die ik heb, is dat de plaat net iets te lang duurt. Zestien nummers pieken is te veel gevraagd. Met het skippen van een paar nummers zou The Suburbs het meesterwerk van The Arcade Fire zijn.

Link naar blog Vijf dingen je moet weten over The Suburbs van The Arcade Fire - Pop music and rock - popmusicandrock.com

Prachtplaat. En het rare is dat elke keer als ik hem opzet (het afgelopen decennium toch al heel wat keer) - met een wisselende frequentie, dat wel - vind ik em mooier worden en pakt ie me meer.

Is dit satire?

Ik weet niet precies wat hiervan te vinden. Ik vind het jammer dat het wat weinig gedurfd is, i.t.t. de voorgaande albums. Het komt op mij wat traditioneler over. Beetje 'gewoontjes'.
Ik begrijp het hoge gemiddelde daardoor wel, maar zelf kom ik met enige moeite tot 3,5*. Ik zit te weinig op het puntje van mijn stoel, maar val ook zeker niet in slaap.
Rococo en Empty Room zijn mijn favoriete tracks. De band moet zich niet te veel op het ballad-achtige terrein begeven. Sprawl I (Flatland) is een mislukt nummer naar mijn mening. Het daar op volgende Sprawl II (Mountains Beyond Mountains is wel weer erg prettig.

Ik weet niet wat ik hier van moet vinden. Het boeit me gewoon veel te weinig, en het duurt gewoon zo lang, al klinkt het nooit slecht. Het kan zijn dat het moet komen, maar ik denk dat er te weinig elementen zijn die me boeien in hun werk om me echt geïnteresseerd te houden. Ik vind het geen makkelijke groep om te waarderen. Ik weet niet of het ooit zal komen. Misschien wel. Misschien ook niet. Ik ga nog even Everything Now beluisteren uit hun laatste album omdat dat nummer in de top 2000 staat (als enige Arcade Fire nummer dan nog) om te zien of hun evolutie me meer ligt. Ik neem aan van wel, ondanks de veel slechtere rating, maar dat is omdat de gewone AF-fans misschien afhaken, maar misschien iemand als ik kan aanpikken?

EDIT: En het antwoord is duidelijk van niet.

Nadat ik dit album heel veel gedraaid had, ging ik uiteindelijk van 5 naar 4.5*

Dat heb ik nu, nadat ik 'm weer eens heb aangezet, ongedaan gemaakt. Dit is toch echt een meesterwerk.

Welkom terug bij de 5 sterren club van deze.

De beste plaat van AF. Muzikaal gezien niet heel moeilijk, maar wel een prettige flow en sound.