menu

Jethro Tull - A Passion Play (1973)

mijn stem
3,69 (144)
144 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Chrysalis

  1. A Passion Play (Part I) (21:35)
  2. A Passion Play (Part II) (23:30)
  3. The Big Top *
  4. Scenario *
  5. Audition *
  6. Skating Away *
  7. Sailor *
  8. No Rehearsal *
  9. Left Right *
  10. Solitaire *
  11. Critique Oblique (Part I) *
  12. Critique Oblique (Part II) *
  13. Animelee (1st Dance) [Instrumental] *
  14. Animelee (2nd Dance) [Instrumental] *
  15. Law of the Bungle (Part I) *
  16. Tiger *
  17. Law of the Bungle (Part II) *
toon 15 bonustracks
totale tijdsduur: 45:05
zoeken in:
avatar van pauljojo
4,5
Whaha, dat 2e gedeelte is echt ongelofelijk grappig... Ik luister dit nu voor het eerst en ik vind dit prachtige album niet zo heel veel onder doen voor Thick as a Brick. Wel apart, dat 2e gedeelte... een heus fabeltje over een verdwenen bril Je moet ervan houden, maar van mij krijgt dit album maar liefst 5*

avatar van thyson
4,5
A Passion Play wordt vaak beschouwd als "over the edge". Inderdaad, dit is Tull's meest chaotische, Van der Graaf-eske, progressieve plaat, maar wat is daar in godsnaam mis mee? Voor mijn part moest het Monthy Python-intermezzo The Hare Who Lost His Spectacles er niet meteen bij, maar de rest van de plaat staat vol thema's die zelfs op het geniale Thick as a Brick niet zouden misstaan.
4* met groeipotentieel...

avatar van vaas
5,0
Deze Tull-plaat vind ik toch wel één van hun beste. Het album heeft een uitstekende produktie (die drums!!!), het concept is lekker weird en tekstueel en muzikaal gezien is het geheel zowel gevarieerd als meesterlijk. Ik snap nooit zo goed waarom Tull-fans en andere muziekliefhebbers dit album vaak zo afkraken of zelfs helemaal links laten liggen. Naar mijn oren klinkt het geheel gedurfd en virtuoos.

Wat The story of the hare betreft, die hoort er wat mij betreft gewoon helemaal bij. Punt één omdat ik een groot fan van Jeffrey ben en punt twee vanwege het fantastische spel van het orkest en de band op de achtergrond. "The lost spectacles were his own affair": SUPER! Dus dat verhaal over die haas die zijn bril kwijt is laat ik altijd lekker op staan.

Kortom, meesterwerkje...five star general

avatar van Flipper
4,0
Wierd Tull album. Soms heb ik het idee meer naar een hoorspel te luisteren: Een haas is zijn bril kwijt en alle dieren in het bos bemoeien zich ermee. Even terug bij de Fabeltjeskrant??

Van dit album blijft toch minder hangen dan bij 'Thick as a brick' terwijl het muziekaal wel heel goed is gedaan. Met deze twee albums was Jethro Tull toch op hun artistieke hoogtepunt.

Als ik me niet vergis, werd die synthesizer sample in het tweede deel (Prelude) vroeger in de top-40 gebruikt.

avatar van pauljojo
4,5
Na een lange tijd heb ik dit album nog maar eens beluisterd en ja hoor... Het blijft geweldig! Dit album zal altijd wel in de gigantische schaduw blijven staan van Thick as a Brick, maar het is toch zeker wel the best of the rest van Tull. Lekker "over the edge" inderdaad, dus ik kan me wel voorstellen dat iemand dit helemaal niets vind.

avatar van thyson
4,5
Tis bij mij nu ook zo'n 6 maanden geleden dat ik deze heb beluisterd en ik verwacht dat mijn 4* met groeipotentieel wel 's zou durven aandikken bij een nieuwe luisterbeurt... maar 's opleggen dan!

edit: en na enkele minuten passion play is het al gebeurd; 4,5

4,0
Na Thick as a Brick opnieuw dezelfde richting uit met deze conceptplaat maar dan meer over the top Muzikaal spektakel ook hier, maar m'n voorkeur gaat uit naar Thick as a Brick.
De drumpartijen hier zijn trouwens fenomenaal.
4 vind ik net iets te weinig en 4,5 (voorlopig) nog iets te veel. Ik verkies de gulden middenweg 4,25 *, hoewel ik die score helaas niet kan geven, 4 dus na een eerste luisterbeurt.

avatar van indana
5,0
Denk je bij thick as a Brick dat zal dan wel het hoogtepunt zijn, komen ze met nog zo'n album. Na al die jaren weet ik nog steeds niet welke ik beter vind, of eigenlijk is die discussie voor mij allang gesloten. Ze zijn beiden even goed. Dat geeft namelijk de mogelikheid van beide albums te genieten zonder te gaan zitten vergelijken.

Pieter Paal
Tja, naar hetzelfde idee gemaakt als 'Thick as a brick', maar nu nog wat chaotischer.
Tussen haakjes, wat staat er toch een lekker mokkel op de achterzijde van dit album.
Is niemand dat eigenlijk opgevallen?

avatar van vaas
5,0
Dan moet je toch een keer het bijbehorend filmpje van The Hare Who Lost His Spectacles bekijken. Daar komt ze regelmatig vol in beeld. Inderdaad een schatje. Ik zou dr zo in een doosje willen doen... o nee dat was een ander nummer

avatar van Gert P
4,0
Ook maar weer eens opgezet en en inderdaad blijft prachtig al vind ik TAAB toch beter als geheel.

kan iemand mij nou eens verklaren waarom ik dti album nog geen eens een rating heb gegeven alhier op deze site ? Ik heb het 10x geprobeerd afgelopen 30 jaar (of 40)

avatar van Kronos
4,5
Zo eind jaren tachtig ontdekte ik Jethro Tull. Toen Catfish Rising verscheen was dat het 18de album dat ik van hen kocht. Nu blijven daar nog enkel Stand Up en Aqualung van over. A Passion Play heb ik nooit wat aan gevonden. Jethro Tull is er altijd al een beetje over. Met deze een beetje heel veel te ver er over.

avatar van hadiederk
3,5
marcello schreef:
kan iemand mij nou eens verklaren waarom ik dti album nog geen eens een rating heb gegeven alhier op deze site ? Ik heb het 10x geprobeerd afgelopen 30 jaar (of 40)


Je probeert iets te zeggen wat ik niet begrijp.

avatar van Droombolus
4,0
Gert P schreef:
Ook maar weer eens opgezet en en inderdaad blijft prachtig al vind ik TAAB toch beter als geheel.


Dat is de algemene teneur inderdaad. Zoals gewoonlijk ben ik het daar niet mee eens . Ik heb Thick As A Brick jaren op reel tape gehad en héél veel gedraaid, maar er is nooit wat van blijven hangen en ik heb eigenlijk nooit een kriebel gehad om 'm te kopen. Passion Play heb ik nog op vinyl, kompleet met programmaboekje in de klaphoes, en die plaat raakt me dus wèl. En The Hare Who Lost His Spectacles is natuurlijk een prachtige fabel, met veel humor verteld en is een heerlijk luchtig intermezzo in het nogal zwaardravende geheel.

Heel druk en chaotisch album dit, maar ik moet zeggen hoe meer ik em luister, er dingen blijven hangen en ook beter op zijn plek lijken te zitten. Ik ga en moet dit album zeker nog wat meer luisterbeurten geven, want voor klinkt het nu nog een beetje als of Anderson en Co. van de hak op de tak springen!

beaster1256
tull over the top, helaas , hoe goed thick is zo zwak is play

avatar van hansjuvefan
4,0
Er zit hier een groot verschil tussen de pro's en de contra's. Thick As A Brick is mijn lievelingsalbum. Ik zal eens zien als deze eraan kan tippen...

Het dringt niet meteen door bij mij. Het is toch een stuk anders dan TAAB. Nog iets meer progressief, specialer. Daarmee bedoel ik niet moeilijker, maar vreemder.
De saxofoon, die gespeeld wordt door Ian Anderson(hij speelt volgens wiki 27 verschillende instrumenten ), gebruikte Jethro Tull niet in TAAB, wat al meteen een groot verschil maakt

Gelijkenis met TAAB is dat er weer enorm veel melodie -en tempoveranderingen inkomen, wat de muziek kwalitatief weer hoogstaand maakt.

Ik zal het album(nummer) nog eens goed moeten uitluisteren.
Het verhaal in deel 2 is vreemd, maar ik vind het wel grappig

avatar van hansjuvefan
4,0
Ik geef het een 4*
Dit wordt waarschijnlijk mijn 3de lievelingsalbum van Jethro Tull, na TAAB en Aqualung natuurlijk

avatar van BeatHoven
3,5
Het mag ook eens wat anders zijn.
Ik val wel voor de bombastische en uitgesponnen stukken muziek van Jethro Tull. Ik heb nooit het gevoel dat ik een gedeelte opnieuw hoor in A Passion Play, dat komt misschien doordat het zo chaotisch en gefragmenteerd is dat je uiteindelijk het bos niet meer door de bomen ziet. Bij Thick As A Brick had je nog die terugkerende beginakkoorden. Maar het geheel mag er gerust zijn. De tekst in deel 2 is niet echt serieus te nemen, dat is typisch Brits, tongue-in-cheek. Een vreemd album dat mij kan bekoren; hoewel ik het kan begrijpen dat sommigen hier niets aan vinden.

avatar van Kronos
4,5
Eerder schreef ik hier dat ik van de 18 albums enkel nog Stand Up en Aqualung had, maar intussen heb ik toch weer wat albums opnieuw gekocht, waaronder deze. Toen op cd, nu op lp. Dat het over the top is stoort me nu niet meer. Van de hele Jethro Tull heb ik lange tijd genoeg gehad, maar ik heb mezelf vroeger ook echt wel een overdosis gegeven. Nu blijk ik er weer lekker van te kunnen genieten. Met mate deze keer.

avatar van joko16
3,5
Een wat moeilijker Tull album heb ik altijd gevonden.

Misterfool
Dit album doet werkelijk niets onder voor Thick as A brick. Weliswaar iets donkerder en jazzy, van der graaf generator-achtig op momenten, maar nog steeds even meeslepend en melodisch.

avatar van Gert P
4,0
Nu een nieuwe uitgave gemixed door Steven Wilson 5.1, stereo 2cd en 2 dvd set met 15 nummers dat ik niet kende.

De eerste disc is het album opnieuw gemixt en geremasterd door Steven Wilson. Op de tweede cd staan opnames van de Chateau d’Herouville Sessions. Op de twee dvd’s die worden toegevoegd, staan de originele mixen van de opnames en de bijbehorende videoclips. De vier schijfjes zitten in een boxset samen met een boek met interviews.
Net zo'n boxset als Thick as an Brick.
Ook zit er een film op van the Hare he lost....

Het was toentertijd de bedoeling dat Jethro Tull het album zou opnemen in de beroemde Chateau d’Herouville. Maar dat is uiteindelijk niet gedaan.

avatar van Brutus
2,5
Ik vind Thick as a Brick het beste album van JT.
Deze vind ik de minste, kan me absoluut niet boeien

avatar van kaztor
4,5
Ik snap de negatieve reacties niet zo.
Echt een geweldige plaat die je steeds op het verkeerde been zet. Maar dat is zo knap aan Tull: Elk album klinkt weer anders.

avatar van Aproxis
3,5
ietsjes minder dan thick as a brick. Ik kan het chaotische juist ook wel waarderen (men vergelijkt het hier al met VDGG). Ik wil wel onderscheid maken tussen TaaB en deze plaat. Vandaar een 4,5*. Snap overigens niet dat de TaaB liefhebbers dit niet kunnen waarderen.

avatar van namsaap
4,0
Aproxis schreef:
Snap overigens niet dat de TaaB liefhebbers dit niet kunnen waarderen.


A Passion Play is in mijn optiek veel fragmentarischer dan TAAB. Het heeft dan ook veel langer geduurd alvorens ik APP kon waarderen in vergelijking met TAAB, dat meer cohesie kent. Dat liefhebbers van het voorgaande album hier afhaken kan ik dan ook wel begrijpen.

Inmiddels is A Passion Play een van de albums van JT die ik nog graag draai, al zijn Aqualung en TAAB in mijn optiek nog echt een stukje beter.

avatar van Kronos
4,5
Thick as a Brick evenaren of zelfs overtreffen lijkt de opzet van A Passion Play geweest te zijn. In memorabele momenten is dat niet gelukt maar wat betreft gekte en muzikaal vakmanschap wel. Een minder toegankelijk album dat na meerdere luisterbeurten toch bijna even mooi blijkt dan de voorganger.

94/100

avatar van Mssr Renard
4,0
Mijn minst gedraaide plaat van de band.

Heel lang geleden kocht ik deze omdat ik als jonge jongen zo verzot was geraakt op Thick as a Brick (nog steeds de beste plaat gemaakt ooit!) en ik was danig teleurgesteld in deze plaat, omdat ik heel veel folk miste wat ik wel in Thick as a Brick aantrof. Ik ben dus me maar gaan storten op andere Tull-platen.

En hoe dat altijd werkt met geheugen: als je ooit eens iets hebt gegeten dat aangebrand was of beschimmeld, dan krijg je die herinnering nooit meer weg. Dus is Passion Play altijd in mijn geheugen één van de slechtere Tull-platen geweest.

Ik heb mij ten doel gesteld de Tull-platen die in mijn geheugen minder zijn, wat vaker te draaien, zodat ook deze de eindscore krijgen die ze verdienen.

Ik ben ongeveer een jaar bezig mijn lp-collectie (die daarvoor 0 lp's betrof) weer aan te vullen. Ik heb nu zo'n beetje alles tot en met Stormwatch op vinyl teruggekocht. Ook Passion Play dus.

Wat schept mijn verbazing: ik mis een heel boekwerk in de binnenhoes. Ik kan mij herinneren dat dat er tenminste wel in zat.

Nu ja, de muziek: ik vind het wel lekkere muziek waar Ian Anderson echt een beetje de sound van Gentle Giant / King Crimson en Yes probeert te evenaren en dat gaat prima. Hierdoor is folk flink naar de achtergrond en is er meer ruimte voor toetsen, saxofoon en polyritmische experimenten.
Dit is wel echt een progplaat pur sang, proggier kan het haast niet. Ik ga er eens lekker voor zitten en wie weet gaat de 3,5* naar een 4* of 4,5*....

Gast
geplaatst: vandaag om 02:55 uur

geplaatst: vandaag om 02:55 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.