Je kunt zeggen en vinden van Norah Jones wat je wilt, maar juist op dit album hoor je pas goed wat een stempel zij drukt op muziek.
Ik besefte dat toen ik het nummer van Belle and Sebastian hoorde op hun album Write About Love. Dat was geen B&S nummer meer, dat was een Norah Jones nummer. Niks Belle and Sebastian featuring Norah Jones: Norah Jones featuring Belle and Sebastian.
Ik vind het nog steeds een vreemde eend in de bijt op dat betreffende album en het stoort me zelfs een beetje.
Hoor ik dit album, waar Norah vaak als gastvocaliste optreedt, dan kun je rustig zeggen dat het ook voor de andere nummers opgaat: ze drukt enorm haar stempel op het geheel. The Foo Fighters? Zachte eitjes als ze met Norah hun ding doen.
Ik kan me zo voorstellen dat al deze nummers misschien net zo storend werken op de 'oorspronkelijke' albums als bij Belle and Sebastian, maar hier verzameld pakt het opeens heel anders uit. Uiteraard zijn er wel wat uitzonderingen en dan met name als het wat meer richting R&B/Hip-Hop gaat. Die artiesten laten zich toch niet helemaal ondersneeuwen door La Jones
Dit is gewoon een 'nieuw' Norah Jones album en dan eentje waar we ons wederom geen buil aan kunnen vallen. Ze doet waar ze goed in is en ze verrast nergens. Het is als met Jack Johnson: op den duur heb je geen idee meer naar welk album je nu eigenlijk aan het luisteren bent.
Jazeker: dat is de kracht van Norah Jones, maar tegelijkertijd ook haar zwakte.
...Featuring is een fijn plaatje dat je altijd wel kunt opzetten als achtergrondmuziek. Je mag meer verwachten van goede muziek, maar soms is het wel zo fijn als ook achtergrondmuziek kwaliteit heeft. Niet dan?!