The Black Crowes - Croweology (2010)

Geen nieuwe nummers, maar wel prachtige akoestische uitvoeringen en soms volledig nieuwe arrangementen en jams. De nummers zijn meer in de stijl van de laatste jaren, dus meer bluesy en soul/country invloeden. Een uitstekende keus wat mij betreft, en daarom zijn deze nummers een aanvulling op de uitvoeringen die op de reguliere albums staan. Topplaat!

Hard to handle hebben ze niet onderhanden genomen? Achja, was ook al een ultiem nummer.

Weer erg misleidend dat er twee tracks als bonus worden aangegeven, terwijl die niet(!) op de 2e disc staan. Het zijn weer van die iTunes tracks die je moet downloaden.

Verder een prima dubbelaar en erg lekker uitgevoerde songs. Vooral Thorn in my pride is vol passie en overgave gespeeld. Net een jamsessie...

Twintig jaar na het fenomenale debuut Shake your moneymaker kijken de broertjes Robinson en co. terug op hun carriëre via Croweology, een album waarop de band akoestische uitvoeringen ten beste geeft van een 20-tal favoriete Crowes nummers.

Dat de Black Crowes het 20 jaar uitgehouden hebben is eigenlijk al een wonder gezien de vele line-up wisselingen en de niet altijd optimale verstandhouding tussen Chris en Rich Robinson. Het heeft wel veel goede muziek opgeleverd zoals is te horen op Croweology. Twintig songs in een akoestisch jasje is misschien iets teveel van het goede, toch klinkt de band bij tijd en wijle zeer bevlogen en hebben de heren er duidelijk hoorbaar plezier in.

Zo staan er prima uitvoeringen op van Jealous again, Remedy, Hotel illness, Wiser time, She talks to angels, Morning song, Thorn in my pride en Sister luck. De stem van Chris Robinson heeft na al die jaren nog niets aan kracht verloren en klinkt nog net zo soulvol als 20 jaar geleden. Maar ook muzikaal valt er weinig op aan te merken. Andere songs die prima vertolkt worden zijn Share the ride, Soul singing, Welcome to the good times en Girl from a pawnshop.

Dit schijnt voorlopig het laatste album te zijn van de Black Crowes. Na een uitgebreide tour zal de band het voor onbepaalde tijd voor gezien houden. Geniet er dus maar van!

Volg de mannen vanaf hun eerste album. Hier niets vernieuwend maar wel erg lekker. Vind het wel een aanvulling op de verzameling.

En: was er gisteravond iemand naar hun concert in Paradiso. Ze beginnen dan akoestisch, zoals op Croweology. Vanavond ga ik naar hun (voorlopig) laatste show. Ik ben benieuwd, de recensies zijn zeer positief.

Gaaf, want electrisch zijn ze al goed, maar acoustisch geeft een heel andere draai aan hun nummers. Geniet er inderdaad van!

Thanks!

Errug mooi dit....

Zo moet een verzamelalbum eigenlijk zijn ja. Gewoon alles opnieuw inspelen. Moeilijk om maar 4 favorieten uit te kiezen.

Op "Croweology" hebben The Black Crowes een verzameling van hun hits gebundeld. Sterker nog, alle nummer zijn opnieuw, en dan vooral akoestisch, ingespeeld (door de band in de huidige bezetting). The Black Crowes hebben hierbij niet gekozen voor de makkelijke weg. De meeste nummers hebben toch andere arrangementen en de stijl is nog het meest vergelijkbaar met hun laatste werk (denk aan "Warpaint" en "Before the Frost..."). Het geheel klinkt daardoor nog meer blues, country en soulgericht. Juist hierdoor vind ik dat deze verzameling een echte aanvulling is op elke Black Crowes collectie.

Leuk om eens te horen maar het doet me allemaal niet zo veel. Wel sfeervol - de meeste songs zijn minstens zo goed als t orgineel.

Fantastische nieuwe opnames van veel van de mooiste songs van the Black Crowes staan op Croweology. Fraaie andere arrangementen geven de toch al sterke nummers een vaak nog mooier aanzien. De uitvoering is semi-akoestisch en haast semi-live, maar dan zonder publiek. En dan ben je bij deze band aan het goede adres, want een fantastische live band waren / zijn ze. De instrumenten en achtergrondzang klinken uiterst verzorgd en Chris zingt wederom uitstekend. Om er een paar juweeltjes uit te pakken: Jealous Again, Remedy, Hotel Illness, Soul Singing, She Talks To Angels, Thorn In My Pride, Girl from a Pawnshop, Sister Luck en Bad Luck Blue Eyes Goodbye. Croweology is niet te missen voor liefhebbers van the Black Crowes, maar eigenlijk geldt dat voor alle blues- en rockliefhebbers.

Door jouw post weer eens opgezet.
Wat een fantastisch album blijft dit toch. Heerlijke layback sfeer met ontzettend veel pareltjes.
Good Friday schiet er bij mij ineens bovenuit met die harmonica die dwars door je heen gaat.

Ik heb me nooit over kunnen geven aan The Black Crowes, hoewel ze in principe wel echt in mijn straatje zouden moeten liggen klonken hun albums me altijd net wat te geforceerd en gemaakt.
Buiten enkele nummers zoals Thorn in my pride en natuurlijk de Otis cover die ik wel opnam in diverse playlists heb ik het verder dus altijd links laten liggen.

En toen kwam ik dus dit album tegen en na het lezen van het concept werd ik nieuwsgierig. Acoustisch, andere arrangementen, meer ruimte voor hammond, harmonica’s, pedal steels, harmonische zang en jamsessies. Duidelijk een band die de popformule achter zich laat en hun beste songs op ervaring en gevoel laat “ademen”.

Mooie verrassing, schitterende plaat die nu ook écht in mijn straat past. Een vergelijkbare ervaring heb ik ooit gehad met R.E.M toen zij hun Live at the Olympia concept live album in 2009 uitbrachten. Toeval of niet, beide bands zijn afkomstig uit Georgia. Werden de Crowes geïnspireerd door hun streekgenoten?

En nu zie ik ook dat er in april een 3LP reissue is aangekondigd. Wel wat stevig aan de prijs, maar die gaat er dus wel komen.