menu

Katy Perry - Teenage Dream (2010)

mijn stem
3,09 (146)
146 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: Capitol

  1. Teenage Dream (3:47)
  2. Last Friday Night (T.G.I.F.) (3:50)
  3. California Gurls (3:55)

    met Snoop Dogg

  4. Firework (3:48)
  5. Peacock (3:51)
  6. Circle the Drain (4:32)
  7. The One That Got Away (3:47)
  8. E.T. (3:26)
  9. Who Am I Living For? (4:08)
  10. Pearl (4:08)
  11. Hummingbird Heartbeat (3:32)
  12. Not Like the Movies (4:01)
  13. If We Never Meet Again * (4:23)

    met Timbaland

  14. Starstruck * (3:22)

    met 3OH!3

  15. California Gurls [Passion Pit Remix] * (4:11)

    met Snoop Dogg

  16. California Gurls [Armand van Helden Remix] * (5:48)

    met Snoop Dogg

  17. Teenage Dream [Kaskade Remix] * (6:28)
  18. The One That Got Away [Acoustic] * (4:20)
  19. Part of Me * (3:36)
  20. Wide Awake * (3:41)
  21. Dressin' Up * (3:44)
  22. E.T. * (3:50)

    met Kanye West

  23. Last Friday Night (T.G.I.F.) * (3:59)

    met Missy Elliott

  24. Tommie Sunshine's Megasix Smash-Up * (7:03)
toon 12 bonustracks
totale tijdsduur: 46:45 (1:41:10)
zoeken in:
avatar van kaztor
4,0
Ja, wanneer is die er?

Dan kan ik dat extra schijfje downen, want als Capitol denkt dat we wéér een deluxe-editie aan gaan schaffen hebben ze het mis.

Belachelijk gedoe!

avatar van NewYorkCityLight
3,5
Als ik jou was zou ik dat sowieso maar laten zitten, aan de single ''Part of Me'' te horen

23 maart komt ie volgens mij uit in Nederland. Ik vind overigens echt dat re-releases verboden moeten worden. Je koopt toch geen CD om een paar maanden later dezelfde CD te zien met extra nummers

avatar van Dibbel
3,0
Is dit een guilty pleasure?
Ik denk niet dat je hier een schuldgevoel over hoeft te hebben, het is gewoon lekkere confectiepop en tegenwoordig zit ook de meeste confectie best wel fijn.
Hier is gewoon weinig mis mee. Frisse liedjes die beklijven en het goed doen op de radio, zonder dat je de neiging hebt om een andere zender op te zetten.
Ik hoor dit echt veel liever dan al dat R&B-geneuzel, de zoveelste 'originele' rapper of house in allerlei varianten waar je ook nog steeds mee doodgegooid wordt.
Last Friday Night, Firework, E.T., Pearl en The One That Got Away zijn gewoon leuke nummers, alleen Peacock is een vervelend l??-nummer.
En ik doe er mijn dochter een plezier mee als ik deze opzet.

5,0
Part of Me fijnste 'nieuwe' nummer van de re-release. Erger me kapot aan de echo bij Dressin' Up en Wide Awake -het als enige echte nieuwe materiaal- erg middelmatig... Megamix, vind ik daarentegen wel erg tof! 5* blijft staan.

avatar van muziek-fan
2,0
Nja ik hoor haar veel op de radio en op tv maar ik vind het eigenlijk maar niks. De nummers op zich vallen nog wel mee. Daarom 2**

avatar van dynamo d
5,0
Katy Pery vind ik een leuke vrouw, slim, grappig en sexy. Bovendien kan ze best goed zingen en componeert ook met anderen samen haar eigen liedjes. Normaliter houd ik niet zo van dit pop genre maar Teenage Dream is toch wel een heel goed popalbum met als uitschieter E.T.

ziggystardust
weer een erg leuk album met dit keer iets meer afwisseling van de voorganger. ik vind het alleen wel jammer dat de een beetje poprock achtige sound van het vorige album hier word ingeruild voor een meer pop achtig geluid. af en toe staat hier een keer een kleine misser op zoals : last friday night, peacock, pearl en bijvoorbeeld not like the movies maar die nummers skip ik dan ook meestal. de rest vind ik wel weer erg leuk met E.T. als hoogtepunt.

avatar van RockAround
2,0
Natuurlijk ben ik een megafan van rauwe blues en rammelrock en van donkere poëzie en van zangers die hun teksten recht uit hun hart lijken te scheuren. Maar tegelijk ben ik ook gefascineerd door het fenomeen popmuziek.
Hoe slaag je erin om uit gepolijste tonen een melodie te creëren die in de hoofden van miljoenen mensen blijft kleven? Om een bedrieglijk eenvoudige tekst voort te brengen die miljoenen mensen meekwelen? Komt het omdat er muzikale technieken zijn die een melodie op de juiste manier laten binnenkomen in ons hoofd en laten blijven hangen, zoals Max Martin beweert, De Man Die Al Twintig Jaar Alle Pophits Schrijft? Of komt het gewoon omdat de radio’s en de uitgaansgelegenheden die hitjes platdraaien en het publiek toch alles slikt dat Een Grote Naam voortbrengt?
Om een antwoord op dat Geheim te vinden, draai ik soms wekenlang diezelfde popplaat tot mijn brein overkookt. 1989 van Taylor Swift, bijvoorbeeld, of deze Teenage Dream. Dat Katy Perry doorbrak met I Kissed a Girl herinner ik me nog alsof ’t gisteren was (en ik vind ’t nog altijd een even groot zeiknummer). Hot N Cold vond ik dan veel beter, soulvoller. Van deze plaat kan ik me echter enkel Firework herinneren, dat in een act zat op het vrij podium van mijn middelbare school waar ik stand-upcomedy bracht. De overige nummers zijn volledig aan me voorbijgegaan. Ofwel heeft deze cd weinig zielen beroerd in België, ofwel kwam dat omdat ik toen mijn oren sloot voor alles waar geen gierende gitaarsolo’s van zeven minuten in voorkwamen.
Op zich zitten hier heel wat frisse ideeën in. Een filmisch conceptalbum over jeugdherinneringen en -dromen trekt altijd wel mijn aandacht, en heel wat melodieën blijven echt wel door je hoofd spoken. En Perry doet soms echt haar best om goed te zingen. Maar dan schreeuwt ze weer eens alsof ze Milk Inc. aanvoert in een kolkend Sportpaleis, en krijg je clichés voorgeschoteld als You make me feel like I'm losing my virginity, Snoop Dogg die een beetje komt meezeiken, een pseudo-'donker' clubnummer als Who Am I Living For? of een absolute auditieve marteling als Peacock. En dan vraag ik me af waarom ik ook alweer naar deze plaat aan ’t luisteren ben, en niet iets nuttigers aan ’t doen ben. Zoals padden overzetten.
Het probleem zit ‘m meestal in de arrangementen. The One That Got Away is tekstueel het sterkste nummer van deze plaat, Perry’s poging om in haar ziel te laten kijken en een kwetsbare, melancholische jeugdherinnering neer te zetten, wat perfect past in het concept dat deze plaat beoogt. Alleen verpest die repetitieve beat alle pure gevoelens die het zou kunnen overbrengen. Dit leende zich in mijn lekenogen eerder tot een country-achtig arrangement, met akoestische gitaar, contrabas en viool. Zo gaat het ook met de andere nummers: die dromerige synths in het titelnummer spreken tot de verbeelding, maar worden te snel gekneveld door de drammerige drummachine, net als de speelse intro van Last Friday Night en die saxsolo (ook al is hij zo synthetisch als heel het lichaam van mevrouw Perry). En iemand als Heather Nova had van Firework iets heel moois kunnen maken, zonder heel de tijd die bam-bam-bam-bam, alsof pakweg Dimitri Vegas & Like Mike hier achter de knoppen zaten. Of Regi.
Volgende keer met échte instrumenten en betere teksten, Katy, en dan doe ik nog eens de moeite om naar jou te luisteren. Maar nu heb ik weer genoeg kermismuziek en suikerspinnen binnen en keer ik terug naar rauwe blues, rammelende gitaren en donkere poëzie. Het Geheim heb ik echter nog niet ontdekt. Misschien komt het wel gewoon omdat ik niks kén van muziek - ik kan geen noot lezen, geen toon houden bij het zingen en niet eens op de maat klappen. Misschien moet ik gewoon bij mijn leest blijven en gedichten blijven performen voor zes toeschouwers in een verdwaald café.

Rudi1984
Dat Max Martin-effect moet je niet onderschatten maar ook zeker niet óverschatten. Zowel Perry als Swift zijn zelf de voornaamste songschrijvers. Martin voegt aan grofweg de helft van de nummers op die albums zijn speciale sausje toe, wat zich vooral beperkt tot productionele (geniale) trucjes.

'Het geheim' tussen 13-in-een-dozijn-meuk en geniale popmuziek (Swift schaar ik in die laatste groep, Perry ergens ertussenin) zit hem vaak in details zoals dat ene accentje, een volmaakt 'foutje' dat in je hoofd gaat leven, een net niet alledaagse woordkeuze die je bijblijft en uiteraard de geniale hooks. Wat dat betreft heeft Martin zeker gelijk dat het eraan ligt hoe het gebracht wordt. Daarom is 1989 van Swift ook volmaakt en de versie van Ryan Adams een uitgebluste draak.

Over het effect van de radio kan ik helaas niet oordelen, daar luister ik niet naar.

avatar van NewYorkCityLight
3,5
Toch maar eens een echte kans gegeven. Er zijn 6 succesvolle singles van dit album afgekomen (heruitgave niet meegenomen) die we natuurlijk allemaal kennen. 'Peacock' is eigenlijk zo slecht dat het best leuk is. De tekst... tsja. Ik weet niet of de moeders van de 10-jarige meisjes hierop zaten te wachten toen ze dit suikerspinalbum kochten voor hun dochters.

Waarom schrijf ik dit bericht? Ik ben zeer positief verrast door het nummer 'Who Am I Living For?'. De bubbelgumpopliefhebbers grijpen hier denk ik naar de skipknop. Tekstueel en muzikaal niet echt een Katy Perry lied. Het gaat wat meer de donkere kant op. Met een betere zangeres die wat meer kan schreeuwen en met iets meer gitaar had het echt een topnummer geweest. Dat is het nu ook wel, maar het had nóg beter kunnen zijn. De overgang van de bridge naar het refrein (''I can see the heavens, but I still hear the flames calling out my na-ame. --> I can see the writing on the wall'') is echt fantastisch. Toch leuk dat ook Katy soms kan verbazen. Op Witness gebeurde dit ook al met het geweldige 'Mind Maze' (wat overigens weer totaal anders is). Zomaar een gedachte, maar 'Who Am I Living For?' had best op het album 'Speak' van Lindsay Lohan gepast (niet dat zij een betere zangers is, maar qua stijl had het zeker niet misstaan).

avatar van MIAB
4,0
Gewoon een leuk album van Katy, ondanks de lengte (heruitgave etc.) doet dat niets af aan het plezier waarmee ik dit album luister. 4*

Teenage Dream (3:47) --- 3,5
Last Friday Night (T.G.I.F.) (3:50) --- 4,5
California Gurls (3:55) --- 4,0
Firework (3:48) --- 4,0
Peacock (3:51) --- 3,5
Circle the Drain (4:32) --- 3,0
The One That Got Away (3:47) --- 4,5
E.T. (3:26) --- 4,0
Who Am I Living For? (4:08) --- 3,5
Pearl (4:08) --- 3,5
Hummingbird Heartbeat (3:32) --- 4,0
Not Like the Movies (4:01) --- 3,5
If We Never Meet Again * (4:23) --- 4,0
Starstruck * (3:22) --- 4,0
The One That Got Away [Acoustic] * (4:20) --- 4,5
Part of Me * (3:36) --- 4,0
Wide Awake * (3:41) --- 3,5
Dressin' Up * (3:44) --- 3,0
E.T. * (3:50) --- 3,5
Last Friday Night (T.G.I.F.) * (3:59) --- 3,5
Tommie Sunshine's Megasix Smash-Up * (7:03) --- 3,5

Gast
geplaatst: vandaag om 00:37 uur

geplaatst: vandaag om 00:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.