Jethro Tull - This Was (1968)

Zeer goed album, helemaal als debuutplaat. Relaxte Jazz afgewisseld met vette symfonische rock. En natuurlijk... die dwarsfluit...

Symfonisch Dit is vooral een bluesplaat waar volgens mij nog niets van symfonisch of progrock in te vinden is.

Hehe, dat bedoel ik :d Pas later worden ze echt symfonisch met Thick as a Brick e.d. Maar ja, symfonisch of niet... 4,5*

Mee eens. Jethro Tull is hier nog absoluut geen Prog-rock band.

na jethro tull in de twee meter sessie gehoord te hebben werdt mijn interesse gewekt voor dit album.en tot op de dag van vandaag heb ik nog geen beter bluesnummer gehoord dan "some day the sun won't shine for you".

Geweldig goed debuut van Jethro Tull met het geniale A Song for Jeffrey. Alle nummers zijn meer dan goed, dikke 4 sterren waard.

Geniaal helemaal mijn stijl. Doet me denken aan Led Zeppelin!

Niet bepaald een wereldschokkend debuutalbum. Wel een lekkere combinatie van blues en jazz. Toch is het voor mij niet echt beklijvend. Gezien de titel van het album vonden ze dat zelf ook
En ik heb het ook al niet zo op drumsolo's. Song for Jeffrey is daarentegen natuurlijk weer wel erg goed te genieten.

Dit is een hartstikke sterk debuutalbum van Ian Anderson & Co.
Ik hoor hier verschillende stijlen door elkaar: jazz, blues en folk.
Ook sympathiek dat er op die geremasterde cd-versies van die gave bonus-tracks (singles etc.) staan.
Het volgende album 'Stand up' vind ik hun beste en een betere dan die zullen ze volgens mij niet meer maken. Dat hele rijtje 'This was' t/m 'Thick as a brick' is het beluisteren waard, maar voor de platen die daarna komen moet ik toch wat selectiever zijn. 'A passion play'. 'War child', 'Heavy horses' en 'Songs from the wood' hebben ook hun goede momenten.

een groot album! 4* Na hem één keer beluisterd te hebben.

Lekker debuut plaat Heer Tull ......... De invloed van gitarist Mick Abrahams, die na deze plaat het veld zou ruimen, in het wat lichtere blues & jazz werk is onmiskenvaar terug vinden in zijn latere Blodwyn Pig platen............ A Song For Jeffrey blijft een klassiek Tull nummer en zou in zijn soort nooit herhaalt worden ...........

Hoewel het niet het beste album van Tull is, is dit een goed debuut.
Zuivere blues-rock en leuke deuntjes. Dat doen ze wel nog beter op "Stand Up". "A Song for Jeffrey" is wat mij betreft het hoogtepunt van het album. Ian Anderson zingt 'n beetje raar maar hij dwarsfluit spelen, dàt kan hij!

Hij zingt normaal hoor, voor zo ver je Anderson's zang normaal kan noemen . De zang is echter opgenomen door zo'n oude kristal mikrofoon waardoor het net lijkt alsof hij aan de andere kant van een telefoonlijn staat te zingen. Mark Sandman van Morphine deed dat ook regelmatig trouwens ......

Dat verklaart veel. Bedankt voor het weetje.

Die intro van Cat's Squirrel die komt me zo bekend voor. Heeft Led Zepplin ook niet zo'n nummer met soortgelijke intro?

Cream nam Cat's Squirrel eerder al op, als achterkant van hun eerste 45 om psies te zijn en hij kwam later ook op Fresh Cream terecht. Het intro op This Was scheelt niet zo veel met de Cream uitvoering .........

Van Cream ken ik niets dus dat zal het waarschijnlijk niet zijn

Het is moeilijk of beter, gevaarlijk te zeggen dat deze heren op zoek waren naar hun eigen geluid. Want hun repertoir is uitgebreid. Dus dit zou al geen reden mogen zijn. Voor mij is het een redelijk goed album met genietbare nummers. Maar het kwalitatief verschil is voor mij enorm groot als we Stand Up vergelijken met deze This Was.

Idd Droombolus. Cream bracht, in 1966, Cat's Squirrel op de B kant van Wrapping Paper als single. Eveneens was ze de opener op de B-kant van Fresh Cream.

lekker bluesy Tull

De meeste mensen (ik ook) hebben deze plaat niet gehoord toen ie net uitkwam, dus gaan we het vergelijken met de latere Tull platen die wel al kennen.

Dat is anachronistisch, en mag dus niet. Als debuut, is dit een waanzinnig gave plaat. Wat folk, jazz en een hoop blues en de dwarsfluit van Anderson maken deze plaat toch wel uniek in het muzikale landschap van 1968...

Dit is inderdaad een toffe plaat en zeker een sterk debuut. Ooit op cd gehad, gisteren op vinyl gekocht. Ziet er zo goed als nieuw uit en toch voor niet te veel geld, want een Spaanse persing.

Ik heb eigenlijk nooit echt vergeleken met de latere Jethro Tull omdat ik zowat alles tegelijk heb leren kennen toen ik een jaar of twintig was.

Een vriend kocht This Was in de Witte Blues-maand, sticker van een witte neger ( gewoon een negatief dus ) op de hoes en geleverd in een speciale tas met dezelfde afbeelding. Dat kon allemaal nog in de 60s

Ik heb dit album altijd los gezien van de latere Tull platen omdat het typies een overgangsplaat is. Anderson had nog maar een dik half jaar voor de opnames van deze plaat zijn gitaar ingeruild voor een fluit, had zichzelf dus nog helemaal te bewijzen als front-man en de platenmaatschappij zag het meer zitten in Mick Abrahams als bandleider. Die had hier muzikaal dan ook nog een dikke vinger in de pap terwijl zijn opvolger Martin Barre altijd braaf in dienst van Anderson speelt en tegelijkertijd met Abrahams verdween het blues element zo goed als helemaal.

Hele fijne plaat. Het is dat de fluit van dhr. Anderson te horen is, anders had ik niet durven gokken dat dit een Jethro Tull plaat is. Zou zomaar Eric Clapton met een van zijn bands geweest kunnen zijn. Heerlijk ook die drumsolo in 'Dharma for one', zou je heden ten dagen niet meer mee aan moeten komen, maar ik vind het meer dan prima

Aardig debuutalbum van J.T. vooral It's breaking me Up vind ik geweldig

De tracklisting klopt intussen geen bips meer van. Hoezo geen Song For Jeffrey op de ozzinele plaat ?

Klopt. Er stonden 10 songs op de LP. En Song for Jeffrey was de één na laatste.

Ik heb een correctie doorgestuurd.

Hoewel ik de symfonische en folk sound van Tull geniaal blijf vinden,is dit vooral bluesrock album ook heel favoriet bij mij
Ze hadden er eigg nog ff een album of 2 mee door mogen gaan,voordat ze overgingen met het latere typische Jethro Tull geluid
Het latere werk pakweg na de 70s vind ik sowieso doorgaans minder worden
Mijn favo Tull album is nog steeds Stand Up de opvolger van dit debuut album
Daarna komt dus voor mij dan..This Was, komt door het bluesrock gehalte ,als je dan ook van dwarsfluit houd ,dan zit je goed met dit album
Seranade To A Cuckoo , My Sunday Feeling, Cat's Squirrel, ach ,....het hele album klinkt gewoon super bluesygoed
Dharma For One kon ik toen al eerder ,werd destijds gecoverd door Ekseption op hun ook debuutalbum,vind ook beiden uitvoeringen goed
Mooiste track van This Was...en gelijk een van mijn meest favoriete van Tull ...Song For Jeffrey

Gewoon een erg goed debuut album van de band. Helemaal niets mis mee en al helemaal herkenbaar als Jethro Tull

Precies wat je zegt Rinus en ik vind de eerste twee platen van J.T sowieso het beste wat de band geproduceerd heeft.
Ik waardeer het oude bluesy geluid meer dan het latere symfonische geluid.

Het debuut van Jethro Tull laat al meteen een eigenzinnige band horen. De goed in het gehoor liggende bluesrock is doorspekt met jazz- en folkelementen. Het virtuoze getoeter op de dwarsfluit door Ian Anderson maakt het verder af. Alleen de overbodige drumsolo in Dharma for One verstoort de gezelligheid een beetje.

85/100

Kak! Toch gedaan zojuist en ja, in vergelijking met de latere platen van Tull vind ik dit een klapje minder. Toch is This Was een vermakelijke plaat. Door de jazz- en folkinvloeden is de bluesrock een stuk interessanter dan doorgaans in het bluesgenre.